Íslendingaþættir Tímans - 08.02.1975, Síða 14

Guðni Vilhjálmsson
Og þvi varð allt svo hljótt við
helfregn þina
sem hefði klökkur gigjustrengur
brostið.
Og enn ég veit margt hjarta,
harmi lostið,
sem hugsar til þin alla daga sína.
Tómas Guðmundsson
Að morgni hins 17. desember hringdi
móðir okkar i okkur systkinin og sagði
okkur, að Guðni föðurbróðir okkar
heföi veikzt skyndilega kvöldið áður á
heimili sinu að Háteigsvegi 16 og látizt
nokkrum mínútum sfðar. Við þessi tið-
indi urðum við orðlaus. Að Guðni
frændi okkar væri dáinn, að við sæjum
hann aldrei framar eða nytum návist-
ar hans. Guöni var okkur meira en
föðurbróðir, viö höfðum alizt upp með
honum, hann var eiginlega okkar elzti
bróðir.
Guðni Vilhjálmsson fæddist i Hátúni
i Nesi i Norðfirði (nú Neskaupstað)
hinn 7. janúar 1922. Foreidrar hans
voru hjónin Kristin Arnadóttir og Vil-
hjálmur Stefánsson. Guðni var þriðji
yngsti af 11 alsystkinum, en afi okkar,
Vilhjálmur, hafði misst fyrri konu
sina, Sveinhildi Hildibrandsdóttur, frá
fimm ungum börnum.
Ólst Guðni upp hjá foreldrum sinum
fram til haustsins 1923. En allt til þess
tima hafði Valgerður afasystir okkar
þrábeðið afa okkar og ömmu að leyfa
sér aö taka I fóstur eitthvert hinna fjöl-
mörgu barna þeirra. Varð það að ráði,
aö Guðni færi til hennar haustið 1923 að
Helgustöðum I Reyðarfiröi. Má með
sanni segja, að Guðni hafi orðið gleði-
geisli heimilisins þennan vetur, þvi
daginn eftir að hann kom að Helgu-
stöðum, fórst bátur með fjórum
heimilismönnum, þar á meðal Val-
geiri Stefáni, 17 ára hálfbróður Guðna,
sem einnig hafði verið i fóstri hjá Val-
gerði á Helgustöðum.
Valgerður átti engin börn sjálf, en ól
saman, og hélt svo m.a. til hér syðra
hjá systur sinni um tima. Þótt hann
væri þá ekki margmáll um sina hagi,
var auöfundið, að hugur hans var allur
fyrir austan hjá fjölskyldu hans, enda
var hann einstakur heimilisfaðir.
Ólafur fæddist að Búrfellskoti i
Grimsnesi 29. september 1916. For-
eldrar hans voru Eirikur Asmundsson
og Guðbjörg Jónsdóttir. Þeim hjónum
varð sex barna auðið, og eru nú fjögur
þeirra á lifi, en Halla, systir Ólafs,
húsfreyja á Sveinsstöðum i Húna-
vatnssýslu, lézt fyrir þremur árum.
Eirikur lézt fyrir tveimur árum, en
Guöbjörg dvelur hjá dóttur sinni I
Kópavogi, háöldruð kona. TIu ára að
aldri fluttist ólafur með foreldrum
sinum aö Stokkseyri, og þar hófst
sjómennskan, sem varö snemma hans
aðalstarf.
Arið 1940 fór ólafur i vélstjóraskóla,
og var siðan vélstjóri á fiskiskipum
um margra ára skeið. Til Norðfjaröar
fluttist hann árið 1944, og þar kynntist
hann eftirlifandi konu sinni, Lilju Þor-
leifsdóttur. Þau giftust árið 1947 og
stofnuðu heimili i Neskaupstað, þar
sem þau áttu heima siðan. Þeim varð
þriggja barna auðið.
Ég hygg, að ég megi fullyrða, að
Ólafur heitinn hafi verið mjög vel
látinn maður af öllum sem kynntust
honum og áttu samskipti viö hann.
Hann var einn þeirra manna, sem
hljóta að afla sér trausts og vináttu
hvar sem þeir fara með drengilegri
og hógværri framkomu sinni. Og
kannski segir það betur en margt
annað hvern mann hann hafði að
geyma, að börn hændust mjög að hon-
um, enda var hann einstaklega barn-
góður. Og börnin,ekki sizt þau sem
minna mega sin, eru flestum gleggri á
það, hvað að þeim snýr.
Ég lýk þessum fátæklegu kveðju-
orðum með þvi að votta nánustu ást-
vinum ólafs heitins, systkinum hans
og aldraðri móður, mina innilegustu
samúð. Og persónulega þakka ég hon-
um ljúfmannalega viðkynningu á, þvi
miður, alltof fáum og stopulum sam-
vistarstundum.
B.G.
Leið þú okkar látnu vini
ljúfi Drottinn inn til þin.
Láttu þina ljóssins syni
leiða þá er bænin min.
Höfði drúpum í hljóðri bæn
helgaöu Drottinn þessa stund.
Liknaðu þeim, sem liðið hafa,
læknaðu þeirra hjartans und.
Vef þá alla ástarörmum,
ýttu harmi burt af leið,
þerra tár af þeirra hvörmum,
þar til ævi rennur skeið.
Með þessu kvæði, sem að visu er siðbúið, votta ég
öllum aðstandendum og öðrum ástvinum hinna
látnu, nær og fjær, minar dýpstu samúðarkveðjur.
Óskar Björnsson, Neskaupstað.
14
islendingaþættir