Frjáls þjóð - 11.02.1961, Blaðsíða 2

- i'Hfcr
flk 5«*S
i
Ljóðakvöld þeirra Sigurðar
Björnssonar og Jóns Nordal
er einn ánægjulegasti og eft-
irminnilegasti viðburður i ís-
lenzku tónlistarlífi um langt
skeið. Jón Nordal er hljóm-
leikagestum að góðu kunnur
sem ágætur píanóleikari og
athyglisvert tónskáld, en
þetta var fyrsta sjálfstæð
söngskemmtun hins unga
tenórsöngvara, Sigurðar
Björnssonar, haldin á vegum
Tónlistarfélagsins í Fteykja-
vík.
Á efpisskránni voru ljóða-
lög eftir Schumann og Schu-
bert, islenzkt þjóðlag og 3 is-
lenzk einsöngslög eftir Jón
Leifs, Árna Thorsteinsson og
Emil Thoroddsen. Undirritað-
ur hlýddi á síðari tónleikana,
sem fóru fram í Austurbæj-
arbíói hinn 12. janúar s.l.
Þótt við íslendingar eigum
marga ágæta söngvara, verð-
ur að viðurkenna, að skólun
þeirra flestra og verkefnaval
hefur verið fremur einhæft.
Hefur hvort tveggja að mestu
miðast við óperuflutning, en
fáir hætt sér neítt að ráði inn
á hið viðkvæma svið óratorí-
og ljóðasöngs, sem gerir ekki
fyrst og frerhst kröfur til tón-
magns heldur tónfegurðar og
fíngerðustu blæbrigða í túlk-
un. Sá mælikvarði, sem ís-
lenzkir áheyrendur leggja al-
mennt á kunnáttu og getu
söngvara, hefur og hnigið
mjög í sömu átt, og lj£}fning
þeirra verið mjög háð því,
hversu háum og vo dugum
tónum söngvarinn get ar kom-
ið upp úr barka sínu, :. Ef til
vill er það ástæða þ ss, hve
hljótt hefur verið v.: 1 söng-
skemmtun Sigurðar Björns-
sonar, enda varð þes : vart á
hljómleikunum, að lekki
kunnu allir áheyrc dur að
meta svo fágaðan o listræn-
an flutning að vv 'iieikum.
Hér kvað við nýr t n í ís-
lenzkri söngmennt, r ð vísu
ekki sérlega voldugu en fag-
ur og með beztu ei kennum
fágaðrar skólunar.
Sigurður Björnsr i mun
vera einí nemandinr ;em lok-
ið hefur söngnámi frá Tón-
listarskólanum í T eykjavík.
Var kennari hans þ; :■ Kristinn
Hallsson. Síðan hefur Sigurð-
ur stundað söngnám hjá hin-
um þekkta söngvar; Gei’hard
Husch við tónlistarrkólann í
Múnchen nokkur urdanfarin
ár. Rödd Sigurðar er orðin af-
burðavel skóluð, björt, hlý og
litrik, raddsviðið samfellt og
þjált. Framburður hans er
frábærlega skýi’, og mótun
verkefnanna á efnisskránni
einkenndist af hófsemd en
djúpri innlifun.
Aðalviðfangsefnið á þessari
söngskemmtun var lagaflokk-
ur Schumanns — Ást skálds-
ins — við ljóð eftir Heine. I
þessu undurfagra verki stoð-
ar litt voldug rödd, ef næm-
leika skortir til að láta í ljós
hin viðkvæmu blæbrigði
dýpstu mannlegra tilfinninga
— ástarþrá og sælu, von-
brigði, sársauka og nístandi
harm — svo að sannfærandi
verði, Til þess er ekki nóg að
hafa íullkomið tEeknilegt vald
á viðfangsefninu, heldur þarí
■ r
■ '
SigurSur Björnsson.
til þess hugljómun, sem lyftir
orðum og tónum í æðra veldi.
Þvi stigi náði flutningur
þeirra félaga, Sigurðar og
Jóns, víða í þessu verki, t. d.
í Iögunum Hör ich das Lied-
chen ldingen og Ich hab’ im
Traum geweinet.
Islenzku lögunum á söng-
skránni og 4 lögum Schuberts
voru einnig gerð ágæt skil.
Ástæðíi er til að geta sérstak-
lega um hlut Jóns Nordals í
þessum tónleikum, því að
sjaldgæft er að heyra slíka
fágun í samleik.
Það verður fagnaðarefni að
fá Sigurð Björnsson til starfa
hér heima, jjegar hann hefur
aflað sér meiri reynslu og við-
urkenningar í list sinni við
skilyrði, sem samsvara hæfi-
leikum hans og veita honum
tækifæri til að ná fullum
þroska á listabrautinni.
I. G.
Hippolyte
drottning
(Ásdís
Skúla-
dóttir)
skoðar
uppdrátt
áð væntan-
Iegum
vígvelli,
að baki
hennar
læðist
félagi
Hera-
ldesar
(Helgi
Haralds-
son).
isl verðugur fulltrúi kvenrétt-
indastefnunnar.
