Morgunblaðið - 21.09.2004, Page 29

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 21. SEPTEMBER 2004 29
MINNINGAR
✝ Knútur Hákonar-son fæddist í
Njarðvík 9. ágúst
1942. Hann lést 13.
september síðastlið-
inn. Foreldrar Knúts
voru Hákon Teitsson
rennismiður, f. 19.
ágúst 1914, d. 21. maí
1987, og Guðrún
Elísabet Jónsdóttir
húsmóðir, f. 26. ágúst
1904, d. 17. júní 1986.
Knútur var einkason-
ur þeirra hjóna.
Knútur ólst upp í
Njarðvík fyrstu ævi-
ár sín en fluttist ungur að árum
með foreldrum sínum að Lang-
holtsvegi 185 þar sem hann bjó sín
æsku- og unglingsár. Árið 1967
kvæntist Knútur Sigrúnu Björk
Einarsdóttur, f. 30. júní 1944,
dóttur hjónanna Elínborgar Gísla-
dóttur, f. 15. ágúst 1914, og Ein-
ars Þóris Steindórssonar bifvéla-
virkja, f. 10. október 1916, d. 19.
apríl 1991. Börn Sigrúnar og
Knúts eru 1) Einar Björgvin, f. 10.
ágúst 1970, sambýliskona Hjördís
Inga Jóhannesdóttir, f. 16. apríl
1983. 2) Elsa Björk, f. 10. október
1972, maki Bjarni Hrafn Ívarsson,
f. 21. desember 1971, börn þeirra
eru Þórunn Björk Bjarnadóttir, f.
9. júlí 1996, og Rakel Þöll Bjarna-
dóttir, f. 17. apríl
2002. 3) Bryndís
Guðrún, f. 23. nóv-
ember 1975, sam-
býlismaður Júlíus
Örn Ásbjörnsson, f.
17. september 1977,
sonur þeirra er Dag-
ur Breki Júlíusson, f.
3. nóvember 2002. 4)
Elínborg Erla, f. 23.
júní 1979, sambýlis-
maður Eymar Krüg-
er, f. 23. júlí 1975,
sonur þeirra er
Knútur Gauti Ey-
marsson Krüger, f.
23. maí 2003.
Knútur var bifvélavirki að
mennt og starfaði við þá grein
megnið af sinni starfsævi.
Knútur hóf ungur að starfa fyr-
ir Olíuverslun Íslands. Árið 1962
hóf hann störf hjá Vegagerðinni
og starfaði þar í 13 ár. Árið 1975
hóf Knútur störf hjá Bifreiðaverk-
stæði Sveins Egilssonar og starf-
aði þar til ársins 1989 þegar hann
tók til starfa hjá Frumherja hf. en
þar starfaði hann til dánardags.
Knútur tók virkan þátt í starfsemi
félags bifvélavirkja á starfsferli
sínum.
Útför Knúts fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Elsku pabbi.
Ég á erfitt með að trúa því að þú
sért farinn. Þú varst ekki aðeins
pabbi minn heldur varstu einnig
besti vinur minn. Ég gat alltaf leitað
til þín þótt ég hafi oft verið svolítið
lokaður og þrjóskur.
Við áttum margt sameiginlegt, við
vorum báðir ljón og stundum kom
það fyrir að við skiptumst á skoð-
unum hvor við annan, svo mamma
var alveg að verða gráhærð. En í
flestöllum tilfellum hafðir þú betur ef
ekki í öllum og eins og þú veist var
það bara til að efla þrjóska skapið
okkar.
En þrátt fyrir allt sem hefur geng-
ið á okkar á milli hef ég lært mikið af
því.
Manstu pabbi minn þegar við þú
veist … þú veist … þú veist … Og
manstu, þú veist … Æi, pabbi,
manstu ekki …, en ég man það og
gleymi því ekki.
Ef ég ætti eina ósk.
Ég myndi óska mér
að fengi ég
að sjá þig brosa á ný,
eitt andartak á ný í örmum þér.
Á andartaki
horfin varstu mér.
(Hannes Örn Blandon.)
Guð geymi þig, elsku pabbi minn,
ég mun alltaf elska þig.
Hlakka til að sjá þig aftur en bara
ekki alveg strax.
Þinn sonur,
Einar Björgvin Knútsson.
