Íslendingaþættir Tímans - 10.11.1979, Blaðsíða 4

Marinó Guðjónsson
Fæddur 18.september 1903.
Dáinn 6..júli 1979.
Þann 12. júli sl. var til moldar borinn
Marinó GuBjónsson, gjaldkeri Bila-
smiðjunnar hf. til heimilis að Þykkvabæ
17, Reykjavik. Hann andaðist á Borgar-
spitalanum i Reykjavlk, 6. júli s.l. eftir
stutta legu, en siðari árin hafði hann átt
við vanheilsu að striða, sem að lokum réð
hans skapadægri.
Marinó var fæddur að Geitagili i
örlygshöfn i Rauðasandshreppi.
Foreldrar hans voru þau hjónin Guðjón
Bjarnason frá Helgastöðum i Biskups-
tungum og Guðbjörg Brynjólfsdóttir frá
Kaldbak i Ytrihrepp. Báöir foreldrar hans
voru þvi Árnesingar og Sunnlendingar i
ættir fram. Guðjón og Guðbjörg bjuggu
fyrstu hjúskaparar I Reykjavik, en laust
fyrir siBustu aldamót fluttu þau til
PatreksfjarBar, og siBar aB Geitagili, en
þar bjuggu þau fram undir 6riB 1930, er
þau fluttu aftur til Reykjavikur. GuBjón
var trésmiBur, og vann hanneinnig aB iBn
sinni ásamt búskapnum.
Marinó ólst upp i stórum systkinahópi
aB Geitagili og eru þau nú öll látin nema
yngsti bróBirinn Alexander, sem býr i
HafnarfirBi. Samkvæmt tiBaranda þess
tima þurfti Marinó ungur að árum aB
vinna höröum höndum og dæmi um það,
hve vinnan var mikill þáttur I lifi ung-
menna þá, er þaB aB strax aB lokinni
fermingu á fermingardaginn fór hann á
fyrstu vorvertiB út i Kollsvik. Næstu árin
vann hann á heimili foreldra sinna og á
vertiBum viB Patreksfjörö. AriB 1923 flutt-
ist hann til Reykjavikur, og átti hann þar
heima allt tii dauöadags.
Þegar til Reykjavikur kom hóf Marinó
trésmiðanám og lauk 'nann þvl áriB 1927.
AB námi loknu vann hann viö hús
byggingar næstu árin allt fram yfir 1940,
en þá fór hann aB vinna hjá Agli
Viíhjálmssyni hf. viB yfirbyggingar
bifreiöa. AriB 1942 stofnaöi hann ásamt
fimm öörum BilasmiBjuna hf, og var þar
starfsferill hans eftir þaö, fyrst bæöi viB
smiBi og gjaldkerastarf, en siöar starfaBi
hann eingöngu sem gjaldkeri eftir aö
umfang fyrirtækisins var þaB mikiB aö
þaö var fullt starf.
6. janúar á þrettandanum áriB 1932,
kvæntist Marinó eftirlifandi konu sinni
GuBrúnu Helgu Theódórsdóttur, fæddri 9.
mai 1907. Það var mikiB gæfuspor I lifi
þeirra beggja, þvi elskulegri og sam-
rýndari hjónum hefi ég ekki kynnst um
dagana. Aldrei féllu þar styggöaryrBi á
milli og ást þeirra og viröing hvors fyrir
ööru virtust engin takmörk sett. Þegar
4
Marinó og GuBrún hófu búskap sinn voru
þau saman f heimili ásamt GuBbjörgu
og GuBjóni foreldrum Marinós, fyrst
qaö Bergþórugötu 27 er þeir feBgar höfBu
byggt, en siöar aB Bergþórugötu 59.
Foreldrar Marinós létust báöir á heim-
ili þeirra, Guöbjörg áriB 1936, en GuB-
jón 1947. Hjá þeim Guöbjörgu og
GuBjóni var dótturdóttir þeirra 4 ára, er
komiö hafBi til þeirra sem kornabarn,
MálfriBur GuBmundsdóttir, og var hún
þar áfram á heimilinu til fulloröins ára.
Einnig var á heimilinu Steinunn
ÞórBardóttir, móöir GuBrúnar, þá ekkja,
en hún lést áriö 1953. Allt þetta fólk naut
ástrikis og góðrar umönnunar á heimilinu
svo lengi sem þess þurfti meö.
