Sunnudagsblaðið - 13.03.1960, Blaðsíða 11

störðu hörkulega á frú Salm-
on. Hún hristi höfuðið.
Þar með var málið útkljáð.
Enginn vitnanna þorði að
sverja fyrir, að það hefði ver-
ið ákaerði, sem þau sáu. Og
bróðirinn? Hann hafði einn-
ig fjarvistarsönnun. Hann
hafði verið heima hjá kon-
unni s'nni umrædda nótt.
Afleiðingin varð sú, að á-
kærði var sýknaður vegna
skorts á sönnunargögnum. —
Hvort það vár hann sem
framdi morðið eða bróðir hans
og hvort það var morðinginn,
sem hlaut refsingu, — veit ég
ekki. Hitt -veit ég, að þessi
undarlegi dagur fékk enn þá
undarlegri endalok. Ég var
samferða frú Salmon úr rétt-
arsalnum, en við vorum kró-
uð inni af mannfjöldanum, —
sem beið fvrir utan, — að
Sjálfsögðu til þess að sjá tví-
burana. Lögreglan reyndi að
dreifa mannfjöldanum, en
þeim tókst aðeins að koma í
veg fyrir að umferðin stöðv-
aðist.. Síðar frétti ég, að tví-
burunum hefði verið ráðlagt
að fara út bakdyramegin, en
þeir hafi ekki viljað það. Ann
ar þeirra — enginn vissi hvor
— sagði:
— Ég er þó aftur frjáls
maður!
Þeir gengu út um aðaldyrn-
ar.
Þá gerðist það.
Ég veit' ekki nákvæmlega,
hvernig það bar til, enda þótt
ég stæði aðeins nokkra metra
frá .Fólksfjöldinn hreyfðist og
á einn eða annan hátt var ann-
ar tvíburanna hrakinn út á
götuna, rétt fyrir framan
strætisvagn.
Hann skrækti eins og stung-
inn grís. Höfuð hans var möl-
brotið nákvæmlega eins og
höfuð frú Parkers. Guðdóm-
legt réttlæti? Enginn veit. —
Bróðir hans stóð yfir honum
og starði yfir til frú Salmon.
Hann grét, en hvort hann var
morðinginn eða hinn sak-
láusi, mun enginn nokkru
sinni geta sagt með vissu. En
ef þér væruð í sporum frú
Salmon, haldið þér þá, að þér
gætuð sofið á nóttinni?
Fariö upp
á Skaga
Framhald af bls. 6.
Það leið ekki löng stu.nd
áðuren hann hrökklaðist út
aftur og gnísti tönnum af
vonzku. Að vísu höfðu vakn-
að grunsemdir með honum
þegar dólgurinn vildi enga
greiðslu fyrir ómakið. En
hann hafði ekki búist við að
snöggklæddur ofursti mundi
koma til dyra og reka hann
öfugan út.
Hann hljóp v:ð fót að
skúrnum í þeirri veiku von
að dólgurinn leyndist þar enn
og hugsaði honum þegjandi
þörfina. Og vissulega var
Ágúst kauprnaður þar ennþá.
En það varð minna úr hefnd-
orhug dátans þegar hann sá
Ágúst kaupmann liggja endi-

FíUFFY! RUFFy! ,
[scoarER.! Ludoe.
T
UA , MAMSEN , VAP TfR.
\,t<' t'i/
Y'HijlDjmÁ

u, j
1*2» • --s_
Hefðarmærin — Fluffy, Huffy,
Scooter, Hvutti!
Hvutti — Já, mamma, hvað er það.
0AS M SNtíi MATTE V/ILL ATT IMI SkTA
StTPA VACtré»?T -- SÁ HOKI EN
Hefðarmærin — Nú verðið þið Öll að sitja fallega,
svo að hún fái góða mynd af ykkur.
Sitjið nú fallega!
Sitjið fallega, sagði ég
VAR PFT S& HÆR. DU MFNADB, MAMMA ?
Konan — Það hlýtur að vera hefðarmærin, sem Hvutti & Co.
skilur ekki.
Var það svoma, sem þú meintir, mamma?l
iiiMiaaMB|npiniiiii|BiiiBBiti|iiipinwpwf™»«MM
langan í blóði sínu og gömul
kindabyssa við hlið hans.
Sjúkrabíllinn kom fljótlega
og vælandi sírenur komu
hverfinu í uppnám, nágrann-
arnir þustu að og það leið
yfir Guðrúnu tvíburamömmu
þegar hún tróð sér fremst í
mannhringinn til að sjá hvað
var um að vera.
Þarna hefur gæsin haft það
af ,tautaði Mæa í kjallaran-
um og grannkonurnar litu
uppí svefnherbergisgluggann.
Þar brá fyrir dökkum skugga
andartak sem hvarf jafnskjótt
og konurnar litu upp.
Á Slysavarðstofunni var
saumaður saman skurðurinn
á höfði kaupmannsins og
gamla hjúkrunarkonan var á-
hyggjufull á svipinn. En lækn
irinn sagði að þetta væri ekki
annað en skinnspretta guði
sé lof, örið mundi að vísu ekki
hverfa en að öðru leyti væri
allt í lagi. Þegar þau höfðu
lokið við að reifa höfuðið á
kaupmanninum, skrúfaði
læknirinn frá krananum og
fór að þvo sér um hendurnar.
Þú mátt labba heim, þetta
var sem betur fer ekki neitt,
sagði hann og leit um öxl til
Ágústs, passaðu bara að fara
varlega með skotvopn næst.
Og í því Ágúst kaupmaður
smokraði sér útum dyrnar og
tautaði eitthvað í kveðju-
skyni, stakk hjúkrunarkonan
höfðinu útum gættina og kall-
aði:
Næsti! Gerið svo vel!
$unnudagsblaðið 11