Mánudagsblaðið - 11.07.1955, Qupperneq 1

25. töhiblað
r
BlaSfyrir alla
8. árgangur
Mánudagur 11. júli 1955
Er »innrás« hermanna í
Reykjavík að ná hámarki
Utanríkismálaráðherra ábyrgur1
B. B. skrifar um:
Þvi miður er það staðreynd að „reglur“ dr. Krist-
ins varðandi samskipti Islendinga og amerísku her-
mannanna virðast bara orðin tóra. Með hverjum
deginum sem líður, þyrpast hermenn meira og meira
til höfuðstaðarins og engar hömlur virðast á dval-
artíma þeirra. Árla á morgnana sjást þeir koma úr
ólíklegustu húsum og víðast hafa amerískir nienn
herbergi á leigu.
Allstaðar í Evrópu stynja
þjóðir undir erlendu herliði;
þó eru þær þjóðir ekki í
nærri eins mikilli hættu, af
langvarandi setu erlends liðs,
og íslendingar. Okkar fá-
menna þjóðfélag þolir ekki
langa hersetu, né mikil sam-
skipti við erlenda menn —
ef tunga og þjóðerni eiga á
annað borð að haldast.
Nokkrir skemmtistaðir
Reýkjavíkur eru kvöld hvert
fullskipaðir Ameríkönum, og
þesir sömu staðir eru jafn
framt hættulegasti vettvang-
ur fyrir íslenzka æsku.
Menn skilja vel, að her-
menn jafht sem aðrir menn
sem útilokaðir eru frá
hvert tækif^eri til að koma
saman. Um það þarf ekki
deila. Á hitt ber að líta enn-
þá alvariegar, að íslenzka
þjóðin þolir ekki aukin sam-
gang við Keflavíkurvallar-
mnen og yfirvöldunum ber
skylda að aðhafast í málinu.
Stjórn hérsins og utanríkis
málaráðherra verða að finna
skjóta lausn á þessu máli.
Málefnasnauðasta blað lands-
ins, Frjáls .þjóð, hefur bent
á dæmi — Ijót dæmi — um
samskipti hermanna og
stúlkna. Það er Jétt verR
gagnslítið. Siðferðið er and-
skotann ekki lakara meðal
kynjanna. á íslandi en ís-
lenzkra stúlkna og Amerík-;
ana. Hættan liggur í því, að j
aukið samband milli Ame-
ríkana og íslénzkra stúlkna
kaéfir þjóðérnistilfinningu
okkar og gérir okkur eins-
konar þjóðarlaust viðrini.
Dr. Kristinn Virðist ekki
lagið að standa á kröfum
þjóðarinnar í þessum efnum
fremur en öðrum. Hann er
algjört núll á þessu sviði og
verður það meðan hann
vermir embættisstól sinn.
Hér þarf ákveðinn mann,
sem getur illindalaust en
með festu sýnt yfirmönnum
hersins, að það sé báðum að-
ilum fyrir beztu, að semja
um þetta mál í eitt skipti
fyrir öll — og halda samn-
ingana.
Til áskrifenda:
Athygli ska! vakin á
því, að btaðið
ekki á móti áskrifend-
um nema áskriffar-
gjaldið sé greitt fyrir-
fram.
Danaheimsóknina
Líkar ykkur við þennan
Þctta er nýjasta tizka frá Lond-
on o£ nefnist flikin „WUite fire
and Flamenco“.
Frönsk-þýzk kvikmyndasam-
vinna. Myndin sýnir hina fögru
frönsku kvikmyndadis Ciaude
Borelli, sem um þessar mundir
er að vinna í Þýzkalandi, braprðar
NÝR BANKASTJÓRI:
Hví ekki Helgi j
eða j
,
Guðmundur? j
a
a
Eins og kunnugt er þá {
hefur Helgi Guðmundsson, |
bankastjóri, látið af störf- j
um samkvcemt eigin ósk. •
Margir hafa verið tilnefnd 1
ir, sem eftirmenn Helga •
t. d. Sveinn Benediktsson, •
Ólafsson og fleiri. •
Það er Vitað, að Björn •
Ólafsson hefur neitað að •
uið stöðunni þótt •
hann gœti fengið hana.
En mörgum verður á •
að spyrja: Hvernig stend- •
ur á því, að enn er gengið •
framhjá: tveim ágœtum og !
vinsœlum starfsmönnum:
bankans þeim Helga Ei- j
ríkssyni og Guðmundi j
Ólafssyni. Báðir þessir j
menn eru „kvalifiseraðir“ j
í bankastjórastöðu, þekkja j
allar greinar bankastarf- j
seminnar út og inn og j
hafa langa og dýrmæta •
reynslu. Þótt aðrir, sem j
tilnefndir eru í þessa stöðu j
séu á margan hátt gegnir •
menn, þá breytir það ekki •
jbeirri staðreynd að þeir j
í senn hinn fræga þýzka bjór og ; Helgi eða Guðmundur •
etur við honum þýzk bjúgu, sem j cettu, ef réttlæti og hagur j
hlotiff hafa verðskuldaða ánægju j bankans vœri í fyrirrúmx j
þehrra sem bragðað hafa_______if*3 skiPa Þ^tta vandasama \
_ : ■ au SKl
J j starf.
I sambandi við heimsóknir
danskra knattspyrnumanna eru
það nú einkum þrjú ártöl, sem
íþróttasagan mun geyma: 1919,
1946 og 1955. Fyrsta sinn sem
Danir sóttu okkur heim, fyrsti
landsliðsleikur íslands og svo nú
annar landsliðsleikur við þá á
heimavelli og jafnframt mestu
vonbrigði í sögu íslenzkrar
knattspyrnu til þessa. Öllum
þessum heimsóknum lauk þó svo
að Danir fengu burst í lokin.
