Frjáls þjóð - 23.04.1960, Page 3

ÞANKAR —
Frh. af 2. síðu.
En vel á minnzt: Hvar er nú
byggðastefnan? Þegar kosning-
ar eru á næsta leiti, þjóta fram-
bjóðendur fjögurra flokka um
aliar sveitir, til yztu nesja og
innstu dala, boðandi fagnaðar-
erindi um „jafnvægi í byggð
landsins". Þarna skuli þetta
gert og á hinum staðnum hitt,
og það strax, bara ef hæstvirt-
ir kjósendur vilji leggja svo lít-
ið á sig að kjósa þennan eða
hinn flokkinn, auðvitað hinn
eina rétta. Svo er kosið. talning
fer fram og hinir útvöldu tín-
ast hver eftir annan til Reykja-
vikur. Kosningaprógrömmin
eru læst niður í skúffum á
flokksskrifstofunum og bíða
þess eins að verða dregin fram-
þegar kosningabliku dregur á
loft næst. Þannig líða árin, og
gullin augnablik líða hjá ónot-
uð og koma aldrei aftur. Von-
svikið eldra fólk tínist smátt og
smátt burtu, þaðan sem það
hafði eytt manndómsárum sín-
um, ræktað, byggt og alið upp,
oft stóran barnahóp. Þrátt fyrir
hlunnindi og víða góðan húsa-
kost, leggjast nú margar jarðir
í eyði. Raforkan er eitt af því,
sem fólkið sækist að vonum
mest eftir. Því miður sækist
hægar en skyldi að rafvæða
landið, auk þess sem sýnilega
verður að gerbreyta um stefnu
í raforkumálunum, ef ekki á að
fara eins og þegar hjálp til
sökkvandi skips berst of seint.
Augljóst er, að rafvæðing
dreifðra útkr'álkabyggða frá
vatnsaflsvélum er svo langt
undan, að óumflýjanlegt er að
bjarga þeim frá auðn með því
að ríkið veiti því fólki, sem þar
býr enn, ljós og yl með tilkomu
dieselrafstöðva. Fyrir siðustu
gengisfellingu kostaði diesel-
rafstöð fyrir meðal sveitaheim-
ili um 20.000 kr. Er það litlu
eða engu hærri fjárhæð en
greiða verður í heimtaugargjald
hjá þeim, sem fyrir valinu
verða við lagningu rafveitn-
anna. Fyrir ríkið væri senni-
lega mun hagkvæmara að gefa
íbúum dreifðra byggða diesel-
rafstöðvar, en að leggja leiðsl-
ur um langa vegu, þar sem nær
engin byggð er.
Það virðist ekki vera seinna
vænna fyrir hæstvirta ríkis-
stjórn og þjóðarleiðtogana yfir-
leitt að gera nú þegar gang-
skör að því að safna skýrslum
um ástand og horfur í atvinnu-,
félags og menningarmálum
þeirra byggða. sem verst eru
settar, og veita sem skjótasta
úrlausn, ef bjarga mætti byggð-
inni og þar með mildum verð-
mætum, sem ella færu for-
görðum. Það getur ekki verið
skynsamlegt þjóðhagslega séð
að leggja niður heil byggðalög
með miklum hlunnindum, bygg-
ingum og ræktun, og þurfa.svo
að bygffa yfir fólkið í nýjum
heimkynnum, byggja upp ný
atvinnumannvirki, götur, skóla,
siúkrahús o. s. frv.
Ég hef heyrt einstaka menn
segja sem svo: „Þetta borgar
sig ekki,“ þegar eitthvað á að
gera fyrir dreifbýlið.
í því sambandi ætla ég að
tiífæra eitt dæmi. Hér á Tjör-
Framh. á 4. síðu.
Frjáls þjóð — Laugardaginn 2:>. apríl 1960
3