Mánudagsblaðið - 25.09.1950, Blaðsíða 8
rJTl
úmá! í S.4meriku - Ktsskíss e'ða Bangbang
Skálaið Christopher Isherwood, sem hefur ferð-
ast í hálft ár um Suður Ameríku, hefur nýlega, gefið
út bók um ferðalag sitt.
I bókinni er margs getið um háttu S.-Ameríku-
manna og m. a. eftirfarandi:
Isherwood var á ferð i einu smáríki í S.A. og
dvaldist þá þar í þorpi einu. Þetta var um páskana
og voru mikil hátíðahöld hjá íbúunum. Fremst í
skrúðgöngunni var mikið likneski af Jesú Kristi, en
þeir innfæddu höfðu fundið upp á því að setja á hann
skátahatt, en á eftir líkneskinu gekk hljómsveit þorps-
ins og lék hið alkunna „I Can’t give you anything but
love, baby“.
★
Ibúum á eyju einni í Kyrrahafi hafa nú verið sendar
amerískar kvikmyndir um skeið og þess jafnframt
getið, að þetta sé til þess að auka menningu þeirra.
Nú hefur þess orðið vart, að eyjaskeggjar hafa
skipað myndunum í tvo flokka og ekki óalgengt, að
þeir spyrji náungann hvort þeir hafi séð síðustu kvik-
myndina. Spurning þeirra er ofur einföld en þó felur
hún í sér ótrúlegan sannleika um amerískar myndir.
,,Er það kisskiss eða bangbang mynd, sem þeir sýna
núna?“
Menn eru réttilega reiðir því, hveru ástandið er
nú slæmt í sigarettumálum hér. Tóbakseinkasalan
hefur á boðstólum ákaflega lélegt tóbak og skýringar
forstjóra tóbakseinkasölunnar eru einskis virði.
Ef hann aftur á móti gæti sagt okkur, hverjir
hafa umboð fyrir tegundir eins og t. d. OK, Convoy,
Astorias, etc., þá yrði ástandið ef til vill skiljanlegra
öllum þorra manna.
ForraaSur Fjáríiagsráðs ...
Framhald af 1. síou.
verið í Fjárhagsráði. En dæmið er táknrænt um þau
vinnubrögð, um þær kííkur og um það svívirðilega
óréttlæti, sem við gengst innan skrifstofuveggja ráðs-
ins. í Bandaríkjunum hafa háttsettir embættismenn,
jafnvel persónulegir \inir forsetans, verið dæmdir frá
embætti og æru fyrir það að Ieggja jafnvel vilyrði sitt
með því, að einhver kunningi þeirra eða venzlamaður
fengi fremur einhverja samninga við ríliið en annar
umsækjandi. Hér Iejfir dómsmálaráðuneytið sér að
láta það viðgangast, að opinberir starfsmenn brjóti
svo freklega orð og eiða embæíta sinna, ,að það gangi
glæpum næst. Ekki einnngis gegn einstaklingum, held-
ur þjóðinni i heild.
Svo langt gengur ósvífni manna eins og
meðlima Fjárhagsráðs, að þeir beinlínis neita að
koma f ram með opinber plögg um störf sín, þó að
sjálft Alþingi fari þess á leit að sjá þau. En í
öðrum tilfellum eru slík plögg ekki fyrir hendi.
Það þarf ekki sérstakan, útlærðan mann til þess
að sjá, að þessir menn hafa einhverju að Ieyna,
sem ekki má koma fram. Það er ekki nýtt að hið
opinbera ryðjist inn í einkahirzlur fyrirtækja,
sem þau gruna um svik og hafi á brott með sér
allt bókhald þeirra, en þegar til opinberra nefnda
á að leita, þá neita meðlimimir beinlínis að láta
slík plögg af hendi.
Slíkar yfirhyímingar ganga glæpum næst.
