Frjáls þjóð - 23.12.1965, Blaðsíða 7

<S8S8iiSS9SSSSS»8i8SS38SSiÍSSiSS$8S8$i!S888S88S8»8888SS8888888^88888SSS88SS8«SSSatS88888«S8S8S8S888^PÍ^^88888S888S«S?S8S8SS$^»S888SS888S8S8888S88888888SSS88S!88S8S8»S888888888888888
ómögulegt.
F. ViS verSum eins og
englar.
L. Eins og góSu englarn
ir eSa hinir?
F. Hinir fara ekki til
himna. Þeir eru púkar og
fara til helvítis.
L. Og hvaS gera þeir
þar?
F. Þeir kveljast voSalega.
Þeir brenna.
L. ÞaS er tilbreyting í
því.
F. Þessir englar eru mjög
spilltir, og þeir hafa gert
uppreisn gegn GuSi.
L. Hvers vegna?
F. Hroki. Þeir vildu vera
æSri GuSi.
L. ÞaS var nú nokkuS
langt gengiS.
F. Já, allt of langt.
L. En viS gerum okkur
nú ánægS meS minna.
F. Já, miklu minna.
L. Veiztu þaS, aS ég
gæti hugsaS mér aS byrja
strax aS vera góS.
F. ViS byrjum bará á
stundinni.
L. Bara svona fyrirvara-
laust?
F. Já.
L. ÞaS tekur enginn eftir
því.
F. Jú, GuS tekur eftir því.
L. Ertu viss?
F. Já, GuS sér allt.
L. Og sér hann meira aS
segja, þegar ég er aS pissa?
F. Já, meira aS segja þaS.
L. Nú verS ég dauSfeim-
in.
F. GuS skrifar allt gott,
sem þú gerir, gullnum stöf-
um í mjög fallega bók, og
allar syndir þínar í mjög
ljóta bók, ljótum stöfum.
L. Eg ætla aS vera góS.
Eg vil hann skrifi alltaf
gullnum stöfum.
F. ÞaS ætti ekki aS vera
eina ástæSan fyrir því aS
vera góS.
L. Nú, hvers vegna ætti
ég annars aS vera þaS?
F. Til þess aS varSveita
sakleysiS.
L. HvaS í ósköpunum
áttu viS ? AS varSveita sak-
leysiS ?
F. AS vera hamingju-
samur.
L. Get ég orSiS hamingju
söm, þegar ég er góS.
F. Já, líka.
L. Sakleysi? Er þaS til?
F. Já. (Þögn). Svo er
sagt.
L. (döpur) En hvaS um
þaS, sem viS gerSum áSur
fyrr?
F. ÞaS ljóta, meinarSu?
L. Já.
F. ViS verSum aS skrifta.
L. Allt ?
F. Já, allt.
L. Og líka þaS, þegar þú
afklæSir mig til þess aS
vinir þínir geti sofiS hjá
mér?
F. Já, líka þaS.
L. Og .... aS viS séum
morSingjar? (Hún bendir
á kistuna).
F. Já, líka þaS. (Þögn).
ViS hefSum ekki átt aS
drepa þaS. (Þögn). ViS
erum vond. ViS verSum aS
vera góS.
L. (dapurlega) ViS dráp
um þaS af sömu ástæSu.
F. Sömu ástæSu?
L. Já, viS drápum þaS til
þess aS njóta lífsins.
F. Já.
L. En viS nutum þess
aSeins stutta stund.
F. Já.
L. Ef viS reynum aS
vera góS, þá verSur allt
öSru vísi, er þaS ekki?
F. Jú, þaS verSur full-
komnara.
