Íslendingaþættir Tímans - 10.08.1983, Blaðsíða 4

Gunnar Pálmi Björnsson
Fæddur 23. janúur 1924.
Dáinn 18. jiilí 1983.
Hvc óvænt kom sú t'regn að vinur minn Gunnar
Pálmi Björnsson væri látinn mánudaginn þann 18.
júlí. Við höfðum vcrið saman mcst allan sunnu-
daginn áður cins og svo marga frídaga undanfarin
ár.
Lciðir okkar lágu saman fvrir um þaö hil scx
árum vcgna samciginlegs áhuga á smábátaútgerð.
Pað var mcr ómctanlegt að vcrða aðnjótandi
lciðsagnar og reynslu jafn ágæts sjómanns og
fiskimanns sem Gunnar var þar sem ég var
algjörlega ókunnugur öllu því sem laut aö sjó-
ntennsku og meöferð báta.
Gunnar var fæddurá Ólafsfirði 23. janúar 1924.
sonur hjónanna Þorbjargar Björnsdóttur og
Björns Pálma Sigurðssonar. Var hann næst vngst-
ur fimm systkina.
Gunnar var gæfumaður í cinkalífi sínu. Árið
1948 kvæntist hann eftirlifandi konu sinni Guð-
rúnu Matthildi Valhjálmsdóttur. í fvrstu scttu þau
saman bú á Ólafsfirði. þar scrn Gunnar stundaði
sjónrcnnsku og útgcrð ásamt bróður sfnunr Sigur-
birni. Og var alla tíð kært mcð þeim bræðrum.
Árið 1966 flytst Gunnar til Revkjavíkur til
æskustöðva ciginkonu sinnar. Þau Irjón eiga eina
dóttur barna Matthildi Þorbjörgu. scm nemur
sálfræði við Háskóla íslands. Hcnnar maður er
Örn S. Einarsson. Eiga þau cina dóttur. Guðrúnu
Matthildi. scm var augasteinn afa síns og ömmu.
Gunnar var cinstakur heimilisfaðir. Hcimili hans
og Guðrúnar að Brávallagötu 18 var ákaflega
hlýlcgt og aðlaðandi og var gott að heimsækja þau
hjón þar. Gunnar var maður trúaður og mjög
clskulcgur í allri umgcngni.
Á annan áratug vann hann hjá sama fyrirtæki i
Rcykjavík. en flestum frístundum sínum varði
hann í aðal áhugamál sitt sem tengdist sjónum.
Hinstu fcrð sinni lauk Gunnar á sjónum og
verðum viö vinir hans að hlíta þcim dómi að vænta
hans ekki úr róðri færandi hendi sem venja hans
var. Hann hefur nú náð höfn á annarri strönd. Þar
veit cg hann hefur átt góða hcimvon.
Með þessum fátæklegu kvcðjuorðum vil ég
þakka Gunnari fvrir allt það liðna og spyr um lcið.
því var hann kvaddur burt svona fljótt?
Ég votta fjölskvldu hans dýpstu samúð.
Áttuni sátnán ég og ftú,
ntíil fitiuli í næði:
Létwn hugaiin byggja bni,
bœði iiin lönd og græði.
Höfðinn sviptið hugðannál,
licillaði ægir drengi.
Var sem tónn úr sömu sál,
svifi um gýgju strengi.
Þinni vakti vor í sál,
viniir triirog góður.
Hcilindi jnlt lijartans mál,
hverjmn vœnn ersjóður.
Nú er lilyiuir, riflnn rót,
runninn geislinn skæri.
Það verða ei fleiri firða mót,
fyrr en síðar kæri.
Eitthvað táknrænt í því felst
að sér dró þig særinn.
Einn á báti er þii hélst,
y fir landainærin.
Mörgmn léðir lífsfögnuð,
Ijtifar og fagrar myndir.
Sál þína blessi góður guð,
og gcyini við sælu lindir.
**?
EE
Guðrún Kristmundsdóttir
Huráldur Karlsson.
Fædd 3. des. 1917
Dáin 9. júní 1983
Fáein kveðjuorð.
Sjaldan finnur maður eins átakanlega til þess hve
orð manns eru vanmáttug. eins og þegar kveðja
skal hinstu kveðju nána vini. Þessi vanmáttur
orðanna er mér fullljós. þegar ég nú skrifa fáein
kveðjuorð um frænku mína. Mörtu Guðrúnu
Kristmundsdóttur. en hún lést í Landspítalanum
9. júní . s.l. eftir langa vanheilsu.
Útför hennar var gerð í kyrrþey. samkvæmt
eindreginni ósk hinnar látnu.
Marta var fædd á Kolbcinsá í Hrutafirði. dóttir
hjónanna Kristmundar Jónssonar og Sigríðar
Ólafsdóttur, sem þar bjuggu þá. Árið 1921 tók
Kristmundur við kaupfélagsstjórastarfi á Borðeyri
og fluttust þau hjónin þá þangað. Á Borðeyri áttu
þau síðan heima til ársins 1935. cr þau fluttu til
Reykjavíkur.
Marta lifði þannig bernsku- og æskuár sín í
Hrútafiröinum hjá foreldrum sínum í stórum
4
systkinahópi. og þær bernskustöðvar voru henni
kærar.
Árið 1938 giftist Marta Guðmundi Vigfússvni.
fvrrum borgarfulltrúa og eignuðust þau fjögur
börn. sem öll eru uppkomin ogbúsett í Reykjavík.
myndar- og dugnaðarfólk. Guðmundur lést í
janúar síðast liðnum. Það varð þannig ekki langt
á milli þeirra hjónanna. og má segja. að það sé
táknrænt fyrir samheldnina, sem ríkti í sambúð
þeirra alla tíð.
En það var ekki ætlunin að skrifa ítarlega
æviminningu í venjulegum skilningi. heldur þakka
góð og náin kynni um því nær sex áratuga skeið.
Ég minnist samverustuntía hér syðra á hcimili
hennar og Guðmundar: ég og mitt fólk vorum þar
alltaf aufúsugestir. Og þótt heimsóknum fækkaði
með árunum. hélst vináttan órofin. Heimili þeirra
bar smekkvísi og mvndarskap húsfrevjunnar trútt
vitni. alúðleg gestrisni húsbóndans og lagni hans
að halda uppi skemmtiiegum samræðum var
einstök. Ég hygg þó. að Marta hafi verið frcmur
seintekin í viðkynningu við ókunnuga. en mikill
og trvggur vinur vina sinna.
Ég minnist í þessum skrifuðu orðum ferðar.
íslendingaþættir