NT - 01.04.1985, Síða 4

- Sveinn Sigur-
bjarnarson bílstjóri
og eigandi Tanna
Alls ekki
búinn
að fá nóg
■ Sveinn Sigurbjarnar-
son stýrði snjóbílnum
Tanna sem fann Akureyr-
ingana þrjá sem höfðust
við í Kverkfjöllum. Um
þrjú leytið í gærdag
skammt frá Greniöldu;
komu blaðamenn til móts
við leiðangursmenn frá'
Slysavarnafélagsdeildinni
Gró á Egilsstöðum. Björg-
unarmenn höfðu þá verið
á ferðinni í rúma tvo sólar-
hringa. í samtali við NT
sagði Sveinn að ferðin
hefði gengið að óskum og
burtséð frá smávægilegum
vandræðum, og erfiðri
færð hefði allt gengið eins
og í sögu.
„Þegar við fundum
mennina vorum við stadd-
ir um það bil hálfan kíló-
metra frá þéim stað sem
flugvél Flugmálastjórnar
hafði gefið upp. Við vor-
um komnir með bílana út
á sjálft sprungusvæðið og
því erfitt um vik. Þegar
við erum að keyra fram
hjá þeim stað sem Akur-
eyringurinn hafði fallið
niður í sprunguna, sjáum
við neyðarblysi skotið upp
um það bil fjörutíu metr-
um frá okkur. Skömmu
síðar gátum við því tekið
réttu stefnuna á staðinn,
og komum auga á menn-
ina.“ Sveinn bætti því við
að björgunin hefði tekið
skamman tíma og eftir
það hefði verið fljótgert
að hlúa að manninum.
Þessi þriggja daga ferð,
verður hún til þess að þú
hættir fjallaferðum í bili?
„Nei ég hef ekki fengið
nóg. Ég er búinn að á-
kveða að fara fimm daga
reisu upp á hálendi um
páskana og það stendur.
Það þarf meira en þetta til
þess að maður fái nóg.
Þetta var í raun og veru
ekki leit fyrr en undir það
síðasta, þegar við leituð-
um að staðnum sem fiug-
málastjórnarvélin miðaði
út.
Annars er hálfgerður
hlandhrollur í manni núna,
og það sem er cfst á óska-
listanum cr gufubað, og
svefn," sagði Sveinn að
lokum.
Mánudagur 1. apríl 1985
Rætt við mennina sem voru við talstöðvarnar í byggð á Egilsstöðum:
í raun og veru var aldrei
leitað eftir okkar aðstoð
■ Sveinn Sigurbjarnarson bflstjóri á snjóbílnumTanna var við
aksturinn í rúma tvo sólarhringa, og telur sig ekki hafa fengið nóg.
„Ég fer í fimm daga reisu á hálendið um páskana.“ Nimvnd Arni Bjama
■ Fjarskipti og eftirlit með
leiðangri snjóbílanna tveggja
sem fóru frá Egilsstöðum
önnuðust meðlimir úr Slysavama-
félagsdeildinni Gró frá Fljótsdals-
héraði. Fremstir í flokki þeirra
manna sem voru við talstöðv-
arnar í byggð voru þeir Völund-
ur Jóhannsson og Jóhann
Gnðmundsson. í samtali við
NT rétt eftir að komið var niður
■ byggð sögðu þeir félagar að
fjarskipti milli bílanna og heima-
byggðar hefðu verið með ágæt-
um, en hins vegar var verra með
samræmd fjarskipti sem fóru í
gegnum flugvél flugmálastjórn-
ar, og síðar Fokkervél landhelg-
isgæslunnar.
Völundur sagði að þegar vél
gæslunnar hefði tekið upp fjar-
skiptasamræmingu af flugmála-
stjórnarvélinni, vareins og sam-
bandið versnaði um allan
helming. „Ég tel að ástæðan
fyrir því sé fyrst og fremst sú að
loftnet það sem er um borð í
Fokker fiugvél landhelgisgæsl-
unnar sé utan á liggjandi og
þegar vélin sneri hliðinni í okk-
ur var sambandið lítið eða
ekkert. Þetta er hlutur sem
verður að laga, því ef eitthvað
hefði borið út af þá hefðum við
orðið sambandslausir við aðrar
sveitir sem að leitinni stóðu,"
sagði Völundur.
Var leitað til ykkar eftir
aðstoð?
Jóhann varð fyrir svörum að
þessu sinni. „Nei, það var í raun
og veru aldrei leitað til okkar og
okkur barst til eyrna á skotspón-
um, að ferðamenn væru týndir,
Völundur Jóhannsson t.v. og Jóhann Guðmundsson Iengst t.h. voru við talstöðvar í stjórnstöðinni á Egilsstööum. NT mynd Árni Bjarna
og síðan í fréttum sjónvarpsins
var greint frá slysinu, og þá
höfðum við samband við Hann-
es Hafstein hjá Slysavarnafé-
laginu. Það var síðan hans ósk
að við sendum snjóbíl af stað.
Síðan var haft samband við
Svein Sigurbjarnarson og hann
beðinn um að koma með Tanna
og var það auðsótt. Tanni var
síðan kominn af stað um fimm-
leytið aðfaranótt laugardags."
