Vísir - 24.12.1962, Page 5

VlSIR . Mánudagur 24. desember 1962.
f
21
RADDBONDIN I LAGI
Ég komst svo að orði í
fréttapistli frá írlandi í
haust, að „bjórdrykkja á
írlandi væri kapituli fyrir
sig‘‘. Þetta hefur víst ekki
verið of mælt, því að ég
las seinna í Financial
Times í London að írland
(Eire) væri mesta bjór-
útflutningsland heims, og
næmi framleiðslan 2,25
milljónum tunna á ári
(1960) og þar af drykkju
írar helminginn sjálfir.
Tekjur rikisins af innanlands-
sölu nam S milljónum punda af
samtals 126 milljóna ríkistekjum
fyrrnefnt ár. Um 4000 manns
vinna í ölgerðum, en margir aðr-
ir hafa óbeint tekjur af ölgerð
— heimaræktað bygg er keypt
fyrir 2 millj. punda á ári — öl-
gerðirnar í Dyflinni einni hafa
samið við 15.000 bændur um
byggkaup, 650 manns gera malt
tír bygginu, flutningur á hráefni
og bjór nemur 10% af öllum
vöruflutningum og bjórsöluieyfi
háfa 12.000 fyrirtæki - og er
hér fráleitt allt talið.
Bjórskip og
ölstofur.
Menn verða þess líka fljótt var
ir við komuna til írlands, að mik-
ið er flutt út af bjór og alls stað-
ar eru ölstofurnar (pubs), þar
sem menn geta prófað ágæti
framleiðslunnar. Skammt frá þar
sem Fossarnir okkar liggja við
garða uppi í Liffey virðist alltaf
vera unnið að því að ferma bjór-
skip, kranar og bómur eru í gangi
og karlarnir „hífa“ stáltunnurn-
ar, sem bjórinn er nú fiuttur út
í, hátt á loft, og svo niður í Iest-
ar bjórskipanna. Og í fyrstu
gönguferð frá skipi inn í bæ
verður maður þess var, að hver
bjórstofan tekur við af annarri
— og svo, að það er ekki bara
niðri við höfnina, að svona vel
er fyrir bjórþörf manna séð, því
að ölstofur eru víða — og stund-
um á ólíklegustu stöðum.
Sögukorn
frá Galway.
Eitt smn — það var að vísu
ekki í Dyflinni, heldur í þeim sér
kennilega og skemmtilega bæ
Galway, á vesturströndinni,
kvöld nokkurt er ég var á leið
heim í háttinn ásamt konu minni,
en við höfðum farið f kvikmynda
hús og farið að líða að miðnætti.
Gengum við framhjá opinni mat-
vöruverzlun — einni þeirra, þar
sem í gluggum getur að líta allt,
sem nöfnum tjáir að nefna, t. d.
hárbursta, sápur, Kellogg’s Corn
Flakes, sætsaft í flöskum og írskt
whisky, hvað innan um annað.
Ég stakk upp á að fara þarna
inn til kaupa á smávegis, sem
okkur vanhagaði um.
Enginn var þarna sjáanlegur,
en eitthvert þrusk og glamur
Landamærin eru gleymd og allar erjur og það er sungið jafnt um Killamey-vatn sem norðurslóðir,
the mountains of Mourae sweep down to the sea“.
,:here
og hjartað á réttum stað
barst að eyrurn, og komum við
þá auga á hurð innst í búðinni.
Hugði ég að kaupmaðurinn
myndi í helgidómi þessum og
knúði dyra, en þarna var þá
stofa innréttuð sem bar, og sat
þar maður nokkur með kvöld-
sjússinn sinn, en ekki var neinn
barmaður sjáanlegur. Ég kvaðst
■li iiilttil
Siðameistarinn tók til máls: „Gefið hljóð herra X...................og
er eins og allur heimurinn bíði eftir, að herra X fari að syngja.
vera að svipast eftir kaupmann-
inum. O, hann hefði víst bara
skroppið eitthvað, sagði maður-
inn, kæmi sjálfsagt bráðum, og
væri nú ekki rétt að tylla sér
þarna, bjórinn mundi bara bragð-
ast betur eftir dálitla bið, en ég
afþakkaði hið góða boð, enda á
leið í háttinn sem fyrr var sagt.
Eftir nokkra bið í búðinni gafst
ég upp og fórum við svo aftur
út á götuna, og mættum þá
manni nokkrum snöggklæddum
og var þar kaupmaðurinn kom-
inn, — hann hafði verið að
spjalla við kunningja sinn á
næstu götuhorni, — og var nú
snúið við og höndlað og er sú
saga ekki Iengri.
„Egill sterki“
þeirra íranna.
Ég er ekki sérlega fróður um
öítegundir þeirra íranna, en veit
þó, að þeir framleiða mest af —
og drekka mest af — öltegund,
sem þeir nefna „stout" (sterkur,
þykkur) — framleiða sem sagt
mest af sínum Agli sterka, og
>f
Eftir Axel
Thorsteiri'
son
þeim er ekki aðeins Ieyft að
framleiða hann, þeir mega flytja
hann út og drekka og er vel fyrir
því séð, að tækifærin til þess
séu sem víðast. — Guinness-öl-
gerðirnar eru hinar mestu i land-
inu og mjög frægar, alls staðar
eru auglýsingar um Guinness-öl-
ið. Menn fara ekki langt án þess
að sjá neonljósaskilti: Guinness
is good for you, Guinness for
goodness, og þar fram eftir göt-
unum.
Vinsælir
samkompstaðir.
Kunnur danskur blaðamaður
_var á ferð á írlandi í fyrra og
datt það i hann, að heimsækja
móður leikritahöfundarins heims-
fræga, Brendans Behans, sem líka
er alræmdur drykkjubolti — og
Iagði leið sína heim til hennar,
en fann hana ekki þar, hún
hafði sem sé brugðið sér í næstu
Frh. á bls. 30.
Hann söng vísumar um „hattinn hans pabba“, en þær fjalla um
Paddy Miles, írska piltinn, sem kemur „heim yfir hafið“ til að
gleðjast með glöðum á Patreksdegi, því að, eins og í vísunni segir:
„But on St. Patrick’s Day I love to wear the hat my father wore“.