Íslendingaþættir Tímans - 12.07.1973, Page 5
Jónas Sigurðsson
rafmagnseftirlitsmaður
Fæddur 18. júní 1906
Dáinn 26. mai 1973
Siðast liðið sumar dvaldi ég um tima
i Sviþjóð ásamt þeim hjónum Jónasi
Sigurðssyni og Lilju — hjá börnum
okkar, Björgvini lækni og Þórhildi.
Þá var svo sannarlega sumar i orðs-
ins fyllstu merkingu. Hlýleg borgin
böðuð sól og blæjalogn, svo ekki bærð-
ist hárá höfði dag hvern og gestrisni og
viðmót gestgjafanna eftir þvi. Ég
minnist orða Jónasar, er hann sagði
eitt sinn: „Þetta eru okkar jól.”
Þessi orð grópuðu sig einkennilega i
hugann, settust að eins og fyrirboði
einhvers, sem ég vildi ekki.
Og það varð forspá þess, sem varð,
ogviðhöfum nú séðfyrir endann á þvi.
Fyrir siðastliðin jól hófst hið langa og
stranga strið milli lifsins og dauðans.
Aldrei heyrðist æðruorð og lengi skein
i lifsvonina hjá þessum hugprúða
Sonarsoninn unga
sorg er létti þunga
elskaðir þú leynt og ljóst,
og hans æskugaman
ykkur tengdi saman,
barnið vermdist við þitt brjóst
Heim þú heldur, kæri,
— heim þó afi færi,
man þig sonarsonurinn,
bið ég i bænum okkar
bráðum heim mig lokkar
mætra feðga minningin.
Ég man þá milda i geði,
mikil verður sú gleði
er ykkur hefi ég endurheimt,
þá ævin er á enda
öll við munum lenda
þar, sem engu, engu er gleymt.
Far nú vel, minn vinur,
— veslings hjartað stynur,
aö visu úti þin er þraut,
en ég hef sonarsoninn,
svo er það eilifðarvonin,
far þú vel á friðar braut.
manni. Von um að mega augum Jita
börnin sin og barnabörn, Sem hann
þráðijen voru flest órafjarri á erlendri
grund. En þessi, sem við köllum
dauða, sigraði i viðureigninni eins og
alltaf að lokum. Það er lögmálið.
Nú er Jónas ekki lengur samferða
hér. Ég segi eins og skáldið: „Hitt-
umst fyrir hinumegin.”
Ég þakka persónulega margar góð-
ar stundir á heimili Jónasar og Lilju
Gunnlaugsdóttur. Þar rikti samhugur,
gestrisni, og á kimnigáfu húsbóndans
var gott að hlýða. Jónas lifir i verkum
sinum,sem munu vera nokkuð viða til,
hann var meðal annars tómstunda-
málari. Fyrir nokkru færði hann mér
að gjöf mynd eftir sig, sem prýðir hi-
býli min. Hafðu þökk, Jónas, fyrir allt
gott árin, sem við urðum samferða á
þessari lifsleið. Ég held, að jarðvistin
sé aðeins . áfangi af lifsþróuninni,
en vandasamur áfangi. Af þeim, sem
er mikið gefið, er mikils krafizt, og þú
stóðst fyrir þinu.
Ekki má ég skiljast svo við þessar
linur, að minnast ekki Lilju konu
Jónasar og Oddnýjar, dóttur hans af
fyrra hjónabandi, sem léttu honum
þrautastundir, svo sem unnt var.
Söknuður og sorg er i hugum konu
hans, barna, barnabarna, og aldraðr-
ar tengdamóður, öndisar, sem dvelur
á sjúkrahúsi.
Friður guðs fylgi þér i nýrri tilveru.
Ólöf Jónsdóttir.
f
KVEÐJUUÓÐ.
Horfinn er vinur frá veröld okkar,
dauðinn hann leysti frá
likamsþrautum,
horfinn héðan, er veldi vorsins
vekur til lifsins gróður jarðar.
Margir hann muna og margir sakna,
manns er gleðina með sér flutti.
Manns, sem með orðum marga gladdi
og þunglyndi svipti af
þreyttum sálum.
Börnum hann unni og börn
honum veittu
traust sitt og viðmótsbliðu.
Hann þerraði tár af þeirra hvörmum
og kveikti gleðinnar gull i augum.
Fegurð hann unni og fögrum listum,
hvert verk hans bar svipmót vits
og snilldar.
Hann dáði þá vinnu, sem vel
var unnin,
hvar sem hún sást á svæöi jarðar.
Horfinn er ástrikur eiginmaður
og góður faðir af götum jarðar.
Guð honum gefi gleði og fegurð,
eilift sumar i æðri heimi.
Helga Halldórsdóttir og
Hallgrimur Ólafsson
frá Dagverðará.
islendingaþættir
5