Frjáls þjóð - 27.08.1960, Blaðsíða 3

Héraðsnefndir
- tii undirbúnings Þingvallafundi
Hernámsandstæðmgar hafa stofnað fjölmargar
héraSsnefndir síðustu vikurnar til undirbúnings Þing-
vallafundi, I síðustu tveim blöðum hefur verið greint
frá mörgum þeirra, en sökum plássleysis er ekki unnt
að birta að þessu sinni nema hluta af þeim fjölda, sem
síðan hefur bætzt við.
Stöðvarfjörður, S-Múl.:
Guðmundur B|jörnsson, bóksali.
Bergur Hallgrímsson, skrifst.m.
Sigurður Guðjónsson, kaupfé-
lagsstjóri.
Kristján Jónsson, hreppstjóri.
Björn Kristjánsson, form. ung-
mennafél.
Fljótsdalur. S-MúL:
Jón Kerúlf, bóndi, Hvafnkelsst.
Erlingur Sveinsson, bóndi, Viði-
völlum út.
Rögnvaldur Erlingsson, bóndi,
Víðivöilum út.
Hallgr. Þórðarson, bóndi, Víði-
völlum út.

Petra Sveinsson, form. kvenfél. ] Sverrir Þorsteinsson, bóndi,
Sigurbjörn Guttormsson, Borg-
argarði..
Björgólfur Sveinsson, verkstj.
Kristinn Helgason, vélstjóri.
Sigurbjörg Sigurjónsd., frú.
Vallahreppur, S-Múl.:
Hrafn Sveinbjarnarson, oddv.
Hallormsstað.
Þórný Friðriksd., frú
Sigurður Blöndal, skógarv.
Jón Bergsson, bóndi, Ketilsstöð-
um.
Karl Nikulásson, bóndi, Gunn-
laugsstöðum.
Anna Sigurðard., frú, form.
kvenfél.
Séra Marinó Kristinsson,
Vallanesi.
Magnús Sigurðsson, bóndi, Úlfs-
stöðum.
Haraldur Guðnason, bóndi Ej'j-
ólfsstöðum.
Þórarinn Árnason, bóndi,
Strönd, form. ungmennaíél.
Égilsstaðahreppur, S-Múl.:
Jón Pétursson, dýralæknir.
Hulda Matthíasdóttir, frú.
Jón Egill Sveinsson, bóndi.
Egilsstöðum.
Magna Gunnarsdóttir, frú.
Sigurður Gunnarsson, trésm.
Páll Sigbjarnars., héraðsráðun.
Stefán Scheving Thorsceirissön,
héraðsráðun.
Kormákur Erlendsson, múrari.
Bjarni Linnet, póstmeistari.
Ingibjörg B. Linnet, frú.
Björn Sveinsson frá Eyvindará.
Dagmar Hallgrímsdóttir, frú.
Hjaltastaðaþinghá, S-Múl.:
Sævar Sigbjarnarson, bóndi
Rauðsholti.
Valur Þorsteinsson, foim. ung-
mennafél. Fram, Sandbrekku.
Geirmundur Þorsteinson, Sand-
brekku.
Guðjón S. Ágústsson, bóndi
Ásgrímsstöðum.
Bjarni Einarsson, Stóra-Steinsv.
Gunnar Sígurðsson, afgr.m.
Guðmundur Pálsson, bóndi,
Svínafelli.
Ingvar Guðjónss.,bóndi Dölum.
Gunnar H. Ingvason,bóndi.
Beruneshreppur, S-Múl.:
Björgvin Gíslason, oddv., Kross-
gerði.
■Rósa Gisladóttir, fru, Krossg.
Ingólfur Árnason, bóndi, Kross-
gerði.
Klúku.
Jörgen Sigurðsson, bóndi, Víði-
völlum fram.
ísey Hallgrímsd., húsfrú, Víði-
völlum fram.
Hrafnkell B(jörgvinsson, bóndi,
Víðiv. fram.
Bergljót Jörgensd., form. ung-
mennafél., Víðiv. fram.
Einar Sveinn Magnússon, bóndi,
Valþjófsstað.
Axel Jónsson, bóndi, Be^sast.
Hallgrímur Helgason, bóndi,
Droplaugarstöðum,
Bæjarhreppur, Stvandasýslu:
Lára Helgadóttir, Brú.
Steingrímur Pálsson, stöðvar-
stjóri, Brú.
Jónas Jónsson.bóndi, Melum.
Skúli Guðjónsson, bóndi, Ljót
unnarstöðum.
