Íslendingaþættir Tímans - 01.11.1973, Qupperneq 6

Guðrún Margrét Guðmundsdóttir
f. :t. desember lí(22
d. 30 september 1073.
ÞEGAH haustið, tákn visnunar og fall-
valtleika boðaði komu sina með
breyttu veðurfari, lézt Guðrún
Margrét Guðmundsdóttir i sjúkra-
húsinu á Sauðárkróki eftir alllanga
sjúkrahúsdvöl.
llún fæddist i Litlu-IIlið i Vesturdal i
Skagafirði 3. desember 1922. For-
eldrar hennar voru hjónin Guðmundur
Ólafsson og ólina Sveinsdóttir ljós-
móðir, er þar bjuggu búskaparár sin.
Hau hjón eru bæði látinn.
Eg þekkti Guðmund vel og minnist
ég einkum frábærra hljómlistarhæfi-
leika hans og þekkingar á ýmsum
málefnum, sem áberandi voru i þjóð-
lifinu.
Ólinu þekkti ég þvi miður ekki per-
sónulega, en talin var hún frábær
húsmóðir af þeim, sem þekktu hana og
heimili þeirra hjónanna. Hvað snerti
starfiðutan heimilisins, erálitmanna
á þá lund, að hún hafi grætt sárin og
þerrað tár og þannig lagt likn við
þraut.
Guðrún Margrét Guðmundsdóttir
ólst upp i Litlu-Hlið æskuár sin og
helgaði þannig störf sin foreldrum og
heimili þá og siðar á lifsleiðinni. Vel
vélstjóraritið hættir að koma út mán-
aðarlega eins og verið hefur, en verður
aðeins gefið út þegar sérstök nauðsyn
þykir til, svo sem um áramót, eftir
aðalfund o.s.frv.
Hinn almenni áhugi, sem komið hef-
ur i ljós meðal sjómanna við undirbún-
ing Vikings og móttöku hans. bendir
ótvirætt til þess, að ritsins sé full þörf
einmitt i sérstöku velútbreiddu sjó-
mannablaði sé hinn rétti vettvangur til
þess að ræða útgerðarmálin og allt
það, sem undir þau heyrir.
Að sjálfsögðu láta vélstjórarnir sig
ekki vanta. Hafa þeir sýnt það i dálk-
um vélstjórablaðsins, að margir
þeirra hafa áhuga á útvegs- og sjó-
mannamálum almennt. Tómstundun-
um er og ekki betur varið á annan hátt,
en að láta i ljós skoðanir sinar á
sjá varútvegsmálum.
Er ekki óliklega til getið, að margt
væri öðruvisi og betra um útveginn nú,
ef sjómennirnir sjálfir hefðu látið sig
skipta hin almennu mál hans á undan-
förnum árum.
Hallgr. Jónsson.”
6
var hún verki farin og samvizkusöm i
öllum störfum og liferni hennar þannig
dyggðum prýtt.
Móniku, móðursystur sina i
Goðdölum, dáði hún mjög og var
einkar kært með þeim. Einnig var ást-
riki með þeim systrunum, Guðrúnu og
Þóreyju á Hverhólum.
Ef Guðrún Margrét Guðmundsdóttir
mætti mæla nú, þá myndi hún
áreiðanlega af alhug þakka samferða-
fólkinu. sem reyndist henni bróður-
lega á lifsleiðinni.
Starfsfólkinu á sjúkrahúsinu á
Sauðárkróki eru fluttar innilegar og
hjartagrónar þakkir fyrir umönnun
alla og ástúð i garð Guðrúnar meðan
sjúkdómsstriðið varaði. Yfirlækn-
inum, Ólafi Sveinssyni, eru einnig
fluttar sérstakar þakkir fyrir frábært
starf hans.
Að leiðarlokum þakka ég Guðrúnu
fyrir öll hennar vönduðu og góðu kynni
á vegferð iifsins og samfagna henni
yfir þvi, að þraut jarðlifsins er á enda.
Ilelga Arngrimsdóttir Bjarnason
Ellen Lilyan
Johannsson
Ellen Lilyan Johannsson varð bráð-
kvödd á heimili sinu nálægt Marker-
ville Alberta 18. ágúst 1973.
Hún var fædd i byggðinni, dóttir
hjónanna Friðriks og Lenu Johnson.
Arið 1932 giftist hún Jóhanni H. Jó-
Með þessu kjarnyrta ávarpi Hall-
grims hófst hinn gagnmerki ritferill
hans.
Vikingurinn varð hans vettvangur
sem hann vék ekki af til æviloka.
Blaðið var alla tið hans óskabarn og
ekki verður á neinn hallað, hvorki lifs
né liðins þótt ég fullvrði, að enginn hafi
lagt þvi til margþættara eða betri efni
frumsamið og þýtt. Ritleikni Hall-
grims hvað snerti mál og stil var slik.
að efnið varð lifandi, vakti athygli les-
enda og áhuga.
Og launin? Þau voru engin. — Og þó.
Hinar óteljandi greinar hans um
margvislegustu efni munu lifa á siðum
Vikingsins um ókomna tið. sem óbrot-
gjarn minnisvarði.
En nú er þar skarð fyrir skildi.
Hann naut þakklætis og virðingar is-
len zkrar sjómannastettar, sem hann
helgaði starfskrafta sinnar löngu ævi.
Hallgrims Jónssonar minnumst við
ávallt, er góðs manns verður getið.
Vikingurinn og við, sem unnum með
honum, sendum okkar hinztu þakk-
lætiskveðju.
hannsson og byrjuðu þau búskap á
landi föður hans.
Hana syrgja eiginmaður hennar Jó-
hann, tveir synir, Friðrik og Leslie,
bændur i héraðinu, tvær dætur, Shirley
Dye og Bernice Andersen. Barnabörn-
in eru ellefu. Einnig þrir bræður Gor-
don, Kristján og Frank og ein systir
Lyla Pickering.
Lilyan var bæði fjölhæf og félags-
lynd. Hjónin voru samvalin með gest-
risni og góðsemi. Heimili þeirra var
myndarlegt og skemmtilegt.
Þau hjónin ferðuðust viða, fóru til
tslands tvisvar, 1964 og 1971, og til
Ástraliu. Nýja Sjálands, Mexico og
viðar.
Lilyan var jarðsungin frá Marker-
ville kirkjunni af Rec. Goos og var hún
lögð til hvildar i Tindastól grafreit 22.
ágúst.
Mér finnst þetta kvæði eiga svo vel
við, sem faðir minn orti við fráfall ná-
grannakonu okkar:
,,Þú vissir það varla
hve vænt um þig oss þótti,
þann harm.er heim oss sótti.
er hlauztu að falla. —
Þa brast um byggðina alla.
i brosin okkar liotu.
Stephan G.
Vinir og vandamenn sakna hennar
sárt en þakka góða samfylgd á lifs-
leiðinni.
Rósa S. Benediktson
islendingaþættir