Tíminn Sunnudagsblað - 07.12.1969, Blaðsíða 3

rifffflmMkrr.
Þióðírúin greindi frá mörgum kynjaverum i djúpum hafs-
ins. Margir hafa talið vist, að sæsiangan ætti heima
í hópi þvílíkra kynjakvikinda. Svo er þó ekki. Sjóslöngur
eru tii, og hlnar stærstu geta orðið alit að þriggja metra
langa r.
Heimkynni sjóslangnarvna eru heitu höfin. Ein tegund-
in, sem i öndverðu átti heima við suðurhluta Afríku,
hefur lagt ieið sína um Indlandshaf og Kyrrahaf aJla
leið að ströndum Amertku. Óráðið er, hvenær sæslöng-
ur komust fyrst inn á Attantshafið.

Sjóslöngur geta verið tímunum
saman í kafi. Aftarl hluti lungnanna
er útbelgdur, og þar er súrefnisforð-
inn. Nösunum loka slöngurnar, þeg-
ar þær eru i kafi.
Menn hafa séð sjóslöngur fljóta í
hópum á sjónum, líkt og þc*'' væru
sofandi. Fiskar, sem ieita oft at-
hvarfs undir rekaldi, synda beint
i ginlð á þeim.
Jf V
ttS&M Utt-
ktti ti/it itl/
'ntntt ma',t
Áhrif sjóslöngueiturs á lífverur
með köldu blóði eru mjög sterk.
Fiskar lamast á fáum sekúndum og
ge+a eklki forðað séf. EltriS er
líka skaðvænt mönnum.
Höfuð sjóslöngu er lítið í saman-
burSi við skrokkinn. ÞaS léttir
henni að smjúga sjóinn, þegar hún
rennir sér á bnáð. Stöngur, sem
lifa á þurru landi, spyrna sér
áfram á kviðnum.
Á einni tegundinni er hausinn ekki
ekki stærri en ilttifingur manns, en
bolurinn eins gildur og handleggur.
Þessi tegund lifir einvörðungu á
álum og elur uisga sína i glufum
kóralrlf ja.
Á þurru tandi eru sjóslöngurnar
bjargarvana. Á þilfari skips geta
þær ekld annað en hlykkjað sig og
bylt sér á hliðina, er svarar til
þess, er ferfættar skepnur verða
afvelta.
r f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
987