Alþýðublaðið - 30.05.1922, Side 4

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Fulltr úaráðsf undur
annað kvöld (miðvikudag) kl. 8.
— Kenwortby þingmaður hét
Bretinn, sem getið var utn fyrir
nokkru að gert hefði fyrirspurn í
þinginu enska út af sektum er
enskir togarar höfðu fengið hér
við land, Harmswortfe skrifari í
utanríkisráðuneytinu svaraði hon
um, og kvað stjórnina mundi láta
rannsaka málið, eí hægt væri að
benda á einstakt atvik, þar sem
ástæða væri tii kvörtunar. Við
þetta sat.
— Seint f apríl kom vatmflóð
svo mikið í á, er rennur hjá „Fort
Worth* f Texas, að menn urðu
að flýja upp á húsþök og ieita
hælis f trjátoppum. 1500 menn
urðu húsviltir, og II druknuðu, er
bsti hvoifdi, sem var að bjarga
flóttafólki.
— 6 menn fórust nýlega í flug
vél, sem var á leið frá Key West
í Florida til Nassau á Bshma-eyj
um f Vesturindfum. Flugvélin hvarf
gersamlega óg hefir ekkert til
hennar spurzt þrátt fyrir nákvæma
leit á mörgum flugvéium.
— Tvær pappfrsverksmiðjur f
Noregi, sem ekkert hefir verið
unnið f um alllangan tfma, hafa
nýskeð tekið til starfa aftur. Uoi
350 menn vinna f báðum verk-
smiðjunum.
— í apríimánuði sökk gufu-
skipið „Albert Taylandier', sem
var á leið frá Rotterdam með
kolafarm. Skipið sökk í Ermar
sundi og bjargaðist aðeins einn
maður af skípshöfninni, sem var
32 menn.
— Þýzk rússneskt loftferðafélag
sem á að annast ioftferðir milii
Moskva og Köniingsberg, hefir
pantað, hjá holleozkri fiugvélaverk
smiðju, 10 farþegaflugvélar af nýj
ustu gerð, með 375 hestafla hreyfi
vélum, er fljúgi til jafnaðar 170
km. á klst í vélunum verða þ'jú
rúm ætluð sjúklingum, en þeim
má breyta f sex manna pláss
Stórt farmrými er f véiunum
— H/f. Karl Luads verksmiðjur
f Daam. héidu nýlega aðalfund.
Kom þá í Ijós að alt hlutaféð, að
upphæð 4 milj. kr., var tapað.
Stafar tapið að sumu leyti af inn-
ðutningi á þýzknm emaiíleruðum
varningi, en einkum af verkbanni
atvinnurekenda, sem algeriega koll
steypti félaginu.
Tilkynning’.
Þeir sem óska að fá viðgerða,
hreinsaða og málaða métoffhf
hvort heidur f skipum eða á
iaudi, geta komist að góðum skil-
málum Uppl. á afgr. blaðdns.
Att er nikhelerað
og koparhúðað f Fálkanum.
Svlpa merkt, tspaðiit fyrir
nokkrum dögum á Hverfisgötunni.
Skilist á afgr. blaðsins.
Kaplmannsrelðhjól
er til sölu f Þingholtsstr. 26 uppi.
Alþbl. ko8tar I kr. á mánuðl.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Edgur Rict Burrougks-. Tarzan.
tíu mlnútur fanst hún og lögðu þeir félagar þá af stað
til strandarinnar.
Ferðin sóttist þeim seint, því þeir báru sex dauða
menn. Tveir höfðu um nóttina látist af sárum. Sumir,
sem eftir lifðu, voru svo særðir, að þeir þurítu hjálpar
við.
Charpentier lagði af stað tii strandarinnar til þess að
fá liðstyrk, svo hægt væri áð sækja heim villimennina
og bjarga d’Arnot ef unt væri.
Þeir félagar komust ekki heim fyr en degi var tekið
að halla, en heimkoman var tveimur þeirra svo mikið
gleðiefni, að þeir gleymdu öllum þjáningum og þreytu.
Þegar hópurinn kom út skóginum, var Jane fyrsta
manneskjan, sem Porter og Clayton sáu úti fyrir kofa-
dyrunum.
Hún rak upp gleðióp og hljóp á móti þeim til að
heilsa þeim; hún hljóp upp um hálsinn á föður sínum
og grét af gleði. Porter barðist við að láta sem minst
béra á geðshræringu sinni, en honum tókst það ekki.
Loksins huldi hann höfuðið við barm dóttur sinnar og
grét eins og barn.
Jane leiddi hann að kofanum, en Frakkarnir fóru til
strandarinnar. Nokkrir félagar þeirra komu þar á móti
þ.eim.
Clayton vildi lofa feðginunum að vera einum, svo
hann fór niður í fjöruna og talaði þar við herforingjana,
unz bátur þeirra lagði af stað fram að skipinu, því
Charpentier þurfti þar að segja hvernig farið hefði.
Clayton gekk nú í hægðum sínum til kofans. Hann
var gleðidrukkinn. Konan sem hann unni var heil á
húfi.
Honum var forvitni á að vita hvaða kraftaverk hefði
bjargað henni. Honum fanst það því nær ótrúlegt, að
hún væri enn á lífi.
Þegar hann nálgaðist kofann, kom Jane út. Er hún
sá hann skundaði hún til hans.
„Jane" 1 kallaði hann, „gæfan hefir sannarlega verið
okkur hliðholl. Segið mér hvernig þér komust undan —
hvaða kraftaverk bjargaði yður“.
Hann hafði aldrei áður nefnt hana skýmarnafni
hennar. Fjörutíu og átta stundum fvr hefði það valdið
Jane þægilegrar feimnistilfinningar að heyra Claytoo
nefna það — nú skelfdi það hana.
„Clayton*, mælti hún hægt, og rétti fram hendina,
,má eg þakka yður fyrir drengilega framkomu við föður
minn. Hann er búinn að segja mér, hve göfugmann-
legur og sjálfsfórnandi þér hafið verið við hann. Hvernig
megum við endurgjalda yður það að verðleikuml*
Clayton tók eftir því, að hún heilsaði honum ekki
eins kumpanleg og venjulega, en honum fanst það
ekkert undarlegt. Hún hafði orðið fyrir svo mörgu.
Hann áttaði sig á því, að hér var hvorki staður né
stund til þess að játa henni ást sfna.
„Launin hefi eg þegar hlotið", mælti han'n. „Mér
nægir að sjá ykkur bæði ánægð og heil á húfi. Eg efast
um að eg hefði lengur getað afborið hinn þunga og
þögula söknuð hans.
Aldrei á æfi minni hefir mér liðið ver, ungfrú Jane;
þegar svo þar við bættist mín eigin hrygð — söknuður,
sem eg aldrei áður hefi þekt. Hrygð hans var svo
mikil — svo takmarkalaus. Það kendi mér, að engin
ást, ekki einu sinni ást manns á konu sinni, getur verið
eins einlæg, eins djúp og fórnfús og ást föðurs til dóttur“.
Jane laut höfði. Hana langaði til þess að spyrja
einnar spurningar, en það var eins og hún skammaðist