Ekki get ég sagt að leikrit-
ið sé afburða skemmtilegt. Því
Nokkuð er nú síðan nem-
endur Menntaskólans í Rvík
hófu sýningar á „Beltisrán-
inu“ eftir Benn W. Levv. Þeg-
ar þessar linur birtast mun
sýningum lokið liér í Reykja-
vik, en i ráði mun að halda
til Akurey.rar og hefja sýning-
ar þar.
„Beltisránið“ er gamanleik-
ur, sem byggður er á hinni
forn-grísku goðsögn um þraut-
ir Heraklesar og er liér fjall-
að um hina sjöttu þeirra. Seg-
ir frá því cr kappinn Herakles,
ásamt félaga sínum hinum
hrausta Þesevs, kemu r til
Themisskýru, þar sem hinar
herskáu skjaldmeyjar ráða
ríkjum, þeirra erinda að ræna
bejti drottningarinnar. En
höfundur víkur nokkuð frá
goðsögninni að því leyli, að
þeir Herakles og Þesevs reyn-
ast ekki þeir kappar, sem elztu
heimildir geta um, skjald-
meyjarnar ekki vitund her-
ská-ar og i slað einnar drottn-
ingar vcrða þær tvær. Sá vold-
ugi Seifur og hans lögleg ekta-
kvinna Ilera grípa inn í leik-
inn eftir því sem þeiin þurfa
þykir, og lætur þar Her.a ekki
sitt eftir liggja, heldur reyn-
um, sem nú stíga sín fyrstu
spor á leiksviðsfjölunum. Það
er gaman að geta fullyrt, að
þetta sé með betri leiksýning-
var þ-að, að sönn leikgleði leik-
cnda bjargaði því oft frá að
verða lciðinlegt.
I.eikstjóranum Helga Skúla-
syni hefur tekizt mæta vel að
leiðbeina Iiinum ungu leikend-
Meyjar
höll
drottning-
ar, Diosta
t.v. (Krist-
ín Halla
ir) og An-
pea (Val-
gerður
Tómas-
dóttir)
um Herranætur. Undanfarin
ár hafa þessi leikkvöld Mennt-
skælinga notið einstakra
„stjarna", sem að mestu leyti
hafa borið uppi sýningar, en
nú er hópurinn symstilltari og
sýnir jafnari leik.
Seifur og Hera éru leikin af
þeiiri Tómasi Zoéga og Þóru
Johnsom Hann hálfgerður
klækjakarl og ekki við eina
fjölina felldur. Hún kaldlynd,
rökvís og glæsileg marmara-
stytta. Herakles leikur Markús
Örn Antonsson með mestu
ánægju og sarn-a má segja um
Helga Háraldsson, sem sýndi
dágóðan leik og var sérlega
skoplegur í hlutverki hins
hugprúða Þesevs. Drottning-
ar skjaldmeyjanna, Ilippolyte
og Antiope eruTeiknar af Ás-
dísi Skúladóttur og Elfu Björk
Gunnarsdóttur. Ásdís lék af
drottningaiTegum virðuleik og
sómdi sér vel sem Iiippolytc.
Elfa Björk sýndi beztan lcik
og var sérstaklega frjálsmann-
leg á sviði. Járnsmiðinn
Hippobomene 'lélí Guðrún
Hallgrímsdóttir og náði sér
vel á strik, er liún þjálfaði her
skjaldmeyjanna. Smærri lilut-
verk, fóstran Diasta og skjald-
meyjarnar Anþea og Þalestris
eru í höedum Krístínar Höllu
Jónsdóttur, Valgerðar Tómas-
dóttur og Guðfinnu Ragnárs-
dóttur.
Leiktjöld voru einföld í
sniðum og bráðfalleg, gerð af
ólafi Gíslasyni. Áhorfendur,
Menntskælingar í meirihluta,
tóku leiknum mjög vel og
hylltu léikcndur óspárt.
I). G.

Framh, af 4. síðu.
LaxárdaL
Eitt sinn kom Hoítastaða-
Jóhann þar .á næturþeli ,og
krafðist; inngöngu, og kvað
óvíst„ hvor þeipra (Jóhanns
myndi .sænga, hj á gigriði -.um,
nóttina. Lauk þeirra viður-.
eign þannig>. að -Davíð- batt
JóHann frammi í bagardyr-
um, enda V'or ,haum:,afai:- -
men?itað ...bvj^wr:;i/,. . „
Síðar bjó á Sneis Sveinn
Hannesson, kenndur við Eli-
voga, snjall hagyrðingur.
Einhverju.sinni var Jcaupa-.
kqna, á Sneis4 Hólmfxíður
Gtíðnuuidsdnttix að nafni, og
var, það Á hennar yngii ár-
••.u^ Va^.háír^.látwi -bátda
, vcjfabatut.oþaf - ,-úr,; veitunni
einn daginn, og batt hún þá
120 hesta og drakk úr þriggja
pela flösku af brennivíni á
meðan. Hún varð gömul og
dó í kör á Móbergi. , '
Framhald í næsta blaöl.
Hefur þú, lesandi góður, út-
blaðinu okkar nýjaw :á-
Áskrifendasöfnunin er í futl-S'
um,gangi,.
Frjálsþjó* — Laugardaginn ll. fiehrúar 00í: