NT - 11.08.1985, Blaðsíða 19

NT Sunnudagur 11. ágúst 1985 23
fórum með hann til höfuðstöðva okk-
ar og yfirheyrðum.
Hljóp fyrir strætisvagn
Aðallega spurðum við hann um
hina mennina sem við höfðum hand-
tekið. Hann neitaði að segja nokkuð
um þá og héit því fram að hann hefði
ekki séð þá í langan tíma. Við
leystum klútinn frá augum hans og sá
hann þá alia mennina. Ég held að
hann hafi þá gert sér grein fyrir því að
„Jose“ hafði komið upp um liann.
Síðan sagði hann okkur að hann gæti
ieitt okkur á slóðir háttsettra komm-
únista í Calle Nataniel. Við ræddum
þennan möguleika okkar á milli en
við vorum hræddir um að þetta væri
gildra þar sem við vissum hversu
mikilvægur Maluje væri innan komm-
únistaflokksins.
Við ákváðum að sleppa honum
lausum og elta hann. Hann hélt í
áttina að Avenida Matta og við
fylgdum honum eftir í dálítilli fjar-
lægð í bíl. Allt í einu heyrðum við
tilkynnt í bílstöðinni að einhver hefði
stokkið í veg fyrir strætisvagn. Við
þeystum á staðinn og komum að
mikium mannfjölda sem hafði safnast
saman umhverfis manninn.
Hvað skeði næst?
Hann var með brotinn úlnlið frá
því kvöldið áður er við höfðum pínt
iiann. Pegar hann varð var við okkur
hrópaði hann upp að við værum frá
DINA og að við ætluðum að drepa
hann. Hann hrópaði hvað eftir annað
nafn sitt og bað fólkið um að segja
þeim í lyfjabúð Maluje í Concepción
(fjölskyídufyrirtæki hans) frá því sem
væri að ske. Nokkrir lögreglubílar
komu á staðinn. Lögreglan vissi ekki
hvað gera skyldi. Einn af lögreglu-
þjónunum kippti í strætisvagnastjór-
ann og sagði honum að hypja sig í
burtu. Maluje var nærri meðvitundar-
laus, en þegar við reyndum að koma
honum inn í bílinn okkar hóf hann
aftur að öskra um það að honum
liefði verið misþyrmt og lyfti upp
hendinni með brotinn úlnlið í áttina
að fólkinu. Hann meira að segja bað
lögregluna um aðstoð. Við komum
honum inn í bílinn sem var ljósblár
Fíat 125 skráður á nafn forstjóra
ieyniþjónustu flughersins, sem hafði
enga hugmynd um að við værum nteð
bílinn. Við hefðum aldrei átt að nota
þennan bíl; Pað voru stór mistök.
Hvert tókuð þið Maluje?
Til höfuðstöðvanna í Calle 18.
Hann var handleggsbrotinn og höfuð
hans allt í blóði. Við drógum hann út
úr bílnum eins og kartöflupoka. Það
var sparkað í hann af fullum krafti.
Hvenær var hann drepinn?
Þetta sama kvöld. Hann var allan
daginn í .fangaklefa. Hann var
laminn stanslaust og það af engri
sérstakri ástæðu. Á þessu stigi málsins
var hvort eð var ekki hægt að yfir-
heyra hann. Einn lögreglumaðurinn
sparkaði í andlitið á honum og nef-
braut hann. Þegar ég mætti aftur
næsta rnorgun átti að fara að jarðsetja
hann. Nokkrir lögreglumenn höfðu
farið snemnta út til þess að grafa
gröfina.
„Þeir voru ’opnaðir1 “
Þú nefndir það við mig að þú vissir
dæmi um það að mönnum sem höfðu
horfið, hefði verið kastað út úr þyrlu.
Ég veit um eitt slíkt tilfelli en veit
að þetta hefur verið gert oftar en einu
sinni. Þetta átti sér stað 1975 þegar
við lögðum Juventud Comunista í
einelti. U.þ.b. 10 til 15 manns voru
settir inn í þyrlu flughersins. Á meðal
þeirra var fyrrverandi málaflutnings-
maður frá Renca; hann var haltur,
mjög gamall. Hinir voru eflaust ein-
hverjir sem höfðu verið handteknir
með honum.
Voru þeir á lífi?
Já, en þeir voru allir uppdópaðir.
Þeim hafði verið gefin lyf en ekki
mjög sterk. Vinur minn einn sern
hafði verið viðstaddur sagði mér frá
því seinna að einn fanganna hefði
vaknað úr vímunni inni í þyrlunni og
var hann laminn í hausinn með járn-
röri. Mönnunum var öllum kastað í
sjóinn.
