Íslendingaþættir Tímans - 12.07.1973, Page 3

Sigríður Osland
Sigur j ónsdóttir
Fædd 27. febrúar 1902.
Dáin 24. april 1973.
Merk kona og mæt er til moldar
borin i dag, Sigriður Ösland Sigurjóns-
dóttir, Austurbrún 19, Reykjavik.
Sigriöur er fædd að Oslandi I Skaga-
firði, dóttir hjónanna, Sigurjóns Jóns-
sonar og Sigurjónu Magnúsdóttur
konu hans. Hann var af skagfirzkum
ættum. Sigurjón var rismikill maður. 1
flestu ofar meðalmennsku. Hann var
þéttur á velli og þéttur i lund, þurfti
olnbogarúm sæmilegt. Greindar-
maður var hann mikill, enda þurfti
hann oft á þvi að halda Hann var
framsýnn og stórhuga umbótamaður.
Og svo mikill jarðabótamaður, að á
orði var.
Sigurjón keypti Ósland i óslandshlið
og byggði bæ sinn vel, svo og
peningshús öll. Hann girti land sitt.
Mun hafa verið fyrsti bóndinn i Skaga-
fjarðarsýslu, sem girti með gaddavir.
Hann var gagnrýndur fyrir þetta. Illar
tungur hófust á loft og kváðu svo á, að
þetta gerði hann til að skaða skepnur
nágranna sinna. En bær hans hélt
áfram að yppta burstum yfir viðáttu-
miklum túnasléttum hans, er hölluðu
sér fagurlega móti þjóðbraut og
vestursól. Hann fékk meiri og meiri
töðufeng ár frá ári i skjóli öruggra
girðinga og engin skaðaðist skepnan.
Þá tóku margir að skoða hug sinn.
Niðurstaðan varð sú, að fleiri og fleiri
fóru að girða tún sin og engjar með
gaddavir. betta er dæmi um mann,
sem var snertispöl á undan samtið
sinni. Sá sýnir er öðrum voru huldar.
Þaö er til marks um það, hvað þessi
jörð var orðin vel gerð og falleg i
höndum Sigurjóns, að þegar Sig.
Sigurðsson, þáverandi skólastjóri á
Hólum I Hjaltadal var kallaöur til
meira starfs, sem búnaöarmálastjóri,
og þurfti að flytjast til Reykjavikur, þá
óskaði frú Þóra kona hans, sem ekki
vildi flytjast til Reykjavikur með börn
þeirra, að þessi jörð og engin önnur
yröi keypt handa henni og börnunum.
Það var gert.
A þessari fallegu jörð fæddist
Sigriður og átti sin barns- og bernsku-
ár I sælum hópi margra systkina. Þar
naut hún og ástar og vakandi
umhyggju ástrikrar móður, Sigurjónu
Magnúsdóttur, sem var góðrar ættar
frá Eyjafiröi. Hún var á orði fyrir
mannúð og myndarskap. Manni
hennar hefði ekki heldur fallið það vel,
stór i metnaði sinum, ef „skuturinn
heföi ekki fylgt þeim sem fram i reri”.
Sigriði sá ég I fyrsta sinn, er ég var
skólasveinn á Hólum. Hún var eftir-
takanlega myndarleg stúlka. Aður en
við skólasveinar, sem vorum lengra að
komnir i skólann, vissum hverra
manna þessi unga stúlka var, höfðum
við á orði, að varla hefðum við séð jafn
unga stúlku — 18 ára bera islenzka
búninginn jafn fallega.Við klæðnað
hennar var ekkert fátæklegt, ekkert
sem fór öðru visi en fallega. Bæði mær
og motur bar skýran vitnisburö
heimilis sins og eigin smekks. Þetta
var á þorrablóti, sem ætið heyröi til
Hólaskóla.
Strax við fyrstu kynningu, spurði ég
stúlkuna að heiti og hverra manna
hún væri: Hún kynnti sig meö
skemmtilegum gerðarþokka. ófeimin.
Háttur hennar allur féll alveg undir
það mat, sem ég hafði alla tið heyrt
lagt á heimili hennar, utan stokks og
innan.
Frá þessu æskuheimili gekk Sigriður
út I lifið, að ég hygg með meiri
uppeldismennt en almennt þekktist i
sveitum I þann tið.
Árið 1929 giftist Sigriður Bjarna
Jónssyni frá Mýrum i Sléttuhlið,
manndómsmanni og góðum dreng.
Bjarni var eitt margra barna Jóns
Eyjólfssonar,Hrauni, sem drukknaði i
Sléttuhliðarvatni, vorið 1910, fyrir
sjónum margra manna á næstu bæj-
um, án þess að hægt væri að koma við
nokkurri hjálp. Jón varð harmdauði,
bæði vegna mannkosta hans, svo og
hins, hvernig dauða hans bar að.Hann
var aö vitja um silunganet, þvi að þörf
var mikil i fátæku og barnmörgu
heimili. Eftir þetta sorglega slys, var
Bjarni tekinn i fóstur, 4 ára gamall,
hjá Konráði Sigurðssyni og Indiönu
Sveinsdóttur, Gesta-Hóli.
Bjarni og Sigriður stofnuöu heimili á
Akureyri. Stundaði Bjarni sjómennsku
oglandvinnu jöfnum höndum, eftir þvi
sem aðstæður leyföu hverju sinni
Bjarni var verkmaður mikill og lét
hlut sinn hvergi eftir. liggja .Frá fyrstu
tið bar heimili þeirra hjóna vitni um
dugmikla fyrirhyggju utanhúss og
haga hönd og þrifnað innan dyra. Það
sýndi sig á öllu, að Sigriður hafði
fengið gott uppeldi tii munns og handa.
Sem ung stúlka tók hún hvað eftir
annað þátt i námskeiðum, sem haldin
voru fyrir ungar stúlkur, og hagnýtti
sér allt, sem þar fór fram til hins
ýtrasta. Bæði var það, að hún var kona
vel greind, verkhög og hafði meðfætt
næmi til að útfæra það á ýmsa vegu',
sem hún sá fyrir sér og nam. Þessa
sköpunargreind tók hún i arf frá
báöum foreldrum sinum. Sigurjón
faðir hennar var alltaf að sjá eitthvaö,
sem betur mátti fara og laga sig eftir
þvi. Þetta glögga útsýnisskyggni átti
Sigriður lika, og vettvangurinn var
heimili hennar, sem naut þess i
3
islendingaþættir