Mánudagsblaðið - 01.05.1950, Blaðsíða 2

2
MÁNUDAGSBLAglÐ
Mánudagurinn 1. maí 1950,
Viljið þið giftast stúlkur?
Skjall og skrum
hrun - þið
Effir prófessor Andre Mauroðs
Það má vera, að þið séuð undrandi, að prófessor skuli
Teyna að kenna ykkur um ástir og giftingar. Ef til vill
haldið þið, að lífið kenni ykkur þau mál betur en nokkrir
kennarar. Kannske, en lífið kennir ykkur liægt og bítandi,
gegnum þrautir og vonbrigði. I»ví ættuð þið ekki að læra ai
reynslu annarra?
Það er talið, að menn reyni að ná ástum kvenua — en
raunverulega er það stúlkan, sem breytir kunningsskap og
kéleríi í hjónaband. Stúlkurnar eru sagðar bíða eftir pilt-
unum. Að vísu — eins og kóngulær bíða í netum sínum.
Það er rétt hjá stúlkunum, að iáta mennina giftast sér.
Á þann hátt eiuan verða þær fyllilega hamingjusamar. Gg
kvenfóikið verður að gera ýmsar „kunstir“ til þess að ná
yilja sínum, því að menn elska freMð.
En allir karlmenn eru montnir og fuílir sjálfsálits. Það er
sama, hvað maður er ljótur — ef-stúlka segir honum, að
henni finnist liann fallegur, þá trúir hann því eins og nýju
neti og er upp með sér.
Eg ætla að sýna ykkur, að stytzta leiðin frá kummings-
skap í hjónaband er, að stúlkan hafi áhuga á atvinnu
jnannsins og sýni honum aðdáun.
... Lærið aí reynslu annarra
verður mannsins
nappið hann
Við skulum ímynda okk-
ur dálitla sögu.
. Við höfum tvær persónur.
María er tuttugu ára og ynd-
isleg. Philip er 27 ára og
arkitekt.
Þau eru í sumarfríi við
ströndina og flatmaga í sand-
inum. Hann kvartar um, að
hún sé köld við hann. Hún
kvartar um, að þó hann langi
til að fá hana til að dufla við
sig, þá segi hann henni aldrei,
að hann elski hana.
Hann: Ást? Hvað er ást?
Mér þykir þú betur vaxin en
nokkur önnur stúlka hér um
slóðir. Þú ert sú eina, sem
mig langar til að vera með
og horfa á. Er það ást?
Hún: Nei, það er ekki ást.
Vöxtur minn . . . . ég gæti al-
veg eins verið teikning. Eg
hef tilfinningar og hugmynd-
ir, Philip. Þú ættir að muna
það. Þú ættir ekki að kyssa
mig aðeins vegna þess, að
það er tunglsljós og stjörnu-
hjart.
Hann: Hvers vegna ætti ég
að kyssa þig?
Hún: Vegna þess að ég hef
isagt eitthvað, sem þér líkar,
eða vegna þess að við höfum
dáðst að einhverju saman. —
Mig lang^ar helzt að kyssa þig,
jþegar þú talar um hlutina.
Skjall.
Hann: Hvaða hluti ? Og hún
segir hopum, að það sé, þeg-
&v hanh tali af svo miklum
áhuga um atvinnu sína.
Sjáið þið, hveraig hún
skjallar hann. Hún segir, að
þegar hann talar um eða skýr
ir jafnvel erfið atriði atvinnu
sinnar, þá skilji hún þá. Og
Ihún segir, að þegar hann tal-
ar um þá, þá verði hún „upp-
numin“.
„Það er eins og þegar við
syndum saman,“ segir hún.
„Þessar stóru öidur . . strax
og þú leggur handleggina yf-
ir axlirnar á mér til þess að
hjálpa mér, þá 'verð ég ekki
hrædd. Eg verð gagntekin."
Þetta kemur Philip alveg úr
jafnvægi. Hann hættir um-
ræðuefninu og missir jafnað-
argeðið og á erfitt um að
stjórna tilfinningum sínum.
