Mánudagsblaðið - 10.12.1951, Blaðsíða 3

Mánudagur 10. des. 1951
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
3
Bók frá Nátlurulækningafél. fslands
I Jíms Mie^kríkings
Trúlar og ioddarar
Reykjavíli er ekki ennþá
orðin nógu stór bær til að
bera uppi mjög fjölbreytt
skemmtanalíf. Það hefur
komið berlega í Ijós nú á
síðustu mánuðum. Iimlend
skemmtanastarfsemi er
orðin svo margþætt, að fáir
gera sér greín fyrir I fljótu
bragði. Svo bætist útlenda
skemmtifólkið við eins og
minkaplága og dregur
liundruo þúsunda úr vös-
um bæjarbúa. Truxa, Zoo,
Ursus og jazzararnir fylla
mælinn og gera það að
verkum, að sú skemmti-
starfsemi, sem á upptök
sín í bænum sjáJfum, þrífst
ekki. Þjóðleikhúsið og
Iðnó, bíóin og Bláa stjarn-
an, allt er rekið með tapi.
Reyndar er það orðið móð-
ins að reka allt með tapi,
og enginn þykist maðnr
með mönnum, nema hann
geti sagt með augnaráði,
sem minnir á píslarvottslýs
ingar bíblíunnar: „Egtapa,
blessaður vertu, ekkert
nema tap!“ En það rnun
rétt vera, að Reykjavík ber
ekki uppi þá inniendu
skemmtistarfsemi, sem í
boði er, ef alls konar trúð-
ar eiga að leika lausum
hala. Auðvitað kemur ekki
til mála að veita Rósen-
krans, eða öðrmn neinn
einkarétt á að láta mönn-
um leiðast hér í borginni og
borga peninga fyrir að sitja
uppstilltir undir falskri
dramatík eða kreista úr sér
uppgerðarhlátur, af fní
skemmtunin kostar nokkur
hundruð krónur með öllu
og ölíu.
Vissulega er rétt, að þeir
innlendu hafi sitt aðliald,
en hiít er syo réít, að það
er nokkuð langt gengið að
sleppa hér á Iand svo að
segja í einu á sama hausí-
inu, töframönnum og trúð-
um, ljónum og dansbjörn-
um og lobs jözzurum. Þetta
er allt of mikið í einu.
ífpp me§ þjófana
Eingulreiðin hjá okkur
birtist í mörgum myndiun.
Lítum íii dæmis á þá svo-
nefedu menningar- og góð-
gcrðarstarfsemi. Nn er svo
komið, að dyrabjallan og
síminn stanza varla af betii
og bænarkvaki binna og
annarra stofnana og fé-
laga. Tala liappdræthmna
er legíó og svo mikið við
haft, að þau fá fyrír skýrsl-
ur sínar um drætti sama
plássið í Morgunblaðinu og
Bj arni Benediktsson hefur
fyrir kosningar. Miðasöl-
urnar eru líka orðnar nær
óteljandi, og þeir dagar árs
ins, sem helgaðir eru ein-
hverjum sníkjum, scm
keppast um að vera guði
þóknanlegri en hinar, eru
orðnir hundmargir og fer
fjölgandi ár frá ári. Svo
eru öll heilbrigðis- og lækn-
uigafélögin, jarðnesk og
himnesk, en öl! jafnbanvæn
fyrir heilbrigt fólk, hvað
þá það, sem er veiklað af
sjúkdómum. Loks eru svo
ailar prívatsníkjurnar fyr-
ir voíaða og vanaða. Allt er
þetta komið út í slíkar öfg-
ar að borgararnir eru hætt-
ir að hafa stundlegan frið
fyrir betli. Fyrir dyrum
þeirra standa börn eða full-
orðnir og sníkja mismun-
andi ísmeygi- eða frekju-
lega peninga fyrir eitt eða
amiað, sem á að vera sjálf-
sagt og bráðnauðsynlegt.
Svo eru menn að óskapast
yfir því, þó stolið sé við og
við einhverju, sem um mun
ar. Eg segi fyrir mig, að
heldur vil ég sæmilega
þjófnaði við og við en þess-
ar seigdrepandi snílijur. Eg
vildi miklu heldur láta
stela af mér einu sinni dá-
litið sniðuglega af þjófi —
ég segi þjófi og þá helzt
maimi, sem kaim sitt hand-
verk, heklur en láta ýmist
narra út úr mér eða pressa
með frekju ár eftir ár f jár-
hæðir, scm samtals eru á
við marga „stórþjófnaði",
eins og þeir eru kalíaðir hér
í bæ, strax og upphæðin
fer yfir það ein flaska af
brennivíni kostar Iijá bíl-
stjóra. Það er reyndar
sagt, að maður eigi ekki að
vera að skammast út af
hiutunum án þess að koma
með einhverjar tillögur til
„úrbóta“. Til þcss að öðl-
ast tignarheitið „umbóta-
maður,“ verða menn helzt
að Iiafa fundið upp á ein-
hverju, sem hægt er að látá
ríkið reka eða s!á styrk út
á, og það cr bezt að ég geri
slíka íilraun.
