Frjáls þjóð - 16.01.1960, Blaðsíða 7

frjXls þjö'ð -
ýotít 16. janúar
1960
C

landsfundarins
Framh. af 5. síðu.
að vandamál efnahagslífsins verði ekki leyst til
frambúðar, nema allar þjóðfélagsstéttir færi
nokkrar fórnir í bili, meðan lagður er traustur
grundvöllur að áfkomuöryggi þjóðarinnar. Hitt
verður ekki þolað, að þeir aðilar, sem hrúgað
hafa saman auði, innan lands og utan, á tím-
um verðbólgu og fjármálaspillingar, verði látn-
ir sleppa við réttlátan hluta þeirra fórna, sem
færa verður, eigi þjóðinni að auðnast að koma
efnáhagslífi sínu á heílbrigðan grundvöll. Flokk-
urinn telur, að þjóðin verði að gera það upp við
sig nú þegar, hvort hún vill vera ölmusuþjóð er-
lendra stórvelda um alla framtíð eða gera þau
átök og færa þær fórnir, sem til þess þarf, að
íslendingar geti lifað sjálfstæðu lífi í landi sínu
af þeim gæðum, ér þeir sjálfir afla. Flokkurinn
gerir sér fulla grein fyrir þeirri staðreynd, að
því nær sem dregur algeru hruni gjaldmiðilsins
og því alvarlegri sem. verðbólguþróunin verður,
þeim mun róttækari ráðstafana verður að grípa
til og' meiri fórna að krefjast, ef takast á að
bjarga efnahagslegú sjálfstæði þjóðarinnar. Af
þeim sökum lýsir Þjóðvarnarflokkur íslands yf-
ir, að hann telur óhjákvæmilegt, að eftirtaldar
ráðstafanir verði gerðar:
Fram fari allsherjarrannsókn á rekstrargrund-
velli atvinnuveganna,'svo að úr því fáist skorið,
hvar þjóðin er á vegi stödd í efnahagsmálum.
Það sé meðal annars rannsakað, hve mikil brögð
eru að fjárflótta úr Íandi í sambandi við útflutn-
ingsverzlunina og hvað mikið mætti hækka fisk-
verðið til báta og togara með því að stöðva
þennan fjárflótta, með því að lækka flutnings-
gjöld frystiskipa og með því að draga úr hóflitl-
um rekstrarkostnaði,* sem nú á sér stað í sam-
bandi við þessa atvinnúgrein.
í sambandi við þessa rannsókn verði ýmsir
veigamiklir þættir efnahagslífsins séttir undir
opinbert eftirlit og, ef þurfa þykir, feknir af
ríkinu, a.m.k. um stundarsakir. Bendir flokk-
urinn sérstaklega á ýerzlún með ólíu, vöruflutn-
inga að og' frá landinu, rekstur helztu fisk-
vinnslustöðva og útflutningsverzlunina. Að
þessu uppgjöri loknú verði gerðar ráðstafanir
til þess að koma atvinnuvegunum á fjarhags-
lega traustan grundýöll, þannig að þeir geti
borið sig án styrkveitinga og f jármagn og vinnu-
afi þjóðarinnar leiti fyrst og fremst til atvinnu-
greina, sem framléiða vörur á heilbrigðum
grundvelli til gjaldeyrisöflunar og' spafnaðar á
innflutningi.
Flokkurinn leggur áherzlu á,. að sett verði
löggjöf, sem auðveldi fólki, starfandi við sjávar-
útveg og iðnað, að mynda samvinnufélög um
rekstur atvinnutækja í þessum greinum, sem
tryggi þeim sannvirði vinnu sinnar.
Stefna ríkis og banka í fjármálum og pen-
ingamálum verði fyrst og fremst við þaðuniðuð
að stöðva verðbólguna og efla traust á gjald-
miðlinum, svo að sparnaðarvilji vaxi og spari-
fjársöfnun aukist. Hvers konar tilkostnaður og
verðlag verði fært niður, svo sem unnt er, og
dregið úr óhófseyðslu ríkisins.
Jafnframt verði stefnan í fjármálum og pen-
ingamálum samræmd þeirri almennu endur-
skipulagningu efnahagslífsins, svo sem óhjá-
kvæmilegt er, ef þjóðin á að geta lifað af eigin
aflafé í landi sínu.
Öllum hei-naðarframkvæmdum verði þegar í
stað hætt og á þann hátt m. a. komið í veg fyrir
bein og óbein verðbólguáhrif hernaðarfram-
kvæmdanna og þá samkeppni herliðsins við ís-
lenzka atvinnuvegi um vinnuafl, er veldur rösk-
un á eðlilegum framleiðsluháttum þjóðfélagsins,
og hernum tafarlaust vísað úr landi.
Samhliða þessum ráðstöfunum verði tekinn
upp skipulagður þjóðarbúskapur, samkvæmt
fyrirframgerðum áætlunum til nokkurra ára í
senn, byggðum á ýtarlegum rannsóknum sér-
fróðra manna.