Þeim hjónum varB 5 barna auöiö og var
þeirra barnalán mikiB, öll börnin elskuöu
og virtu foreldra sina og alla tiö var þar
mjög náiB samband vináttu og kærleika.
Börn þeirra hjóna eru þessi: Theodór
Steinar kvæntur Magðalenu SigriBi Elia«s
dóttur og eiga þau þrjú börn, Guörúnu
Helgu, Elias og Steinunni Huldu, og er
Guörún Helga elsta barnabarniö, en hún
gifti sig 30.júni s.l. og varö afi hennar
þeirrar ánægju aönjótandi aB vera viö
veglegt brúökaup hennar. Kristrún gift
Inga GarBari SigurBssyni tilraunastjóra á
Reykhóíum og eiga þau einn son, Hörö
Ævarr. Asta Maria gift Bjarna J.Ó.
Agústssyni húsgagnasmiö og eiga þau
þrjár dætur Asdisi Ósk, Elinu Rósu og
Dagný Hrönn. Anna Lóa gift Pálma
Sigurössyni bifreiöastjóra og eiga þau
þrjá syni, Marinó, Steinar og Sigurö.
Gunnbjörn nemi viö Háskóla lslands, I
foreldrahúsum. Unnusta hans er Sigrún
Baldursdóttir
Kynni min af Marinó hófust fyrir 25
árum siöan, er ég kom fyrst á heimili
hans meö dóttur hans Kristrúnu unnustu
minni og slöar eiginkonu. ViBmótiB var
hlýtt og handtakiB traust, þegar ég var
boBinn velkominn á heimiliö og allt frá
þeirri fyrstu stundu til sIBasta dags var
alltaf sama hlýja og elskulega viömótiö,
þegar ég kom á heimili tengdaforeldra
minna, en þar sem viB hjónin höfum búiB
allan okkar búskap úti á landi, komum viö
alltaf til Reykjavikur sem gestir og aldrei
kom þaö til greina aö fara annaö til dvalar
en til þeirra. Margs er aB minnast frá
þeim 25 árum, sem ég þekkti Marinó og
allt er þaö á einn veg, hugljúft og elsku-
legt, sama hvaö upp i hugann kemur. Þær
eru ógleymanlegar stundirnar sem viB
áttum viö laxveiöiár, sem voru alltof
fáar, ekki þaö aö þaö væri aöalatriBi aö
veiöa sem mest, heldur hitt aö vera meö
honum úti I náttúrunni viB árniö og hreina
náttúru. Þaö var honum mikils viröi og
þar leiö honum virkilega vel.
Marinó haföi mikla unun af allri ræktun
og þess vegna fékk hann sér sumar-
bústaöaland I Arbæjarblettum og mikla
natni og umönnun sýndi hann þeim
gróöri sem hann þar ræktaöi, hvort
heldur þaö var til augnayndis eBa gagns.
Þegar svo slöar Arbæjarblettir voru
teknir undir byggingarlóBir fékk
hann eina lóö til aö byggja á
sem hann og gjörBi og þá hélt hann
og þau hjón áfram aö rækta á sinu
gamla sumarbústaöalandi skrúögarö, þar
sem sama natnin og umhyggjan kom
alltaf fram. Ljúfar eru minningar frá
þeim stundum er afmæli voru á heimili
þeirra hjóna, þvi þá kom jafnan saman
stór hópur frænda og vinafólks. Þar var i
hávegum höfö hin góöa gamla islenska
gestrisni. Avallt var tekiö lagiö og sungiB
mikiö og var Marinó þá hrókur alls
fagnaöar, enda söngmaBur góöur og
mikill músikmaöur,' i var m.a. kórfélagi
i Karlakór IönaBarmanna meöan hann
starfaði. Þá var ljúft aö minnast þeirra
mörgu stunda, þegar afabörnin priluBu
upp I fangiö á afa, alltaf áttu þau sama
góöa athvarfiB þar, hvort sem eitthvaö
bjátaBi á eöa allt lék I lyndi, þvi hann
gladdist meB glööum og hryggöist meB
hryggum, þannig var hann. Nú skal
staöar numiö i upprifjun liBinna ára þótt
aöeins séu nefnd örfá atvik.
Þótt Marinó flyttist ungur aö árum frá
sinni heimabyggö bar hann alla tiö sterka
Islendingaþættir