NT - 18.09.1985, Page 14

i
/
Gpps, klaufi varstu
... en þetta gerir svo sem ekkert til
Effco þurrkan gerir hluti sem þessa að smámáli
Enginn sem á Effco þurrku kipp-
ir sér upp viö svona smáslys. Enda
þurrkar Effco þurrkan upp allt sem
sullast og hellist niður. Með Effco
þurrkunni er enginn vandi að halda
eldhúsinu finu, sama hvað gengur
á. Hun gerír eldhússtörfin ánægju-
legri en nokkru sinni fyrr. En hun
er ekki bara til að þrífa þess háttar
ósköp. Þu notar hana líka til að
þrifa bilinn - jafnt að innan sem
Effco-þurrkan fæst a betri bensínstoðvum
og verslunum.
utan. Pað er alltaf öruggara að hafa
Effco þurrkuna við hendina. hvort
sem það er a heimilinu. i sumar-
bustaðnum. batnum eða bilnum.
Ja, það er fatt sem reynist F.ffco
þurrkunni ofraun.
ÖLL ALMENN PRENTUN LITPRENTUN
TÖLVUC¥ÐUBLÖ®^ >' v

ÉStbvji'ÓKlllsti? Bfrrsv m'ton:
fiitmlmiklrviChr! ‘i lulJst itian
• Setning
• Filmu- og
plötugerð
• Prentun
• Bókband
PRENTSMIDJAN
(^ddda hf.
SMIÐJUVEGI 3, 200 KÓPAVOGUR
SÍMI 45000
Vestfirðingar
Hvers vegna er aðhald nauðsynlegt?
Steingrímur Hermannsson forsætisráðherra heldur almenna
stjórnmálafundi á Hótel ísafirði næstkomandi laugardag kl.
14.00 og í Félagsheimilinu á Patreksfirði næstkomandi
sunnudag kl. 14.00.
Allir velkomnir
Framsóknarflokkurinn
Cortina 1976
Til sölu Cortina 761600 tveggja dyra í mjög góöu
lagi.
Uppl. í síma 72032.
Miðvikudagur 18. september 1985 14
Ingólfur Sigfússon
frá Þórshöfn
Fæddur 1. des. 1900
Dáinn 4. sept. 1985
Faðir:
Sigfús f. 16-6 1865 að Her-
mundarfelli í Pistilfirði Jónsson-
ar bónda þar, f. um 1836 Einars-
sonar bónda þar Gíslasonar er
bjó á Hermundarfelli 1855 með
konu sinni Lilju F’étursdóttur
og syni þeirra Sigfúsi Einars-
syni.
Móðir Sigfúsar og kona Jóns
var Ingunn f. 1829 Guðmunds-
dóttir f. um 1805, Þorsteinsson-
ar bónda í Svalbarðsseli í Þistil-
firði 1845 og konu hans Rósu
Pétursdóttur f. 1793.
Móðir:
Guðrún f. 25-4 1864 í Sand-
fellshaga í Axarfirði Guð-
mundsdóttir bónda þar f. 1834.
Þorgrímssonar og konu hans
Sigríðar Jónsdóttur f. 1829.
Þegar Sigfús var á öðru ári
andaðist faðir hans á sóttar-
sæng. Foreldrar hans höfðu
gengið í hjónaband 1854 og
eignast fjögur börn er liann lést
og var Sigfús yngstur. Eftir því
sem sögur herma var Ingunn vel
gefin og dugleg kona. Hún lét
því hvergi deigan síga, heldur
hélt áfram búskap með vinnu-
manni sínum Ólafi Gíslasyni,
sem reyndist heimiiinu sannur
heimilisfaðir og börnum hennar
Einari, Guðmundi, Kristveigu
og Sigfúsi góður fóstri.
Ingunn og Ólafur gengu síðar
í hjónabandogeignuðust synina
Jón og Tryggva.
Börn Ingunnar voru öll
mannvænleg. Tveir synir henn-
ar fóru til Ameríku og vegnaði
vel þar í landi. Sigfús var fríður
sýnum og mikill vexti, var hann
því oft kallaður langi Fúsi.
Hann hafði þó margt annað til
að bera, sem hélt nafni hans
ekki síður á lofti. Hann var
gleðimaður og hrókur alls fagn-
aðar hvar sem mcnn komu
saman, rammur að afli og fylginn
sér við hvað eina, nærgætinn og
hjálpsamur. í vinnumennsku á
Hámundarstöðum í Vopnafirði
kynntist hann lífsförunaut sín-
um Guðrúnu Guðmundsdóttur
frá Sandfellshaga. Tæplega tví-
tug að aldri gengu þau í hjóna-
band 5.7. 1884 og fluttu heim í
Brimnes tii Ingunnar, móður
Sigfúsar.
Guðrún var einstök kona,
ákveðin og einörð, traust og
trúverðug. Hún stóð við hlió
bónda síns æðrulaus í blíðu og
stríðu, heimakær og vinnusöm.
Fljótlega yfirgáfu þau Brim-
nes og eftir 7 ára baráttu og
flutninga úr einum stað í annan,
réðu þau sig í húsmennsku að
Völlum í Þistilfirði.
