Sunnudagsblaðið - 22.12.1963, Síða 30

fólgin í blikkplötu einni mikilli og
hentugu handfangi. Þegar tekið
var í handfangið buldi í blikkplöt-
unni og Muggur þaut inn sem
kólfi væri skotið.
Nokkrum mánuðum áður en
Muggur lézt í hárri elli fór hann
„að sjá sýnir”. Tók hann sig þá
til, festi augun á einhverjum á-
kveðnum punkti og hafði síðan
ýmsa tilburði í sambandi við „sýn-
ina”. Einu sinni hafði ógengur
burstakaupmaður troðið sér alla
ieið inn í eldhús til okkar til að
pranga með vöru sína og vissum
við þá ekki fyrr til en Muggur
kemur svífandi í einhvers konar
transi fram í eldhúsið til okkar,
starblínir á eitthvað við fætur
burstasalans og nálgast það hæg-
um skrefum með uggvænlegu
urri. Enginn sá, hvað það eiginlega
var. sem hundurinn urraði að, —
og setti slíkan ugg að burstasal-
anum vlð þetta skyndilega uppá-
tæki hundsins, að við urðum að
heila yfir höfuð lians fleiri lítrum
af köldu vatni áður en hann kæmi
til sjálfs sín og hætti að æpa og
veina af hræðslu.
Muggur gaf upp öndina nótt
eina, sennilega í svefni. Mamma
var harmi lostin og vildi helzt
jarðsetja hann í fjölskyldugraf-
reit okkar, en til allrar hamingju
tókst þó að fá því afstýrt með því
að sýna henni fram á að það væri
í trássi við lög Qg venjur. Málinu
lyktaði því þannig að ég útbjó
Muggi litla gröf með snotrum
steini, sem á var letrað „Cave Ca-
nem”. Mamma var m.jög hrifin af
þessari latnesku grafskrift og þótti
liún mjög við hæfi þess, sem lát-
inn var. i, i m
HEIMKOMAN
Frh, af bls. 237
því, svo glaður var hann. „Mér
þykir þetta leitt,“ sagði hann. „En
ég vissi bara ekki, að þetta væri
eini koddinn þinn. Svo er ég hér
með skilaboð frá konunni minni.
Ja, reyndar frá okkur öllum. Við
viljum gjarnan bjóða þér til jóla-
máltíðar í dag.“
Jólasveinninn drap tittlinga
glaður í bragði. en liristi höfuðið.
„Vertu ekki að hugsa um mig,“
sagði hann. „Ég kaupi mér góða
máltíð í matsölunni í dag. Þú sérð
að ég á engin samkvæmsföt og
ég get því ekki þegið boðið. En
það er sama og þegið.“
„Maturinn er ekkert aðolntriði,"
sagði Jeff. „Þú gerðir mér greiða
í nótt. Nú langar mig til að gera
þér greiða. Kannski er nóg að
þakka þér fyrir, en drengina
langar ba,ra að kynnast bér.’“
„O. ég get ekki gabbað þá,
sonur sæll.“
Jeff brosti. „Kannski ekki.“
sagði hann. ,.En biessaður vertu
í búninsnum þínum og haltu á-
fram að létast, eins og þú hefur
gen itndanfarið. Láttu sem þú
sért ekta jólasveinn og strákarnir
munu láta sem þeir séu ekki
venjulegir óþekktarangar. Hvað
sagðirðu um það?”
Þetta virtist rétta aðferðin,
vegna þess að augu jólasveinsins
glömpuðu skyndilega af áhuga.
„Ja, þetta hljómar ekki sem
verst," sagði hann. „Mér fellur
vel við börn og þeim virðist geðj-
ast að mér.“ Þvf næst gekk hann
að borðinu, tók upp lítið pappirs-
blað og reif það í tætlur.
„Þetta var dálitið, sem ég ætl
aði að stinga í vasann á jakkan-
um þínum,*' sagði hann kankvís-
lega og benti á jakka Jeffs, sem
hékk á herðatré í horninu. „En
ég sé nú, að 'þess gerist ekki þörf
Jú, ég skal koma
gleðileg jól, sonur sæll
24g SUNNUDAGSBLAÐ - ALÞÝÐUBLAÐIÐ