Góð kvikmynd
Framhald af 2. síðu
alltaf óttazt einkennisföt, og
af ótta við að verða drepinn
flýr hann með hópi annarra
bama. ÖIl börnin nást nema
hann og annar, sem dnikknar,
ágæfir hijómleikar
einlægni ungfrú Simonar
rnunu færa henni heiðavíða
frægð Einbúans í Atlants-
hafinu. — Þetta er árangur
áhuga og dugnaðar — þvi
flest íslenzkt listafólk, gónir
allt sitt líf upp í himininn, von
andi að þaðan rigni niður gulli
og grænum skógum. — Bíð-
andi hvert ár eftir nokkur
þús. kr. styrk frá úthlutunar-
nefnd hins háa Alþing-
is. — Fritz Weisshappel
aðstoðaði. Weishappel er
alltaf hinn trausti og list
ræni undirleikari, jafnvirk-
ur og vandvirkur að spila
gamla Gluck sem orkester
partitúr Puccinis.
Sig. Skagfieid
en síðan snýst myndin um líf
Maliks litla þar til hann er
tekinn í hálfgert fóstur af
bandarískum verkfræðing.
Mynd þessi fellur aldrei niður,
en heldur áhuga áhorfenda
vakandi frá byr jun. Hvert at-
riði er hnitmiðað, en hvergi
kemur fram áróður gegn
nokkurri þjóð, aðeins fyrir
hinu göfuga málefni.
Metro-Goldwin-Mayer fé-
lagið í Hollywood og Praesens
Film, Zurich, hafa í samein-
ingu séð um kvikmyndun, en
allt samtalið fer fram á
ensku, þótt bæði þýzku,
pólsku o. fl. bregði við.
Það hefur bjargað myndinni
mest og jafnvel gert hana að
þeirri ágætismynd, sem hún
er, að evrópskir kvikmynda-
starfsmenn hafa haft hönd í
bagga með öllum framkv.
Svona efni myndi ekki skyn-
samur maður treysta í hönd-
um bandarískra kvikmynda-
framleiðenda eingöngu. —
A. B.
CLIO
Framli. af 5. síðu
rífast. Það liggur í hlutarins
eðli, að hjón rífist.. Hér um
bil 15 af hundraöi rífast út
af peningamálum“.
Hann segir, að eiginkon-
ur kvarti oftast undan því
að eiginmenn þeirra séu
ekki nógu hugsunarsamir
við þær og bjóði þeim ekki
nógu oft út á mannamót.
(Venjulegu fólki eins og
mér verður það á að hugsa,
að ,,all staðar í heiminum
er kvenfólkið eins!“)
Dr. Locke segir, að eigin-
menn hafi oftast kvartað
sárast undan því, að venzla-
fólk konu hans — (aðallega
tengdamamma!) — træði
honum um tær með lang-
vinnum og ótímabærum
heimsóknum.
Sérfræðingurinn, Locke,
segir það vera reglu, að yf-
irleitt hafi hamingjusam-
lega gift fólk sameiginlegar
„interessur“. „Hamingju-
sömum hjónum þykir gam-
an að því að lesa góðar bæk
ur saman, hlusta á góða tón
list eða útvarpið (hm! den
var go!) í sameiningu. Einn
ig hafa hamingjusöm hjón
venjulega sameiginlegar
„interessur" í sporti, eins og
t.d. skíðaferðum, golfi, tenn
is, eða þvíumlíku“. (Þá veit
maður það!)
Locke segir, að þau hjóna
bönd sem oftast enda í
skilnaði, séu þau, þar sem
eiginmaðurinn og eiginkon
an hafa það eitt sameigin-
legt, að þykja gaman að því
að dansa og fá sér glas.
„Þá vakna lægstu hvatirnar,
báöir aðilar daðra á báöa
bóga, og allt fer í uppnám“,
segir dr. Locke með vand-
lætingarsvip.
