Mánudagsblaðið - 07.10.1957, Síða 6

MÁN UD AG SBLAÐIÐ
Mánudagur 7. október 1957
„Vð skulum stoppa hérna,
sagði 'hann ■ skömmu síðar,
; ,,svo vxð getum talað almenni-
lega saírtan, Þú ert annars á-
•gætur bíistjóri af kyenn-
manni að vera. Hef ég nokk-
umtíma sagt þér það áður?“
MJá,“ sagði Carolína, „þú
hefur.sagt mér það áður. Og
við skulum ekkert fara að ríf-
ást út af því. Af konu að
vera! Ja? heyr!“
Bill hló. Hann lagði hönd-
iha utan um herðar henni og
húrí hallaði sér aftur á bak
og. andvarpaði.
„Þrejrtt?1, suprði hann.
„Nei, í raun og veru ekki.“
„Caro — Hann var
ekki yanur. að vera svo hik-
andi. „Heyrðu, við erum vin-
ir, ...... mér er óhætt að
spyrja þig að dálitlu, er það
ekki?“
,.Jú, þvi ekki það?“'
„Eg ias nýlega;“ sagði
hann, „að í Mið-Afríku svari
hinir innfæddu alltaf einni
spurningu með annarri spurn-
ingu. Það sem mig lang-
ar til að spyrja, var ....
Livingsfcon? Þú ert þó ekki í
sárum? Það sem ég átti við,
er þetta: Mér. væri bölvanlega
við að halda —“
„Haltu ekki neitt.“ Hún
rétti upp hendurnar og tók
af sér 'hattínn og lét hann
dei.ta á sætið milli þeirra.
„Mei,“ sagði hún, eftir augna
blik. „Það er ég ekki .... alls
ekki.“
Hann s-agði: „Það gleður
mig
.. . ég var hræddur um
„Háfóu ekki áhyggjur af
raér. Það'var allt búið rnilii
okkar Bob — áður — áður
en hanr. trúlofaðist Alice. Eg
ætlast efeki tíl að neinn j,rúi
því og bess vegna reyni ég
ekki að gera fóljci það skilj-
aniegt.'Eg hef. tekið eftir, að
fólk keniui’ talsvert mikið í
brjósti jjm mig.“
„Ekki ég,“ fullvissaði
har.n hana, „þu ihefðir orðið
honum alít of góð kóna.“
„Hvað meinarðu með því?“
spurði híán.
„Akkúrat það sem ég sagði.
Fórnfýsi og allt það. Þú veizt.
Eg heldJxaiin kærði sig ekk-
ert um bað, Aiice er rnetnað-
argjörri fyrir hans hönd —
ekki svo að skilja, að þúliefð-
ir ekki verið það — en á ann-
aírhátfc. Húa vill sjálf koinast
áfram, en. œeð hans tilstuðl-
an. Hún otar honum áfram.
Veifar agninu fyrir framan
nefið á honum. Hún er sjálfs.-
elskufull. Sjálfselskufullar
eiginkonur eru stundum ómet
anlegar, en .... “
Hún hló.
„Þú ert spakur að viti.“
,,Og. þú ert falleg. Og hér
erum við,“ hélt hann áfram,
„tvö og ein, og prísum okkur
sæl fyrir að halda frelsinu."
HLaxrn studdi hendi undir
höku hennár, lyfti höfðinu á
henni upp óg kyssti hana áð-
ur en hún vissi af, létt og blíð-
lega. En Carólína, sem varð
fyrst svo undrandi, að hún
gat ekki orði upp komið, sagði
ioksins ákveðin: ,,Ef þú ætl-
ar að —“
,.Nei, ég ætla ekki að, ekki
aftur. Ekki sem stendur,“
sagði hann glaðlega. „En far
þú nú ekki að segja mér, að
þú sért ekki þannig stúlka,
því ég veit að það er þú ekki..
En hvað um það. Nú er júní
og þarna er áin —“
„Ef ég bæði þig um að
kasta þér í hana?“ sagði hún,
en henni var samt ljóst, að
reiði hennar beindist ekki
gegn honum, heldur sjálfri
henni. Hún hafði notið þess,
þegar ihann kyssti hana, not-
ið þess fullkomlega. Bob Liv-
ingston hafði kysst hana oft-
ar en einu sinni, og ekki eins
létt. En í samanburði —•
Hún hristi þessar hugsanir
af sér og sagði með ströngum
skipunarrómi. „Láttu þetta
ekki henda aftur. Þekkirðu
noklcurn mann, sem heitir
Williams.“
Hann sagði: „Þú hoppar
eins og engispretta frá einu
efninu í annað. Eða hefur ein
hver Williains verið að reyna
að kyssa þig? Eg skal skera
hann á háls.“
Nýi sjúklingurinn minn er
frú Derek Williams. Það á að
skera hana upp á morgun,“
sagði Caroiína honum.
Hann blístraði. „Derek
Wiliams ? Jú, ég þekki hann,
kom hingað frá Boston. Lög-
fræðingur, þegar hann má
vera að. Félagi hans er Redd-
ing . .. . þúkannaztvið hann,
kyndugur náungi, einihleypur
eu á eftir .hverri stelpu, sem
hann sér.
Þú hlýtur að hafa séð hann.
Kona Williams á sand af pen-
ingum.
úrið isitt. Spurning hennar.
hafði aðeins verið hefðbundið
bragð til að skipta um um-
ræðuefni og hún hafði alls
ekki hugsað sér að ræða sjúkl
ing sinn eða f jölskyldu henn-
ar við Bill. Hún sagði.
„Við skulum snúa aftur,
Hann sagði:
„Hvernig hefur Sallý það ?
Lagleg stúlka.“
,,Ágæt. Hún hefur nætur-
vaktina yfir frú Williams.”
„Eg hef hitt hana,“ sagði
Bill, „frú Williams, meina ég.
Það var eins og hún væri
hrædd við eitthvað. Jæja, við
skulum fara. Eigum við ekki
að fá okkur samlokur og eitt-
hvað svalandi/1
„Nei, ekki í kvöld.“ hún
andvarpaði. Hrædd, hugsaði
hún, en við hvað . ... ? þó
þóttist hún vita, hvers vegna
Edna Williams var hrædd.
Þarna hafði hún pínt sig á-
fram mánuðum saman,
kannske meira en mánuðum,
hrædd við að horfast í augu
við raunveruleikann, hrædd
við að vita, hvað að sér
gengi. —
Þrjár vikur liðu.og það var
orðið Ijóst að Ednu Williams
mundi ekki batna. Sjúkdómur
inn var kominn á of .hátt stig.
Hún átti ef til yill dálítinn
tíma ólifað, en endirinn var
fyrii'sjáanlegur og því var
einungis hægt að vona, að
hann yrði sem kvalaminnst-
ur. Hún vissi þetta ekki sjálf.
Ekki heldur ihvers eðlis sjúk-
dómurinn var, að minnsta
kosti töldu læknarnir og
hjúkrunarkonurnar og fjöl-
skylda hennar víst, að hún
vissi það ékki. Hun virtist al-
veg fulltrúa um, að sér mundi
batna. Systur hennar komu
í heimsókn frá New York og
þegar þær fóru, tóku þær
Carolínu tali og spurðu:
„Haldið þér, að hún vití
nökkuð?“
„Nei, hún yeit ekkert,“
sagði Carolína til að hug-
hreysta þær.
„En hvemig kemst hún hjá
því að vita það?“ spurðu þær
forviða.
r Carolína hristi höfuðið.
Hún haföi spurt sjálfa sig
sömu spurningar oft og mörg-
úm sinnum á lærlingsárum
síaum. En Móðár Náttúra virt
G E N GIS t Æ; K'K U H
Framhaid af 1. síðu.
ríður Eysteinn og Co. verzl-
unarstétfcina — bítur í hend-
ina, séM 'elur hann — gerir
hverjum einstökum verzlun-
armanní ókleift að reka fyrir
tæki sitt arðvænlega fyrir sig
og svo aúðvitað skatta- og
tollaálögur.