L. Fullkomnara?
F. Og betra.
L. Betra?
F. Já, þú veizt, hvernig
GuSssonurinn kom í heim-
inn? (Þögn). ÞaS gerSist
endur fyrir löngu. Hann
fæddist í mjög fátæklegri
jötu í Betlehem, og þar sem
hann átti enga peni.nga til
þess aS geta yljaS sér, þá
komu uxinn og asninn og
yljuSu honum meS heitum
andardrætti sínum. Og þar
sem uxinn var afskaplega
sæll yfir aS þjóna GuSi,
sagSi hann: mu, mu. Og
asninn hneggjaSi. Og móSir
barnsins, sem var GuSmóS-
ir, grét, og bóndi hennar
hughreysti hana.
L. Þetta finnst mér
skemmtilegt.
F. Mér líka.
L. Og hvaS varS um
barniÖ ?
F. ÞaS sagSi ekki orS,
jafnvel þótt þaS væri GuS.
Og þar sem fólkiS var svo
harÖbrjósta, þá gaf þaS
því varla matarbita.
L. En andstyggilegt fólk.
F. En dag einn sáu nokkr
ir konungar, sem voru mjög
góSir menn í fjarlægu ríki,
reikistjörnu á himnum. Þeir
fylgdu henni.
L. Hverjir voru þeir, þess
ir konungar?
F. Þeir hétu Melkior,
Gaspar og Baltazar.
L. Nú, þessir sem láta
leikföng í sokkana okkar á
jólunum?
F. Já. (Þögn). Og þeir
fylgdu stjörnunni, og aS lok
um komu þeir dag nokkurn
aS jötunni í Betlehem. Þeir
gáfu barninu allt, sem þeir
höfSu meSferSis á kamel-
dýrunum: heilmikiS af leik
föngum og sætindum og
líka súkkuIaSi. (Þögn.
þau brosa hrifin). O, já, ég
gleymdi því, aS þeir gáfu
því líka gull og myrru og
reykelsi.
L. En mikiÖ!
F. Og barniS var auSvit-
aS mjög ánægt, og líka for-
eldrarnir og uxinn og asn-
inn.
L. Og hvaS gerSist svo?
F. Og svo hjálpaSi dreng
urinn pabba sínum, sem var
smiSur, aS smíSa borS og
stóla. Og af því aS hann
var svo góSur drengur, þá
var mamma Hans vön aS
kyssa Hann.
L. Hann var öSru vísi en
önnur börn.
F. Hann var GuS.
L. Ó, já, auSvitaS . . .
F. ÞaS góSa í fasi Hans
var samt, aS Hann gerSi
ekki kraftaverk í sína eigin
þágu einsog til dæmis aS
fá góSan mat eSa dýr föt.
L. Og hvaS svo?
F. Svo varS Hann full-
orSinn, en Gyöingarnir voru
andstyggilegir og drápu
Hann. Þeir krossfestu Hann
meS nöglum í hendur Hans
og fætur. GeturSu ímyndaS
þér annaS eins.
L. (ánægS). ÞaS hlýtur
aS hafa veriS hræSilega
sárt.
F. Já, hræSilega.
L. Hann hlýtur aS hafa
grátiS mikiS.
F. Nei, alls ekki. Hann
lét þaS ekki eftir sér. Og
enn eitt; til þess aS gera
hann hlægilegri, settu þeir
Hann milli tveggja þjófa.
L. Vondra þjófa eSa
góSra?
F. Vondra, þeirra verstu,
þeirra tveggja verstu, sem
þeir gátu haft upp á
L. Ó, þaS var ljótt.
F. Mm! Og þaS, sem
verra var, þá kom þaS í ljós
aS annar þjófanna var eins
konar svikari! Náungi,
sem blekkti sitt eigiÖ fólk.
L. Sem blekkti sitt eigiS
fólk?
F. Hann hafSi þótzt vera
vondur, og svo uppgötvuSu
þeir allt í einu, aS hann var
góSur.
L. Og hvaS svo?
F. Nú, GuS dó á kross-
inum.
L. Var þaS?
F. Já, en Hann reis upp
á þriSja degi.
L. (ánægS) GuS minn
góSur.
F. Og þaS áttuSu all-
ir sig á því, aS Hann hafSi
veriS aS segja sannleikann.