Kunnið þið einhverjar við-
hlítandi skýringar á því að ekki
var haft samband við ykkur?
„Við gerum bara það sem við
getum, um leið og við vitum að
við getum eitthvað gert. En sem
sagt, við vissum þetta kortéri ■
áður en þetta kemur í sjónvarpi.
Við vitum hvar rétta og stysta
leiðin er í raun og veru, en það
virðist bara gleymast í þessu
tilviki hjá sunnanmönnum,"
sagði Jóhann.
Völundur benti á að eðlileg-
ast hefði verið að tala við Slysa-
vamafélagsdeildina Gró á Fljóts-
dalshéraði. „Fyrir þremur árum
þá var Brúarjökull mældur út
með lórantækjum og það var
Tanni sem notaður var í þeirri
mælingu."
Hvað heyrðuð þið í stöðinni
þegar þremenningarnir voru
fundnir?
„Við heyrðum þá segja: við
heyrum í þeim. Þetta var endur
tekið nokkrum sinnum, og síð-
an heyrum við kallað, og ein-
hver spyr hvort blysið hafi sést.
Við köllum í þá og spyrjumst
fyrir um blysin, og í þann mund
kemur annað blys og síðan kem-
ur í ljós að blysunum er skotið
í fjörutíu metra fjarlægð frá
Tanna,“ sagði Jóhann.
Að lokum voru þeir félagar
inntir eftir því hvaða lærdóm
mætti draga af þessari leit?
Þeir voru sammála um að
leita ætti til þeirra manna sem
þekktu aðstæður og væru í bestu
aðstöðunni til þess að komast á
slysstað sem fyrst.

HUSGOGN OG
INNRÉTTINGAR
SUÐURLANDSBRAUT18
Finnsku
veggskápasamstæðurnar
vinsælu eru komnar aftur.
Yerð 29. 850.- með ljósum.
„Himinn og jörð runnu saman!“
■ Þrír björgunarmannanna á
Vatnajökli komu með þyrlu Land-
helgisgæslunnar til Reykjavíkur kl.
13:30 í gær. Þeir voru fluttir með
þ^rlu gæslunnar á föstudagskvöldið á
jokulinn til að koma Akureyringun-
um þremur til hjálpar.
Vegna veðurofsans á föstudags-
kvöld reyndist ekki unnt að lenda
nægilega nálægt slysstaðnum svo þeir
slógust í för með öðrum björgunar-
mönnum á snjósleðum.
NT hitti þá Jón Baldursson, Helga
Benediktsson og Pétur Hermannsson
á Reykjavíkurflugvelli við komu
þeirra í gær.
„Við vorum kallaðir út klukkan níu
á föstudagskvöldið og lögðum af stað
um ellefu með þyrlu Landhelgisgæsl-
unnar. Ætlunin var að við færum tveir
út með búnað nálægt staðnum sem
búið var að miða út að mennirnir
væru og hjálpuðum þeim að ná félaga
sínum upp úr sprungunni. Þegar til
kom var svo slæmt skyggni þar að
ekki var viðlit að lenda, himinn og
jörð runnu saman í einu kófi. Enda
kom svó í Ijós að fyrsta miðunin var
ekki nákvæmlega rétt þannig að við
hefðum sjálfsagt ekki bætt ástandið ef
við hefðum farið út á jökulinn. Síðan
vorum við settir út neðar á jöklinum
í hóp sem var þar á snjóbíl og héldum
áfram með þeim upp á Grímsfjöll og
norður undir Kverkfjöll þar sem við
hittum vélsleðaflokkinn. Þá var það
mikið kóf og myrkur og við komnir
að sprungusvæði sem þurfti að krækja
fyrir þannig að við ákváðum að halda
þar kyrru fyrir yfir nóttina. Snjóbíll-
inn Tanni frá Eskifirði var þá kominn
upp austan Brúarjökuls og stefndi til
okkar. Þeir komu síðan auga á menn-
ina og voru fljótir að ná manninum
upp úr sprungunni. Við vorum þá
aðeins í um tveggja mílna fjarlægð.“
Helstu erfiðleikarnir að sögn
leitarmanna voru í sambandi við fjar-
skiptin. Mikill fjöldi stöðva var í
gangi hjá hinum ýmsu leitarflokkum
og auk þess ólíkar stöðvar sem ekki
náðu saman. Að öðru leyti töldu þeir
skipulag leitarinnar hafa verið með
ágætum eftir að komið var á staðinn
en yfirstjórn hefði mátt vera í fastari
skorðum í byrjun.
■ Fyrstu íslensku björgunarmennirnir til byggða voru þeir Jón Baldursson,
formaður Hjálparsveitar skáta í Reykjavík, Helgi Benediktsson, einnig úr Hjálpar-
sveit skáta og Pétur Hermannsson, úr, Flugbjörgunarsveitinni í Reykjavík. Þeir
félagar, sem þarna sjást með Benóný Ásgrímssyni, Landhelgisgæslunni, komu til
Reykjavíkur laust eftir hádegi í gær, með þyrlu Landhelgisgæslunnar. NT-mynd: Ari.