Tíminn Sunnudagsblað - 05.07.1970, Blaðsíða 3

Tveir á tali
Við skildum síðast við Ólaf Þor-
valdsson þar sem hann hafði orðið
að standa upp af Herdísarvík fyrir
Einari skáldi Benediktssyni og
flutzt austur að Úthlíð í Biskups-
tungum.
— Hvernig var að vera kominn
í Biskupstungur?
— Þær hafa nú alltaf þótt mik-
il sveit, Tungurnar. Sveitin er stór,
eitthvað sextíu sjötíu býli, en hún
er alveg skipt í tvennt, þvi Tungu
fljót klýfur héraðið, og heita sveit-
arhlutarnir Ytri og EystriTunga.
Þrátt fyrir þessa landfræðilegu
skiptingu er þetta þó allt einn
hreppur, en að vísu margar kirkiju
um, Þar var því framúrskarandi
góð beit, skógarbotninn kafloðinn,
en hitt var ekkert sælgæti að fara
um hann í fyrstu snjóum, og því
síður að reka fé í gegn um hann.
Þetta vildi líka ódrýgja ullina fyr
ir manni, heldur betur. Það var
etkki ótítt, að kindur yrðu svo
skógdregnar, að þær kæmu allt
að því snoðnar til réttar.
— Þú segir skógdregnar. Ég
skil, hvað þú átt við, en hef ekki
heyrt orðið fyrr.
— Ekki það? Mér er þetta
munntamt — um fé, sem gengur
í skóglendi.
— En svo við höldum áfram að
hafði ég í tvö á/, og jafnframt
hafði ég afnot jarðadnnar.
— Hvaða jarðar?
Hópsins í Grindavík. Það var
að vísu aðeins hálflenda. Hinn part
inn átti Einar kaupmaður í Garð-
húsum. Þegar ég hafði verið þarna
i tvö ár, seldi Gunnlaugur sinn
part í jörðinni og lagði niður út
gerðina. Þar með var sá draumur
búinn.
— Hvað tók nú við?
— Einar kaupmaður í Garðhús-
um kom oft til okkar að Hópi. og
vissi þvía llar ástæður mínar. Og
einu sinni, þegar hann kom til
okkar, sagði hann við mig:
„Komdu út í Hverfi, ég skal láta
þig hafa vinnu“. Hann bætti því
við, að hann ætti lítið hús, sem
við gætum flutzt í.
— Þessu boði hefur þú tekið?
— Já, ég tók þvi, og við flutt
umst út eftir. Daginn eftir að við
komum í Hverfið, byrjaði ég að
hjá Einari og gerðist strax mánað-
„Ég fer víst ei oftar tíl fjalia"
sóknir. Efstu bæir í hvorum hluta
um sig eiga land inn til afréttar.
— En hvernig var þitt nýja
heimkynni,_ Úthlíð?
— Um Úthlíð er það að segja,
að hún mun vera stærsta og land-
mesta jörðin í Tungunum. Hún á
land alveg inn til jökla, með öðr
um orðum í Hagavatn, sem er við
Langjökul. Enda sagði það gamall
maður og margfróður við mig, að
hann hefði einhvers staðar lesið
það, að stærð jarðarinnar væri
álíka og meðal greifadæmi í Dnn
mörku. Þessi mikla víðátta hafði
það í för með sér, að smalamennsk
ur eru ákaflega erfiðar þarna
haust og vor.
— Hvað tóku smalamennskurn
ar langan tíma?
— Smölun heimalandsins er
tveggja daga verk, og þó því að-
eins, að nóttin á milli þeirra nýt
ist að verulegu leyti. Og það er
ekki nóg með það, að sjálf vaga
lengdin sé svona mikil, heldur er
líka stór hluti landsins ákafega
torsóttur og ógreiður yfirferðar.
Úthlíðarhraun var vaxið þéttum
skógi og miklum, en ekki ýkjahá-
tala um b’úskapinn: Hvið varstu
lengi í Úthlíð?
— Það varð aðeins eitt ár?
— Hvað olli svo skjócum bú-
staðaskiptum?
— Þær orsakir voru bæði marg
ar og sundurleitar, og þær get ég
ekki talið upp hér, en hitt get ég
sagt þér, að það var hvorki vegna
sambýlis né nágrennis, sem við
fluttumst burt. Samkomulag mitt
við nágrannana var með miklum
ágætum, og sá, sem bjó á hálfri
Úthlíð á móti mér, var okkur gam
alkunnur. Hann hafði áður verið
vinnumaður hjá mér í sex ár Mik-
ill dugnaðar og ágætismaður.
Hann býr enft i Úhlíð og hefur
fyrir löngu keypt alla jörðina.
— Hvert lá leiðin frá Úthlíð’
— Til Hafnarfjarðar. Þar va.in
ég í skrifstofu um sumarið. En
um haustið fluttumst við til
Grindavíkur. Þar átti svo að heita,
að ég annaðis útgerð tveggja op-
inna fiskiskipa, sem veiddu fisk á
Spánarmarkað. Eigandi skipanna
var Gunnlaugur Stefánsson, kaup
maður í Hafnarfirði. Þessa vinnu
arkaupsmaður, sem heldur var fá
gætt á þeim árum.
— Hvað stóð þetta lengi?
— Ég var þarna í átta ár og
gegndi þar öllum venjulegum
verzlunarstörfum, utan búðar og
innan. Þar á meðal fiskverkun.
— Það hefur ekki sizt þurft að
hirða um fiskinn7
— Nei, mikil ósköp. Það er
feiknarleg vinna í kririgum útgerð,
frá því að fiskurin.i kemur á rand
og þangað til hann er orðinn boð
leg söluvara. Allt var þvegið í
kössum og stórum keröldum.
— Þú hefur unað vel hag þin-
um þarna?
— Já, það var alveg ágætt að
vera hjá Einari, og þess vil ég
gjarna geta, að hann Iét mig aldrei
borga húsaleigu þau átta ár, sem
ég bjó í þessu húsi, sem var hans
eign. Það var í rauninni ekki svo
lítil kaupuppbót í því fólgin, og
væri þó synd að segja, að hann
hefði skorið nntt umsamda kaup
við nögl sér. Ég var á góðum laun
um, miðað við það, sem þá gerð-
ist. Yfirleitt reyndust þau Garð
húshjónin oikkur í alla staði hinir
IlMlNN - SUNNUDAGSBLAÐ
531