Þannig sé það rannsakað af sérfróðum mönn-
um, hvað þjóðarheildinni sé hagkvæmast, að
g'ert sé hverju sinni við aflafé hennar og erlent
lánsfé þjóðarinnar, en happdrættissjónarmio
eða algert handahóf ekki látið einrátt í þeim
efnum.
Lögð sé höfuðáherzla á að rannsaka, hvernig
hagkvæmast sé að auka framleiðsluna og efla
atvinnuvegina, bæði þá, sem nú eru starfræktir,
og nýjar, arðbærar iðngreinar, með það fyrir
augum m.a. að draga úr hinum miklu efnahags-
sveiflum, sem iðulega hafa orðið í sjávarútvegi
og landbúnaði.
Gerðar séu nákvæmir þjóðhags- og þjóðar-
tekjureikningar og rannsökuð afkoma og gjald-
þol hinna einstöku atvinnugreina, þannig að al-
menningur eigi jafnan greiðan ’ aðgang að ör-
uggum upplýsingum um þau mál.
Meðan verið er að byggja atvinnuvegi þjóð-
arinnar upp á þann hátt, að menningarþjóð-
félag verði á þeim reist, án erlendra gjafa og
herstöðvavinnu, er óhjákvæmilegt að draga úr
nýrri, óarðbærri, opinberri fjárfestingu og hverri
annarri fjárfestingu, sem tök eru á að fresta.
Þegar sú endurskipulagning atvinnu- og fjár-
málalífsins, sem hér um ræðir, hefur farið fram,
verðbólgan verið stöðvuð, verðlag fært niður og
tryggt eftir föngum, að hinar vinnandi stéttir
fái í sinn hlut þann arð, sem framleiðslan gefur,
skal afnema styrkja- og uppbótakerfið, aflétta
þeirri skattheimtu, sem til þess hefur runnið,
en skrá gengi krónunnar í samræmi við það
verðgildi, sem hún þá raunverulega hefur.
Af þeim ástæðum, sem hér að framan eru
greindar, mun flokkurinn beita sér af alefli
fyrir því:
1. Að bandarískur her hverfi af íslenzkri
grund hið allra fyrsta.
2. Að ekki verði hvikað frá útfærslu land-
helginnar í 12 sjómílur.
3. Að ríki og bæjarfélögum séu sett ótví-
ræð mörk um það, hve mikinn hluta
þjóðarteknanna, reiknað í hundraðstöl-
um, hið opinbera megi framast taka.
4. Að seðlaútgáfu bankanna og lánveiting-
um verði settar eðlilegar skorður.
5. Að erlendar skuldir verði ekki auknar.
þar til efnahagskerfi landsins er komið
í heilbrigt horf.
6. Að gjaldmiðill þjóðarinnar verði tryggð-
ur, þannig að verðgildi hans geti haldizt
stöðugt.
7. Að ekki verði níðzt á fátækasta hluta
þjóðarinnar við þær ráðstafanir, sem
gerðar verða til leiðréttingar á efnahags-
legu öngþveiti og til þess að koma fjár-
hagskerfinu í heilbrigt horf.
Því er ekki að leyna, að þjóðvarnarmenn og
aðrir Vinstrisinnaðir menn í landinu þykjast
hafa ærna ástæðu til að óttast, að núverandi
rikis’stjórn og flokkar hennar muni ekki þræða
þá leið, sem hér er mörkuð tíl lausnar þeim
vandamálum, er við þarf að fást. --e
Þess vegna skorar 4. landsfundur Þjóðvarnár-
flokks íslands á þjóðina að halda vöku sinni og
á alþýðu landsins sérstaklega að standa þétt
saman um hagsmuni sína og velfarnað, en á því
veltur sjálfstæði og framtíðarheill íslenzkrar
þjóðar.
4. landsfundur Þjóðvarnarflokks íslands lítur
svo á, að þeir atburðir kunni að vera í vænd-
um, er leggi þá siðferðisskyldu á herðar íslenzk-
um íhaldsandstæðingum, að þeir þjappi sér sam-
an í nýrri, öflugri fylkingu, og beri þeim nú
þegar að hafa augun opin fyrir því.

Ný starfsemi Fiugféiagsins
Fyrir nokkru síðan opnaði
Flugfélag Islands nýtt eldhús og
niatstofu á Reykjavíkurflug-
velli. Verkefni þess er að fram-
reiða mat handa farþegum og
áhöfnum félagsins í millilanda-
flugi, áhöfnum í innanlands-
flugi, svo og liádegisverð handa
starfsfólki félagsins á Reykja-
víkurflugvelli.
Eldhúsið og matstofan eru til
húsa í viðbygg'ingu við flug-
skýli nr. 5 á Reykjavíkurflug-
velli og eru húsakynni hin vist-
legustu.