Elsku pabbi, nú ertu farinn og ég
sit hérna dofin, grátin, og utan við
mig. Innra með mér eru tilfinningar
sem ég hef ekki borið áður, svona
mikill söknuður, ég veit ekki hvernig
ég á að koma fram við þessar nýju til-
finningar sem innra með mér búa.
Þegar þið mamma komuð heim frá
Serbíu og við grilluðum öll saman
uppi í Árbæ til að taka á móti ykkur
vissir þú eitthvað sem við vissum
ekki. Ég sá strax að eitthvað var ekki
eins og það átti að vera, svo kom í ljós
að þú varst með lungnakrabbamein í
vinstra lunganu þínu. Sumarið hefur
einkennst af veikindum þínum, bar-
átta þín við krabbameinið sem þú
greindist með í lok apríl var illvíg. Þú
varst duglegur, sterkur, þrjóskur og
reyndir að horfa fram á veginn þó að
þú hafir oft verið þreyttur, uppgef-
inn og mjög veikur. Það var erfitt
fyrir þig að biðja um hjálp enda alltaf
gert allt sjálfur. Það var erfitt fyrir
okkur að horfa á þig svona veikan.
Stoltur barðist þú með mömmu þér
við hlið sem stóð með þér í einu og
öllu. Við systkinin hjálpuðumst að
við að fara með þér á spítalann og
reyndum allt sem við gátum til að
þér liði eins vel og unnt var.
Þú kvaddir snögglega, við vorum
ekki undir það búin, þú lást síðustu
vikuna þína inni á 11E í rannsóknum
og læknirinn þinn var nýbúinn að
segja okkur frá áformun sínum um
að bæta líðan þína. Lungnabólga í
heilbrigða lungað þitt, sem mjög
skyndilega bar niður, var þér um
megn. Þér hrakaði mjög fljótt og inn-
an skamms varstu farinn. Farinn
fyrir fullt og allt. Fram á síðustu
stundu sýndir þú hversu sterkur þú
varst.
Minningarnar hrannast upp, allt
sem við höfum gert saman, í æsku, á
unglingsárum mínum og fullorðins-
árum. Samband okkar var byggt á
trausti, gagnkvæmri virðingu, tillits-
semi og vináttu. Þið mamma hafið
svo sannarlega unnið gott verk við að
koma okkur systkinunum til manns
og munum við alltaf búa að því.
Þegar ég kynntist Bjarna mann-
inum mínum, urðuð þið strax mjög
góðir vinir og náðuð vel saman, það
eru ófár klukkustundirnar sem þið
áttuð saman, enda áhugamálin hin
sömu svo ekki sé talað um allar
stundirnar sem þið voruð saman í
skúrnum. Bjarni á eftir að sakna
þeirra, þú varst alltaf tilbúinn að
hjálpa okkur, það var sama hverju
það tengdist.
Stelpurnar okkar, Þórunn Björk
og Rakel Þöll, hafa alltaf verið mikið
með ykkur mömmu og munu þær
sakna þess mikið að hafa þig ekki því
þú hefur alltaf spilað stórt hlutverk í
okkar lífi.
Elsku pabbi, megir þú hvíla í friði,
laus við veikindi og þjáningar, við
munum hugsa vel um mömmu sem á
um mjög sárt að binda núna.
Þín
Elsa Björk.
Elsku pabbi, ég er enn að átta mig
á því að baráttu þinni við lífið er lok-
ið. Það er svo stutt síðan reiðarslagið
kom síðasta vor. Þú varst harður á
því að taka á þessu verkefni eins og
hverju öðru af miklum dugnaði en
hógværð. Mestu sýnilegu vonbrigði
þín voru að komast ekki til Noregs
með mömmu þetta sumarið. Ég vildi
trúa því að þér myndi takast að vinna
þetta verkefni enda kannski ekki
ástæða til annars því fyrri veikindi
buguðu þig, heljarmennið, ekki,
heldur miklu frekar styrktu og efldu.
Það hefur sjálfsagt læðst sá grunur
að þér að í þetta skiptið yrðir þú að
láta í minni pokann. Þegar ég hugsa
til þess þá var hlátur þinn ekki eins
sjálfgefinn og áður en baráttan hófst,
þó að ég heyri hann í þessum skrif-
uðu orðum. Dagur Breki tekur það
ekki í mál að þú sért kominn til Guðs,
heldur er afi heima veikur. Það er
engin furða að sonur minn fullyrði
það því fráfall þitt er eins óraunveru-
legt og það getur verið.
