Sunnudagsblaðið - 31.03.1957, Blaðsíða 5

SUNNUDAGSBLAÐIÐ
197
estui’götu og Ti'yggvagötu, en
ÍHitla hef ég ckki fengið ennþá
'’egua skipulags bífejarins. Það má
^ Segja, að draumur minn hafi
1 ®tzt að nokkru leyti, en ekki
öllu.“
Hveixær liættu fisksalar að
s°lja fisk á götum úti?
»®g held það hafi vcrið um
1945, Annars fengu nokkrir elztu
l'sksalarnir að halda áfram með
vagna sína meðan þeir stunduðu
fisksölu, en sumum þeirra hjálp-
a®i ég til þess að koma upp búð-
u,n> svo að þeir þyrftu ckki leng-
Uv aö standa úti á götunni með
"uinnhcrkju og naglakul, eins og
°g hafði sjálíur reynt um aldar-
ijórðungs skeið.“
■— Það hefur auðvitaö orðið mik
’1 aukning á fisksölunni eftir því
Sem bærinn stækkaði?
»Já, að sjálfsögðu hefur salan
aukizt mikið að magni til, en hlut-
iallslcga hefur fiskneyslan minnk-
aö í bænum, og stafar það fyrst og
h'enist af því, hve kjötvörurnar
ei'u nú orðnar miklu fjölbreyttari
0,1 áöur fyrr, svo og meira matar-
Urval almennt. Fiskurinn er allt-
aJ ódýrasta matvaran, sem völ er
a' og fisksalan er mest. þegar
auraráð fólksins eru minnst. -—
i'-'U magnið, það hefur auðvitað
aUkizt stórlcga. Það voru betta
200—500 pund af fiski, sem ég ók
UPP á fjörukambinn í gamla daga,
en nú fara út á markaðinn frá
Fiskhöllinni 4—5 smálestir á dag
uð nieðaltali, eða fi'á 1300—2000
l°stir á ári.“
■=— Þú ert alltaf uppi fyrir allar
uldir á morgnana, er ekki svo?
»Kg vakna aldrei seinna en kl.
°t en nú orðið fer ég oft ekki nið-
Ul’ að höfriirini fýrr en rúmlega
sox. Ég les oft í klukkutíma áður
eu ég fer í vinnuna, það er aðal-
losti'artími minn.. Ég byi'ja alltaf,
á þvi að fára með höfninni, og
Sæta þess hvaða skip hafa komið
Uiri, og Hvár bezta fiskinn sé að
fá. Annars opnum við ckki Fisk-
höllina fyrr en ld. 7,30. Það þýðir
ckki fyrr, fólk fer svo seint á fæt-
ur. Ég held að hvcrgi í Evrópu
sé sofið jafnlengi á morgnana og
hér í Reykjavík. Aðalmarkaðstími
morgunsins er ekki fyrr en milli
kl. 10 og 12; og' svo á daginn fx'á
kl. 4—6.“
— Ertu ckki lúginn þegar líður
á daginn með þessari fótaferð?
„Það læt ég vcra. Þetta er kom-
ið upp í vana. Annars legg ég mig
alltaf eftir hádegisverð, en svcfn-
tíminn er mislangur, allt frá 10
mínútum til hálftima, en mér
finnst þessi stund gera mér engu
minna gagn en nætursvefninn. Ég
endúrnærist alveg og hvílist. En
morgnunum vildi ég ekki tapa.
Þcir eru j’ndislegasti tími sólar-
hringsins, ckki sízt á sumrin, og
það fer margur á mis við mikla
fegurð við það að fara seint á
fætur. Hyergi held ég sumarmorg-
uninn sé feguri’i en hér í Reykja-
vík, og þá er kyrrðin og friðsæld-
in svo mikil og loftið tært og
hreint. Það cr venjulega allt kom-
ið i ró fyrir klukkan 6 á morgn-
ana hér, (þcgar aðrar borgir cru
að vakna), cn um klukkan 5 mæt-
ir maður oft fólki á ferli. — Jú,
maður heíur svo sem séð sitt
af hvei’ju í morgunlífinu hér í
Rey’kjavík öll þessi ár — ég kalla
það morgunlíf, en ekki næturlíf,
því það er kominn morgun hjá
mér, þegar sumum finnst kvöld
eða nótt.
— Þú fylgist með öllum hrær-
ingum við höfnina og skipaferð-
um allt árið um kring?
„Já. maður veit um allar hreyf-
ingar í liöfiiinni og hefur það orð-
ið á tilfinriingunrii, þegar bátanna
er von. Annars hjálpar síminn
manni líka. Maður þarf að fylgj-
ast jafnt méð á sunnudögum sem
aðra dágá. óg raunar eru þeir
mesti annadagur fisksálans, því
að-þá fér mesti márkaðsdagur vik-
unnar í liönd. Það er líka mikils
um vert íyrir fisksalann, en^u
síður cn sjómanninn, að vcra veð-
urglöggur. Það hefur oft komið
mér vel að vera veðurglöggur,
Þegar gæítaley’si er í aðsigi er
nauðsynlegt að byi'gja sig vel upp.
Þegar ég var á fisksölutorginu
viö Tryggvagötu þó hafði ég þar
kassa, senx tók 5—6 tonn og ísaði
ég oft í hann, þegar útlit var fyrir
gæftaleysi, og voru sjómennirnir
farnir að hafa þetta að orðtæki:
,,Nú, Stcingrímur er farinn að
safna í kassann; þá megum við
bráðurn búast við landlegu!"
Það er gott að ráða veður hér í
Reykjavík. Það cr fleira við Esj-
una cn fegurðin; hún er veðurviti.
Sérstaklega eru það skýin austur
af henni, er draga má af ályktanir
um veðurútlitið. Sama er að segja
um Skarðsheiðina. Þegar norðan-
átt cr í aðsigi, hranna skýjabólstr-
arnir sig upp af henni, og því
hærra, sem þeir stíga, því stydtra
er.til vcðursins. Jó, fisksalinn þarf
að vera veðurglöggur eins og
gömlu sjómcnnirnir, ef hann vill
hafa einhverja fyrirhyggju í stai'fi
sínu. Auðvitað hjálpa veðurfrétt-
ir útvarpsins mikið til, einkanlega
nú eftir að veðurlýsingar fást orð-
ið frá fleiri stöðum og hægt er
að gera spá fyrir lengra tímabil
í einu, en brjóstvitið hefur samt
sitt að segja, og veðurglöggir menn
eru alltaf betur settir en hinir,
sem einungis treysta á vísindin og
tæknina."
Þannig fórust Steingrími Magn-
ússvni orð að lokum. Þó að oft
hafi nætt -svalt um hann meðan
hann stóö úti á fisksölutorgunum,
er hugarþelið hlýtt. Tíminn er svo
undarlega fljótur að líða, og erfið-
leikar liðinna óra gleymast fyrir
ljúfum minriingum um bjarta og
kyrrláta sumarmorgna við höfn-
ina í Reykjavík, meðan ys og þys
bcrgarlífsins og vélaglamur og
hávaði hafnarinnar, hefur enn