Íslendingaþættir Tímans - 06.10.1982, Blaðsíða 3

Eiður Ottó Bjarnason
verkstjóri
Fæddur 24. mars 1923
Dáinn 25. júní 1982
„Skjótt hefur sól brugðið sumri.“ Pessi
upphafsorð á eftirmælum Jónasar Hallgrímssonar
eftir Bjarna Thorarensen komu mér í hug er ég
frétti að Ottó Bjarnason lægi hættulega sjúkur.
Fundum okkar hafði síðast borið saman rúmum
hálfum mánuði áður, var hann þá að jafna sig eftir
hjartaáfall. Fæddur var Ottó að Sigmundarhúsum
í Helgustaðahreppi í Suður Múlasýslu 24. mars
1923. Foreldrar hans voru hjónin Bjarni
Bjarnason og Sigríður Ottósdóttir bónda að
Sigmundarhúsum Magnússonar, Ólafssonar.
Móðir Ottós Magnússonar var Kristín
Sveinsdóttir bónda í Miðfirði Bjarnasonar. Móðir
Kristínar var Sigríður Davíðsdóttir bónda í
Hellisfirði Jónssonar og konu hans Sesselju
Þorsteinsdóttur prests á Skorrastað Benedikts-
sonar í Skógum undir Eyjafjöllum Högnasonar.
Móðir Sigríðar Ottósdóttur var Björg Pétursdóttir
bónda að Sigmundarhúsum Porsteinssonar bónda
sama stað Péturssonar bónda á Reykjum í
Mjóafirði. Móðir Bjargar Pétursdóttur var
Sigurlaug Eyjólfsdóttir bónda að Helgustöðum
dæmi um það. Um það leyti er hann fæddist, voru
tnenn að hefjast handa u" lendingarbætur í
Ólafsvik, en um aldir höfðu vöruflutningar á sjó
farið þannig fram, að vörur voru fluttar frá
flutningaskipum að landi með uppskipunarbátum
og síðan urðu menn að taka vörumar á bakið og
vaða með þær upp í fjöruna. Árið 1937 var svo
fyrsta hafnarkvíin tilbúin og 1963 var hafin
bygging núverandi hafnar.
Það má ímynda sér hvernig unga fólkinu hér í
Ólafsvík, sem var að alast upp á fyrri hluta
aldarinnar hefur liðið, vegna hinnar hægfara
þróunar í atvinnumálum, ekki síst þeim sem báru
> huga stóra drauma fyrir byggðina sína, drauma
sem þrátt fyrir allt hafa e.t.v. ræst betur en búist
var við.
Ég leyfi mér að lokum að birta niðurlagserindi
úr Ijóði Ottós Árnasonar, sem var lengi
samstarfs-og samtíðarmaður Alexanders, en þar
yrkir æsku- og hugsjónamaðurinn um byggðina
sína og nefnir Ijóðið Ólafsvík:
Framtíðin þér gjafir gefi,
giftu þína auki við,
þínar beisku sorgir sefi,
sendi hverjum þinna lið.
Byggist þessi byggð að nýju,
borgin verði glæst og rík.
Sólin skíni hjúpi hlýju
hina nýju Ólafsvík.
Ég veit að ég mæli f
byggja „hina nýju
Álexander fyrir störf hans í þágu Ólafsvíkur og
v°na að við fáum að njóta starfskrafta hans sem
'engst.
Stefán Jóhann Sigurðsson
Ólafsvík
islendingaþættir
i fyrir munn flestra þeirra sem
Ólafsvík", þegar ég þakka
Guðmundssonar systir Níelsar bónda á Gríms-
stöðum á Mýrum vestra. Sigríður lifir son sinn.
Faðir Ottós var Bjami Bjarnason d. 1980 var
frá Efri Langey í Dalasýslu Jónssonar lóðs í
Bíldsey Bjarnasonar lóðs í Höskuldsey Péturs-
sonar. Kona Jóns Bjarnasonar í Bíldsey var
Þorgerður Björnsdóttir frá Svelgsá í Helgafells-
sveit. Móðir Bjama föður Ottós var Herdís
Dagsdóttir frá Litla-Galtardal á Fellsströnd, en
móðir Herdísar var Þrúður Sigurðardóttir bónda
á Krossi Ormarssonar bónda á Langey
Sigurðssonar.
Ottó fluttist ungur með foreldrum sínum frá
Sigmundarhúsum inn á Eskifjörð, en þar bjuggu
þau um einn áratug, fluttu síðan til Reykjavíkur
og áttu þar heimili síðan, þar til þau slitu
samvistir. Yngri sonur þeirra er Garðar búsettur
í Reykjavík, giftur Jóhönnu Júlíusdóttur frá Höfn
í Hornafirði. Hálfbróðir Ottós er Bjarni
Skarphéðinn búsettur á Höfn giftur Jónu
Ingóífsdóttur.
Heimilið hefur verið með réttu talið homsteinn
þjóðfélagsins og svo mun verða um langa framtíð.
