Íslendingaþættir Tímans - 20.05.1981, Qupperneq 1

ÍSLENDINGAÞÆTTIR
Miðvikudagur 20. mai 1981 20. tbl. TÍMANS
Ingimar Oskarsson
náttúrufræðinffur
f. 27.11. 1892
d. 2.5. 1981
Ingimar óskarsson náttúrufræöingur
andaöist i Reykjavlk 2. maf, háaldraöur
og fékk hægt andlát. Meö honum er fallinn
i valinn merkur visindamaöur og sér-
stæöur persónuleiki, fræöimaöur af lifi og
sál. Ingimar var hár vexti og hold-
skarpur, dökkur á brún og brá. t hópi
vakti þessi stóri og magri, mikilleiti
maöur óöara athygli. Vel var hann máli
farinn, bæöi i samtali og sem útvarpsfyr-
irlesari. Ungur minnist ég komu hans á
heimili foreldra minna. Pabbi og hann
gátu talaö timunum saman um grasa-
fræöi og báöir höföu yndi af söng og
músik. Seinna naut ég kennslu Ingimars i
unglingaskóla á Árskógsströnd veturinn
1921. Fræöari var hann góöur og nemend-
úr áhugasamir. Bókhneigöur frá barn-
®sku, haföi hann jafnvel bók meö sér til
aö lita i á feröum meö heybandslestina
heima I Svarfaöardal! Ingimar fór aö
fást viö gróöurathuganir og jurtasöfnun
úm fermingaraldur, og skipulagöar
fannsóknir frá 1925.
Ingimar fæddist 27. nóvember 1892 á
Klaengshóli i Svarfaöardal. Foreldrar:
öskar Rögnvaldsson bóndi þar og kona
hans Stefania Jóhanna Jónsdóttir frá
Bryta á Þelamörk 2. okt. 1924 kvæntist
lúgimar Margréti Kristjönu Steinsdóttur,
siöast bónda I Vatnsfjaröarseli Reykja-
fjaröarhreppi i N.-lsafjaröarsýslu. Kona
Steins var Ingibjörg Þorvaldsdóttir.
Börn þeirra eru þrjú: Óskar, kunnur
ÞýÖandi m.a. fyrir sjónvarpiö, Ingibjörg
shrifstofustúlka, lengi I Atvinnudeild
Háskólans, siðar i Kennaraháskólanum,
Magnús, fyrst prentari en siðan hljómlist-
ormaður.
higimar tók gagnfræðapróf á Akureyri
1913. Þrátt fyrir prýöilegar námsgáfur
''ar skólasetu hans þar meö lokiö. Mun
h®öi hafa valdiö fátækt og fremur léleg
heilsa. En sjálfsnám stundaöi Ingimar
alla ævi ög komst furöu langt. Hann var
lengi barna- og unglingakennari á Dalvik,
Akureyri og viöar. Stundaöi lika skrif-
stofustörf. Var framkvæmdastjóri Rækt-
Ingimar óskarsson meögrasapressuna.
í sept 1952.
unarfélags Noröurlands 1923-1924 og
umsjónarmaöur lystigarösins á Akureyri
á sumrin 1929—1931. Formaöur Guöspeki-
félagsins Systkinasambandiö á Akureyri
1934—1936, ritari þess 1928—1934. Ingimar
varö aöstoöarmaöur viö Fiskideild
Atvinnudeildar Háskólans 1947 og fram á
siöustu ár (1978). Mun Arni Friöriksson,
góöu heilli, hafa veriö hvatamaöur þeirr-
ar ráöningar. Þarna gaf siöan oft aö lita
Ingimar grúfandi sig yfir smásjána, telj-
andi árhringa I kvörnum fiska og gerandi
fleiri sædýraathuganir. Haföi raunar
byrjaö á skeldýrarannsóknum löngu fyrr,
þegar hann var kennari á Dalvík, og ritaö
greinar um þau efni. Þótti nemendum
nýstárlegt og fróölegt aö sjá hann kryfja
ýsumaga og fremja fleira þvilikt. Ahuga
vakti hann sannarlega, bæöi þá I skólan-
um og síöar meö fjölda fróölegra útvarps-
erinda. Ingimar skrifaöi um skeldýr og
kuöunga tvö undirstöðurit: Skeldýrafána
I. Samlokur i sjó, og II. Sæsniglar meö
skel. Nú eru bæði ritin að koma út á ný i
einni bók. Haföi Ingimar lokiö undirbún-
ingi að mestu er hann lést.
Mest starf liggur þó eftir hann I grasa-
fræöi. Lengi vel tók hann fyrir eitthvert
landsvæöi til rannsókna á hverju sumri og
ritaöi siöan svæöislýsingar um gróöur-
fariö, t.d. I Svarfaöardal, Hrisey, Flatey á
Skjálfanda o.s.frv. Ritgeröir Ingimars
eru fjölmargar, flestar i Náttúru-
fræöingnum, en sumar I erlendum tima-
ritum, og hjá Visindafélagi Islendinga —
og þá á ensku.
Eftir 1950 rannsakaöi hann aöallega
hina merkilegu ættkvisl undafífla og rit-
aöi bæöi bók og greinar um þá. Var um
skeið einhver helsti undafiflafræöingur á
Noröurlöndum. Hann var i útgáfunefnd 3.
útgáfu Flóru íslands, ásamt Steindóri
Steindórssyni og undirrituöum 1948.
Ritaöi, ásamt Ingólfi Daviössyni, bókina
Garöagróöur 1950. Sú bók er nú aö koma
út I þriöju útgáfu. Samdi texta viö
bækurnar: Villiblómi litum og Stofublóm
i litum 1963 og 1964, og Fiskari litum 1960.
„Lifiö I kringum okkar” 1964. Um ritstörf
Ingimars visast ennfremur til bókanna:
íslenskir samtiöarmenn 1965 og Kennara-
tal á Islandi 1958.
Ingimar var kjörinn félagi I Visinda-
félagi Islendinga áriö 1931, heiöursfélagi
Hins Islenska náttúrufræöifélags 1960 og
heiðursfélagi Félags Islenskra náttúru-
fræöinga 1978. Heiðursdoktor Háskóla
íslands, verkfræöi- og raunvisindadeild I
júni 1977. Hlaut heiöursverölaun úr Asu-
sjóði. Þetta sýnir aö margir kunna aö
meta störf hans. Ingimar var vinnusamur
I besta lagi og mjög nákvæmur. Cti i
náttúrunni undi hann sér einn langtimum
saman, ég held aö hann i huganum hafi
talaö viö blómin. Varö barnslega glaöur
ef hann fann tegund á nýjum staö, sá nýtt
undafifilsafbrigði, eöa rakst á innihalds-
rikan rjúpusarp! Heima var nóg aö gera
viö skriftir og koma skipulagi á hiö mikla
piöntusafn. Þaö þurfti aö raöa tegundum,
lima sem flestar jurtir á papplr og ganga
úr skugga um aö greiningin væri örugg-
lega rétt.
Konan bjó honum gott heimili og skildi
köllun hans, enda höföu þau, held ég,
kynnst viö störf i Gróörarstööinni á Akur-
eyri. Börnin vel gefin og starfsöm.
Ingimar varö 88 ára. Þó aö starfsævin
væri löng, hérna megin, held ég aö
heimfæra megi upp á hann orö, sem sögö
voru i oröastaö fööur mins á gamals
aldri: „Hinum megin hlakka ég til aö
vinna”. Ingóifur Daviösson