Mánudagsblaðið - 24.05.1954, Blaðsíða 5

Mánudagurinn 24. maL 1954 MANUDAGSBLAÐIÐ
rfð

Spjörum okkur í sundinu!
Jæja, þá er önnur Samnor-
ræna sundkeppnin hafin, og
ber nú öllum, sem vettlingi
vakla, að reyna að spjara sig.
Sumarið 1951 voru ótrúlega
margir, t. d. margar fullorðn-
ar konur, sem aldrei höfðu
kunnað að synda fyrr, sem
drifu sig í það að læra að
synda í hvelli, til að þátt-
taka íslands í keppn: mi yrði
sem glæsilegust. Þes-ar ný-
útlærðu konur láta eflaust
ekki standa á sér að mæta til
keppni í þetta sinn, og er von-
andi að bæði ungir og gamlir
bætist nú í hópinn í svo ríkum
mæli, að við höldum virðing-
arheiti >«kkar, sem mesta
sundþjóð Norðurlandanna.
Nú auglýsir Simdhöllin og
Sundlaugarnar sérstaka
kvennatíma, og mun þá vera
hægt að fá tilsögn í sundi ó-
keypis eða fyrir mjög lítinn
pening. Þetta ættu allar kon-
ur að notfæra sér, því að sund
ið er bæði holl, gagnleg og
skemmtileg íþrótt. Konur,
sem fyrir feimnisakir, láta
hjá líða að sækja sund að jafn
aði, ættu nú ótrauðar að nota
kvennatímana, — og vinna
um leið að metnaðannáli allr-
ar þjóðarinnar með því að
freista þess ]að feynda 200
metrana.
Það reyndist mörgvun
ungum og fullfrískum
furðu erfitt að svamla tvö
hundruð metrana 1951, og
stafaði það þá oft af tóbaks-
reykinga-mæði, æfingarleysi
eða þá bara venjulegu tóm-
læti og áhugaleysi. En við
skulum öll hafa það í huga, að
það kostar ekkert að reyna,
— og reyna svo einu sinni
aftur — og er því engin á-
stæða fyrir neinn, sem eitt-
hvað kann að synda, að liggja
á liði sínu. Árið 1951 var á-
huginn almennt mikill meðal
fólks fyrir því að vinna keppn
ina, og er vonandi að hann
erði ekki minni núna í sum-
r.
Gott ráð ! í í
Yngsta kynslóðin, krakk-
arnir sem nýbúnir eru að læra
að fleyta sér, eru nú fullir af
áhuga fyrir að synda 200
metrana, enda þykir það ekki
lítill vegsauki þeirra á með-
al, að hafa rétt til þess bera
sundmerkið í barmi sér.
Tvö lítil systkini, telpan ca.
10 ára og strákurinn 7—8
ára, sátu fyrir framan mig í
Strætó í gær, og ræddust hátt
og snjallt við um þetta mikla
spursmál.
Telpan: „Eg reyndi aftur
í morgun, og var nærri búin
að synda 200 metra, mig vant
aði bara tvær bunur upp á,
en þá var ég orðin svo þreytt,
að ég varð að hætta.“
Drengurinn: „Iss. Eg get
vel synt 200 metrana.“
Telpan: Hah, er það nú! Þú
sem alltaf hoppar áfram á
tánum í litlu lauginni, og þyk-
ist vera að synda, þó þú synd-
ir bara með handleggjunum.
En ég kemst það ábyggilega
næst. Og þá fæ ég merki. Ekki
þú.“
Drengurinn: „Víst fæ ég
merki. Eg skal nú sýna þér
það. Eða heldurðu kannske
að kallarnir, sem passa upp á,
ætli að skríða á botninum í
litlu lauginni til þess að sjá,
hvað ég geri með löppunum,
— eins og þú gerir, sem ert
alltaf að klípa mann í lapp-
imar, þegar maður er að
synda ? Eg get vel gengið í
botninum eins og mér sýnist,
því að kallarnir standa á
bakkanum og þeir sjá ekkert
hvað ég geri með löppunum
— ef ég er bara nógu sniðug-
ur. Víst fæ ég merki“.
Telpan: „Hah, er það nú!
Heldurðu að þú megir synda
í litlu lauginni? Nei, þú verð-
ur að synda í djúpu lauginni,
og hvernig ætlarðu að fara
að hoppa í botninn þar? Þú
verður annaðhvort að læra að
synda góði minn, eða þú verð-
ur að finna eitthvert annað
ráð.“
Drengurinn: „Ja, þá . . .
Heyrðu, nú veit ég! Þegar þú
ferð og syndir 200 metrana
næst, þá skaltu hafa með þér
gúmmí-kútinn minn, og binda
hann fastan við tröppumar
niðri í vatninu, þar sem eng-
inn sér. Svo kem ég, svaka
kaldur, stend svolítið í tröpp-
unum áður en ég legg af stað
í 200 metrana, og bind kútinn
á magann á mér, svo enginn
sér. Og svo syndi ég og syndi,
og kallarnir sjá ekki neitt, því
að kúturinn verður auðvitað
undir mér, skilurðu, — og vist
skal ég fá merki eins og þú!“
Þetta þótti stóm systur í
rauninni heillaráð, en samt
var hún hálfrög við að leggja
bróður sinum lið í þessum hug
vitssömu prettum við „kall-
ana“, og stakk hún hvað eft-
ir annað upp á því, að hann
skyldi „heldur fá hann Gvend
til þess að binda kútinn við
tröppurnar“.