Ég hygg, að þeim hafi liðið
vel þar með barnahópinn, og
Sigfús hefur að nokkru verið í
sjálfsmennsku og getað drýgt
tekjur sínar með veiðiskap.
Arið 1906 tók Sigfús að sér
póstflutninga í héraðinu og settist
að á Þórshöfn í Sigfúsarhúsi.
Honum var margt til lista lagt,
svo sem afbragðs skytta og sjó-
sóknari. Fljótlega blómgvaðist
allt í höndum hans, útgerðin óx
og hann varð að manna báta
sína með Færeyingum til þess
að geta haldið þeim til veiða.
Heimilið var gestkvæmt og lengi
vel eini staðurinn með gistirúm.
Ingólfur, sem hérerkvaddur,
lifði öll systkini sjn. Hann var
fæddur á Völlum í Þistilfirði og
var sjötta barn foreldra sinna.
Hin voru, Ingunn Kristveig Sig-
fríður f. 28 4 1886. Guðvaldur
Jón f. 8.4.1887. Ólafur f. 19. 2.
1889, Tryggvi f. 2711.1892, Guð-
mundur f. 9.12.1898 og Einar
Þorgrímur f. 25.7 1904.
Ingólfur var vel greindur og
kom það snemma í ljós, því á
þrettánda ári hlaut hann vitnis-
burðinn ágætt og dável í þeini
lærdómi, sem fermingarbörnum
var ætlaður í þá daga, og var
hann fermdur í Sauðaneskirkju
22.6. 1913, með prófastsleyfi
aðeins hálfs þrettánda árs.
Hann var þó ekki látinn ganga
menntaveginn, til þess var of
langur vegur að menntakerfi
landsins, og nóg störf biðu
heima við. Eftir að stríðið skall
á 1914, urðu miklir uppgangs-
tímar á Þórshöfn. Umsvifin
jukust og feðgarnir í Sigfúsar-
húsi eignuðust mótorbáta. Það
var allt annað að stunda sjó á
mótorbátum, þá var hægt að
sækja lengra og vera fljótari í
förum.
Sem ungur maður lærbrotn-
aði Ingólfur við uppskipunar-
vinnu, þjáningar hans voru
miklar, því tæknin var ekki
komin lengra en það að hann
varð að ganga brotið saman. Til
þess hefur þurft mikla hörku við
sjálfan sig, en það var það sem
gilti á þeim tíma. Engar bætur
eða tryggingar voru þá til þess
að grípa til. En fjölskyldan var
samhent og það bjargaði öliu.
Sigfús Jónsson andaðist rúm-
lega sextugur að aldri 3-4 1926
og var harmdauði. Hann hafði
verið sá ás, sem flest hvíidi á.
Synirnir héldu þó öllu í horfinu
og unnu að útgerðinni. Nokkru
síðar brann Sigfúsarhús og þau
misstu allt sitt. Þá brást Ingólfur
ekki sinni skyldu og með sam-
heldni tókst þeim bræðrum,
Ingólfi og Tryggva að komast í
húsaskjól og átti Ingólfur ekki
síður þátt í því, en hann stóð
fyrir kaupum á Keldunesi, húsi
er stóð rétt við flæðarmálið.
Húsið var fallegt með járni er
líktist múrsteinahleðslu, æfin-
týralega stórum gluggum í for-
stofu með litlum mislitum rúð-
um og fyrir utan var snotur
blómagarður með hvannastóði.
Næsta áratuginn bjó öll fjöl-
skyldan saman, Tryggvi með
konu og 8 börn, 3 bræður hans og
móðir, en hún andaðist sama
mánaðardag og maður hennar
11 árum síðar. Þarna var ekki
kynslóðarbili til að dreifa, því
allir höfðu stuðning hver af
öðrum.
Eftir var ekki kynslóðarbili til
að dreifa, því allir höfðu stuðn-
ing hver af öðrum.
Eftir að síðari heimsstyrjöld-
in skal á og ísland var hernumið,
fór að losna um þau bönd, er
héldu fólki í heimabyggð sinni.
Fiskigengd fór minnkandi bæði
fyrir ofveiði erlendra skipa og
einnig var tundurduflahættan
fyrir Langanesi gífurleg. Þetta
leiddi til minnkandi afla, minni
tekna og færri atvinnutækifæra.
Synir Tryggva voru nú óðum að
vaxa úr grasi og það var ekki að
sjá að þeirra biðu atvinnumögu-
leikar við hæfi á Þórshöfn. Það
var því á því herrans ári 1944,
að Ingólfur og Tryggvi fluttu
ásamt allri fjölskyldunni að
norðan og settust að í Kópavogi.
Og með samstilltu átaki tókst
þeim að koma sér upp þaki yfir
höfuðið. Ingólfi tókst að fá
vinnu við höfnina og þar vann
hann fast í 2 áratugi, en þá varð
hann fyrir því hörmulega slysi
að verða fyrir lestarhlera við
vinnu sína og missa annan hand-
legginn upp við öxl. Þrátt fyrir
það lagði hann ekki árar í bát
heldur reyrtdi að verða að eins
miklu liði og hann frekast gat.