(Og þar sem María er það,
sem hún er, kvenmaður, þá
notar hún tækifærið til þess
að reyna sjálfstjórn hans og
kyssir hann langa rafmagns-
kossa.
En einmitt þegar Philip er
að komast í gang, þá hættir
hun og fer að ræða um allt
aðra hluti — veraldlega hluti
og framtíðaráætianir hacs og
vonir.
Og hann segir henni allt.
Og það væri sannarlega leið-
inlegt fyrir hana að hlusta á
það, ef hún hefði ekkert á-
kveðið í huga í sambandi við
hann.
Hann segir henni meðal
annars, að eftir um það
bil ár, þá hafi hann tækifæri
til þess að ferðast tii útlanda
fyrir fyrirtæki sitt. Og hún
andvarpar og segir: „Mikið
ertu heppinn — ég elska
ferðalög."
Áður en hann veit af, hefur
hann sagt: „Því kemurðu ekki
með mér, María?“
Og hún svarar: „Pabbi og
mamma myndu aldrei leyfa
mér að fara í ferðalag með
manni, sem ég væri ekki gift.“
En hann er óveiddur enn.
Slæg kona myndi byrja ástar-
atlot aftur. María veit, að enn
er ekki kominn tími fyrir
rómantík. Gifting er, þegar
öllu er á botninn hvolft ekki
tómir kossar og ástarbrögð.
Svo enn einu sinni gerir hún
sér upp djúpan áhuga og
skjallar: „Mikið var það gott,
að ég sagði pabba, hvílíkur
ágætismaður þú ert.“
„Sagðirðu honum það?“
segir Philip. „Það er skrítið.
Eg sagði mömmu það einmitt
í gærkvöldi, að ég hefði loks-
ins fundið stúlku, sem skildi
mig. Flestum stúlkum finnst
ég vera of alvarlegur.“
María sannfærir hann um,
að alvara sé hans bezti eigin-
leiki. „Vinir mínir segja mér,
að ég sé alltof alvarleg," seg-
ir hún. „Þeir segja, að ef
stúlka sé lagleg, þá hópist
menn í kringum hana. En ég
vil ekki lifa fyrir karlmenn-
ina. Eg vil lifa fyrir sjálfa
mig.“
Og hún segist ætla að verða
atvinnustúlka.
„Þú verður það ekki,“ seg-
ir hann. „Þú giftist.“
„Giftist?" segir hún með
uppgerðarundrun. „Nei, alls
ekki. Giftast hverjum?"
„Mér,“ segir hann.
María hefur náð sér í mann.
Hvað getum við lært af henni ?
Ef gifting er takmark þitt,
láttu sem þú hafir áhuga á
því ,þegar menn tala um at-
vinnu sína og sjálfa sig.
í ástum eins og í stjórn-
málum verða þeir einir lán-
samir, sem kunna að láta sér
leiðast, og þeir verða fyrr lán-
samir, sem látast njóta sín,
þegar þeim leiðist.
Þarf ég að benda á það, að
þessa aðferð, sem við vorum
að at’huga, verður að heim-
færa við kringumstæðurnar.
Ef hann er bóndi, verður þú
að sýnast snarvitlaus í nýja
súrhéysturninum hans, app-
aratið, sem gefur kúnum
hans upp á eigin spýtur og
traktorinn, sem gerir bók-
staflega öll ræktunarstörfin
á heimilinu.
Sé hann bakari, þá gildir
sama máli um kökurnar,
brauðin, kexið og allt það,
sem að þeirri iðn lýtur. Ef
hann er stjórnmálamaður, þá
verður þú að vera tilbúin með
flokkslínuna á hverju augna-
blikinu.
Brúðkaupsferðin.
Þegar þú ert nú orðin trú-
lofuð, þá hefur enginn efni á
að gefa þér ráð fyrr en brúð-
kaupsferðin byrjar. Byrjanir
eru alltaf skemmtilegar. Erf-
iðleikar lífsins eru enn ekki
byrjaðir.
Þeir byrja með brúðkaups-
ferðinni.