Verzlunarstéttin í heild hef
iir staðrð undir hverri árás-
inni annarri verri, svo til fyr-
irávarslaus, en samt undan-
tekningalítið hefur hún ein
greitt 'stór gjöld til hins op-
inbera til þess eins að fá að
þrífast.
Nú er syo komið, að gull-
brunnur sá — sem verzlunar-
stéttin var — er uppausinn og
framundan blasir við hrun og
upplausn. Eysteinn Jónsson,
„brjálaði maðurinn“ í ríkis-
stjórninni, hefur haft það upp
úr löngum og skammarlegum
ferli sem fjármálaráðherra,
ir allan. skilning I þessum ef n-
,um, gera menn blinda og
daufa fyrir öllum aðvörunum.
Henn var fariá að geðjast
vel ,að Ednu Williams. Henni
þótti ekki vænt um hana eins
og henni hafði þótt um suma
sjúkliuga sína. Það var ekk-
ert .það við konuna, sem blés
manni i brjóst hlýjar tilfinn-
ingar. . Hún var. átakanlega
laus við aðlaðandi eiginleika,
sjarma. En Carolína cláði
hana fyrir. kjark hennar, þótt
blindur væri En hún gat vel
ímyndað sér, að .Edna Willi-
ams væti undir sumum kring-
stæðum þreytandi kona. Hún
var svo málgefin og. flauta-
þyrilsleg í hugsun og stund-
um — þrátt fyrir augljósa
aðdáuu hennar á eiginmann-
inum — var hún óttalega
þrasgefki- við liann, nöldraði
eins og barn.. En gagnvart
Caroltnu var hún alltaf þolin-
að hafa komið fjármálum rík-
isins í þrot. Nú situr hann
leynifundi með ráða,mönnum
og reynir að brugga ráð til að
„bjarga“. En Eysteinn getur
ekki bjargað. Hann hefur nú
fest sig svo eftirminnilega í
sínu eigin neti klækja og
svika, að honum er engin leið
fær til bjargar.
Úrræðið
Og nú er allt komið í öng-
þveiti — engin leið fær. Þá' á
að fara leiðina, sem alltaf hef
ur verið ófær að sögn fjár-
málamanna. Það á að lækka
gengið, hækka tólla, koiha
fram með nýjar álögur til að
fleyta sér enn um stund, Nú
ér ákveðið að búa þjóðina und
ir þessi nýju „úrræði“. Þau
ínunii hljóma fallega orðin
hans Eysteins — en alþjóð
veit nú, að bak við þau eru
lygar einar og gálgafrestur.
Stjórnin ætti að segja af
sér — ihypja sig burtu úr stól
unum og láta þjóðina sjálfa á-
kveða hverjir eiga að fara
með völdin.
ISý Itok iisii
skgfittfrainÉal
Framlhald af 8. síðu.
einkum væri lögð áherzla á þá
hlið málsins, sem að skattfrá-
drættinum lýtur, en þó reynt í
stuttu máli að koma inn á sem
flest atriði, sem mestu varða er
venjuleg framtalsskýrsla er gerð.
Það, sem réð því að útgáfan
valdi þessa leiðj var það sjónar-
mið, að bókin yrði í senn ódýr
og handhæg.
Verður nú reynslan að skera
úr hvort bókin nær þeim tilgangi,
sem henni er ætlað, að auðvelda
mönnum skattframtöl og spara
skattanefndum og skattstjórum
þá fyrirhöfn, sem tíðar fyrir-
spurnir um einföldustu atriði
valda þeim.
Carolína lett kambandar[ ist af miskiuiu awmi jtojca fyr-
v_.
fíika- m handavinfíublaöið fráhæn
meS iifprenfuðu sniBaörkinnll
Fæsf hjá ölium böksölumi
•g
'• fei