Íslendingaþættir Tímans - 10.11.1979, Síða 5

tryggö til átthaganna. Hann var einn af
stofnendum BarBstrendingafélagsins i
Reykjavik, ótrauBur var hann aB vinna
félaginu allt þaB gagn er hann mátti hvort
heldur þaö var sem óbreyttur liösmaBur
eöa i trúnaöarstörfum.
Nú þegar Marinó er horfinn yfir
móBuna miklu hlýtur söknuBur okkar
allra aö vera mikill er þekktum hann best
og þá alveg sérstaklega GuBrúnar eftir
n.r 50 ára hjónaband, en hljótum viö ekki
aö þakka Guöi fyrir aö hafa fengiö aB
kynnast honum og umgangast hann, þvi
viB hljótum aö vera betri menn af kynnum
okkar viB hann. BiB ég svo GuB aB styrkja
alla þá sem um sárt eiga aB binda viö frá-
fall hans.
BlessuB sé minning hans.
lngi Garöar SigurBsson.
_L_
I
í lok siöustu aldar fór islenzkt þjóöfélag
aö breytast úr bændasamfélagi þaö
form, sem viB þekkjum i dag. Þá myftduö-
ust þéttbýliskjarnar viö sjávarsiöuna,
sem urBu aö fiskiþorpum. Eitt þeirra
þorpa, sem þá tóku aö myndast, var
Patreksfjöröur á Vestfjöröum.
Laust fyrir siöustu aldamót settust aö i
þessu litla þorpi ung, sunnlenzk hjón,
GuBjón Bjarnason, trésmiBur, og kona
hans Guöbjörg Brynjólfsdóttir og uröu
meöal frumbyggja þorpsins. Þau staö-
næmdust þar þó ekki lengur, heldur fluttu
yfir fjöröinn og hófu búskap aö Geitagili i
örlygshöfn. Þar voru þau um allmörg ár
næstu nágrannar foreldra minna og
knýttust þar vináttubönd, sem entust ævi-
langt.
Enda þótt ættir þessara hjóna stæöu
ekki i vestfirzkum jarBvegi, litu börn
þeirra jafnan á sig sem Vestfiröinga og
ræktu skyldur viB þá átthaga sem allir
ættarþræöir lægju þangaö.
Þau Gilshjón eignuBust 8 börn og var
Marinó næst yngstur þeirra. Fæddur aö
Geitagili 18. sept. 1903.
1 þessum fáu linum veröur ekki gerö til-
raun til aö lýsa æviferli Marinós i einstök-
um atriöum, heldur aöeins drepiB á örfá
atriöi.
Marinó ólst upp hjá foreldrum sinum
viö algeng störf, eins og þá geröist I
islenzkri sveit. Hann fluttist til Reykja-
vikur ásamt foreldrum sinum upp úr 1920.
Hann fetaöi i fótspor fööur sins og nam
trésmlöi. Siöar gehBist hann einn af stofn-
endum BilasmiBjunnar og starfaöi viB þaö
fyrirtæki til æviloka. Áriö 1932 kvæntist
Marinó Guörúnu Theódórsdóttur, ágætri
konu ættaBri úr Arnessýslu. 1 sameiningu
skópu þau börnunum sinum 5 fagurt og
hlýlegt heimili, þar sem góövild og gest-
risni jafnan rikti.
Marinó Guöjónsson var hógvær maBur
og hávaöalaus. Hann var glaösinna og
félagslynáur og átti hægt meö aö blanda
geöi viö annaö fólk. Hann var söngvinn og
hafBi yndi af tónlist og var fyrr á árum vel
Islendingaþættir
liBtækur i félagsskap, þar sem söngur var
iBkaöur.
Eins og áöur sagöi leit Marinó á sig sem
Vestfiröing, enda þótt ættir hans væru
ekki sprottnar úr þeim jarBvegi. Hann
gerBist þvi snemma á árum virkur félagi i
Baröstrendingafélaginu i Reykjavik.
Hann sat I stjórn eöa varastjórn i meira
en 30 ár, nú siöast I aöalstjórn félagsins.
Marinó var ekki málskrafsmaöur, sem
hátt hafBi á fjölmennum fundum, en þeim
mun tillögubetri og fáBhollari og vann
störf sin af alúB og festu. Sérhverjum
félagsskap er eftirsjón aö, er slikir menn
falla i valinn, þar verBur skarö fyrir
skildi.
Viö félagar BarBstrendingafélagsins
þökkum Marinó aö leiöarlokum öll störf
hans i þágu félags okkar og flytjum konu
hans og börnum dýpstu samúöarkveöjur.
Þá flytjum viö og Alexander, bróBur hans,
samúBarkveöjur, en á einum mánuBi
hefur hann þurft aö sjá á bak tveim syst-
kinum sinum, þvi Bjarnveig systir hans
lést i siöasta mánuBi.
Viö systkini frá Kóngsengjum þökkum
ævilanga vináttu og sendum öllum ætt-
ingjum og venslamönnum Gilssystkina
innilegar samúöarkveöjur.