Elsku kallinn minn, þó hjarta mitt
sé harmi slegið þá er brjóst mitt fullt
af minningum um þig. Í huga minn
kemur minningin um pabba og
pabbafaðm, um minn besta vin og
jafningja, tengdapabbann, Knút afa,
útivistargarpinn, húmoristann,
,,þrjóskupúkann“ og svona gæti ég
lengi haldið áfram. Þú varst vissu-
lega fremstur á meðal jafningja, góð-
ur vinur tengdasona þinna og vina
barna þinna. Þú tókst öllum svo vel,
sóttir í félagsskap og þegar veisla
var haldin á Langholtsveginum léstu
þig ekki vanta. Kaffibollaumræður
okkar eru mér ómetanlegar um lífið,
tilveruna og málefni líðandi stundar,
þá aðallega stjórnmál. Eftirminni-
legastar eru frásagnir þínar af fjöl-
skyldunni, uppvaxtarárum þínum,
Hákoni afa og Rúnu ömmu. Í stjórn-
málaumræðunni varstu alltaf svo
rökvís, stóðst fast á þínum skoðunum
og oft harður í horn að taka, svei mér
þá ef þú skiptir þá nokkurn tíma um
skoðun. Á seinni árum bættist stang-
veiðin við umræðuna, eitt helsta
áhugamál Júlla.
Þú fórst of snemma. Ég var farin
að sjá þig fyrir mér njóta ellinnar í
faðmi mömmu, barna þinna og afa-
barna. Þú varst maður allra verka,
mikill vinnuþjarkur og mjög atorku-
samur. Þreytan var hins vegar farin
að segja til sín enda orðinn veikur
maður. Þú hefur sannarlega unnið
mikið afrek á öllum sviðum. Hvíldu í
friði, elsku pabbi, án allra hindrana.
Þú verður alltaf lifandi fyrir mér og
ljósið sem lýsir mér, Júlla og Degi
Breka hinn margslungna lífsins veg.
Við munum hugsa vel um mömmu,
hvert annað og stöndum ávallt sam-
an sem eitt. Takk fyrir allt og allt, þín
elsku hjartans kelling.
Bryndís.
Elsku pabbi, minningarnar sem
við eigum saman eru svo margar og
góðar.
Fyrir rúmu ári eignaðist ég lítinn
ljósgeisla sem varð svo nafni þinn er
þú hélst honum undir skírn og ber
hann nafn með rentu. Hann er svo
líkur þér, sami netti grallarinn en svo
stutt í ljúfu hliðina, alltaf til í að taka
utan um mig og knúsa. Minning þín
mun lifa sterk í gegnum hann og
þakka ég fyrir það. Knútur Gauti er
mikill afastrákur sem og öll afabörn-
in þín, þú varst svo yndislegur við
þau sem og önnur börn sem löðuðust
að þér. Þú tókst öllum opnum örmum
og sýndir ávallt mikla væntumþykju.
Það var svo gott að vera í kringum
þig og áttum við ófá kvöldin saman,
hvort sem við sátum og spjölluðum,
fórum í göngutúra eða á völlinn að
horfa á Eymar spila. Við gerðum
mikið saman og fannst mér alltaf
gott að vera með þér, það eru stundir
sem ég kem mikið til með að sakna.
Ég gat alltaf leitað til þín með hvað
sem var og alltaf vissir þú réttu svör-
in og ráðin, þú varst kletturinn minn
sem ávallt stóð, sama hvað á bjátaði.
Elsku pabbi, þú kvaddir okkur svo
snögglega en ég veit að nú líður þér
vel, þú hefur fengið hvíld og meina
þinna bót. Þú barst þig svo vel í þess-
ari þrautagöngu þinni, tókst henni
sem hverju öðru og varst ákveðinn í
að hafa betur en í þetta skipti voru
örlögin búin að ákveða annað. Þú og
mamma voruð hetjur í baráttunni við
krabbameinið sem þú greindist með
fyrr á árinu.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu’ og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(Herdís Andrésdóttir.)
Elsku pabbi, hvíl í friði, þú munt
alltaf lifa með okkur.
