Heimilistíminn - 10.01.1980, Qupperneq 8

Sumir kalla hana Rod Stew-
art f konulflú. Margt eiga þau
sameiginlegt, röddina, ljósa
hárið og sérkennilegt andlitið.
En þar með endar liklega
samlíkingin, vegna þess að
Bonnie Tyler er alþjóðleg
rokkstjarna, sem geymir gull-
plöturnar sinar i eldhúsinu,
vegna þess að i stofunni
myndu þær vera eins og eitt-
hvert óæskilegt rusl.
Bonnie varB fræg á einni nóttu fyrir
Lost In France, og ekki minnkaði frægð
hennar við It’s a Hearfache, sem seldist I
átta milljónum eintaka. Fyrir báðar þess-
ar plötur hefur hún aflað sér bæði frægðar
og fjár, enhún kann með hvort tveggja aö
fara rétt eins og vel og Mercedes-bílinn,
sem hún ekur daglega.
— Mig langaði alltaf til þess aö verða
söngkona, segir hún meö þessari óvenju-
legu rödd, sem varö til þess, að hún var
rekin á öftustu röð i skólakórnum. — Ég
söng í svefnherberginu heima hjá mér, og
lét þá sem ég væri að syngja fyrir fjölda
áheyrenda. Maöur trúir þvf aldrei, aö svo
eigi eftir aö verða.
Heima hjá sér er Bonnie Tyler hin dug-
legasta húsmóöir. Hún þvær diskana og
bollana, hitar te og virðist á allan hátt
falla inn I myndina, sem viö höfum gert
okkur af venjulegri Swansea-húsmóður,
sem þrátt fyrir allt talar með welskum
hreim. Húnhættinámi I skólanum 1 Skew-
en i' nánd við Neath, án þess að hafa lokið
nokkru almennilegu prófi, en þá var hún
kölluö Gaynor Hofáiins.
— Mikiö man ég vel eftir þvi, þegar ég
hætti I skólanum, segir hún. — Þaö var
föstudagur, og ég gekk á milli verzlan-
anna i' Skewen og spuröi, hvort ekki væri
vinnu aöfá,og ámánudegi fór ég að vinna
hjá einum matvörukauptnanninum. Mig
vantaði peninga fyrir snyrtivörum, og það
var allt og sumt.sem éghafði áhuga á 1 þá
daga.
Svo gerðist það einhvern tima á þvi 18
mánaöa timabili sem hún var búðar-
stUlka, aö hún tók þátt I sunnudags-hæfi-
leika keppni i rugby-klúbbi í bænum. —
Þetta var I fyrsta skipti, sem ég söng I
hljóönema, og ég var skelfingu lostin. En
ég komst þó i annað sæti.
1 sömu viku sá hún auglýsingu i blaði,
þar sem óskað var eftir söngkonu I einn af
næturklúbbunum I Swansea. Hún fór
þangað og söng fyrir eigandann, og var
ráöin til þess aö syngja meö hdpi, sem
8
kallaði sig Bobby Wagne og Dixies. —
ömurlegt nafn, segir hún f dag.
En nú komst Bonnie aðr aun um, að gott
gæti verið aö kunna eitthvaö, svo hún fór I
kvöldskóla, þar sem hUn lærði hraðritun,
vélritun og ensku. —Maður gerir sér ekki
grein fyrir þvl fyrr en maður er hættur I
skóla, að gott getur verið að kunna eitt-
hvað. Ég var mjög slæm I ensku, og lagði
mig ekkert eftir henni.
— Éggat heldur ekki þolað vélritunina,
vegna þess að ég varð alltaf að horfa á
leturborðiö. En ég man enn svolltið af þvl,
sem ég lærði Ihraðritun. Ég get til dæmis
ennþá skrifað „Kæri herra”, og hUn
krafsar merkiö fyrir þessi orð á borðið
með nöglunum. — En svo gafst ég upp við
þetta allt saman, en ég reyndi þó að
minnsta kosti.
Þegar Bonnie hafði starfað i tvö ár með
Bobby Wayne stofnaði hUn slna eigin
hljómsveit, Imagination. Þá gerðist það,
að hún var uppgötvuð af samstarfsmönn-
um lagasmiðanna Ronnie Scott og Steve
Woolf. HUn var beðinum að syngja inn á
band lagið My, My Honeycomb, sem tekið
var upp á plötu árið 1970. Sex ár liðu þó,
þartil platanvarsendá markaðinn, og þá
vakti hún enga athygli, heldur hvarf I
djUp gleymskunnar.
Á meðan á öllu þessu stóð haföi Bonnie
farið i söngferðalag um Wales, og einnig
hafði hún gengið I hjónaband. HUn giftist
Robert Sullivan, laglegum ungum nætur-
klúbbsstjórnanda i Swansea. HUn aflaði
sér vinsælda með þessum ráðahag, og
mun meiri en hUn hafði hlotið með söng
sinum. Nú var hUn orðin frú Sullivan,
kona fyrsta Wales-piltsins, sem haföi
fengið svarta beltið i judo, og það aðeins
15 ára gamali, og haföi komizt i brezka
Olympiuliðið árið 1972.
Arið 1976 var Bonnie farin aö hafa mikl-
ar áhyggjur af welska framburðinum sin-
um. Þetta gekk svo langt, að hún fór til
talkennara, sem átti að losa hana við
þennan sérstæða framburö. Á meðan hún
var hjá kennaranum gekk allt vel, en um
leið og hUn var komin heim til fjölskyld-
unnar fór hún aftur að nota þann fram-
burð, sem henni var eðlilegur. Allt annað
virtist svo óraunverulegt. — Mér er svo
sem sama um framburð minn nU orðið, en
þó likar mér ekki hvernig ég segi einstök
orö. Eignist ég börn, þá er ég staðráöin I,
aösenda þau til talkennara. Þaö vill eng-
inn ráða til sín starfsmann, sem talar eins
og versti sjóari.
En Bonnie haföi ekki tima til þess að
hafa miklar áhyggjur af framburði sín-
um. HUn varöstjarna áður en við var litið.
— Ég bjóst ekki við miklu af My, My,
Honeycomb, og það gerðist heldur ekki
neitt. Þegar Lost In France komst á topp-
inn, þá var það stórkostlegt.