Ingólfur var kominn af traust-
um bænda- og útvegsmannaætt-
um. Hann var því sjáifstæður í
hugsun og gerðum og átti bágt
með að láta aðra segja sér fyrir
verkum. Hann var meðalmaður
á hæð og liðlega vaxinn. Á yngri
árum lék hann á hljóðfæri, eink-
um harmoniku og spilaði þá
fyrir dansi. Alla tíð las hann
mikið og leitaði á vit bókarinnar
á hljóðum stundum.
Þegar heimili Tryggva, bróð-
urlngólfs, naut ekki lengurvið,
flutti hann til nafna síns og
bróðursonar. Ingólfs Tryggva-
sonar, Holtagerði 33, Kópa-
vogi. Þar átti hann heimili í
meira en 2 áratugi og naut allrar
þeirrar umhyggju, sem gott
heimili getur látið í té. Ingólfur
andaðist 4. september eftir rúm-
lega 3ja vikna dvöl á Borgar-
sjúkrahúsinu.
Friður guðs veri með honum.
Hulda Pétursdóttir
Bókmenntaþættir
og Hólmgönguljóð
aukin og endurbætt
■ Almenna bókafélagið hef-
ur sent frá sér nýja bók eftir
Matthías Johannessen skáld.
Nefndist hún Bókmenntaþætt-
ir og er eingöngú um íslensk-
ar bókmenntir. Skiptist hún í
tvo hluta. Hinn fyrri heitir Úr
unihverfi okkar og er þar fjall-
að um þessa höfunda.
Grím Thomsen, Sigurð
Nordal, Gunnar Gunnarsson,
Davíð Stefánsson, Guðmund
G. Hagalín, Tómas Guð-
mundsson, Halldór Laxness,
Jón úr Vör, Kristján Karlsson,
Jóhann Hjálmarsson.
Þessir þættir eru mjög mis-
langir, sumir mjög langir, svo
sem um Guðmund G. Hagalín
og Halldór Laxness. Flestir
þáttanna í fyrri hlutanum hafa
birst áður einhvers staðar.
einkum í blöðum, en eru hér
flestir hverjir mikið breyttir og
auknir. Nokkrir hafa hvergi
birst, svo sem þar sem gerð er
grein fyrir mörgum og merki-
legum athugasemdum sem
Halldór Laxness gerði við
uppkast að ritgerð sem Matt-
hías hafði skrifað um hann.
Síðari hluti bókmenntaþátta
nefnist Umhverfis Sturlu Þórð-
arson og er eins og nafnið
bendir til urn íslenskar forn-
bókmenntir. Þessi hluti er al-
veg nýr og birtist hér í fyrsta
sinn. Þarna kemur Matthías
fram með og rökstyður margar
merkilcgar kenningar um ís-
lenskar fornbókmenntir svo
sem þá að Sturla Þórðarson sé
höfundur Njálu og fleiri verka
sem hingað til hafa verið eign-
uð öðrum eða enguni. Ýmsar
þessar kenninga eru ákaflega
nýstárlegar og eiga án efa eftir
að vekja upp fjörugar umræð-
ur um þessi mál.
Ljóðaklúbbur Almenna
bókafélagsins hefur nú tekið
til starfa og er um þessar
mundir að senda frá sér sína
fyrstu bók - Hólmgönguljóð
eftir Matthías Johannessen.
Ljóðaklúbburinn er stofnað-
ur til að vinna að framgangi
ljóðsins á íslandi. Hann mun
eingöngu helga sig ljóðum,
gefa út ljóðabækur eidri og
yngri skálda og efni tengt ljóð-
um - plötur og snældur með
upplestri ljóða og bækur um
ljóðagerð. Leitast verður við
að vanda þessa útgáfu eins og
framast er unnt.
Félagar í ljóðaklúbbnum
geta allir orðið sem þess óska,
og þeir gangast ekki undir
neinar skuldbindingar við inn-
ritun í klúbbinn aðrar en þá
eina að afþakka þær bækur,
piötur eða snældur sem kiúbb-
urinn gefur út og þá ekki fýsir
að eiga.
Útgáfa ljóðaklúbbsins á
Hólmgönguljóðum Matthíasar
Johannessen er 2. útgáfa
bókarinnar, mikið breytt frá
fyrri útgáfu sem kom 1960 og
er löngu uppseld. Skáldið hef-
ur bæði breytt ljóðum og bætt
við mörgum nýjum og síðan
eru skýringar við ljóðin gerðar
af skáldinu sjálfu. Eru þær til
hægðarauka hér vegna þess
hve mikið er af skírskotunum
í aðrar bókmenntir, íslenskar
og erlendar, í þessum ljóðum.
Öll eintök bókarinnar eru
árituð af skáldinu og mun svo
verða um aðrar bækur
klúbbsins að höfundar eða um-
sjónarmenn áriti þær þegar því
verður við komið.
■ Matthías Johannessen.