Mamma, við munum varðveita
pabba í hjörtum okkar, við stöndum
saman í þessari miklu sorg.
Kveðja
Elínborg Erla (Ella).
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson.)
Elsku besti Knútur afi minn, mér
finnst mjög leiðinlegt að þú sért dá-
inn af því að þú varst besti afi í öllum
heiminum. Mér fannst svo gaman að
gista hjá ykkur ömmu og svo spil-
uðum við og púsluðum og fórum í
göngutúra. Ég mun alltaf sakna þín
og ég mun alltaf hugsa um ömmu
Sigrúnu fyrir þig.
Þú varst mjög góður og duglegur
maður og ég vildi að þú værir enn á
lífi.
Þín stóra afastelpa
Þórunn Björk.
Yfir góðviðrisdögum sumarsins
hefur hvílt dimmur skuggi. Knútur
greindist með alvarlegan sjúkdóm
snemmsumars og nú er komið að
kveðjustundinni. Baráttan var stutt
en ströng. Á svona stundu finnur
maður vanmátt sinn, að finna vin og
fjölskyldumeðlim þjást og berjast og
geta lítið að gert.
Knúti kynntist ég þegar hann og
Sigrún systir mín fóru að draga sig
saman, ung að árum. Mér fannst
mikið til hans koma því hann var
mikill aðdáandi Presleys, bæði í mús-
ik og hárgreiðslu. Síðar kynntist ég
mannkostum hans, greiðasemi,
hjálpsemi og manngæsku.
Knútur og Sigrún byrjuðu sinn bú-
skap í Hraunbænum og hafa búið þar
síðan og ólu þar upp börnin sín fjög-
ur.
Á sorgarstundu rifjast upp marg-
ar góðar minningar. Er mér ljúft að
minnast ótalmargra ferðalaga upp að
Langavatni, vestur á firði og fleiri
ferða sem við fórum með þeim hjón-
um að ógleymdum áramótafögnuð-
um í blokkinni þeirra, þegar allir
komu saman og fögnuðu nýju ári.
Minningar um rólegar samveru-
stundir þar sem skipst var á skoð-
unum á málefnum líðandi stundar,
heimsmálin rædd og vandamálin
leyst. Knútur hafði ákveðnar skoð-
anir á flestum málefnum og hafði
gaman af rökræðum en vildi oftast
hafa síðasta orðið og skildi okkur oft
eftir klórandi okkur í kollinum alls-
endis óviss um að niðurstaða hefði
fengist í umræðurnar.
Knútur var mikill barnakall og nú
þegar barnabörnin komu í heiminn
eitt af öðru kom það berlega í ljós
hve hann naut sín í sinni stóru fjöl-
skyldu enda hafði hann af miklu að
gefa.
Í sumar ætluðu þau hjón að
ferðast um Noreg til að fagna 60 ára
afmæli Sigrúnar. Ekkert varð úr
þeirri ferð en okkur til mikillar
ánægju komst Knútur með tjald-
vagninn sinn í okkar árlegu fjöl-
skylduferð. Ég held að enginn vafi
hafi verið á að hann hafi haft ánægju
af því. Hann bar sig ótrúlega vel, sló
á létta strengi og náði auðvitað
nokkrum rökræðum. Ekki heyrði
maður hann kvarta þó sárþjáður
væri.
Það tekur tíma til að átta sig á að
Knútur er ekki lengur meðal okkar,
hann sem var svo stór hluti af lífi
okkar, en við eigum um hann svo
margar góðar minningar sem við
getum gripið til þegar við þurfum á
að halda.
Að lokum þakka ég Knúti sam-
fylgdina og bið góðan guð að veita
fjölskyldunni hans styrk um ókomin
ár. Minningin um góðan mann mun
lifa með börnum hans og barnabörn-
um.
Guð geymi þig.
Þórlaug.
Við hittum Knút í fyrsta skipti
fljótlega eftir að við festum kaup á
okkar fyrstu íbúð í Hraunbænum.
Hann heimsótti okkur ásamt vinnu-
félaga sínum til að ræða sameiginleg
kaup á innréttingum í allar íbúðirnar
í blokkinni. Hugmyndin kom okkur
alveg í opna skjöldu, slík samvinna
tíðkaðist ekki í þá daga en hún lýsir
Knúti vel því hann var framtakssam-
ur og traustur, maður samvinnu og
samheldni.
