Frjáls þjóð - 28.01.1961, Blaðsíða 1

Krafa FRJÁLSRAR ÞJÓÐAR:
Allar dlöglegar eignir
erlendis verði gerðar
Islendinga
upptækar
Skrií FRJÁLSRAR ÞjÓÐAR um starfsemi fisk-
einokunarhringanna, hafa vakið mikla athygli og valciið
því að ýmsir aðilar hafa skelfzt. Svör ráðamanna þjóð-
félagsins hafa orðið þau sömu og vant er, þegar stungið
er á kýlum þjóðfélagsins: ÞÖGN.
Auðséð er af þeim viðbrögðum, að gefa á forráða-
mönnum auðhringanna gott tóm til að fóðra gerðir sínar.
FRJÁLS ÞJÓÐ krefst þess að þessi mál verði rann-
sökuð mður í kjölmn og allar ólöglegar gjald.eyris-
eignir Islendinga erlendis verði gerðar upptækar og
þjóðin látin njóta góðs af.
Miklar fjárfúlgur.
Vissulega er mál til komið
að fjárreiður SH erlendis séu
skoðaðar niður í kjölinn og
samhliða því þarf að athuga
fjárreiður allra annarra ís-
lenzkra fyrirtækja erlendis.
Það er ekkert launungarmál
manna á meðal að margir ís-
lenzkir aðilar eiga stórfúlg'ur 1
bönkum erlendis, bæði þeir, er
stunda útflutning's- og innflutn-
ingsverzlun, þótt talið sé að inn-
flytjendur komist hvergi með
tærnar, þar sem útflutnings-
hringarnir hafa hælana.
Sú saga barst út í fyrravetur,
að einn af hagfræðingum ríkis-
stjórnarinnar hafi sagt,
sem vafálítið hefur fengið vitn-
eskju um þessa „uppgötvun“
hagfræðingsins, ef rétt er, gripi
tækifærið tveim höndum og
tæki þennan ólögiega fengna
gjaldeyri eignarnámi í stað þess
að ganga síbetlandi erlendis um
gjaldeyri, lánaðan eða gefinn.
Allir vita að ríkisstjórnin
hefur hvergi hróflað við þessum
inneignum og enga tilraun gert
til þess að afla opinberrar vitn-
eskju um upphæðir þessar,
nema þar sem hún hefur
neyðst til þess sbr. olíumálið.
Á það hefur verið bent oft
hér i blaðinu, að verð það, sem
fiskeinokunarhringarnir hafa
gefið upp fyrir íslenzkan fisk
inu hvort það hafi nokkrar
sannanir fyrir því, að fiskein-
j okunarhringarnir hafi ekki
^hreinlega logið til um þetta
verð og stungið mismuninum í
eiginn vasa.
Á það hefur og verið bent að
'fyrirtæki, sem í rauninni „er
ekki til“ sem fyrirtæki, heldur
einungis söluskrifstofa, þ. e.
Sölumiðstöð hi-aðfrystihúsanna,
hefur komið sér upp dreifing-
jarkerfi og lagt í mikla.fjárfest-
ingu erlendis, án þess að standa
nokkur reikningsskil til inn-
lendra umbjóðenda og gjaldeyr-|
iseftirlitið hefur einnig veriðj
spurt, hver afskipti það hafi
haft af þessum málum.
Svarið hefur alltaf orðið
eitt og hið sama: ÞÖGN.
Ætla mætti þó að gjaldeyris-
eftirlitinu væri ekki óljúft að
þvo sjnn skjöld í þessu máli,
ef það gæti það. Það skvldi
þó aldrei vera svo, að þetta
Framh. á 8. síðu.
Þessi niynd er
tekin af Leo
Tolstoj liöf-
undi Önnu
Kareninu, sem
útvarpshlust-
endur kannast
vel við, þegar
hann var á
gamalsaldri.
Enn berjast „toppkratar
að hann vissi um ólöglega
fenginn gjaldeyri í „eigu“ ís-
lenzkra manna í bönkum er-
lendis, sem með núverandi
verðgildi íslenzkra peninga
myndu nema 2.5—3 milljörð-
um íslenzkra króna.