Var eitthvað gert við þá áður en
þeim var kastað í sjöinn?
Þeir voru opnaðir.
Hvað meinar þú með því?
Maginn á þeim var ristur svo að
þeir myndu ekki fljóta. Nokkrir her-
foringjar sem voru um borð í þyrlunni
notuðu hnífa sína á mennina, var mér
sagt.
Hefur þú nokkurn tímann átt við
andleg vandamál að stríða?
Já, ég var í meðhöndlun einu sinni.
Margir okkar hafa lent á spítala.
Hvar varst þú á spítala?
í Nunoa. Gerður var samningur
við þennan spítala. Ég var þar í
umsjón sálfræðings.
Varstu spurður um þessi mál?
Nei, vegna þess að læknirinn vinnur
í þágu leyniþjónustunnar. Ég bað um
læknishjálp vegna þess að ég var
orðinn slæmur á taugum. Ég talaði
við sálfræðing, sem sendi mig í heila-
línurit. Ég fór í nokkur skipti, aðeins
samræður áttu sér stað. Ég var einnig
látinn glíma við pússluspil, raða
kubbum o.s.frv. Læknarnir komust
að þeirri niðurstöðu að mín vandamál
væru aðeins vegna fjarhagsörðug-
leika.
Hvernig leið þér eftir þessa
meðferð?
Ég átti enn við sömu vandamálin
að stríða, en mér leið vel. Það sem ég
á við er að ég gerði mer grein fyrir því
að vandamálin voru innra með mer.
Þess vegna ákvað ég að tala við þig.
Hvers vegna ræddir þú þetta ekki
við lækninn?
Ég gat ekki rætt þetta við hann.
Hvernig gat ég sagt honum að ég væri
búinn að fá meira en nóg og vildi
yfirgefa þjónustuna? Hvernig gat ég
sagt honum að mér fyndist ég vera
skítugur og væri flökurt við tilhugsun-
ina um það sem ég væri að gera? Þú
getur rétt ímyndað þér það. Læknir-
inn starfar fyrir þjónustuna. Ég hefði
ekki lifað lengi.
„Vil að börnin mín verði læknar“
Hvernig faðir ertu?
Ég er slæmur faðir.
Lernur þú börnin þín?
Nei, en ég leik sjaldan við þau.
Hvers vegna?
Ég veit það ekki. Ég hef horft yfir
liðnar stundir... ég sé allt í öðru ljósi
núna, og ég hef skilgreint það sem ég
hef gert. Ég vil ekki að börnin mín
elski mig. Ég veit að ég verð drepinn
hvenær sem er og ég vil ekki að þau
þjáist. Þess vegnahaga égméreins og
ég geri á heimili mínu. Börn mín
elska frænda sinn meira en mig.
Þegar frændfólk okkar kemur í heim-
sókn fagna börnin því... Stundum
fagna þau mér þegar ég kem heim, en
ég læt sem ég sjái þau ekki. Ég veit
að ég elska þauenekkiá réttan hátt.
Hvað hafðir þú fyrir stafni þcgar þú
varst ekki að vinna?
Ég var ekki mikið fyrir að vera
heima. Ég les mikið - mér finnst
gaman að lesa. Ég spilaði oft fótbolta,
en ég hætti að fylgjast með fótbolta-
leikjum.
Hvernig heföir þú viljað hal'a lifað
lífinu?
Ég veit það ekki. Ég hef aldrei
hugsað út í það.
Hvað langaði þig að verða þegar þú
varst lítill?
Það hljómar kannski háðslega...
mig langaði til að verða lögregluþjónn
eöa leynilögregla.
Hvað vilt þú að börnin þín verði
þegar þau eldast?
Læknar.
Þegar þú hittir lækni sem starfaði
fyrir þjónustuna og tók þátt í aögerö-
um hennar, hvernig leið þér?
Eitt sinn sá ég lækni sprauta Pent-
othal í fanga; mig hryllti við. Fanginn
var einnig dáleiddur, en ekki dugði
það til að fá hann til að tala. Ég dáði
hann; hann var hugrakkur og emlæg-
ur. Stundum þegar við vorum að
kvelja hann vorum við bugaðir en
ekki hann. Það eina sem ég get sagt
er að í fyrst er erfitt að vinna þetta
starf... maður fer í felur og grætur.
En síðan er maður aðeins sorgmædd-
ur. Maður fær kökk í hálsinn en tárast
ekki. Seinna meir... án þess að vilja
það... en vilja það samt, venst maður
þessu. Stundum hefur maður enga
tilfinningar gagnvart því sem maður
er að gera.
■ Hinn illræmdi einræðis-
herra, Pinochet, hershöfðingi.