Fyrstu árin í Hraunbænum köll-
uðu á mikið samstarf íbúanna og
tókst það svo vel að meðal allflestra
íbúanna myndaðist traust vinátta
sem haldið hefur í nær fjörutíu ár.
Samheldni íbúanna varð til þess að
stofnaður var leikhúsklúbbur, farið í
útilegur, veiðiferðir, áramótapartí
voru haldin í stigaganginum og
stofnaður var saumaklúbbur kvenn-
anna. Á þessum tíma myndaðist
órjúfanleg vinátta við Sigrúnu og
Knút. Við minnumst margra góðra
stunda, þegar rætt var og deilt um
landsins gagn og nauðsynjar, öll
vandamál landsins ýmist leyst eða
flækt, okkur til ómetanlegrar
skemmtunar.
Oft urðu endaskipti á fyrirætlun-
um. Við buðum þeim hjónum í heim-
sókn þegar við fluttum til Horna-
fjarðar fyrir fjórum árum. Sigrún og
Knútur mættu á staðinn degi á und-
an okkur og buðu upp á kaffi í tjald-
vagni sínum þegar við mættum á
svæðið. Eins og þeirra var von og
vísa báru þau síðan búslóðina með
okkur inn á nýja heimilið og dvöldu
hjá okkur ógleymanlega daga. Það
var alltaf tilhlökkunarefni þegar von
var á þeim hjónum í heimsókn, hvort
heldur til Hafnar eða í sumarbústað-
inn. Við minnumst með þakklæti síð-
ustu verslunarmannahelgar, þegar
við dvöldum saman austur í sveit.
Fyrir rúmri viku, þegar við sátum
heima hjá þeim eina kvöldstund,
ákváðum við að fara aðra slíka ferð
um leið og Knútur hresstist en til
þess stóðu vonir okkar þá.
Við fráfall Knúts er höggvið stórt
skarð í okkar vinahóp, við þökkum
kærum vini samfylgdina og minn-
umst glettni, hlýju og trygglyndis
hans. Elsku Sigrún, Einar Björgvin,
Elsa Björk, Bryndís og Ella, ykkur
sendum við okkar innilegu samúðar-
kveðjur.
Guðrún og Jóhann.
Elsku Knútur.
Þegar ég fékk þær sorglegu fréttir
að þú værir farinn þyrmdu yfir mig
minningar. Minningar um þig og
góðu stundirnar okkar saman. Það
vantaði ekki að alltaf var ég og er vel-
komin inn á heimili ykkar Sigrúnar
og þar var mér tekið eins og einni af
dætrum ykkar og var nú oft gantast
með það að ég væri nú hálfpartinn
dóttir ykkar, svo mikið var ég hjá
ykkur. Sundlaugarferðirnar með þér
og dætrum þínum er við vorum litlar
eru ofarlega í huga mínum er ég rifja
upp minningar um þig. Ég vil þakka
þér og Sigrúnu fyrir að fá að vera
partur af fjölskyldu ykkar, það er
mér ómetanlegt.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti
(Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir.)
Elsku Sigrún, Elsa, Bryndís, Ella
og Einar, megi guð styrkja ykkur og
fjölskyldur ykkar í þessari miklu
sorg.
Nína Berglind.
Í dag verður borinn til grafar
starfsfélagi okkar og vinur Knútur
Hákonarson. Knútur starfaði sem
skoðunarmaður hjá Frumherja hf.
og áður Bifreiðaskoðun Íslands í 14
ár. Við munum fyrst og fremst minn-
ast Knúts sem góðs og trausts fé-
laga.
Knútur var ávallt liðtækur í fé-
lagsmálum og tók virkan þátt í þeim.
Hann lá ekki á skoðunum sínum og
sagði ávallt meiningu sína í þeim efn-
um. Þó var ávallt stutt í glettnina og
minnumst við með bros á vör margra
prakkarastrikanna sem Knútur
kryddaði lífið með.
Við kveðjum þig, Knútur, með
söknuð í huga og biðjum Guð að
styrkja Sigrúnu og fjölskyldu þína í
sorg þeirra.
Vinnufélagar
hjá Frumherja hf.
KNÚTUR
HÁKONARSON
 Fleiri minningargreinar
um Knút Hákonarson bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga. Höfundar eru: Jóna og Þór-
ólfur.