24 stundir - 21.06.2008, Blaðsíða 40

40 LAUGARDAGUR 21. JÚNÍ 2008 24stundir
henni. Í Póllandi kynntist ég dr.
Agnieszku innkirtlafræðingi og dr.
Boris, magasérfræðingi og her-
lækni, sem sá um ristilskolanir.
Hann gerir mannkyninu mikið
gott með því að rannsaka manna-
saur alla daga. Ristilkrabbamein er
stærsta vandamál mannkynsins
um þessar mundir.“
Ekki vill Rósa meina að ristil-
skolanir valdi sérstökum óþægind-
um. „Maður sest í stól og ylvolgu
vatni er sprautað upp. Síðan ýtir
maður því út. Við kölluðum það að
fara á pinnann. Gerðar eru þrjár
skolanir með tveggja daga millibili,
35 innspýtingar í hvert skipti. Svo
þarf að líða ár þangað til maður fer
aftur.“
Er líkaminn ekki fullfær um að
hreinsa sig sjálfur? „Detox byggir á
þeirri kenningu að líkaminn hafi
eigin lækningamátt. En ef fólk
borðar mikið af slæmu fæði þá stíf-
last meltingarkerfið. Dr. Boris
sýndi okkur myndir af því sem hef-
ur komið út úr ristli fólks og það
var svakalegt að sjá. Kolsvartar
lengjur, jafnvel fjörutíu til fimmtíu
ára gamall kúkur. Þetta er mjög
merkilegt starf. Pólland og Pólverj-
ar eiga alla mína virðingu eftir
þetta,“ segir Rósa. „Ég hvet þjóðina
til þess að gera þetta. Þetta er lífs-
spursmál. Fólk fór út með 6-8 lyf í
farteskinu en gat hent þeim öllum
að meðferð lokinni. Meira að segja
læknar hér heima eru farnir að
hrósa þessu. Eins og dr. Boris sagði:
Það er ekki nóg að vera fallegur og
tískuklæddur ef maður er grútskí-
tugur að innan. Ég ætla aftur,“ seg-
ir hún ákveðin.
Báðar á forsíðum Mannlífs
Heiðveig segist alls ekki hugsa
jafn vel um heilsuna og mamma
hennar. „Nei, ég bæði reyki og
drekk kaffi. Það er eiginlega uppi-
staðan í mínu fæði á daginn,“ segir
hún. Hún vakti nokkra athygli fyrir
fyrirsætustörf á sínum tíma en vill
sem minnst úr þeim gera. „Þetta
var bara svona tímabil. Eiginlega
bara djók,“ segir hún brosandi. Á
forsíðu marsheftis Mannlífs árið
2004 mátti sjá hana, ásamt tveimur
öðrum brosmildum, nöktum
stúlkum. Forsíðufyrirsögnin var:
„Óþekku stelpurnar“. Tekið skal
fram að ekki sást í eina geirvörtu á
myndinni, hvað þá meira. Sjálf sat
Rósa fyrir á eftirminnilegri forsíðu
Mannlífs þar sem hún var nakin í
baði.
„Rósabaðið?“ spyr Rósa þegar ég
rifja þetta upp en baðvatnið á
myndinni var þakið rósablöðum
sem huldu líkama hennar. „Ég hitti
Bjarna Brynjólfsson, þáverandi rit-
stjóra Mannlífs, í gær og hann vildi
meina að þetta hefði verið forsíða
aldarinnar. Það er ennþá verið að
tala um þetta. Myndin var saklaus
en spilaði inn á einhverja rómantík
hjá þjóðinni,“ segir hún.
Heiðveig skýtur því inn í að hún
hafi verið viðstödd þegar forsíðu-
myndin var tekin. „Var þetta ekki
heima hjá einhverri konu?“ spyr
hún móður sína.
„Jú. Ég var alltaf hrædd um að
umtalið og blaðaskrifin um mig
myndu bitna á dætrum mínum.
Það var mikil barátta hjá mér að
verja þær,“ segir Rósa.
Var þér strítt á mömmu þinni,
Heiðveig?
„Eitthvað aðeins. Það er alltaf
álag að vera barn þekktrar persónu.
En það var ekkert einelti. Bara eins
og krakkar eru. Þeir geta verið mis-
kunnarlausir.“
Heiðveig segir móðir sína að
mörgu leyti sína fyrirmynd. „Hún
er sjálfstæð kona og kenndi mér að
vera ekkert að væla og vorkenna
mér. Ég fékk enga styrki eða þann-
ig, ég hef alltaf unnið fyrir mér.“
Þú hefur ekki verið ofdekrað
barn?
„Nei, ég var bara eðlilegt barn og
átti mjög eðlilegt heimilislíf.
