Tíminn Sunnudagsblað - 03.11.1973, Blaðsíða 12

1 sunnudagsblaði Timans 20. okt.
s.l voru i visnaþættinum tvær
vfsur gamlar og spurt, hvort
nokkur kannaðist við þær og bálk
þann, sem þær væru úr. Nú hefur
þættinum borizt bréf frá Jakob
Einarssvni, Dúki i Skagafirði, og
segir hann svo:
,, Þessar visur munu vera úr
Fjósarfmu eftir Þórð skáld á
Strjúgstöðum i Langadal i Húna-
vatnssýslu, en hann mun hafa
verið þekkt skáld á sinni tið. Eg
kann eina visu til viðbótar úr þess-
ari rimu, og er hún þannig:
Vaskur inaður til víga fiís
var iMiðfjarðar-Skeggi.
Flanaði aldrei flórs i hús
að fljúgast á við seggi.
Þvi má bæta við þessi orð
Jakobs. sem Finnur Sigmundsson
hefur sagt þættinum. að Fjósarfma
sé prentuð i fimmta hefti rimna-
safns þess. sem er að koma út hjá
tsafoldarprentsmiöju i umsjá
Sveinbjörns allsherjargoða frá
Draghálsi..
Þá sendir Jakob á Dúki þættinum
þessa visu. sem hann kveður vera
eftir Jón Pétursson. sem hafi verið
Skagfirðingur i ættir fram:
Gremju er þakiun gróöur sniár
guðs á akurlíuii.
llarma iiakinn hefur Ijár
hjarta þjakað mlnu.
Guðmundur Jósafatsson frá
Brandsstöðum skrifar þættinum
einnig um Fjósarfmuna og segir:
..Visurnar ..Karla-Magnús
keisari dyr" og ..Þórður hreða
þegna vó" eru úr F'jósartmu Þórð-
ar Magnussonar á Strjúgi i Langa-
dal. Þar bjó hann á siða-ri hluta 16.
aldar. Fjósarfma var skopkviðling-
ur. Lifðu nokkrar visur hennar á
vörum manna um Húnavatns- og
Hegranesþing á fyrstu árum
þessarar aldar. Flestar eru þær
gleymdar, sem ég lærði. Skal þó
ein fljóta hér:
Kollant hjó með Dyrumdal
drjúgum vakti hildi,
en hardagann i baulusai
byrja aldrei vildi.”
Refur bóndi. eða réttu nafni
Bragi frá Hoftúnum, hefur margar
stökur látið fjúka. Þessa kallar
hann ..Endasprettinn.”
Ileims mér gleltur hér og þar,
hitt og þetta kenna.
Endasprettinn ævinnar
ekki er létt að renna.
Þessar tvær stökur orti Bragi til
sveitar sinnar:
fcg á hvorki bú né bæ,
bóndi telst ei lengur,
samt ég verð þó si og æ
sveitar niinnar drengur.
Þótt ég hafi að árum elzt,
eigi uni fátt að velja.
Sveitin æðsta eign min telst
unz mig kallar Helja.
Eftirfarandi hestavisur eru eftir
Jakob Guðmundsson i Húsafelli,
þann.sem átti mestan hlut að þvi,
að kirkja var réist þar á þessari
öld að nyju og taldi. að Snorri
prestur hefði mælzt til þess i
draumi. Jakob ernúfátinn fyrir
nokkru:
Makkann sveigir moldóttur,
mélin beygir, liðugur,
fætur teygir. fjörugur
fróns á vegi. geðþekkur.
Fjallablærinn kyssir kinn,
kulið nærir huga minn.
Hratt mig færir fákurinn
fram i kæra dalinn sinn.
Pétur Beinteinsson var skáld
gott og hagorður vel. Þessa stöku
kallaði hann afmælisvisu.
fíg hef oft um æviskeið
átt við raunagaldur.
hef þó staulazt hálfa leið
heini á sjötugsaldur.

Og þessa visu kallaði hann
tviveðrung:
Geislasindur sunnan fer,
svalir vindar norðan anda.
I)yggð og synd i sálu mér
sömu lyndisþáttum blanda.
Hagyrðingar hafa löngum ort
hestavisur, en ýmsir töldu, að
annað yrði uppi á vélaöld. Enginn
gæti ort svipaðar visur um bilinn
sinn, skipið eða flugvélina. Þó er
ekki loku fyrir það skotið. og jafn-
vel talið koma fyrir. að flugmenm
yrki stökur um farkosti sina. Hér
eru þrjár flugvisur. og er höfundur
nefndur Pétur Georg:
Yfir gráum Atlantsbárum
allvel sækist skýjaleiðin.
Fjórum sinnuni fjórum árum
fast er knúin vængjaskeiðin.
Ég ætla þegar út ég lit,
alveg að falla i stafi:
Mikil er ullin, mjúk og hvit,
yfir miðju Grænlandshafi.
Hugurinn fer nú hækkandi
hér á skýja vegi.
Bjarmar yfir tslandi
enn af nýjum degi
Eftirfarandi visa er eftir Svein-
björn Jónsson.:
Gæfan innra eðli er háö.
— i efa niá þvi draga,
að aukist hún við yfirráð,
auð og hæga daga.
Að lokum eru hér tvær visur eftir
Sigurð Snorrason bónda á Gils-
bakka:
Þegar harniar þjaka lund,
— þegar sárin blæða —
þreifa ég. guð. á þinni mund,
þá er skemnist til hæða.
Og vel hæfir að enda þáttinn með
þessari ástavisu Sigurðar til fer-
skeytlunnar:
Þá á tungan engan yl,
enga fagra sögu,
þegar ekkert efni er til
i ferskeytta bögu.
Gnúpur.
668
Sunnudagsblaö Tímans