Það var knattspyrnufélag stúd-
enta, sem sótti okkur heim 1919.
Þeir sýndu mikla yfirburði fyrstu
leikina, en eftir reiðtúr til Þing-
valla töpuðu þeir fyrir Fram með
2:1. Var það talið mikið herbragð
af hálfu landans og mikill sigur.
Danska iandsliðið 1946 var af-
ar sterkt. Miklu sterkara en það
sem gistir land okkar nú. Meiri
hluti þess eru frægir atvinnu-
menn í Suður-Evrópu. Má segja
að það hafi allt verið skipað
stjörnum, en það sem er hér nú,
engri. Stuttu seinna börðust þeir
um forustuna á Olympíuleikun-
um. Höfnuðu þar í þriðja sæti
eftir jafna leiki við Svíþjóð og
Austurríki, sem urðu nr. 1 og 2.
Fyrir þessu liði töpuðum við með
3:0 í ójöfnum leik. Danir höfðu
þó ekki nema 1:0 er 15 mín. voru
að lokum, en höfðu mikla yfir-
burði úti á vellinum allan leik-
inn. Sama minnimáttarkenndin
og þrekleysið einkenndi okkar
lið og í leiknum núna. Vanhöld
herjuðu þar einnig. Markmaður,
útherji og miðframvörður urðu
að yfirgefa leikvanginn vegna
meiðsla. Þó burstaði úrvalslið
Reykjavíkur Danina með 4:1 og
átti Albert þar glæsilegan leik
sem miðherji. Að visu hafði þá
veizlugleði höggvið skarð í raðir
Dananna.
Landsleikur 1955
Landsleiksins núna var beðið
með mikilli eftirvænting af al-
þjóð manna. Mikil ástæða var til
bjartsýni. Framherjar okkar tald- .
ir aldrei sterkari en nú og danska
liðið óvenju veikt. Dagur hinna
miklu átaka rann upp, þegar
jöfnuð skyldu metin við Dani.
Hann hafði hinsvegar fólgið i
skauti sínu þau mestu vonbrigði
sem dunið hafa yfir þessa þjóð.
Þrekleysið, minnimáttarkennd in
og klaufaskapurinn var við að
gera út af ísienzku keppendurna.
Þar við bættist að dómarinn var
ekki góður. í upphafi leiksins
flautaði hann á löglegar hrind-
ingar. Senniiega af ótta við að
mfesá ieikinn úr höndunum á sér.
Slíkt er ófært, en kemur ekki
ósjaldan fyrir hjá aðaldómurum
okkar.
Það er annars ekki einleikið
hvað margt virðist hafa farið af-
laga í sambandi við landsleikinn.
Á styrjaldartímum hefðu menn
hreint og beint talað um sabotage
undir svipuðum kringumstæðum.
Allt virðist hafa verið gert til að
svekkja landann.
Aðeins 16 miðar eru seldir al-
menningi að stúkunni. Sala
þeirra auglýst 15 mínútum áður
en hún hefst. Hér er rétt að geta
yfirlýsingar, sem stjórn íþrótta-
vallarins birti í blöðunum. Þar
hyggst hún sverja af sér gerðir
starfsmanna sinna. Til sölu fóru
60 miðar að stúkunni heitir það
í yfirlýsingunni. Stúlkur þær,
sem miðana selja, virðast þvi
hafa lagt undir sig 44 miða. At-
hæfi þetta telur stjórn vallarins
sér alveg óviðkomandi. Segjast
þeir vera saklausir sem englar.
Hér er um óvenjulega ósvífni að
ræða.
Þá var leikurinn, í sumum dag-
blöðum bæjarins auglýstur Vz
tíma fyrr en rétt var. Á þann
hátt tókst með óþarfa bið, að of-
kæla fjölda manns.
Val landsliðsins tókst mjög
illa. Það var fyrirfram vitað að
þrjár stöður þess var hægt að
skipa mun sterkari mönnum en
gert var. Eg á þar við báða bak-
verðina og vinstri útherjann. —<
Þessir menn stóðu sig afleitlega,
enda bakverðirnir óvanir stöðun-
um. Annar byrjandi i meistara-
flokki, efnilegur að vísu, en hef-
ur sinn stutta feril leikið fram-
vörð. Hinn hefur leikið framvörð
eða innherja. Hvorugur nógu
sterkur til þess að skipa þessar
stöður í landsliði. Heldur lands-
Uðsnefndin. að milhrikjaleikir
séu heppilegur vettvangur fyrir
tilraunir? Áhorfendur eru ekki á
sama máU.
Við áttum völ reyndra og leik-
inna manna í bakvarðastöðurnar.
Manna, sem hafa sýnt það í ótal
leikjum, að þeir duga vel, einmitt
þegar mikið er í húfi. Á ég þar
við KR-ingana Hörð Óskarsson
og Hreiðar. Árni Njálsson og
Haukur i Fram stóðu einnig lið-
inu nær en þeir sem valdir voru.
Vinstri útherjastaðan var betur
skipuð Þórði Jónssyni, Herði
Óskarssyni, Sigurði Bergssyni o.
fL
Þá máttu æfingar landsliðsina
takast betur en raun varð á. Æf-
ingaleikirnir voru logmnolla og
Hktust meir göngufótbolta ei>
knattspyrnu. TilvaUð virðist þáj
Framhald á 8. síðif
á MánudagsblaffW l