Allt i einu er tveim mann-
eskjum, sem vart þekkja
hvort annað, kastað saman
í hjónabands hítina. — Þau
halda, að þau þekki hvort ann
að, en raunverulega þekkja
þau aðeins hinar viðsjálu hlið-
ar ástarinnar.
Við skulum athuga ástand-
ið hjá Philip og Maríu á járn-
brautinni, sem flytur þau í
brúðkaupsferðina.
Fyrst:
IIVAÍ) EKKI SKAL GERAÍ
Þau byrja með því að tala
um vinina, sem voru viðstadd-
ir giftinguna.
„Allar þessar sveittu hend-
ur, sem við urðum að taka í,“
segir Philip. „Eg elska þig
mjög mikið, María, en ætt-
ingjar þínir eru einkennilegt
samansafn. Hver var þessi
gamli skarfur, sem alltaf var
að segja: „Passaðu hana,
góði, passaðu hana vel.“
Maríu rann kalt vatn milli
skinns og hörunds, þegar
hann minntist á „skarfinn“,
og bendir honum á, að þessi
„gamli skarfur“ sé uppáhalds
frændi hennar. Og síðan spyi’
hún: „Hvér var þessi grann-
vaxni maður, sem alltaf vildi
-vera að kyssa mig?“
Samtalið heldur áfram í
hættulega átt og Philip segir:
„Þetta hefur verið hræðileg-
ur dagur, en þó var það dá-
lítil bót, að Kristín var yndis-
lega falleg.“
Þetta er ekki heppilegt að
segja á þessu augnabliki. —
Maríu hefur lengi grunað, að
Philip hefði verið hrifinn af
Kristínu, og heldur að enn
eimi eftir af þeirri hrifningu.
Og samtalið verður að rifrildi.
„Veiztu, hvað Bernhard
Shaw sagði, þegar einhver
spurði hann, hvort hann áliti
það óhamingju að giftast á
föstudegi," spyr Philip beizk-
lega. „Hann svaraði: Auðvit-
að, því ætti föstudagur að
vera undantekning?“
Þetta er nóg. María fer að
gráta og snýr sér út í horn í
klefanum, en Philip hreyfir
sig ekki.
RÉTTA LEIÐIN
Auðvitað getið þið sagt að
fólk hagi sér ekki svona eftir
gifttinguna. En það er þó
mögulegt, — því að gifting-
ardagurinn er alltaf erfiður,
jafnvel fyrir stúlkuna, sem
hertók manninn. En við skul-
um athuga, hvernig þú ættir
að haga þér við svona sér-
stakt tækifæri.
Það er sama daginn á sömu
jámbrautinni og sömu hjúin.
Hann: „Loksins erum við
saman, fyrir fullt og allt. Eg
er svo hamingjusamur, María.
Hún: „Eg líka, Philip.“
Hann: „Réttu mér höndina,
María — það er yndislegt að
halda í hönd konunnar sinnar
og hugsa, að það, sem eftir
er ævinnar get ég haldið í
hönd hennar eins og mér sýn-
ist .... það er að segja, ef
hún vill það.“
Hún: „Ó, hun mun vilja það
alltaf, Philip.“
Hann: „Elskan, ég ætla að
kyssa þessar töfrandi varir.
Að hugsa sér, að við getum
kysst alltaf eins og þú segir.
Eg vli halda þér, ekki vegna
hvemig á ég að koma orðum
að því? .... löglega trú mér.
Eg vil halda þér, ekki vegna
þess, að lögin mæla svo fyrir,
heldur vegna hins, að þú ert
mín.“
Hún: „Það er meira en það,
Phihp. Eg hef kosið að vera
þín. Héðan í frá lifi ég ekki
fyrir mig sjálfa., heldur fyrir
þig líka.“
Hann: „Ef þú heldur áfram
að segja þessa fögru hluti, þá
hætti ég aldrei að kyssa þig.“
Og svo framvegis..........
Ég undirrit . . . . . óska eftir að gerast áskrifandi að
Mánudagsblaðinu.

Utanáskrift:
Mánudagsblaðið
Reykjavik »