Mánudagsblaðið - 29.03.1954, Blaðsíða 5

5
Mánudagur 29. , marz ,1954
MÁNUDAGSBLAÐBÐ
'V Ö3BÍÍ?/ '.TJKAK;
Nú eru þær svona kvenkápurnar.
Litli „skóla“-strákurinn
Úti var slagveðursrigning
og rok þegar ég og vinkona
mín lögðum af stað að sækja
lítinn son hennar í ,,skólann“.
Pilturinn er þriggja ára
gamall og fer keikur í „skól-
ann“ sinn kl. 9 á hverjum
morgni og er þar til kl. 6 á
kvöldin. „Skólimi“ er að sjálf
sögðu eitt af hinum ágætu
barnaheimilum Sumargjafar,
og reyndar’er það ekki rétt að
skrifa skóli í gæsalöppum, því
að börnin læra margt í dag-
heimilum og leikskólum þessa
þarfa bai'navinafélags.
Brosleit og snyrtileg ung
hlý-
kommulaus, og gat ekki ann-
að en farið að hlæja, meðan
litli ræðumaðurinn skoppaði
og valhoppaði í kring um okk-
ur og romsaði þessu öllu upp
úr sér.
Mamman bað hann að
syngja nýju vísuna fyrir okk-
ur, og sá litli lét ekki standa
á því að verða við þeirri ósk:
„Gæsamanna gékk af stað
með gæsabörnin smáu
Eg hafði orð á því, hve
mikill munur það væri að geta
komið börnunum í svona góða
„geymslu“ allan daginn. Mikl
ar væru nú framfarirnar í að-
búð Reykjavíkurbarnanna frá
því sem var fyrir ca. 25—30
árum, þegar mæður þurftu
annaðhvort að setja börn sín
út á götuna eða hafa sérstaka
barnfóstru til þess að gæta
þeirra úti.
„Já, þar segirðu orð að
sönnu,“ sagði vinkona mín og
dæsti. Hún á von á litlu dótt-
urinni (eins og ég spái!) í
apríllok. „Eg get aldrei dá-
húsmæðra. Það, að alltaf kom-
ast færri að en vildu á barna-
heimilum Sumargjafar sann-
ar bezt, að íslenzkar húsmæð-
ur kunna vel að meta þau
hlunnindi sem starfsemi fé-
lagsins veitir þeim.
Dagheimilin gera ótal mæðr
um kleift að vinna úti, og þau
Þó hatturinn sé
má
skreyta hann
blómum eða
fjöðnim.
Svo er að sjá, sem ljósmyndarinn hafi meiri áhuga á skóm stúlkn-
anna, en hinum fallegu fótleggjum.
lega klæddan, glaðan og á-
nægðan á móti okkur. Sá litli
varð auðvitað himinlifandi að
sjá mömmu sína, en ekki
gleymdi hann þó því, að faðma
hina brosleitu „dagmömmu"
sina að sér að skilnaði. Það
þótti mér bara órækt vitni
þess, að þarna hefði barninu
liðið vel yfir daginn.
„Jæja, elskan? Og varstu
svo vænn og prúður piltur í
dag- eins og mamma sagði
þér?“ spurði vinkona mín.
„Ó, mamma, já! og ég var
fyrstur að klára grautinn
minn og við fengum appelsín-
ur og ég bjó voða fína bra-bra
úr leirnum mínum og hann
Helgi er svo voða mikið hrekki
svín hann kleip hana Biddu og
Bidda fór að skæla og ég
gretti mig ekkert þegar ég tók
lýsið og hún Sigga (hér breyti
ég nafninu á „dagmömm-
tuini") sagði okkur ,sögu um
litla bangsa og pabba-bangsa
o g mömmu-bangsa og ég
lærði nýja vísu í dag mainma
- 4»
• • • •
Mér fannst þessi ræða
skemmtileg, syona algjörlega
jsamað það nógsamlega að
(hafa getað komið honum
þarna fyrir. Hann var orðinn
(svo rellinn og óþekkur við
mig, ég hef verið hálflasin í
(vetur og þurfti auk þess að
sinna húsverkunum eins og
gengur, — hann vildi ekkert
borða, fussaði lýsinu út úr
| sér, — og við vorum bæði orð-
in hálf-taugaveikluð af öllu
saman. Auðvitað hefur þetta
stafað af því, að ég hafði ekki
nógan tíma til þess að sinna
honum og hann fékk ekki að
vera nógu mikið úti. En síðan
ég kom honum þarna fyrir
er hann eins og annað barn
og mér sjálfri liður lika miklu
betur. Nú hámar hann í sig
matinn þegjandi og hljóða-
laust ,tekur lýsi án þess að
blikna, syngur margar vísur
og kann að dunda sér með
blað og blýant eða leirhnoðra.
Það er sannarlega mikill mun-
ur.“
Ómetanlegt starf.
Barnavinafélagið Sumargjöf
hefur unnið ómetanlegt starf
í þágu reykvískra barna og
létta ótrúlega undir með önn-
um hlöðnum húsmæðrum. Það
er dýrt að hafa stúlku í vist,
— og oft reynast þær auk þess
misjafnar þótt kaupdýrar séu,
— og geta því ekki allir leyft
sér þann lúxus. Gjaldinu á
barnaheimilunum hefur Sum-
argjöf tekizt að stilla svo í
hóf, að engum vex það í aug-
um, þegar tekið er tillit til
þess hve ágætlega börnin eru
þar pössuð og hve fæðið er
þar hpllt og gott miðað við
þarfir og hæfi barnanna.