Mamma stóð sig vel og lét mig
aldrei skorta neitt. Ég fann ekki fyr-
ir því að hún ynni mikið því hún
gaf sér alltaf tíma. Fór t.d. alltaf
með mig til útlanda á hverju ein-
Við erum ekki hermenn. Þess
vegna vil ég ekki konur á þingi. Við
konur erum allt öðruvísi en karlar.
Konur eru græðarar í eðli sínu.“
Núna rísa hárin á fólki úti í bæ –
tveimur dögum eftir sjálfan kven-
réttindadaginn …
„Þessu hef ég haldið fram alla tíð
og hef ekki vikið frá skoðunum
mínum. Ég tek samt eftir því að
ungar stelpur eru margar farnar að
rækta þetta kvenlega í sér. Ég er
ánægð með það,“ segir Rósa.
Ekki er Þorgerður Katrín neitt
sérstaklega ókvenleg eða hvað?
„Hún bara fótboltastrákur. Hún
er að leika hermann. Í mínum
huga er hún að leika karl og í raun
veit ég ekki fyrir hvern hún er að
leika það hlutverk.“
Heiðveig tekur upp hanskann
fyrir menntamálaráðherra: „Ég er
alveg ósammála. Mér finnst hún
æðisleg. Ég sá hana einhvern tím-
ann niðri í skóla í eigin persónu.
Ofboðslega falleg kona með mikla
útgeislun.“
Rósa er þó ekki tilbúin að fallast
á það að konur eigi erindi á þing á
21. öldinni. „Hverju hafa konur
áorkað á þingi? Ég segi að þær hafi
litlu áorkað og eigi að hætta
þessu.“
Á Alþingi ekki að endurspegla
samfélagið?
„Alþingi, þessi sjoppa við Aust-
urvöll, er búið. Þetta alþingisform
heyrir sögunni til. Verið getur að
það séu margir góðir menn þarna
niðri á þingi en þetta form er gjör-
samlega dautt.“
Hvað viltu sjá í staðinn?
„Gunnar Birgisson, bæjarstjór-
inn í Kópavogi, á að taka við þessu.
Verkfræðin á að koma inn í þetta.
Við eigum að henda lögfræðingum
og hagfræðingum og fá verkfræð-
inginn Gunnar Birgisson. Fífla-
gangurinn sem á sér stað í sjopp-
unni við Austurvöll er alveg fyrir
neðan allar hellur.“
Af hverju skellir þú þér ekki bara í
pólitík, Rósa?
„Pólitík er bara alls ekki fyrir
konur að mínu mati. Ég vil láta
hæfileika mína njóta sín á öðrum
grundvelli. Ég myndi óska þess að
forráðamenn þjóðfélagsins gerðu
konum kleift að vera heima með
börnin. Börnin eru það dýrmæt-
asta sem við eigum. Þessu áttu
kerlingartuðrurnar að berjast fyrir.
Það eina sem þær hafa afrekað er
að rústa heimilunum.“
Hvað áttu við?
„Er ekki merkilegra að vera
móðir en að vinna úti? Ég hefði
viljað vera heima með börnin.
Gömlu kvenréttindakonurnar
börðust fyrir friðhelgi heimilisins.
Ekkert kemur í staðinn fyrir móð-
urina. Móðirin er leg þjóðfélags-
ins.“
Engin lognmolla
Heiðveig segist ekkert vera farin
að velta barneignum fyrir sér, enda
kornung ennþá. „Ætli ég byrji ekki
á því svona um þrítugt,“ segir hún.
Rósa var 24 ára þegar hún eignaðist
sitt fyrsta barn og þótti þá fjörgöm-
ul móðir að eigin sögn.
„Líf mitt hefur einkennst af mik-
illi vinnu. Ég lagði áherslu á að
dætur mínar gætu staðið á eigin
fótum. Og það tókst. Ég er stolt af
því.“
Hvað hefur þú lært af móður
þinni, Heiðveig?
„Að vera sjálfstæð og að koma
fyrir mig orði. Að klára það sem
maður byrjar á en ekki hætta í
miðju kafi. Líka það að koma fram
og vera mannblendin,“ segir Heið-
veig.
Mæðgurnar hafa fengið sinn
skammt af erfiðleikum en segja þá
bara hafa styrkt sig. „Við höfum
tekist á við og komist í gegnum
holskeflur á hressilegan hátt. Það
kemst enginn í gegnum lífið án
þess. Sem betur fer. Annars væri
lífið bara lognmolla,“ segir Rósa.
Hvað hafið þið lært af því að fara
í gegnum slík tímabil? „Að lífið
heldur áfram. Það er svo einkenni-
legt. Þótt maður haldi annað. Mað-
ur þarf líka að venja sig á að vera
glaður. Gleði er svo mikið atriði í
lífinu.“
Hver er þinn styrkur þegar eitt-
hvað bjátar á, Heiðveig? „Ég veit
það ekki. Bara að trúa á sjálfa mig.
Það sem drepur mann ekki styrkir
mann.“ „Hún heldur alltaf áfram ef
hún rekst á vegg,“ bætir móðir
hennar við.
