Íslendingaþættir Tímans - 08.05.1976, Blaðsíða 1

ÍSLENDINGAÞÆTTIR
_mm _
Laugardagur 8 mai 1976 —16. tbl. 9. árg. No. 250. TIMANS
Séra Kristinn Stefánsson
áf engisvarnar áðunautur
F. 22. nóv. 1900
D. 2. marz 197G
..Hann veit þótt sjálfur
hnigi hann i val
aö hugsjónin hans fagra
iifa skal.”
GuCm. Guöm.
Merku lifsstarfi er lokiö. Mikill
öldungur er f val fallinn. Foringi er
hniginn en merki hans skal standa.
Sera Kristinn Stefánss. var kjörinn i
Afengisvarnaráö viö stofnun þess áriö
1954. Hann var áfengisvarnaráöunaut-
ur og formaöur Afengisvarnaráös frá
1958 til miösumars 1971 er hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir. Séra Krist-
inn tók viö starfi eftir sviplegt andlát
brautryöjandans, Brynleifs Tobías-
sonar. Hann reyndist farsæll leiötogi
og var hlýr vinur samstarfsmanna
sinna sem margt eiga aö þakka og
margra góöra stunda aö minnast.
Séra Kristinn Stefánsson var um
margt óvenjulegur maöur. Hann var
hámenntaöur og fjölgreindur. Hann
var bundinn tryggöaböndum hugsjón-
um þeim sem kveiktu þann neista er
varö upphaf alls félagsmálastarf ís-
lenskrar alþýöu. Hann var frábær
ræöusnillingur. Kjarngóö íslenzka
hans var ekki af bók lærö heldur var
þar komiö lifandi tungutak þeirra for-
feöra hans, frænda og vina, sem
bjuggu 1 Fljótum, snjóþungum en
sumargrænum, yrktu jörö og veiddu
hákarl. — Honum var lagiö aö laöa
menn til samstarfs. Hann var sam-
vinnuþýöur en þó ákveöinn og brást
aldrei þvi sem hann vissi sannast og
réttast. Hann sameinaði á sérstæðan
hátt mildi og ósveigjanleik sem var þó
jafnan grundvallaöur á þeirri
siögæöisvitund sem hefur einstaklinga
og þjóöir af stigi blindrar og sérgóörar
vilhmennsku. — Hann var raunsæis-
maöur en átti sér þó draum um þá tlö
þegar „stökkt er hverju böli á bug og
börn voru frjáls og góö”.
Afengisvarnaráö þakkar störf séra
Kristins Stefánssonar, mikil og merk
og sendir eiginkonu hans og öðru
skylduliði hugheilar samúðarkveöjur.
F.h. Afengisvarnaráös,
Ólafur Haukur Arnason
f
Hugur minn hverfur til liöinna tima
og nemur staöar viö fyrstu kynni okk-
ar I Reykholti. Meö okkur tókst vinátta
einlæg og sönn, sem ég held aö hafi
veriö okkur báöum nokkurs viröi.
Þessi orö eru úr bréfi, sem séra
Kristinn skrifaöi mér á fermingardegi
minum. Þau geri ég nú af heilum hug
aö minum i upphafi þessarar kveöju til
hans.
Séra Kristinn varö fyrsti skólastjóri
hins nýstofnaöa Héraösskóla I Reyk-
holti áriö 1931. Þá hófst vinátta okkar,
svo og ævilöng vinátta hans og for-
eldra minna, en þau mátu séra Krist-
in meira en flesta menn. I hans hlut
féll að móta starf og leik i hinum nýja
skóla og samstarfiö viö kennarana.
Hvoru tveggja tókst séra Kristni svo
aö til fyrirmyndar varö öörum skóla-
setrum. Nemendur hans og kennarar I
Reykholti virtu hann og dáöu. Auk
þess aö vera mikilhæfur stjórnandi
skólans var hann afburða kennari.
Reykholtsskóli mun enn búa aö verk-
um séra Kristins. Þessa ágæta manns
veröur aö veröleikum lengi minnst I
byggöum Borgarfjaröar.
Foreldrar minir söknuöu hans mikiö
eftir aö hann fluttist frá Reykholti. Þó
samfundum fækkaöi hélst vináttan
óbreytt og hluta af sjálfum sér, soninn
Þráin , fól hann foreldrum minum tii
uppeldis um skeiö. Hann varö foreldr-
um minum jafn kær og faðirinn. Leiö
séra Kristins lá tíl Reykjavikur. Þar
biöu hans ný og fjölbreytt störf og
hamingja en sá þáttur ævi hans mun
vafalitiö veröa rakinn af öörum.
En á öllum vegum þinum óska ég
þér góös farnaöar og aö ávalt megir þú
geta sagt, eins ogskáidiö: „Himneskt
er aö lifa.” 1 þeirri ódc minni felst
meöal annars þaö, aö þú eigir jafnan
þá bjartsýni, sem horfir kviöalaust til
framtiöarinna r, að þú veröir dugmikill
og sterkur, þegar á móti blæs og aö þú
vaxir af hverju þvi verkefni, sem þú
tekur þér fyrir hendur aö leysa.
Þetta eru lokaoröin úr bréfi Séra
Kristins, sem ég vitnaöi til I upphafi
þessarar kveöju. Fermingardrengur-
inn geymdi ennþá bréfiö þitt góöa og
drýpur höföi I viröingu og þakklæti