Heimilistíminn - 10.04.1975, Qupperneq 38

® Litli rauði
sárum. En þeir voru með
flöskuna.
Drengurinn tók svolitið vatn
úr flöskunni og hellti á sár
þeirra, sem greru strax og sið-
an sleppti hann litla hrafnin-
um út og hann flaug leiðar
sinnar með hinum. Þá stökkti
drengurinn vatninu á hestinn
og hellti svolitlu i eyra hans.
Hesturinn stóð upp og varð lif-
andi eins og hann hafði áður
verið. Drengurinn setti svolit-
ið vatn á litla flösku handa
sjálfum sér og þá héldu þeir
félagar heimleiðis.
Mikil varð gleðin, þegar þeir
komu heim til kóngsins.
Meðan þeir höfðu verið úti,
hafði fallega stúlkan soðið
fulla tunnu af tjöru. Nú stóð
hún við tunnuna, strauk sig
með svolitlu af vatninu góða
og stökk þrisvar niður i tunn-
una, án þess að fá svo mikið
sem eina blöðru. — Ég giftist
aldrei neinum, sem ekki getur
gert slikt hið sama, tilkynnti
hún.
Kóngurinn gekk þegar að
tunnunni, en kom aðeins
fótunum ofan i og þeir skað-
brenndust. Annar reyndi, en
það fór á sömu leið.
En drengurinn hafði i laumi,
smurt sig með vatninu úr litlu
flöskunni. Hann lét sig ekki
muna um að stökkva þrisvar
niður i tunnuna og kom
óskaddaður með öllu upp aft-
ur.
— Ég vil giftast þér, sagði
fallega stúlkan og svo
var haldið brúðkaup.
Veizlan stóð í þrjá daga og
þegar henni lauk, fór drengur-
inn út i hesthús til að gæta að
litla, rauða hestinum. En þar
fann hann aðeins beinahrúgu.
Drengurinn settist niður og
grét, en þá komu til hans tveir
riddarar og tvær ungar stúlk-
ur.
— Af hverju ertu að gráta?
spurði önnur þeirra.
— Ég gleymdi litla, rauða
hestinum minum meðan veizl-
an stóð, kveinaði drengurinn
— og nú er hann dauður. Hvað
á ég að gera? Það var hann
sem gerði öll kraftaverkin.
— Það var ég sem var litli,
rauði hesturinn, sagði stúlkan
hlæjandi. Hrafnarnir tveir
þeir stærri voru bræður mlnir
og sá litli systir min. Við vor-
um i álögum, en núna, þegar
þú ert giftur þriðju systur okk-
ar, erum við frjáls.
Drengurinn fór með þau inn
til brúðar sinnar og þar urðu
fagnaðarfundir og endalaus
veizla, sem liklega stendur
enn.
Einkaritarinn tilkynnir forstjóranum:
— Ég held að maðurinn f simanum
vilji tala viö yöur.
— Helduröu? Hvaö þýöir þaö? Hefur
hann spurt eftir mér eöa ekki?
— Spurt og spurt. Hann sagöi bara: —
Ert þaö þú, gamia fifl?
WEN6-
— Dóttir mfn er yöur velkomin, ungi
maöur, ef þér takið móöurina lika.
Gisli hefur haldið mikla afmælis-
veizlu, og nú er hann aö kveöja gest,
sem hann þolir fremur illa. — Blessaö-
ur iáttu nú ekki Iföa sex ár, þangað til
þú heimsækir mig næst. Fimm ár er
alveg nóg.
mn.
— Ég keypti heilmikiö af flugeidum.
— Þarna séröu, sagöi kennarinn. —
Börn eiga ekki aö leika sér meö þannig
hluti.
— Já, þaö sagöi mamma lika — og
fleygöi þeim f arininn.
— Hvernig I ósköpunum á ég aö út-
skýra þetta fyrir manninum mfnum?
38