Íslendingaþættir Tímans - 07.04.1982, Blaðsíða 8

Xngimar H. Jóhannesson
kennari
13. nóv. 1891
2. april 1982
Meö Ingimar Jóhannessyni er genginn
einstakur drengskaparmaöur, sem á
langri ævi hefur skilaö þjóö sinni heilla-
drjúgu starfi og notið óskoraös trausts og
virðingar samferðamanna.
Það er ekki ætlun min að minnast hér
fjölþættra starfa hans að félags- og
menningarmálum. Það munu aðrir, mér
hæfari, gera.
Kveðjan er þökk gamals nemanda til
elskulegs vinar og velgjörðarmanns fyrir
trausta einlæga vináttu og holla leiðsögn.
Margs er að minnast og mikið að þakka.
Það allt er geymt i' þakklátum huga.
Ingimar heitinn var kennari af guðs náð
og sannur ræktunarmaður i' þess orös
bestu merkingu.
Frá ungum aldri áttu hugsjónir gömlu
ungmennafélaganna og Góðtemplara-
reglunnar um bætt og fegurra mannlff
sterk itök i honum og hygg ég að þessar
tvær merku félagsmálahreyfingar hafi
öðrum fremur mótað lifsviðhorf hans,
ásamt einlægu trUartrausti og öruggri
vissu um tilvist æðri forsjónar.
Vinsældir hans meðal gamalla nem-
anda voru slikar að fátitt mun vera og
sýndu hversu margir töldu sig hafa átt
honum skuld að gjalda. Kom það ekki
hvað sist fram á niræðis afmæli hans,
þegar gamlir nemendur fjölmenntu til
þess að hylla hann og votta honum
virðingu.
Fáir vandalausir menn hafa haft meiri
né betri áhrif á lifshlaup undirritaðs en
Ingimar heitinn og fyrir það verð ég hon-
um ævinlega þakklátur. t minum huga er
hann og verður imynd sannrar mann-
gæsku maðursem hvarvetnakom fram til
góðs og varpaði birtu og yl á lifsleiö sina
og þeirra sem samfylgdar hans nutu.
Slikra manna er gott að minnast. Sá
Drottinn sem hann svo fagurlega tignaði
veiti honum nU hlutdeild i dýrð rikis sins.
Astvinum hans öllum sendi ég hugheilar
samúðarkveðjur og þakka fyrir að hafa
átt hann að vini meö þeim. Blessuð sé
minning drengskaparmannsins Ingimars
Jóhannessonar.
Tómas Sturlaugsson
t
Þegar Ingimar Jóhannesson varð ni-
ræður á siðasta hausti, urðu ýmsir til að
minnast hans i blöðum. Nemendur hans
Ur barnaskóla vestur i Mýrahreppi og
austur á Eyrarbakka, rifjuðu upp farsæl
áhrif frábærs kennara og leiðbeinanda.
Sjálfur hefur Ingimar gert grein fyrir
bernsku sinni og æsku i ritgerð um móður
sina i ritinu Móðir min húsfreyjan, III.
bindi. Hér verðurfæst af þvirifjað upp, en
aöeinstil þess visað, þó að mér finnist að
mér sé skylt að minnast Ingimars með
nokkrum orðum, og þá einna helst vegna
þess sem mér finnst að fremur hafi borið
undan hjá hinum.
Ingimar Hallgrimur Jóhannesson var
fæddur i Meirá-Garði i Dýrafirði, 13.
nóvember 1891. Foreldrar hans voru hjón
i húsmennsku þar, Jóhannes Guðmunds-
son og Sólveig Þórðardóttir. Ingimar var
frændmargur um Vestfirði. Jóhannes,
faðir hans, var Guðmundsson, Hallgrims-
sonar, Guðmundssonar, Hákonarsonar.
Þá er komið að Hákoni Bárðarsyni á
Arnarnesi, sem varð flestum mönnum
kynsælli um Dýrafjörð og önundarfjörð,
end^ voru börn hans sem ættir eru frá
komnar 12 að tölu. Guðmundur sonur
hans á Brekku á Ingjaldssandi, langalang
afi Ingimars, fórst i mannskaðanum
mikla i önundarfirði vorið 1812.
Móðurætt Ingimars hefur verið fjöl-
menn um Vestfiröi sunnanverða og
Breiðafjörð. Þvi hafa ætt menn hans verið
býsna margir á Vestfjarðakjálkanum
sunnan DjUpsins.
Ingimar var nemandi i skóla sr. Sig-
tryggs Guðlaugssonar á NUpi tvo fyrstu
veturna sem hann starfaði. Seinna sótti
hann nám á Hvanneyri og lauk þvi 1913.
En hugur hans stóð til kennslu og eftir
nokkurra vetra vinnu við kennslustörf fór
hann i kennaraskólann og tók kennara-
próf 1920.
Hann kenndi 9 ár á Eyrarbakka. Siðan
var hann skólastjóri heimavistarskólans
á FlUðum i Hrunamannahreppi 8 ár. Loks
kenndi hann 11 ár við Skildinganesskóla i
Reykjavik og eitt ár við Melaskóla.
Eftir það var hann svo íulltrúi á
fræðslumálaskrifstofunni.
Þetta er i fáum orðum starfsferill
skólamannsins. Áður hef ég vikið að þvi,
að nemendur hans bera honum hið besta
orð sem kennara og leiðbeinanda.
Hins er svo vert að geta, að samfara
þessu, var mikið starf við félagsmál
kennara og stéttarmálefni. Ingimar sinnti
þeim vel og þar eins og annars staðar
naut hann trausts og var valinn til ýmiss
konar trúnaðarstarfa.
Ingimar giftist 2. desember 1922. Kona
hans var Sólveig dóttir Guðmundar ís-
leifssonar á Háeyri. Börn þeirra eru fjög-
ur: Sigriður húsfreyja i Reykjavik, kona
Vilhjálms Árnasonar, lögfræðings, Sól-
veig húsfrú i Hafnarfirði, kona Kristins
Gunnarssonar, framkvæmdastjóra, Guð-
mundur, garðyrkjumaður i Birtingaþolti,
kona hans er Ásthildur Sigurðardóttir og
Ásgerður húsfrú i Reykjavik, og starfs-
maður öryrkjabandalagsins, kona Vikt-
ors ÁgUstssonar, simvirkja.
Sólveig kona Ingimars lést 1971. Eftir
það var hann lengstum á heimilj Sigriðar
dóttur sinnar.
Persónuleg kynni min við Ingimar urðu
einkum af tveimur rótum. Annað er það,
að viðhöfðum báðir verið inámi á NUpi og
raunar i skóla sr. Sigtryggs. Hitt er það,
að við vorum samstarfsmenn i bindindis-
hreyfingunni.
Þarna bar ekki mikið á milli. Mér virt-
ist að sama lifsstefna og sömu hugsjónir
lægju til grundvallar, hvort heldur var að
halda á lofti minningu sr. Sigtryggs.vinna
að uppeldismálum i anda hans, eða efla
þá bindindishreyfingu sem byggist á
sjálfsstjórn og virðingu fyrir heiibrigðu
lifi og fegurð þess. Ingimar er þvi i min-
um huga mikil fyrirmynd, alvörumaður,
sem hafði óvenjulega næma sjón á fegurð
lifsins i margskonar myndum, en slikt
opnar mönnum góðar og hollar nautna-
lindir, og veitir það löngum styrk og jafn-
Framhald á bls. 7.
8
íslendingaþættir