Hann segir, að helmingur
allra fráskildra kvenna, sem
hann hafði talað við hafi
kvartað undan því, að eig-
inmaðurinn hafi drukkið of
mikið. Og í þrem tilfellum
af hverjum fimm var skiln-
aöarsökin sú, að haldið hafi
verið fram hjá.
Sumir fráskildir sögðu
einfaldlega, að þau elskuð-
ust ekki lengur,---------
En Dr. Locke er nú í þann
veginn aö gefa út bók um
þessi mál, og getið þið þá
lesiö nánar þar um þetta
allt saman.
En nú verður fávísum
leikmanni á að hugsa: Ef
það er svona einfalt, að
ekki þurfi nema koss á dag
til þess að halda hjónaband-
inu hamingjusömu,--------
af hverju kyssa þá ekkki all-
ir eiginmenn konur sínar á
hverjum degi og eru ham-
ingjusamir? Menn skyldu
ætla, að það væri billegra
en að leggja í kostnaöar-
samt skilnaðarmál?
Ætli það sé ekki annars góð
speki hjá katólskum mönnum
að banna skilnaði? Þá verö-
ur fólk bara að sætta sig
við maka sína, — rétt eins
og afi og amma áður fyrr?
CLIO
SKRÍTLUR
Forstjórinn: Nú, og hvers-
vegna fóruð þér úr síðustu
stöðunni, sem þér voruð í?
Unga stúlkan. Mér var sagt
upp, af því að ég kyssti for-
stjórann.
Forstjórinn: Þér getið
byrjað strax í dag.
— O —
Kennarinn: Getur þú sagt
mér, hvort þessi hauskúpa er
af karli eða konu ?
Nemandinn: Hún er aí
konu.
Kennarinn: Af hver ju held-
ur þú það ?
Nemandinn: Kjálkarnir eru
svo slitnir.
— O —
Stóra systir: Hvað er þetta,
þú kemur heilum tíma fyrr en
venjulega úr skólanum?
Litli bróðir: Já, í dag sat ég
ekki eftir.
— O —
Frúin: (Maðurinn hennar
hafði dottið útbyrðis). 1 ham-
ingju bænum bjargið mann-
inum mínum, hann er með alla
peningana á sér.
— O —
Erla: Hvað á ég að gera.
Andlitið á mér er eins og það
sé allt stungið, mig logsvíður
í það.
Sigga: Segðu honum að
raka sig.
Ritstjórn
Þjóðviljans
Framhald af 1. gíðu.
þær persónulegu árásir,
sem blað þeirra hefur gert
á einstaklinga, með upp-
íognum sögum og svívirð-
ingum, enda ætlast víst fá-
ir til, að leiguþý á borð við
ritstjóra Þjóðviljans munl
lygar sínar stundinni leng-
ur.
Það er svo frá sjónár-
miði þessara manna glæp-
ur, sem varðar við lög, ef
kona flokksbróður þeirra
Icitar til utanríkisráðherr-
ans, vegna þess að ekki hef
ur heyrzt frá manni henn-
ar grunsamlega lengi. Hvað
olli hinni miklu þögn Ein-
ars? Er það satt, að skoð-
anabræður hans innan járn
t jaldsins hafi kúskað hann,
vegna þess að Einar þótti
of óstyrkur á „línunni“ ?
Það kann að „varða við
lög“ hjá kommum, ef kon-
ur óttast um menn sína,
sem of lengi dvel jast í sælu-
ríkinu, en hjá vitibomu
fólki er slíkt ekki talið til
afbrota.
Hitt getur ritstjóm Þjóð
viljans gert sér ljóst, aðhér
verða hvorki afturkölluð
skrif blaðsins um þetta
mál né afsökunar beðizt á
nokkurn hátt. Ógnanir rit-
stjórnarinnar skelfa okkuí
ckki stórlega.
Við höfum áður lieyrt
grísi gnyðja.