Eldhúsið sjálft er búið hinum
fullkomnustu tækjum til starf-
seminnar, rúmgóðar matvæla-
geymslur auk frysti- og kæli-
klefa. Matstofan rúmar um 80
manns, búin smekklegum hús-
gögnum frá Stálhúsgögnum h.f.
Yíirmatreiðslumaður er Geir
Þórðarson, áður yfirmatreiðslu-
maður í Nausti; sér hann jafn-
framt um allan daglegan rekst-
ur. Hefur Geir dvalizt um nokk-
um tíma hjá flugfélaginu SAS í
Káupm.höfn til þess að kynna
sé: matarafgreiðslu til flugvéla.
Auk hans vinnur femt í eldhúsi.
Sk í að á þessu ári verði
framreiddar þarna allt að 80
þús. máltíðir.
Félagið hefur á undanförnum
árum orðið að leita til ýmissa
aðila í bænum um matarinn-
kaup og orðið að flytja að ailan
mat. Með tilkomu þessa eldhúss
er hér ráðin bót á, og mun fé-
lagið nú sjálft geta búið til
allan mat fyrir farþega, áhafnir
og' starfsfólk sitt.
Gerir félagið sér vonir um, að
þessi bætta aðstaða verði til
hagsbóta og að það geti jafn-
framt veitt farþegum sínum
betri þjónustu.
HolSenzka útvarpið —
Frh. af 4. s.
illi fjarlægð, og eru þar sér
staklega tilgi’eind tvö lönd til
dæmis xmi þetta — ísland og
írak.
Og hin varfærna útvarps-
stjórn Hollands segir með
nokkurri drýldni: Það er ekki
satt, að útvarpshlustendur geti
ekki við neitt annáð unað en
fáfengilegasta Jmíawaeífc
Manneklan og hersetan -
Frh. af 8. síðu.
stundir, sem þannig spöruðust,
til þess að íhuga, hvernig út-
gerðin yrði leyst úr þeirri
snöru, sem Fiskimannafélagið
færeyska gat hert að hálsi henn-
ar á hvaða vetrarvertíð sem því
sýndist.
Ef það ráð hefði verið tekið
að senda setuliðið brott og losa
það fólk, sem bundið var í her-
stöðvunum við gagnslausa iðju.
hefði blessuð ríkisstjórnin jafn-
vel ékki þurft að missa af neinni
veizlu. Það hefði nægt, að véi-
ritunarstúlku í stjórnarráðinu
hefði verið lesið fyrir bréf, sem
batt enda á hei’setuna. Þar með
hefði útgei’ð á fengsælustu fiski-
mið heims verið leyst úr þeim
dróma, að vera ekki annað en
athvarf þeirra, er ekki var
hægt að veita viðtöku í her-
stöðvavinnuna.
En sökum andvaraleysis og
kæruleysis er nú verið, þeg-
ar allt er komið í eindaga, á
hlaupum úti um öll lönd i leit
að fólki, jafnvel í flollandi og
Þýzkalandi, að sögn eins stjórn-
arblaðsins, enda þótt engar lik-
ur séu til, að þar fáist neitt téi.i'-
andi af fólki, sem vant er störf-
um af því tagi og við þau skji
yrðý sem hér er um aS raé'óU.
TILKYNNING
frá Fdlagsmáiaráðunoytínu um skyldusparnað
Samkvæmt ákvæðum gildandi laga og reglugerðar um
skyldusparnað skal skyldusparifé, sem nemur 6% af atvinnu-
tekjum einstaklinga á aldrinum 16 til 25 ára, lagt fyrir é
þann hátt, að kaupgreiðandi afhendi launþega sparimerki
hvert skipti, sem útborgun vinnulauna fer fram. Sparifé
vegna sambærilegra atvinnutekna við laun skal lilutað-
eigandi sjálfxir leggja til hliðar með því að kaupa spai’i-
mei'ki mánaðai’lega. Þó eigi síðar en síðasta dag febrúar n.k.,
vegna slíkra tekna á áx’inu 1959. Sama gildir ef kaup er
greitt með fæði, húsnæði eða öðrum hlunnindum þó skatt-
fi’.iál. séu. Verðgildi slíkra hlunninda skal miðað við maí
skatianefndar til tekna við síðustu ákvörðun tekjuskatts
Ef i I jós kemur að sparimerkjakaup hafa verið vanrækt,
skal skattayfirvald úrskurða gjald á hendur þeim sem van-
rækir sparimerkjakaup, er nema má allt að þrefaldri þeiri'i
upphæð, sem vanrækt hefur verið að kaupa spariraerki -
fyrir.
Atbygli er vakin á því, að samkvæmt 2. mgr, 7. gr. reglu-
■ gerðar um skyldusparnað nr. 116/1959, skal jafnan tæma
spi i rimerkjabækur um hver áramót, og þó eigi síðar en 10
janúar ár hvert.
Félagsmálaráðuneytið,
12. desember 1959.