Hvað skiptir ykkur mestu máli í
lífinu?
„Það sem skiptir mig mestu máli
er friður, gleði og góðmennska. Og
nægjusemi. Ég skulda engum
neitt,“ segir Rósa.
Heiðveig er ekki í neinum vafa:
„Að vera hamingjusöm. Að elska
og vera elskaður. Og að njóta dags-
ins í dag.“
24stundir/Árni Sæberg
asta sumri. Hún var náttúrlega
bæði mamman og pabbinn. Ég hef
aldrei haft mikið samband við
pabba minn.“
Ekki fórst þú með dótturina í fisk-
veiði og á skyttirí, Rósa?
„Jú, jú, við fórum í veiði en ekki
skotveiði. Ég varð að leika alla fjöl-
skylduna og ég gerði það.“
Jafnrétti næst aldrei
Rósa hafði sterkar skoðanir á
málefnum kynjanna sem hún hik-
aði ekkert við að flagga. Hræddist
ekki að sigla á móti straumnum.
Það hefur ekki breyst, nema síður
sé.
„Ég var á móti rauðsokkum og
femínistakerlingum. Þær héldu að
ég væri bara að grínast. Málið var
að ég meinti hvert einasta orð sem
ég sagði. Konur eru og eiga að vera
fallegar.“
Finnst þér femínismi þá ganga út
á að afneita kvenlegri fegurð?
„Ég rifja stundum upp mína
frægustu setningu: Konur sem eru
alltaf að djöflast í karlmönnum og
krefjast jafnréttis eru konur sem
hafa beðið mikinn ósigur í svefn-
herbergi sínu. En þetta var erfitt.
Það lá við að ég yrði að flýja land.“
En nú ert þú sjálf þessi sterka
kona, útivinnandi og einstæð móð-
ir … „Já, fólk heldur það. Það er
bara leikkonan í mér. Ég var með
lítil börn og þurfti að vinna fyrir
mér. Ég er sterk en ég er afskaplega
mikil blúnda. Er mjög viðkvæm
kona, lítil í mér og á mínar grát-
stundir eins og aðrir.“
Hver er þín skoðun á kvenrétt-
indamálum, Heiðveig?
„Ég er enginn femínisti.“
Hvernig skilgreinir þú það orð?
„Konur sem vilja komast í karla-
störf,“ segir hún eftir smá umhugs-
un.
„Konur sem byggja lífsmottó sitt
á misskilningi,“ bætir Rósa við.
„Konur eiga bara að vera konur.“
Hvað eru karlastörf að ykkar
mati?
„Æ, ég veit það ekki. Bara svona
jakkafatastörf,“ segir Heiðveig en
bætir því við að hún hafi ekki
sterkar skoðanir á þessum málum.
„Fyrir Guðs mildi eru konur
öðruvísi en karlar. Því meiri sem
munurinn er þeim mun betra.
Konan skyldi aldrei reyna að verða
karl,“ segir Rósa.
Nú hafa orðið miklar breytingar í
sambandi við forsjá og feðraorlof.
Hvað finnst ykkur um þær?
„Nú er fólk farið að búa í sama
hverfinu eftir skilnað ef það á börn.
Ef ég skildi við einhvern karl myndi
ég ekki vilja sjá hann nálægt mér,
ekki einu sinni í sama hverfi. Svo er
verið að láta menn fá feðraorlof.
Hvað eiga menn að vera að hanga
yfir sofandi barni með pela allan
sólarhringinn? Þetta er komið út í
algjöra vitleysu,“ segir Rósa og
henni er greinilega heitt í hamsi.
Sumir myndu telja þetta sjálfsögð
mannréttindi …
„Já, mér finnst þetta engin
mannréttindi. Þetta er fíflagangur.“
Heiðveig er ekki sammála móð-
ur sinni og telur umræddar breyt-
ingar til bóta. „Mér finnst gott að
karlmenn sinni börnunum líka,“
segir hún.
„Þeir geta svo sem verið með
börnunum en ég er á móti því að
þeir fái feðraorlof. Jafnrétti næst
aldrei,“ segir Rósa ákveðin. „Kerl-
ingarnar verða bara að fara að
kyngja þessu. Karlmaðurinn er sá
sem á að stjórna þjóðfélaginu.
Karlinn er hermaður – og það er
hernaður að stjórna þjóðfélagi.
Fótbolti er hernaður. Þingmennska
er hernaður. Það er alltaf verið að
rífa kjaft og drepa andstæðinginn.
a
Konur sem eru
alltaf að djöflast
í karlmönnum
og krefjast jafnréttis eru
konur sem hafa beðið
mikinn ósigur í svefn-
herbergi sínu.
a
Það er alltaf
álag að vera
barn þekktrar
persónu. En það var ekk-
ert einelti. Bara eins og
krakkar eru. Þeir geta
verið miskunnarlausir.