Sunnudagsblaðið - 07.11.1965, Blaðsíða 20

JOI EINEYGDI
„Nei”,; Segir. Rudolf, „þetta er
ekki bara einhver köttur. Þetta
er iJöi eineygði. Hann er eini vin-
ur 'minn í öllum heiminum. Hann
er éina lifáridi veran, sem nokkurn
tílria kerriur til mín hlýr og vina-
legur og treystir mér alveg. Ég
ken.rii í brjósti um liann”.
„Ég vorkenni honum líka”, seg-
ir náungirin, „Ég kenni alltaf í
brjósti um dýr, sem líður illa og
iipenri lika”.
„Mér er alvcg, sama um fólk”,
segir' Ruflolf, „mér er bana ékki
sama- um Jóa eineygða.. Hefuf þú
ekki' eilthvað handa horium að
éta?”
„Þú vérður að fá mjólk handa
kettinum“, segir náunginn. „Þú
getur- fengið hana í sjoppunni
hérna niðri á horninu. Heyrðu,
maður minn? segir.hanri, „þú ert
fárvéíkur sjólfur. Get ég aðstoðað
þig eitthvað?”
Rudolf hristir höfuðið, fcr út og
niður í sjoppu, kaupir mjólkur-
flösku. Þá uppgötvar hann, að
hann er að verða blankur. tíann
á bara eftir fimm dala seðil í vas-
anum. Þá man hann eftir því, ,að
þaö getur reynzt honum dálítið
erfitt að ná sér í peninga, en það
er lifilyíti hart'fyrir náunga, sem;
hefur alltaf vaðið í peningurn.
» Rydolf snýr- aftur Jieinj í gamla
húsið,- sezt.. á. gólfið og, gefur Jóa
efneygðji . rajólkursopá úr Derby
hattinum sínum>-. þvi -að hann
gleyjpjdj að kaupa citthvað til að
láta hanii drckka úr. En J.ói kvart-
ar ekki. Hann lepur upp mjólkina
og liringar ^ig síðan upp í kjöltu
Rudolfs og byrjar að 'mala.
Rudolf fær sér mjólkursopa
sjálfur, en honum verður óglatt
af honum. Þegar hér er komið
sögu, er Rudolf nefnilega ekki
orðinn upp á marga fiska. Það er
ekki aðeins sársaukinn í síðunni,
sem kvelur hann, heldur er hann
orðinn rammkvefaður. Hann hef-
ur auðvitað orðið það af þyí að
liggja á kjallaragólfinu og svo líka
af að sofa í garðinum. Það er farið
að hrygla meir en lítið í honum.
Hann fer að fá áhyggjúr af því, að
éf til vifl verði hann of veikur til
þess að geta haldið áfram að leita
Putta uppi. Hann skilur nefnilega,
að það er állt Putta að kenna,
hvernig icomið er íyrir honum.
Hann er alveg að drepast en ekki
á ieiðinni eitthvert langt í burtu.
Nú fer Rudolf að fá aðsvif og
liggur meðvitundarlaus tímunum
saman, en í hvert skipti, sem hann
rankar við sér, gáir hann í kring-
um sig til að vita, hvort hann sjái
ekki Jóa cincygða. Og Jói cr alltaf
hjá hanum annað hvort að leika
sér að bréfsnuddunni. eða þá að
liann liggur í kjöltu Rudolfs. Ru-
dolf þykir vænt um að hafa hann
hjá sér. Hann verður nú var við,
að það er íarið að draga af Jóa og
finnur líjta,- að dregur af honum
sjálfum, einkanlega þegar hann
fin.nur, að hann getur ekki staðið
upp lengur.
Það er seinni hluta næsta dags,
að Rúdolf hcyrir einhvern ganga
inri í húsið o'g koma upp stigann.
Ósjálfrátt grípur hann til maddöm
unnar og er við öllu búinn. Þá
lieyrir bann mjóa rödd kalla kisa-
kisa-kis, og liann skilur, að þetta
getur ekki verið annað en einhver
krakki. Og viti menn, þama kem-
ur telpuhnáta, á að gizka sex ára,
móð og másandi og segir við Rud-
olf:
„Sæll, manni”, segir bún, „hef-
urðu séð kisuna mína?”
Svo bendir hún á Jóa eineygðá,
sem situr hjá Rudolfi, hleypur til
hans, sezt niður hjá honum og tek-
ur Jóa í fangið. í fyrstu er Rudolf
ekkert um þetta gefið og langar
helzt til að ségja henni að fara
til ‘Ijárid'á’ns' eri hánn ér of mátt-
farihn til þess, •'
„Hver ert þú?” spyr Rudolf Httu
stelpúna „ög”, segir hann: ■ „Hvár
áttu heima og hvernig komstu
hingað inn?”
„Nú”, segir hún, ,,ég heiti Elsa
og hý hérná rétt hjá. Ég er búin
að leita að kettlingnum mínum 1
þrjá daga. Dyrnar niðri stóðu opm
ar, nú, og af þvi að- ég veit, að
kettir fara oft inn um opnar dyi'-
þá ætlaði ég að vita, hvort cg
fyndi hann ekki hér”.
„Ég hef líklega gleymt að loka
í gærkvöldi”, segir Rudolf. „Ég cr
orðinn svo hræðilega gleymim1
upp á síðkastið”.
„Hvað heitirðu?” spyr Elsa. ,,Af
hverju siturðu hérna á gólfinu 1
þessum kulda? Hvar eru allir stól-
arnir þínir? Áttu einhverjar litl.ar
stelpur cins og mig? Þykir Þcr
vænt um þær?”
„Nci”, scgir Rudolf, „nei, viná
mín”.
„Jæja”, scgir EJsa, „cn mct'
finnst þú góður maður, af því að
þú passaðir kisu mína. Þykir Þcr
gaman að kisum?”
. " 1 " j' .'.I i. i ,11 .11 II. i I H '
Sfðari hluti smásögu
i-i iVTw-
564 SUN.NUDÁG’SBLAÐ - ÁLÞVÐUBLADIÍ)