Íslendingaþættir Tímans - 23.12.1980, Blaðsíða 2

Ingibjörg Magnúsdóttir
frá Efri-Hömrum Ásahreppi
Ég orövana eftir þeim horf&i,
sem unni ég heitast og þráöi sem mest
— þeim triilyndu ástvinum öllum.
sem dskirnar gátu viö hjarta mitt fest.
Þú blessaöa ástvini alla
I öndvegi hjartans frá gleymsku ég ver,
og geymi i geislum og tárum
þá gulltöflu hverja, sem dýrmætust er.
(Jön Magnússon)
Spiritisminn hefur breytt hugmyndum
okkar á sviöi trúmála, lýst upp sumstaöar
sem áöur var tömt myrkur.
Dauöinn er fæöing yfir á æöra sviö. Þar
er tekiö á möti hverri mannssál meö
meiri ástúö og nákvæmni en maöur
þekkir til á jarönesku sviöi, ungur sem
aldinn, fátækur eöa rikur. Guö fer ekki i
manngreinarálit.
Alveg sérstakt fólk hefur þaö hlutverk
meöhendi aö taka á móti okkur viö vista-
skiptin, og þetta fólk er sérstaklega valiö
vegna sérstakra hæfileika þess, vegna
ástúöarþelsins.
Fullyrt er aö gamlir menn og konur
yngist upp i æöra heimi, og nái blóma-
aldrinum þar sem hæfleikar mannsins
njóta sin best á aldrinum 35-55 ára.
Hvernig fer fólk aö þekkjast aftur eftir
langan viöskilnað? A æöra sviöi lifsins
þar sem andinn er allt, þekkjast menn
fyrst og fremst fyrir andlegan skyldleika,
hugurinn ræöur þar.meiru um en sjálfir
andlitsdrættirnir.
Þaö veröa þvi engin vandræöi á þvf aö
viö getum þekkt ættingja okkar aftur.
„Orofa tryggö viö forna vini”.
Ingibjörg haföi bjargfasta skoöun og trú
á sambandinu viö lifiö aö loknu þessu.
Ingibjörg Magnúsdóttir fæddist 22. júli
mælikvaröa bókstafstrúarmanna né
kennisetninga kirkjufeöra fyrri alda.
Hann varö ákveöinn spiritisti og sann-
færöur um llf eftir þetta llf. Tengsl hans I
þessum efnum viö hina látnu konu sína
voru ekki aö fullu rofin viö skilnaöinn.
Brjánslækur hefur miklum stakka-
skiptum tekiö siöan Guömundur hóf þar
búskap, ekki sist Ibyggingum og ræktun.
Upphafsmaöur þeirra framfara er nú
fallinn frá en verkin tala og synimir tveir
og börn þeirra munu skilja hlutverk sitt.
Sigurvin Einarsson
2
1908 aö Efri-Hömrum I Asahreppu
Rangárvallasýslu, en andaöist 9. okt. sl.
eftir langar og strangar sjúkdómslegur,
jarösungin frá Fossvogskirkju 22. okt. sl.,
kveöjumál fluttá séra Bragi Friöriksson
prófastur I Garöabæ.
Foreldrar Ingibjargar voru hjónin frú
Stefania, f. 14.10 1878, Amundadóttir frá
Bjólu i Djúpárhreppi og m.h. Magnús, f.
23.8. 1870, Björnsson frá Króki, Gaul-
verjabæjarhreppi, Arn. Ingibjörg ólst upp
hjá foreldrum sinum á Efri-Hömrum.
Var Ingibjörg I hópi 19 barna en 15
komust upp. Hefur vafalaust fljótt komiö
til hennar kasta aö h jálpa til viö heimilis-
störfin og annast yngri systkinin sin.
Hefur þaö veriö Ingibjörgu hollur undir-
búningsskóli fyrir llfiö. Foreldrar hennar
voru mjög samhent og samtaka, sann-
kallaöar hetjur I haröri lifsbaráttu.
En þrátt fyrir erfiöarkringumstæöur og
óbllö kjör, andstreymi og þungar raunir
sá þeim enginn bregöa.
Þau hjónin áttu sameiginlega örugga
guöstrú, sem þau höföu drukkiö i sig hjá
göfugum foreldrum og þar fundu þau
styrk og traust, þegar mest á reyndi.
Systkini Ingibjargar voru þessi er upp
komust: Þóra Ágústa f. 14.6. 1895. átti
Guöíaug Halldórsson. Þorbjörn, f. 13.10.
1897,ókv. bóndi á Efri-Hömrum. Magnea,
f. 14.4. 1899,"átti Jens Jensson. Bergþóra
f.15.3.1902. átti Jakob Bjarnason. Þorkell
Öskar, f.10.7.1909. bóndi á Efri-Hömrum.
Asta, andaöist rúmlega þritug á Vífils-
stööum. Ragnheiöur dó i frumbernsku.
Ingibjörg Kristin, f. 26.4. 1913, átti Magn-
ús Magnússon. Þuriður, f. 26.10. 1911, átti
Björn Eggertsson.Kristján Öfeigur, f. 5.7.
1910, bóndi á Efri-Hömrum. Sigrlður dó 19
ára gömul. Skúli f. 1.7. 1915, kv. Stefaniu
Stefánsdóttur. Jónina Margrét, f. 9.5.
1917, átti Jón Lúðviksson, Ingunn, f. 10.9.
1920, átti Vilhjálm Oddsson.
Ingibjörg var stórgáfuö kona, félags-
lynd, hreinskilin og blátt áfram i allri
framkomu. Tækifæri hennar til að mennt-
ast voru takmörkuð, en hún aflaöi sér
þrátt fyrir þaö mikillar þekkingar i skóla
llfsins, ljóðelsk og söngvin. Ingibjörg var
hin mesta- myndarkona, frið sýnum,
mörgum góöum kostum búin.
Ingibjörg giftist 1929 Snæbirni Isak
Kristmundssyni frá Þjóðólfstungu viö
Bolungarvik. Eignuöust þau þrjá sonu,
sem allir eru á lífi og gegnir borgarar.
Kristmundur, ókv. bjó i heimili foreldra
sinna, og siöar meö móöur sinni.
Stórkostlegt ástúðarsamband, kær-
leikur og umhyggja umlék Ingibjörgu frá
honum sem lét sér einstaklega annt um
móöur slna, öörum til veröskuldaörar
eftirbreytni. Viljum viö þakka honum
þessa miklu alúö.
Magnús kv. Aðalheiði Siguröardóttur.
Jón, kv. Höllu Sigurðardóttur.
Eftir aö heilsufari Ingibjargar tók að
hnigna og stundum lá hún þungar sjúkra-
hluslegur, en bráði af og hún fékk að
dvelja i heimahúsum, þá dvaldi hún hjá
Magnúsi syni sinum og Aöalheiöi tengda-
dóttur. Stundaöi tengdadóttirin hana af
sérstakri vandvirkni og samviskusemi,
beinllnis fædd til þess að likna og hjúkra-
Ingibjörg var frábær kona, elskuleg
frænka, aösópsmikil og hlaut hvarvetna
athygii. Skapgerö hennar var heil °ý
traust. Hjálpfýsi henar og hjartahlýja
gleymist ekki. Lif hennar var fagurt. Hdn
andaðist eins og fyrr segir 9. okt. á
Borgarspitalanum i Reykjavik á sjötug-
asta og þriöja aldursári.
Sonum hennar, tengdadætrum, barna-
börnum, systkinum votta ég dýpstu sam-
úö.
Guö blessi minningu hennar.
Frænka
islendingaþættii'