En sá litli var ákaflega
sannfærandi, og færði mörg
óyggjandi rök fyrir því,
vegna hvers hann líka þyrfti
að ná í hið eftirsótta virðing-
armerki, — og þegar ég fór
■úr vagninum, var systir hans
eiginlega búin að hálflofa því
að vera hjálpleg með kútinn,
— EF Gvendur væri ekki til-
leiðanlegur —•!
Satt að segja vona ég, að
þessi litli, hugvitssami og á-
kveðni borgari fái af sjálfs-
dáðum sitt langþráða merki
með einhverju móti, án þess
að einhver annar og færari
sundgarpur þurfi að gefa hon-
um það. Slíkt er ómak.
En kannske þessi hugmynd
litlu systkynanna með kút-
inn geti orðið einhverjum á-
hugasömum en afturþungum
200 metra sundmanni að liði!!
Góðar uppskriffir
Hér hefir mér borizt sér-
lega elskulegt bréf frá einni
húsfrú bæjarins, og ætla ég
að leyfa mér að birta það hér,
þótt vart eigi þessi dálkar lof-
ið skilið:
„Kæra Clio mín.
Mig langar til þess að skrifa
þér nokkrar línur og þakka
þér fyrir „Saumspretturnar
og lykkjuföllin“ í Mánudags-
blaðinu. Það er alltaf hressi-
legt í þér hljóðið, og þú hefir
bryddað upp á mörgu
skemmtilegu og ýmsum mál-
efnum sem þörf hefur verið
að ræða. Það er sízt nokkuð
á móti því að koma með að-
finnslur og ábendingar um
það, sem betur mætti fara,
ef það er gert á svo hógværan
hátt.
En það sem mig langáði
sérstaklega til þess að þakka
Ungar leikstjöm-
ur í Hollywodd
horfa spenntar á
„baseball-leik. Frá
vinstri: Peter
Knowles, Jean
Patric, og einhver,
sem vér kunnum
ekki skil á.
þér fyrir, eru hinar mörgu og
prýðilegu uppskriftir, sem þú
oft hefir gefið okkur í Mánu-
dagsblaðinu. Eg er ein af þeim
sem gaman hef af því að
bjóða upp á góðar kökur og
góðan mat, sem eitthvað er
frábrugðið því, sem maður
fær í hverju húsi. I amerísk-
um kokka-bókum er venju-
lega upptalið svo margskonar
reynzt þínar beztar, og veit
ég um fleiri, sem segja það
sama. Eg bjóst við að þér
þætti gaman að heyra þetta,
og því tók ég mér penna-í
hönd. — Vona að þú gefir
okkur fleiri góðar uppskrift-
ir. Kærar kveðjur.
H. S.“
Eg þakka bréfið, og verð
að játa, að mér þótti gaman
June Haver er nú
nýkomin úr
klaustri, þar sem
hún dvaldi um 8
mánuði. Myndin
er af atriði úr -
einni af síðustu
myndum hennar.
- - :< "■ • -
krydd, ávextir, grænmeti o.
fl., sem annaðhvort er ófáan-
legt eða þá svo dýrt hér, að
fáir geta leyft sér þann lúx-
us að nota sér uppskriftirnar
þar. En þínar uppskriftir eru
alltaf sni^nar við okkar hæfi
hér á íslandi, og ég hefi safn-
að þeim frá byrjun, reynt þær
næstum allar og hlotið hrós
fyrir.
Eg safna einnig uppskrift-
um úr öðrum dagblöðum, en
ég verð að segja, að mér hafa
að heyra það, að uppskrift-
irnar hafa líkað vel. Eg er
oftast búin að reyna upp-
skriftirnar sjálf áður en ég
birti þær hér, og hef því reynt
að koma ekki með aðrar en
þær, sem vel hafa reynzt. Og
hér er ein fín tertan enn, H. S.
mín góð, og getur hún kallazt
„Namm-nanun-kaka“ (eða
Uhm-Kage, eins og danskur-
inn segir):
Framhald á 7. síðu.
Krossgáta
Mánudagsblaðsin s
Nr. 85.
Lárétt: 1. Humátt — 5. Skemmd — 8. Stoppaðir — 9.
Smábardagi 10. Draup — 11. Eldstæði — 12. Vendir —
14. verk — 15. Málmblanda — 18. Hest — Myndast við
bruna — 21. Belti — 22. Kærleiki 24. Jagast — 26. Bjartur
— 28. Knýjum — 29. Gabba — 30. Lítil.
Lórétt: 1. Skartgripur — 2. Fyrir stuttu — 3. Stór —
4. Upphafsstafir -— 5. Skordýrið — 6. Sérhljóðar — 7. Stjórn
— 9. Fuglar — 13. Rennsli — 16. Heimti — 17. At — 19.
Vona — 21. Óhljóðum — 23. Á fótum — 25. Blóm — 27.
Tveir eins.
Krossgáta nr. 84. Ráðning:
Lárétt: 1. Óhags — 5. Két — 8. Slut — 9. Sver — 10.
Kið — 11. Ýta — 12. Eður — 14. Öll — 15. Rýmka — 18. Lá
—- 20. Rök — 21. Á1 — 22. Dró — 24. Rumba — 26. Unir —
28. Ljót — 29. Randa — 30. Ótt.
. Lárétt: 1. Óskelfdur — 2. Hlið — 3. Auður — 4. G.T. —
5. Svala — 6. E.E. — 7. Txú — 9. Stökkul — 13. Dýr —
16. Mör — 17. Flatt — 19. Árna — 21. Ábót — 23. Óin —
25. Mjó — 27. R.D.