Tíminn Sunnudagsblað - 22.06.1969, Blaðsíða 15

Eigandinn með Neista. Þessi hestur bar sigur úr býtum á k appreiðunum á alþingishátíðinni, og sjálfur konungurinn,
Kristján X, kom til þess að skoða hann og strjúka.
dail, og Maignús á Iðuininarstöönm
í sömu sveitt. Áðuir en Maignús fór
að búa á IðuniniarStöðum, var hanm
viinjn'Uimaðuir á Hlöarfaeti í Svíma-
dail. Þegar liann svo fór þaðan og
var að kveðja húsbónida simin, þá
segiir bóndinn, að hanm hafi nú
bara emga penimga tl þeiss að
greiða homum kaup'ið, em spyr
hanm, hvort hamn vlji'ekki hross
upp í kaupdð. Jú, það varð að sam-
komiulagi mieð þeim, a® Magnús
fékk uinga, l'eirljósa hrysisu. Hún
var af Gestskyminiu, þá ótamin.
Úit aif þessari hryssu kornu miklir
gæðiinigar, fimir fjörhestar. En
Magnús miuin hafa gefSð Gunmlauigi,
bróður sámiuim, rauðstjörnótta
hiryssu undan þeirri leirljósu, þá
Mallid. Þá hryssu ói Guinnliaiuigur
upp á Oddssitöðu'm. Þeigar hiann fór
að teimja hiana, kom fljótt í ljós.
alð hún var sérstaikilega fjörhá og
skeimimtlteig í llund, með afbrigð-
um gott rei'ðlhross. Ég var þá smá-
Strákur, og mér líður það aidrei
úæ mámmi að sjá Gummlauig á þessari
bryssu — þrótturinm og fjörið var
svo mikið. Eyruin á þeirri hryssu
voru sérstaklega faileg, svo hátc
á höfði, mjó og hvöss. Og hvað
hún sveiflaiði þeim Mlega! Þessi
hryssa ©iginiaðiist sei'mna dóttur, sem
vaæ mjög Kk móðurinni, eins á
Mtinn og að öðru leyti sams konar
bross. Út af þassimm hryssuim komu
margir góðir hestar, meðal annars
mokkrir firísíkiir •Miaupahestar. Al-
bert, sommr Guimnllaimgs, átitá einin.
og Kristján Þorsteimsson á Skarði
mun haifa femgið eina þrjá hesta
umdan þekn besti, alia rauði-
stjönmótta og mjög góða En ævi
eldri hryssmnniar bans Gmmnllaugis
emdaði ida. Það var sianimkölliuð
songarsaga. Ég sá, þeigar hún féll
í valimn. Það var á góðViðriiskvöldi
um JómsmiessuJieytið, að patobi
minin sagði við mig, að nú skylduim
vilð skreppa á hestbak. Hann var
alltiaf að teimrja og þurfti víst
að fflðOna eiinbveirja foia.
— Þú hefirnr verið uimgffinigur um
þessar miuindlir?
— Já, ég var þá stráikur heima
á GuMberastöðum. Pabbi tók ok'kiur
kraikikana oft með sér, þegar bann
fór á bestbak. Þetta kvöild riðurn
við út svokallaða HeMsmda, sem
eru fyrir utan túmið á Gullbera-
stöðum og út undir Lundiartún,
fórum þar aif baki. Þá sáum við
tvo mienin koma fyrir utain Lund,
og þegair þeir konnu nær, sáum við,
að þs'tta eru Ármi á Oddsstöðium
og Guininteugur. Gunnilaugur var
á Stjörnu eldiri, og þeir teymdu
simn beistinin hvor. Þeir fóru fyrir
meðan túnið á Lundi. En svo hag-
aði till, að þar voru sléttair grundir,
en 'götutroðnánigar mikfflr og margir
siaimhfflða. Þetita vor vair ákafliega
miilkill 'grasvöxtuæ, oig troðnimgarn-
ir anjög þrömgir og djúpir, mundu
bafa tekið hieisti náilega i kvið, en
mjóair biífcur á mállli. Þeir riðu
þarna í spretti þveirt á troðnimg-
ama, og þá viffl það tl, að sú stjörn-
óitta steypiet og hálsbrotnar. Það
hafðá brotnað urndian benni bafcki.
En Gunmlaiugur söapp ómeiddur.
T í M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ
543