Eg legg til, að seít verði
á stoi’n einokun, sem beri
nafnið „Sníkjustofnun rík-
isins“ og heyri Iiún undir
félagsmáiar.neytið, því það
væri of mikil freisting fyr-
ir fjármálaráðuneytið að
hafa slíka afíaldó í sismi
umsjá. Fær sníkjustofn-
unin einkarétt til sölu
happdrættis og hverskyhs
miða. Ennfremur er öllum
bannað að láta ganga á-
skriftarlista til f jörsöfnun-
ar, hverju nafni er nefnist,
eða betla við húsdyr á ann-
an hátt. Sníkjustofmmin
skal hafa einkarétt til að
halda skemmtanir til ágóða
fyrir sig, en öllum öðrum1
bannað að afla f jár á þann;
Náttúrulækningafélag ís-
lands hefur sent frá sér á
bókamarkaðinn 10. ritið. Er
það „Lifandi fæða“ eftir
Kristine Nolfi lækni. Bókin
er í Skfrnis-broti, 128 biað-
síður, skipt niður í 16 smá
kafla, pappír, prentun, heft-
ing og yfirleitt allur ytri frá-
gangur er hinn ágætasti,
mynd af höfundi er framan
við bókina. Bókhlöðuverð kr.
28,00.
iManneldisfræðingar Nátt-
úrulækningaféiagsins höfðu
í upphafi mikinn átrúnað á
Ara Waeriand. Var frum-
gróði kenninga þeirra undan
hans rifjum runninn. Voru
'rit hans lögð til grundvaliar,
um manneldi, á samkomum
félagsins.
Mátti svo segja, að Wear-
land-bíblía væri þar einungis
lesin og útskýrð var hún tal-
in óskeikul og höfundurinn
alvitur. Fundust mér rit hr.
Waerlands vera meira not-
uð þar sem trúarrit en
fræðirit, enda virðast nátt-
úrulækningamenn lifa meira
í trú en skoðun. Fyrsta rit
Náttúrulækningafélagsins , er
„Sannleikurinn um hvíta
sykurinn". Mætti kalla það
rit inngangsfræði Waerland-
bíblíunnar. En neyzla hvíta
sykursins talin þar orsök
allrar ógæfu mannanna og
uppspretta allra mannlegra
meina. Með öðrum orðum er
þar sagt, að neyti fólk ekki
hvfta sykursins, þá sé heilsu
þess borgið til hárrar elli.
Vírðist innihald bókarinnar
vera mestmegnis trúfræði.
hátt til að styrkja eitt eða
aimað. Enginn nemaj
SníkjustofnnRÍn liefur rétt|
til að gefa út tölusettar
bækur og áritaðar í gróða-
skyni. I stuttu máli á
Sníkjustofnrniin að einoka
algerlega alla sníkjustarf-
semi frá A—Z, en öllum íor
bairnað að viðlögðum stór-
• mælum að fást við slOít eft-
ir stofnun hennar. Rétt tel
ég, að allmargir forstjórar
séu ráðnir til stofnunarinn-
ar og að skri fstofuhald sé
sem mest, því þá er heldur
möguleiki fyrir því, að hún
starfi lítið og borgararnir
fái frið. Tií dæmis væru
forystumenn Skattgreið-
endafclagskis tilvalin for-
setaefni. — Ágóðanum,
ef einliver yrði, mætti svo
skipta eftir mati sérstaks
ráðs, sem yrði á borð við
Metmtamálaráð og gæti til
dæmis heitið „Sníkjumála-
ráð“. Þar væri Ólafur B.
Björnsson tilvalinn formað-
ur.
Svo mörg eru þau orð.
En að öHu gahmi slepptu,
þá eru snílijurnar orðnar
bæjarbragnum ti! mikillar
óprýði og leiðinda og væri
hin mesta „fegrun,“ ef
þessi ósiður mætti með öliu
aftakast.
Þá kemur ritið „Matur og
megin“. Mætti það rit gjarn-
an kallast trúarsaga Waer-
lands-manna. Svona mætti
lengi telja, því að nær öll
rit Náttúrulækningafélags-
ins eru þýðingar á ritum hr.
Wearlands. Það mun reynsla
allra trúboða, sem söfnuði
stofna, að þeim gengur illa
að halda safnaðarmönnum
við trú sína. Menn eru yfir-
leitt svo mikið hneigðir til .
hjáguðadýrkunar. Svo va.r
það með Pál postula. Söfnuð-
ir hans hneigðust til fjár-
plógsstarfsemi, saurlifnaðar
og lögmálsdýrkunar, þegai
hann var fjarri. Þetta varað
honum til hinna mestu erfið-
leika. Hann varð stöðugt að
standa í bréfaskriftum við
söfnuðina og ferðast milli
þeirra til að halda trú þeirra
á réttum kili.
Að sjálfsögðu hefur hr.
Wearland svipaða sögu að
segja. Hans ágætu söfnuðir
á íslandi og ef til vill víðar
‘virðast vera farnir að fjar-
'lægjast hann og teknir ao
hafa aðra guði. Hvort hr.