Það var mikið lán fyrir Ottó að forsjónin skyldi
beina inn á hans lífsbraut yndislegri konu Soffíu
Sigurjónsdóttur/ foreldrar hennar: Sigurjón
Jónsson látinn fyrir mörgum ámm, ættaður úr
Borgarfirði og Sólveig Róshildur Ólafsdóttir sem
enn er á lífi, ættuð úr Vestur-Skaftafellssýslu.
Samfylgd þeirra Soffíu og Ottós var orðin löng.
Ýmsir örðugleikar vom á veginum, ber þar hæst
að heilsa Ottós brast að mun um 1954 og varð hann
aldrei hraustur síðan.
Efnin vom lítil framan af til að framfleyta stórri
fjölskyldu. Soffía er gæðakona og mikil húsmóðir
svo sem heimili þeirra gleggst vitnar, sá hún að
Ottó nyti næðis er hann kom heim að loknu
dagsverki. Þau bjuggu fyrstu árin í Laugamesinu,
síðan lengi í Ásgarði 15 og nú síðustu árin í
Eskihlíð 8a.
Börn þeirra hjóna em níu talin í aldursröð,
Hafdís Bára gift Jakobi Friðþórssyni, Hörður
kvæntur Kolbrúnu Ólafsdóttur, Ottó Eiður
kvæntur Bimu Theódórsdóttur, Sigríður Björg
gift Sturlu Birgissyni, Sigurjón kvæntur Jóhönnu
Magnúsdóttur, Bjami,sambýliskona Ragnhildur
Ámadóttir, Auður gift Herði Níelssyni, Jón Helgi
kvæntur Sigurást Baldursdóttur og Kristinn
unnusta hans er Þómnn Haraldsdóttir. Eiga þau
systkin flest heimili í Reykjavík. Einn son hafði
Ottó eignast fyrir hjónaband Karl kvæntan
Guðlaugu Sverrisdóttur.
Afkomendur em yfir þrjátíu.
Starfsvettvangur Ottós var í Ofnasmiðjunni við
Háteigsveg í Reykjavík í fjölda mörg ár. Hafði
hann þar verkstjórn með höndum. Bar hann hag
þess fyrirtækis.fyrir brjósti, jafnframt var honum
umhugað að starfsfólkinu þar vegnaði sem best.
Það var vorið 1959 að ég sá Ottó fyrst,kom ég
þá í fyrsta skipti á heimili hans og hans góðu konu
í fylgd föður hans, sem ég hafði gifst fáum árum
áður. Þama dvöldum við svo á annan mánuð við
hið besta atlæti. Bömin níu vom öll heima. Mun
ég ætíð minnast hvað þessi systkin vom prúð og
háttvís í allri framkomu. Húsrými var ekki mikið
fyrir svona stóra fjölskyldu og tvo að auki. En
aldrei þá, né okkm sinni síðan, er við dvöldum
hjá þeim hjónum, sem var nærri því á hverju ári,
fundum við ekki annað en nóg pláss væri fyrir
okkur og allt gert til þess að okkur liði sem best.
Árið 1962 hafði aðstaða þeirra hjóna batnað
þannig að nú gátu þau látið eftir sér lengi
fyrirhugað ferðalag hér austur í Suðursveit og
nærri því á hverju sumri síðan gerðu þau okkur
þá miklu ánægju að koma í heimsókn að Kálfafelli
og dvelja í nokkra daga upp í hálfan mánuð í
sumarléyfi sínu.lengi vel var eitthvað af bömum
þeirra með þeim. Það mátti segja að um leið og
þau héldu heim sumar hvert þá fóram við að
hlakka til næsta sumars, svo mikils virði voru
okkur þessar heimsóknir.
Nú síðastliðið sumar voru þau hjón tvívegis á
Kálfafelli, án þess að ég dveldi þar lengur.
Tryggðin var mikil sem Ottó batt við Kálfafell og
þessa sveit.
Á unglingsárum var Ottó oft á Sigmundar-
húsum í umsjá kærleiksríkrar ömmu Bjargar og
afa Ottós, undi hann þar vel og þaðan vom oft
raktar minningar sem yljuðu honum alla ævi.
Mikila ánægju hafði hann á seinni ámm að
koma í gamlar slóðir á Eskifirði, að Sigmundar-
húsum og nágrenni þeirra. Bar hann mikla tryggð
til átthaganna fyrir austan og gömlu félaganna þar.
En nú er skyndilega öllu lokið. Góðir
samvistardagar koma aldrei aftur, en minningin
er tær sem Ottó skilur eftir. Hann sýndi mér ætíð
mikinn kærleik og traust, sem ég þakka af alhug
við leiðarlok. Bjama hálfbróður sínum var hann
hlýr og umhyggjusamur.
Þeir sem mikið hafa átt, hjóta einnig mikið að
missa við brottför kærs velgjörðarmanns.
Við hér fyrir austan kveðjum hann með
þungum trega og þökkum hugljúf kynni, sem
aldrei bar skugga á.
Farðu í friði, kæri vinur.
Halldóra Gunnarsdóttir.