Þangað ráðast einnig aðeins
stúlkur sem hafa unun af
börnum og geta því mæður
verið óhultar um það, að þar
verði verið eins gott við börn
þeirra og framast verður á
kosið.
Sumargjöf er sífellt að færa
út kvíarnar, nú síðast með
hinu sólríka og glæsilega
barnaheimili, Laufásborg. Fá
málefni eru styrktarverðari
en það að reyna að búa sem
bezt að yngstu borgurunum,
sem seinna eiga að taka við
uppi hróðri gamla
Þessi blómahetta, sem kallast
kvenhattur hallast meira út á
vinstri vangann eins og sést í
speglinum.
En eins og ég sagði áðán
eru barnaheimilin samt of fá.
í hinum nýju úthverfum
Reykjavíkur býr mestmegnis
yngra fólkið, og þar eru því
að sjálfsogðu bömin flest.
Mæður í úthverfunum kvarta
yfir þvi að of langt sé að
sækja í dagheimilin. Þegar
fólk á ekki bíl getur það oft
verið erfiðleikum bundið að
fylgja barninu eða sækja það
langar leiðir í leikskóla eða
dagheimili.
Æskilegt væri, að góð dag-
heimili risu upp sem víðast í
bænum. Þau þyrftu ekki að
vera stór eða sérlega glæsileg,
aðalatriðið er auðvitað að að-
búð barnanna væri þar fyrsta
flokks.
Mér var nú að detta í hug,
hvort hér væri ekki eimnitt
verkefni fyrir hin ýmsu safn-
aðar-kvenfélög úthverfanna?
Engin þjóðareign er dýrmæt-
ari en hin uppvaxandi kyn-
slóð, börnin, og er það þá ekki
nær, að leggja krafta sína í
það að hlúa sem bezt að þeim,
heldur en að leggja alla vinnu
sína og peninga í það að
skreyta kirkjur, se.m hvort
sem er oftast standa auðar
nema um stórhátíðar?
Hér er líka verkefni fyrir
húsmæðrafélagið, því að hvað
er hægt að gera húsmæðnm-
um og mæðrum betra en það,
að skapa góð skilyrði fyrir
góðri aðbúð barna þeirra?
Þessi félög ættu sannarlega
að reyna að beita sér fyrir
því, að leikskólar og dagheim-
ili verði í hverju hverfi bæj-
arins þannig að enginn aigi
alltof óþægilega langt í þau
að sækja.
PARÍS SEGIR ...
Vordragtirnar frá París
eru nú enn með víðum jökk-
um.
Sagði einn herramaðurinn
um daginn: „Ekki skil ég neitt
í þessu blessuðu kvenfólki!
Þarna sveltir það sig heilu
og hálfri hungri til þess að
verða sem grennst og spengi-
legast, og hvað skeður svo?
Þær æða út og. kaupa sér
kápur og jakka, sem eru svo
víðir að þær líta út eins og
tíu manna tjöld þegar þær eru
komnar í þessar flíkur. Ja,
ekki er öll vitleysan eins!
Nei, sem betur fer er ekki
öll vitleysan eins! En skiljið
þið þessai blessaða karlmenn?
Veit t. d. ekki þessi ágæti
herramaður, að stundum fer
kvenfólkið úr þessum tjald-
víðu kápum og jökkum og þá
kemur vaxtarlagið í ljós?
Hann hefur líklega aldrei séð
j'akka- eða kápulausan kven-
I mann, veslingurinn! (Haha!).
Krossgáta Mánudagsblaðsins
Nr. 79.
Eárétt: 1. Móta — 5. ’Knýr — 8. Yfirhöfn — 9- Fallegi
— 10. Æti — 11. Fjalls — 12. Þurrlendi — 14. Skemmd —
15. Reikningurinn — 18. Samtenging — 20. Missir —•
21. Dreifa — 22. Fugl — 24. Farir niður — 26.^Sin — 28.
Stilli upp — 29. Fjær — 30. Áburður.
Lóðrétt: 1. Sögustaður (þgf.) — 2. Fjöniga — 3. Dýrið.
—* 4. Tveir — ósamstæðir — 5. Leiðslurnar — 6. Nothæf
— 7. Verk — 9. Skefur —13. Drasl — 16. Verk —17. Undin
— 19. Mánuðurinn — 21. Venja — 23. Hjálparsögn — 25.
llát — 27. Ósamstæðir.
Ráðning á krossgátu 78.
Lárétt: 1. Skála — 5. Slá — 8. Kára — 9. Stóð — 10.
Efa — 11. Aka — 12. Land — 14. Rum — 15. Argar — 18.
Is — 20. Ólu — 21. Un — 22. Skó — 24. Ætinu — 26. Káls
— 28. Snuð — 29. Slasa — 30. Ama.
Lóðrétt: 1. Skelfisks — 2. Káfa — 3. Árana — 4. La
— 5. Staur — 6. Ló — 7«.Áði — 9. Skrauts — 13. Dró —
16. Glæ — 17. Snuða — 19. Skál — 21. Unun — 23. Öla —
25. Ina — 27. S.S.