Tíminn Sunnudagsblað - 07.12.1969, Blaðsíða 16

dags í sólkyrru veðri. Þegar óg
hafði legið þama nokkra stund
veitti ég því athygii, að :nógr4ir
Ihausar komu hér og þar upp úr
smugum og glufurn. Þetta var
iminkastóð. Nei — það sást ekki
lengur fleygur fugl í Viðey. Þá er
ánægjulegra að koma í Engey.
Þangað fór ég með Kristni Ólafs-
syni, fulltrúa hjá lögreglustjóran-
um, og þar er þó enn varp, því
að þar hefur verið fólk á vorin til
gæzlu.
— Hvernig eigum við að botna
þetta?
— Það þarf ekki annan botn en
kominn er. Ég er búinn að masa
alltof mikið — segja miklu fleira
en ég ætlaði að segja. Við Þórð-
ur töluðum aldrei um annað en
lýsingu á hrognkelsaveiðinni i Ön-
undarfirði, því að henni hefur ekki
verið lýst á prenti, svo að ég viti.
MÁR.
Og enn leita hrognkei-sin tnn á
grynnlngarnar, og enn er fariS á
Ós, þótt ekkl sé veiðin lengur stund-
uS elns kappaimlega og áSur.
Þjóðfrelsisstríd Eritrea:
HAFA S£NN BARIZT
VIÐ ETIÓPÍUMENN
í HEILAN ÁRATUG
Fréttastofur heimsins eru við-
sjárverðar stofnanir. Þær breiða
hulu yfir sumt, belgja annað út.
Þær hnika jafnvel til staðreynd-
um, en sér í lagi hættir þeim til
að lita frásagnir sínar. Um þær má
segja, að þær hafi á sér yfirskin
guðhræðslunnar, en afneiti henn-
ar krafti.
Orsökin er fyrst og fremst sú,
að stórveldin hafa hönd á taflinu
og gæta þess að vissu marki, að
hagsmunum sínum sé þjónað en
ekki misboðið. En saman við þetta
virðist einnig blandást skeytingar-
leysi um líf og örlög þjóða og
þjóðflokka, sem lítið véga;á meta-'
skálum stórbokkanna í heiminum.
,Það fer ekki.fr.am hjá pkkur, ,er.
gerist fyrif bbtni Miðjarðarhafs,
og: m,eðal apnars höfum yið heyrt,
, að, Ísraelspiepp. íhuga nú . að lpka
' Arab.apa inni í hverfum sínum, ýið-
Ííka ,pg, nazistar og aðrir á undan
þeim lokuðu. G-yðinga inpi í gettó-
um í borgum Evrópu. Þó er rnest
af fréttaefninú greiniíéga hliðholl-
. ara ísraelsmönnum. Við vitum lí'ka
undan og Pfan um það, sem ger-
ist í Víet Nám, þótt sumar stóir-
fréttirnar spyrjist harla seint og
engum blandíst hugur um, að það
eru Bandarikjamenn, sem tíðindin
segja eða móta langoftast. Fréttir
af hörmungárstyrjöldinni í Bíafra
eru líklega nokkurn veginn nærri
réttu lagi, svo langt sem þær ná.
Svo eru Líka háð stríð, jafnvel
útrýmingarstríð, sem tæpast eru
nefnd. Afskiptalaust er látið og
vanla á orði haít, nema rétt endr-
um og sinnum, þótt stjórnvöld og
auðfélög í Suður-Ameríku vinni ár
eftir ár að því að brytja niður
varnarlausa þjóðflokika Indíána, og
ferðamönnum sé jafnvel leyft að
skjóta þá sér til skemmtunar,
svona eins og íslenzkir góðborg-
arar fara herferðir sínar á hrein-
dýraslóðir. Fátt segir af hernaði
Portúgala í nýlendunum í Afríku,
og undrahljótt um hernað íraks-
stjórnar í héruðum Kúrda, ef und-
an er skilið það, sem íerðamenn,
er þangað hafa komizt, kunna að
' segja af athæfinú þar. Enn er
stríð, sem þögnin hjúpar að mestu,
á þrem stöðum í Afríku — í Súdan,
Eritreu og Ohad, þar sem Frakk-
ar eru á ný að feta síg út á sömu
braut pg leiddi yfir þá 9mán í
Ind'ó-Kína og Alsír.
í Eritreu hafa þjóðfrelsissveitir
átt í höggi við Etiópíuher í meira
en átta ár. í sumum ’þorpum lands-
ins sjást ekki karlmenn á æsku-
reki, þeir eru í þjóðfreisissveitun-
um eða fallnir að öðrum fcosti.
Talið er, að Eritreumenn séu upp
undir fjórar mlLjónir. Þó veit það
enginn með vissu, því að manntal
hef'ur aidrei farið fram í landi
þeirra. Þeir eru önsnauðir lang-
flestir, annað tveggja hirðingjar
eða jairðyrfcjumenn, sem hafa ofan
af fyrir sér á næsta frumstæðan
hiátt. Þorri fóiks er ólæs, Lífct og í
Eflópíu. Þelr tala eklkl alir sama
1000
T 1 M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