Heimilistíminn - 07.06.1979, Blaðsíða 28

Hún hjálpar
Framhald af 14. siðu.
Nú myndu litlubörnin ekki þurfa lengur
aöfara langan veg, kvölds og morguns, út
aö ánni til þess aö baöa sig, og þau þyrftu
ekki aö óttast skordýrin og slöngurnar,
sem leyndust i grasinu....
Samhliöa fjársöfnuninni til brunnsins
fór Ewa aö skipuleggja nýja starfsemit
— Ég fór aö skipuleggja fósturbarjia-
kérfi fyrir börn og fátækar ekkjur á te-
ekrunum uppi i fjöllum, segir hún. En-
þetta starf átti lika sinar ástæöur.
Löngunin eftir að taka fóstur-
barn
Þegar Ewa kom i fyrsta sinn til Ceylon
haföi hún fundiö hjá sér löngun tikþess aö
taka aö sér ceylonskt barn,
— Viö Bengt-Erik vissum þá, aö ekki
var kominn. rétti timinn til þess.
Drengirnir okkar voru mjög fjörmiklir og
þurftu mikils meö. I október 1976 kom svo
bréf frá systur Mary. „Nú höfum viö hér
litla stúlku handa ykkur.”
1 nóvember, á 38, afmælisdaginn sinn
fór Ewa til Ceylon á nýja leik. í þetta
skipti til þess aö sækja litlu systurina
handa Jónasi og Anders.
— Hún hét Tanoja, segir Ewa, og var
dóttir 16 ára skólastúlku, sem haföi
eignastbarniöutan hjónabands á mæöra-
heimili klaustursins.
Þegar Ewa hitti Tanoju geröist dalitiö,
sem hún haföi ekki reiknaö meö.
— Þegar systir Mary rétti mér þennan
litla aumingja fann ég ekki til nokkurrar
hlýju eöa tilfinninga i hennar garö. Mér
fannst hún svo mögur og ljót alls ekki
litla sæta, brúna barniö, sem ég haföi
imyndaö mér aö ég myndi sjá. Mér leiö
voöalega illa. Hvaö var ég aö þvæla mér
út i?
Um leiö skammaöist hún sin hræöilega.
Hvernig gathún veriösvona haröbrjósta,
og hvernig komst hún hjá þvi aö finna til
kærleika?
— Svo varö mér rórra. Þaö var ekki
aftur snúiö. Maöur tekur viö sínu eigin
barni, sem maöur hefur fætt af sér,
hvernig svo sem þaö litur út, þá er heldur
ekkihægtaö velja. Innst inni vissi ég lika,
aö þetta var þaö, sem ég a lltaf haföi óskaö
mér.
— Daginn, sem máliö var tekiö fyrir af
dómstólunum, og hún varö okkar barn
haföi kærleikurinn allt i einu náö yfir-
höndinni meö mér, segir Ewa. — Þetta
hljómar ekki gáfulega en svona var þaö
nú samt.
— Þaö aöeignastbarner i rauninni ekk-
ert nema eigingirni. Þaö er vist eins gott
aö viöurkenna þaö bara hreinskilnislega.
Þaö var ég, sem alltaf haföi viljaö fá
barniö, en geti maöur um leiö gert
framtiö þess bjartari og betri þá er þaö
gott.
— Barn sem býr á stofnun, sama i
hvaöa landi þaö er, fær nær alltaf betri
umönnun ef þaö kemst á heimili. Þau
börn sem eiga sér fjölskyldu — og á
Ceylon er f jölskyldan mjög þýöingarmik-
ið — á ekki aö gefa i burtu.
Erfiðleikar einstæðra mæðra
— Samt er hægt að hjálpa til, og þaö
meöþviaðtaka aösér börnin úr fjarlægö.
Og svo fer Ewa aö segja frá börnunum og
fátæku ekkjunum á teekrunum uppi I
fjöllum.
— Einstæöar mæöur á Ceylon eiga i
miklum erfiðleikum. Á teekrunum eru
margar slikar konum. Kannski hefur fjöl-
skyldan öll unniö á teekrunni i byrjun, og
þrátt fyrir þaö aö launin séu á okkar
mælikvaröa óskiljanlega lág, tekst fólk-
inu aö sjá sér farboröa. Svo deyr kannski
maöurinn, eöa hann yfirgefur konu sina
og börn, og þá stendur hún uppi meö nær
enga peninga .
— Ef til vill eru ekki önnur börn I meiri
þörf fyrir fóöur sinn en einmitt þessi,
vegna þess aö börnin, sem eru á barna-
heimilinu fá þó aö minnsta kosti mat og
föt. Börnin úti á plantekrunum búa i léleg-
um húsakynnum og þau fá ekki mat né
föt. Viö sjálft liggur aö þáu svelti.
Um siöustu jól fór Ewa i þriöja skiptið
til Ceylon og sá, hve bágborið ástandiö
þar var. Hún hefur siöan hún kom heim
tekiö aö skipuleggja starfsemi, þar sem
fólk getur tekiö að sér börn, sem halda þó
áfram að vera heima hjá sér.
Hún sýnir okkur myndaalbúm, þar sem
i eru myndir af mörgum börnum og
ýmsar upplýsingar um þau. Þessi börn
þarfnast föður, og nú er markmiðið aö
fósturforeldrar I Sviþjóö taki þau aö sér
ogsendi þeim ákveöna peningaupphæö á
hverjum mánuöi. Ewa segir, aö fólk geti
lika sameinast um aö sjá einu barni far-
boröa, þá nægi aö hver og einn sendi t.d.
fimm eöa tiu krónur sænskar, en reiknaö
er meöaö hvertbarnþurfi á ca 30 kronum
sænskum aö halda á mánuði.
Ewa hefur lagt á sig nfiikla vinnu, en
hún segir, aö hún njóti þe^s I rikum mæli
að geta látiö þannig eitthvaö gott af sér
leiða. Fólk segir oft viö Ewu, aö heims-
vandamálin séu svo stór, aö það geti ekki
veriö aö hugsa um þau Þessi ummæli
falla henni illa. Hún svarar þvi til, aö fólk
þurfi ekki aö reyna aö leysa þau sjálft, en
meö þvf aö leggja smáfjárupphæöir af
mörkum geti þaö glatt marga, hvaö sem
ööi u liður.
1 blaöinu, sem þessi grein birtist, var
gefiö upp heimilisfang Ewu Liw, en það er
Lillmyravagen 49, 802 38 Gavle, Sviþjóö,
ef einhverkann aö hafa áhuga á aö skrifa
henni og fá frekari upplýsingar um starf-
semi hennar. ÞFB
Hér er uppástunga frá konu
minni. Hún segir aö þú veröir aö
hætta. —
28