Vikar Daviösson.
t
Mér er bæBi ljúft og skylt aB minnast
mtns ágæta vinar og samferöamanns
um áratugi nú þegar hann er allur. ViB
bjuggum undir sama þaki árum saman,
og fjölskyldur okkar voru nánast eins og
ein fjölskylda, enda kona min alin upp hjá
foreldrum hans og siöar á heimili Marinós
og hans góöu konu. Þaö var löngum stór
fjölskylda og þætti nú ærin þröng á þingi,
en meB guös hjálp og glööu geöi rikti ein-
drægni og samheldni I fjölskyldunni.
Ef velja ætti Marinó einkunnarorö gætu
þau veriB: Heiöarleiki, hófsemi og misk-
unnsemi. Þessir eiginleikar voru rikir i
lifi hans alla tiö. Einnig má minnast þess
aö hann var sérlega söngelskur. A hátiöis-
dögumí og tyllidögum i fjölskyldunni var
alltaf mjög gestkvæmt og þá var Marinó
hrókur alls fagnaBar og stjórnaBi söngn-
um og oft var hressilega tekiö undir, eru
margar ljúfar minningar frá slikum
kvöldum, um þaö geta hinir mörgu vinir
og frændliB boriö.
Kona min þakkar nú elskulegum
frænda sinum og fóstra og viö hjónin bæöi
eigum honum og Guörúnu konu hans
þakkarskuld aB gjalda fyrir hiö liöna,
hjálpsemina og vináttuna, sem aldrei bar
skugga á.
Nú rikir sorg og söknuBur I Þykkvabæ
17 og GuBrún mln hefir mikiö misst og
fjölskyldan öll. En aöeins þeir sem mikiö
hafa átt, geta mikils misst. Timinn mun
lækna sárin og sefa sorgina, en eftir
standa hugljúfar minningar um elskuleg-
an eiginmann og góBan föBur, fóstra og
afa, og vin.
En ástin er björt, sem barnsins trú
hún blikar i Ijóssins geimi.
Og fjarlægö og nálægö fyrr og nú,
oss finnst þar I eining streymi.
Frá heli til llfs hún byggir brú,
og bindur oss öörum heimi.
Svo orti Einar Benediktsson i hinum
fagra sálmi sinum, og veit ég aB Guörún
min getur af heilum hug tekiö undir meö
skáldinu og huggun er aB trúa þvl aö
Vort llf, sem svo stptt og stopult er,
þaö stefnir á æöri leiöir.
Og nú mun hinn hæsti launa Marinó Guö-
jónssyni rikulega aB afloknu ósviknu
dagsverki. Blessuö sé minning hans um
alla framtiB. Geir Herbertsson.
Marinó Guöjónsson veröur kvaddur,
hinsta 3inn, fimmtudaginn 12. júli i Foss-
vogskirkju. Hann varfæddur 18. sept. 1903
á Geitagili viö PatreksfjörB. Foreldrar
hans fluttu þangaB af Suöurlandi fyrir
aldamót. Eftirlifandi kona hans Guörun
Helga Theódórsdóttir er uppalin I
Reykjavik.
Marinó lést aöfaranótt föstudagsins 7.
júli, eftir stutta legu á Borgarspitalanum.
Þau hjónin Marinó og Guörún eignuöust
5börn: Theódór, bifreiBasmiöameistara,
kvæntan MagBalenu Eliasdóttur, Krist-
rúnu, gifta Inga Garöari Sigurössyni til-
raunastjóra, Astu Mariu, gifta Bjarna A-
gústssyni húsgagnasmiöameistara: Onnu
Lóu, gifta Pálma Sigurössyni og Gunn-
björn, ókvæntan, sem stundar nám I viö-
skiptafræBi.
Marinó var læröur trésmiöur og stund-
aöi þá iBn langt fram á áratuginn 30 — 40
aö hann fór aö vinna viB yfirbyggingar á
bifreiöar hjá Agli Vilhjálmssyni. Þaö
leiddi til þess aö 1942 geröist hann einn af
fimm stofnendum h/f Bilasmiöjunnar.
SIBan höfum viB unniB hjá sama fyrirtæk-
inu.
Þegar viö hófum rekstur Bllasmiöj-
unnar var Marinó einróma kjörinn gjald-
keri fyrirtækisins vegna þess aö viö
þekktum hann allir aB einstakri reglu-
semi og nákvæmni viö allt sem hann geröi
og um heiöarleika hans efaöist enginn og
hefur þaö allt staöist I þau rúmlega 37 ár
sem hans naut viö. Hann er hæglátur og
dagfarsgóBur og hugsaBi mest um aö störf
hans væru vel og rétt af hendi leyst, en ný-
breytni alla var honum litiB um.
A gleöistundum var Marinó hrókur alls
fagnaöar. Hann var söngmaBur góöur og
músikalskur, söng I karlakór iBnaöar-
manna á meöan kórinn starfaöi, enda
fannst honum engin gleöi ef ekki var
sungiö og spilaö. Hann átti gott plötusafn.
Marga gleBistund hef ég átt á heimili
þeirra hjóna, þar var góBur andi og margt
fólk og glatt enda bæBi hjónin af svokall-
aBri Vikingslækjarætt.
Nú er skarB fyrir skildi, en minningin er
góö og gleymist ekki. Vertu sæll og þökk
fyrir samveruna. Gunnar Björnsson.