Wearland kemur hingað til
þess að afla trúarstyrk safn-
aða sinna, skal hér ósagt
látið. Væri horium það ekki
ofraun, þar sem hann getur
farið um háloftin í flugvél,
en Páll varð að gangá milli
safnaða sinna og bera sinn
vistamal á bakinu. Náttúru-
lækningamenn á íslandi.
sem fyrir nokkrum árum
kröfðust Nobelsverðlauna
handa Wearland, fyrir vís
indaafrek hans í manneldis-
og næringarfræði, hafa nú
ýtt honum til hliðar að því
er bezt verður séð, en í hans
stað tekið nokkurn trúnað á
Sir Róbert MacCarrison,
samber 10. rit félagsins,
„Mataræði og heilsufar11, og
síðast en ekki sízt frú Krist-
in'e Nolfi, samanber 10. ritið.
„Lifandi fæða“.
Manneldisfræðingar Nátt-
úrulækningafélagsins höfðu
fengið fregnir af frú Nolfi;
fregnað, að hún væri bráð-
lifandi kvenmaður, og þeir
fengu íilhneigingu tii hennar
og það í svo ríkum mæli, að
þeir spöndu hana hingað út
tii íslands sumarið 1950.
Samfarir þeirra og hennar
urðu gó^ar, og hún var með
þeim á gaihoppi víðsvegar
um landið, meðan hún
dvaldist hér.
Hér í Reykjavík hélt frú
Nolfi tvo fyrirlestra. Var að-
sóknin sæmileg. Tíu krónur
seldu þeir aðganginn að
frúnni í hvort skipti. Mun
manneldisfræðingum Nátt-
úrulækningafélagsins hafa
fundizt aðgangurinn dýr,
þeir eru menn vel „þenkj-
andi“, því þeir tóku það ráð,
að gefa gestunum eitt ein-
tak ritsins. Matur og megin,
svo sem einss og uppbót á
fyrirlesturinn. Var að þesssu
gerður góður rómur, sem
von var. Er frúin hafði
dvalizt hér um skeið, var
hún útleyst með gjöfum og
fór heim til sín, sigri hrós-
andi um sinn hag.
Ritið, „Lifandi fæða“.
finnst mér vera á frekar
stirðu máli í þýðingunni.
Sums staðar virðist mér
sleppt úr samhengi og sums
staðar virist mér vanta
fræðilegar útskýringar. Á
einum stað í ritinu stendur:
„Lífið þolir ekki upphitun“.
Þetta er setning út af fyrir
sig, og veit ég ekki, hvernig
á að skilja hana. Á öðrum
stað í ritinu stendur: Hrá-
fæðið verkar betur en nokk-
urt annað megrunarráð, og
auk þess fitar það hina,, sem
magrir eru? Þessi setning
virðist þurfa fræðilegrar
skýringu við, ef alþýða
manna á að skilja hana.
Á einum stað í ritinu stend
ur: „Venjulega verður bat-
inn með þeim hætti, að hafi
sjúklingurinn gengið með
marga sjúkdóma, læknar
hráfæðið þá í öfugri röð,
þannig að í fyrstu eða elztu
Sjúkdómarnir læknast síð-
ast“. Hér vantar fræðilegar
skýringar, og verður því
þetta að vera fáfróðum les-
anda trúaratriði.
í ritinu er hvítlauknum
sungið mikið lof. Ef það er
ekki oflof ‘þá hlýtur jurt
þessi að vera gædd miklum
undramætti. Hann hlýtur að
vera heilög jurt, sem er
verðug átrúnaðar. Hér skulu
taldir upp nokkrir sjúkdóm-
ar, sem hvítlaukurinn er tal-
inn ráða bót á. Eru þeir þess-
ir: Hann læknar ormaveiki,
gigt, örvar jóðsótt, læknar
kláða, kóleru og malaríu,
hækkar lágan blóðþrýsting
og lækkar háan, styrkir
hjartað, varnar æðakölkun,
nikótíneitrun, slímhúða-
bólgu og bætir niðurgang, er
styrkjandi, hreinsandi,
hægðaörvandi, bakteríu-
drepandi, læknar hálsbólgu
og kvsf, iæknar sjúkdóma í
efri ■ öndunarfærum, svo sem
bólgur í nefi, koki, hálsi,
læknar lungnakvef, lungna-
berkla. bólgur í ennisholum,
kjálkaholum, kokkyrtlum,,
tannholdi. augum, evrum,
festir lausar tennur, læknar
tannrótarhólgur, bólgu í
munnvatnskirtlum og eit!-
um, læknar astma, læragigt,
lendagigt, læraskjálfta og
rekuT út illa anda.
Sé hvítlaukurinn þetta-
þarfa þing ættu landsmenn
að kaupa hann og neyta hans
sér til heilsubótar og lang-
1 ifis. Bram'anum var sungið
lof á minum bernskuárum.
en aldrei heyrði cg honum
hælt svona mikið.
.Eins og að framan segir,
telja manneldisfræðingar
Náttúrulækningafélagsins
hvíta sykurinn uppspretin
allra mannlegra meina hjá
beim, sem hans nevta, en
1«, »>• U, 1« Ift ~