Íslendingaþættir Tímans - 21.06.1973, Síða 8

Sigríður Þorvarðardóttir Kjerúlf
Reyðarfirði
20. júní var jarðsett i heimagrafreit
á Egilsstöðum frú Sigriður Þorvarðar-
dóttir, er andaðist á Landspitalanum
13. þ.m.
Ekki kom fráfall hennar, vinum og
vandamönnum algerlega á óvart, þvi
ab heilsu hennar hafði farið ört hnign-
andi siðustu árin og nú um skeið hafði
hún legið á Landspitalanum i Reykja-
vik og lifsþrótturinn smá fjarað út.
Með frú Sigriði er gengin góð og merk
kona — sómi islenzkrar húsfreyju-
stéttar.
Ung og glæsileg kom hún til Reyðar-
fjarðar árið 1918 og settist að sem hús-
freyja i nýju húsi, sem ber nafnið
Hermes. Þar hefur hún gegnt húsmóð-
urstörfum siðan með sóma og prýði i
hálfan sjötta áratug.
Frú Sigriður er fædd á Ormarsstöð-
um i Fellum 25. mai 1891, dóttir hjón-
anna Þorvarðar læknis Kjerúlf og
Guðriðar ólafsdóttur Hjaltested.
Tveggja ára gömul missti hún föður
sinn, en fluttist 8ára með móður sinni i
Vallanes, er hún giftist sóknarprestin-
um þar, Magnúsi Blöndal Jónssyni.
Sigriður ólst upp i Vallanesi með hálf-
systur sinni Þorgerði og fyrri konu
börnum séra Magnúsar. Samstaða
þessa unga fólks var eins og bezt varð
á kosið og þá sjaldan út af bar, var Sig-
riður reiðubúin að brúa bilið, með sinu
milda brosi og góðgirni.
Sigriður fór i æsku i Kennaraskóla
tslands, en lagði þó aldrei fyrir sig
kennslustörf, sem þó eflaust hefðu far-
ið henni vel úr hendi, vegna skapgerð-
ar hennar og fórnfýsi. Hún giftist 12.
ágúst 1916, Þorsteini Jónssyni á Egils-
stöðum, sem þá var að taka að sér
framkvæmdastjórastarf fyrir Kaupfé-
lag Héraðsbúa.
Arið 1918 fluttust þau til Reyðar-
fjarðar og settust að i húsinu Hermes,
eins og áður segir. Þar hefur verið
heimili þeirra siðan.
Þetta heimili hefur alla tið verið
með miklum myndar- og glæsibrag.
Rómað fyrir gestrisni og höfðing-
skap.
„Fegurðin er ein höfuðdrottning lifs-
ins” hvar sem hún birtist. Sigriði var
sýnt um að taka hana i þjónustu sina,
það sýnir hve öllu er þar vel fyrir kom-
ið, iburður enginn, en margt er þar
fallegra muna og minjagripa, sem
njóta sin svo vel að unun er á að horfa,
enda ,,sveitar og héraðsprýði”.
Glaðværð og hlýlegt viðmót hjón-
anna beggja, gerði og sitt til að laða
gesti að heimilinu og það var engin
viss tegund manna, sem þar átti að-
gang að, heldur fólk upp og ofan,
óbreyttir viðskiptamenn sem innlendir
og erlendir góðborgarar.
Alla hina löngu starfsævi Þorsteins
Jónssonar, var hann yfirhlaðinn alls
konar störfum. Hús- og heimiiishald
hvildi þvi að langmestu leyti á frú Sig-
riði, enda helgaði hún þvi krafta sina,
af mikilli umhyggju og nærfærni. Hús-
bóndinn átti þar sinn örugga hvildar-
og griðastað, frá hinum margvislegu
lýjandi störfum. Börnum sinum og
barnabörnum, sem hjá henni voru,var
hún sem elskulegur vinur og félagi.
Hún skildi svo vel unga fólkið, draum-
óra þess og þrár.
Frú Sigriður var friðleikskona, gáf-
uð og andlega þroskuð, vildi öllum vel
og heyrðist aldrei hallmæla neinum.
Lifsgleði hennar var sterk og hrein og
skemmtilegu skopskyni gat hún
brugðið fyrir sig, sem engan meiddi,
en hún var i eðli sinu hlédræg, vildi
sem minnst láta á sér bera, en vakti þó
hvarvetna eftirtekt, fyrir sina fallegu
og vingjarnlegu framkomu. Frú Sig-
riður var trúuð kona, þó að hún væri
ekki alltaf með „guðsorð” á vörunum
og lánsöm var hún i sinu lifi, á morgni
þess var henni fagnað af ástrikum for-
eldrum, ólst upp á góðu menningar-
heimili i skjóli móður og með glæisleg-
um ungmennahópi. Giftist þjóðkunn-
um athafnamanni, þau eignuðust fjög-
ur efnileg börn og ólu upp tvo fóstur-
syni. Allt er þetta svo þekkt fólk, að
óþarft er að rekja nöfn þeirra hér.
Við brottför frú Sigriðar, er hennar
sárt saknað af ástvinum öllum og vin-
um nær og fjær, en sárast þó af öldruð-
um eiginmanni. En minningarnar um
hana eru bjartar og ánægjulegar og
þetta er leiðin vor allra.
Sjálfur minnist ég, sem heimilisvin-
ur, margra ógleymaniegra ánægju-
stunda i Hermes, bæði i fámenni og
fjölmenni og þakka þær af alhug.
Þorsteini Jónssyni, börnum hans og
öllum aðstandendum vottum við hjón-
in einlæga samúð.
Með frú Sigriði Þorvarðardóttur er
gengin ein af sæmdarhúsfreyjum eldri
kynslóðarinnar.
Hún er þvi kvödd með virðingu og
einlægu þakklæti.
Blessuð sé minning hennar.
Friðrik Jónsson,
Þorvaldsstöðum.
8
islendingaþættir