Ætla mætti, að rdkisstjórnin,
er miklu lægra en verð það,
sem útflytjendur í nágranna-
löndum okkar fá fyrir sinn
fisk.
Þögn yfirvalda.
Gjaldeyriseftirlitið hefur
margoft verið spurt hér í blað-
ákaft um bankastjórasæti
Ríkisstjórnm hefur nú lokið undirbúningi að nýrri
bankalöggjöf og verður hún lögS fyrir Alþingi ein-
hvern næstu daga.
son lögfræðing. Héldu þá allir,
að málið væri endanlega komið
á höfn og skiptin gætu farið
fram.
Hafa bankar sam
vinnu við okrara?
Hvað veldur því, ef satt er,
að ýmsir af okkar virðulegu
bönkum endurkaupa víxla, og
það suma allháa, þegar þeir
eru komnir í hendur sérstakra
manna, ef þeir aðeins bæta sínu
nafni á, sem ábyrgðarmenn, og
það eftir að hafa neitað við-
komandi samþykkjanda víxils-
ins með góðmn óbyrgðarmönn-
um?Telja verðúr þó að bönk-
tmum, eða forráðamönmun
þeirra, sé ljóst eins og almenn-
ingi, hvers konar miliiliði þar
er um að ræða.
Vissulega verður ábyrgð
bankanna allmikil, séu þeir ó-
beint valdandi að því, að þjóð-
félagsþegnarnir séu komnir til
að leita slíkra milliliða í fjár-
hagsvandræðum sínum og stuðli
jafnframt á þann hátt að starf-
semi, sem ekki þolir dagsins
ljós.
Meginatriði þeirrar löggjafar
er það, að algjör aðskilnaður á
að fara fram milli Seðlabankans
og Landsbankans, sem að und-
anförnu hefur verið kallaður
viðskiptabanki.
Nokkuð hefur það staðið í
stjórninni, að ,,toppkratar“ hafa
viljað fá því framgengt, að þrír
bankastjórar yrðu við Seðla-
bankann, eins og við viðskipta-
bankann, svo að þeir gætu feng-
ið þar stöðu fyrir einn sinna
helztu forystumanna, þegar
stjórnin hrökklast frá. Það er
sem sé ekki gert ráð fyrir að
hann muni sjá „dagsins ljós“ í
pólitíkinni þegar „viðreisnar-
stjómin'1 hefur sungið sitt sið-
asta vers.
Erfið fæðing lijá Jóni Axel.
Eins og skýrt var frá hér í
blaðinu fyrir nokkru ákvað rík-
isstjórnin fyrir nokkrum mán-
uðum að setja dr. Jóhannes
Nordal sem bankastjóra Seðla-
bankans í stað Vilhjálms Þórs,
og koma þannig í veg fyrir það
augljósa LÖGBROT, sem það
er, að hafa til lengdar einn
bankastjóra við bankann.
Urðu þá mikil átök í Alþýðu-
flokknum um það, hver skyldi
taka við bankastjóraembætti
því, sem dr. Jóhannes hefur
gegnt að undanförnu í forföll-
um Emils Jónssonar. í flokks-
apparatinu sigraði Jón Axel
sjálfan formann hankaráðs
Landsbankans, Baldvin Jóns-
Af þessu hefur þó ekki orð-
ið, og má dr. Jóhannes enn bíða
með að setjast í Seðlabankann
vegna þess að átökin halda á-
fram í Alþýðuflokknum um
sætið sem Jón Axel taldi sér
ti’yggt. Hefur það sem sé heyrzt,
að Baldvin Jónsson neiti að
greiða Jóni Axel atkvæði í
bankaráðinu og er þá kjör hans
þar alls ekki tryggt. Jafnframt
hefur heyrzt, að Baldvin Jóns-
son neiti að láta varamann
mæta fyrir sig á fundi til þess
að unnt sé að setja Jón Axei
inn.
En hvernig, sem þessu reiðir
af mun almennir...ur segja, ací
Baldin Jónssyni ;é nú nokkug
ÍVorkuhn. . _ j