Sæmundur Guðjórisson, hrepp-
stióri, Borðeyri.
Eiríkur Sigfússon, bóndi, Litlu-
Hvalsá.
Jón Kristjánsson, bóndi, Kjörs-
eyri.
Þorbjörn Bjarnason, skólastjóri,
Borðeyri.
Þorbjörg Kvaran, frú, Brú.
Eftirfarandi grein birtist
nýlega • Sydsvenska dag-
bladet. Höfundur hæðist á
skemmtilegan liátt að of-
rausn fslendinga við útlenda
gesti, og er greinin birt hér
af því tilefni.
Sennilega er engin menn-
ingarþjóð jafn lítið þekkt og
íslendingar. Kunningi minn,
sem er m)jög ómannblendinn
og vill yfirleitt vera í friði á
járnbrautarferðum, skipi, í
strætisvagni eða flugvél, er
vanur að svara, þegar hann
er ávarpaður á nokkurs kon-
Sturlusyni eða Eddu heldur
prófessornum hjá Jules
Verne, sem lét sig síga niður
í eitt eldfjallið þar uppfrá til
þess að komast ,,Að mið-
punkti jarðar.“ Og hvaða
strák hefur ekki dreymt um
að leika það eftir?
Næstum hálf öld átti þó
eftir að líða, þar til ég komst
ií nánari kynni við ísland, og
það var þá alls ekki til þess
að komast gegnum eldfjall að
miðpunkti jarðar, heldur var
ég í erindum fréttamanns.
VEIZLUHOLDIN
VORU ERFIÐ
ar heimatilbúnu esperanto,
að hann sé íslendingur og
tali aðeins íslenzku. Menn
gjóta þá á hann augum eins
og hann komi frá tunglinu og
láta hann síðan í friði. Með
öðrum orðum: hann hefur
verið svo heppinn að hitta
aldrei neinn íslending, sem
gæti nappað hann, og það
verður að játa, að fyrir mann,
sem vill ekki láta málgefið
samferðafólk trufla sig, er
vogandi að leggja út d þá
áhættu.
ísland er svo stórbrotið
land, að það gleður mann að
sjá, að þar uppfrá eru þeir í
seinni tíð farnir að auglýsa í
heimsblöðunum til þess að
draga til sín ferðamenn. Sá,
sem ferðast til íslands verður
ekki fyrir vonbrigðum, því
að landið býður upp á allt hið
góða, sem það lofar í auglýs-
ingum.
Fyrstu skemmtilegu ís-
landskynni mín sem smá-
strákur voru ékki af Snorrá
Sjaldan eða aldrei fær
„venjulegt“ fólk að njóta
þess, að tekið sé á móti því
eins og þjóðarleiðtogum, en
næstum því það sama fékk ég
að reyna á íslandi, þegar ég
kom þar í október að ferða-
mannatímabilinu loknu. í
Reykjavík bjuggu þá innan
við 50 þúsund íbúar, ef ég
man rétt, og stór hluti þeirra
var diplomatar, sem voru
orðnir dauðleiðir á að hitta
hver annan dag eftir dag í
morgunverðarboðum, hádeg-
isboðum og kvöldverðum á-
samt tilheyrandi næturgleði
og voru þess vegna innilega
glaðir að fá að sjá nýtt and-
lit. Og eins var um forsetann
og ríkisstjórnina, að ég tali
ekki um blaðamennina, sem
gripu tækifærið fegins hendi.
Það var stórkostlegt ævin-
týri fyrir fréttamann að vera
skyndilega orðinn sá mið-
depill, er athyglin beindist
að, — að vera í heimboði hjá
forsetanum, fá gestastúkuna
á Þjóðleikhúsinu til umráða,
að vera heiðursgestur í ráð-
herra- og sendiherraveizlum
og vera sá maður, sem allt
snerist í kringum í síðdegis-
boðum og öðrum veizlum.
Menn notast við það sem til
er, þegar þá langar til áð sjá
einhver ný andlit, og ég var
eini gesturinn, sem þarna var
staddur. — Þetta skildi ég, og
þess vegna beið ég, þrátt ”'1
fyrir allt, ekki tjón á sálu
minni. En það er engin furða,
þótt ég yrði hrifinn af ís-
landi. Sá, sem vill kynnast
þessu sama, verður auðvitað
að forðast ferðamannatím-
ann og koma þangað, þegar
síðasti ferðamaðurinn hefur
fyrir löngu þurrkað íslenzka
vegarykið (já, einmitt rykið)
af fótum sér. Auðvitað sam-
kvæmt reglunni um framboð
og eftirspurn.