L. (meS hrifningu): Eg
vil vera góS.
F. Eg líka
L. Strax.
F. Já, strax.
L. Mig langar til þess aS
vera eins og barniÖ, sem
fæddist í jötunni.
F. Mig líka.
(F. tekur um hönd L).
L. (áhyggjufull) : Og
hvaS eigum viS aS gera all
an daginn?
F. GóSverk.
L. Allan daginn?
F. Ja, næstum því allan
daginn.
L. Og þess á milli?
F. ViS gætum fariS í
dýragarÖinn.
L. Til þess aS horfa á
apana gera hitt?
F. Nei. (Þögn). Til þess
aS horfa á hænurnar og
dúfurnar.
L. Og hvaS annaS getum
viS gert?
F. ViS getum spilaS
löngu vitleysu.
L. Löngu vitleysu?
F. Já.
L. Allt í lagi. (Þögn). Er
þaS ekki ljótt?
F. (hugsar) : Nei, þaÖ
held ég ekki.
L. Og hvaS -getum viS
gert til þess aS vera reglu-
lega góS?
F. ÞaS skal ég segja þér.
Ef viS sjáum, aS eitthvaS
angrar aSra, gerum viS þaS
ekki. Ef viS sjáum, aS eitt-
hvaS þóknast öSrum, ger-
um viS þaS. Ef viS sjáum
einhvern, sem er fátækur,
gamall og lamaSur og á
enga vini, förum viS aS
heimsækja hann.
L. ViS drepum hann þá
ekki?
ss
( •
•'
ss
r-fOfCfOfOfOfOfCfOfOfOfOfOfOfOfOfOfOfOfOfOfOfOfe^ofOfC'Ýi
• *•o*o«c*o«o*c«c»o*o«o*o*o*o*o*o*ðfo#o#Ofo#Ofc*c«o*o*ðí
%
F. Nei! ;•
L. Vesalings gamli maS-
urinn!
F. En þú virSist ekki
skilja, aS viS getum ekki
drepiS fólk framar.
L. Ó! Haltu áfram.
F. Ef viS sjáum konu,
sem er aS burSast meS eitt-
hvaS þungt, þá hjálpum viS
henni. (Rödd dómarans).
Ef viS sjáum einhvem
fremja ranglæti, komum viS
í veg fyrir þaS.
L. Ranglæti líka?
F. Já, líka þaS.
L. (ánægS): ViS hljót-
um aS verSa mjög þýSing-
armiklar persónur.
F. Já, mjög.
L. (áhyggjufull): Og
hvernig vitum viS, hvaS er
ranglæti?
F. ViS getum okkur bara
til.
(Þögn).
L. ÞaS verSur leiöinlegt.
(Þögn. Fidio missir móS
inn).
L. Þetta verSur alveg
eins og hvaS annaS.
(Þögn).
L. Okkur leiSist líka aS
vera alltaf góS.
(Þögn).
F. En viS reynum.
„Blaek and Blue“, eftir
Louis Armstrong heyrist úr
fjarska.
TJALDIÐ.
Þý8s Bryndís Schram.
Ríkisútvarpið
Óskar hlustendum sínum og
landsmönnum öllum
GLEBILEGRA JÓLA
OG FARSÆLS KOMANDI ARS
Þökk fyrir liðið ár.
Rikisútvarpið 1
f
1
1
1
?i?iSitiTStS?SSi-SSSs^?SSS*SS2?S?S?SS-iS2?g?iSSSsS3SSSSSSSSSSSSgS-SSSSSSSSS8SSSSSSS«gSSSSSSSSSSSSS8S8SSSSSSSSSSSSS8S8SSSSS8SSSSS8S8*8SSSSSSS8SSSSS8SSSSSSSSSSiSSS£SS8SSSSSSSSS8^S8SSS*SSSSSSSSSSS8SSSSS®S8SS?S8SS$SSSSSSS8$SSSSSSSS88S8S28S8?8SSSSS£S
Frják þjóS — JÓLABLAÐ