íslendingar eru vingjarn-
legir og hjálpfúsir á öllum
árstímum og það sem meira
er, þeir skilja sænsku betur
en „skandinavisku“, en það
er heldur undarlegt, þegar
dönsku tímarnir eru hafðir í
huga.
Útlendingar, sem eignast .
marga kunningja í Reykja-
vík, og þá eignast allir að
haustlagi og um vetur, ættu
að taka vandlega eftir, hvað
nýju vinirnir heita að for-
nafni, því að í símaskránni
eru allir símnotendur skráð-
ir með tilliti til fornafns.
Megi hins vegar finna þar
heila tylft af Vilhjálmum,
sem allir eru Guðmundssyn-
ir, þá er ekkert annað að
gera en að hringja bara í þá
hvern af öðrum þar til sá
rétti er fundinn. En hvers
vegna að hringja? Flesta
þeirra hittirðu um kvöld-
verðarleytið við Austurvöll,
þar sem forsetahöl!in(!),
dómkirkian og Hótel Borg
liggja, eða í Austurstræti.
(Sydsvenska Dagbladet).
Fimm vildu her -
Frh. af 1. síðu.
prentun bárust fregnir af ágæt-
um fundi austur á Vopnafirði.
Um 50 manns sóttu fundinn, en
framsögumenn voru Einar
Bragi, skáld, Helgi Þórðarson,
bóndi, Ljósalandi, Gunnar
Valdimarsson, Teigi, Páll
Methúsalemsson, Refsstöðum
ög Páll Sigurbjarnarson, hér-
aðsráðunautur. — Fundarstjóri
var Friðrik Sigurjónsson,
hreppstj. Ytri-Hlíð.
Á eftir hófust fjörugar um-
ræður og töluðu margir. Helzt
bar það til tíðinda, að Methu-
salem Methúsalemsson frá
Burstarfelli stóð upp og kvaðst
vilja hafa herinn sem lengst.
Flutti hann tillögu í því efni
en við atkvæðagreiðslu hlaut
hún aðeins 5 atkvæði, atkvæði
Methusalems og tengdasonar
hans og einnig þriggja sunnan-
manna, gegn atkvæðum allra
annarra, sem fundinn sóttu. —
Gengu þeir bá allir af fundi en
ályktun gegn hernáminu var
samþykkt með samhljóða at-
kvæðum. í Vopnafirði var
Almenna
bókafélagið
Út er komið 18. hefti Félags-
bréfa Almenna bókafélagsins.
Efni þess er sem hér segir: Að-
algeir Kristjánson, cand. mag.
skrifar um Brynjólf Pétursson,
en Guðmundur Steinssön, rit-
höfundur, á þarna gamanleikrit
í einum þætti, er hann nefnir
Líftrygginguna.
Gunnar Einarssbn, bóndi, Núpi. stofnuð 24 manna héraðsnefnd
Frjáls þjoð — Laagárdaginn 27. ágúst 1960
Þórður Einarsson skrifar um
spænska nóbelsverðlaunahöf-
undinn Juan Ramón Jimenéz
og birtir þýðingu sína úr bók
hans Glói og ég. Ljóð eru í rit-
inu eftir Sveinbjörn Beinteins-
son, en um bækur skrifa þeir
Þórður Eirtarsson og Njörður
P. Njarðvík. Þá eru í heftinu
ritstjórnargreinar, fréttir frá
Almenna bókafélaginu o. fl.
Auglýstar eru næstu mánað-
arbækur félagsins, en þær eru
Gi'óður jarðar (Markens Gröde)
eftir Knud Hamsun í þýðingu
Hélga Hjörvars, og Hugur einn
það veit — bók um hugsýki og
sálkreppur — eftir Karl Strand,
lækni.
Huseigendafélag
Reykjavíkur
Stórt úrval af karlmanna-
fötum, frökkum, drengja-
fötum, stökum buxum. —
Saumum eftir máli.
—mmn
Bif reiðasalah
BÍLLINN
V a rðarli ú si n u
sími 18-8-33
Þar sem flestir eru
bílarnir, þar er úrvalið
me?t.
Oft góðir greiðslu-
skilmálar.
BIFREIÐAS ALAN
OG LEIGAN
INGÓLFSSTRÆTI 9
Símar 19092 og 18963
K.vnnið yður liið stóra
úrval, sem við höfum af
alls konar bifreiðum.
Stórt og rúmgott
sýningarsvæði. )
• f
BIFREIÐASALAN
OG LEIGAN i
Ingólfsstræti 9. [
Símar 19092 og 18966.
i