Mánudagsblaðið - 27.10.1958, Blaðsíða 6

6
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
Mánudagur 27. október 1958.
Án þess hefði hún látið sér
lynda að lifa hér það sem eft-
ir var ævinnar á meðal sinna
góðu vina og hafa barnið sitt
hjá hér, en Elieanór Gail gæti
oldrei gifzt manni, sem hafði
misboðið Ellen Neal.
Og nú þegar dvöl hennar
var brátt á enda, fékk hún
bréf frá föður sínum og nýjar
myndir af drengnum, og það
var í fyrsta sinn, sem hann
minntist á Hugh.
,,Þú sérð,“ skrifaði hann,
,,að barnið líkist meira og
meira föður sínum. Allir sem
þekktu hann, rækju strax aug!
un í hve líkir þeir eru, svo
ég held að það sé vissara, að
hann sé látinn vera nokkrar
. mílur í burtu héðan. Eftir að
ég hef sagt þér svo mikið,
þá gerist ég svo djarfur að
segja þér svolítið af Hugh
sjálfum. Barnið mitt, ég hef
haft nákv. gætur á honum öll
þessi ár, og ég verð að segja
það að hann hefur vaxið og
orðið að meiri manni — og þú
veizt, að ég er ekki fordóma-
laus i þessu — en ég nokkru
sinni þorði að vona. Fyrir-
gefðu mér, Eleanor, gamlir
menn hafa sína drauma, og
minn draumur er, að sá dag-
ur komi, að þú gefir honum
tækifæri til að leiðrétta það,
sem hann gerði þér órétt, þó
aðeins ef þið elskið hvort ann
að, annars er það ekki hægt.
Fyrirgefðu mér, ef ég særi
þig, og ég skal áldrei minnast
á þetta, nema þú gefir mér
leyfi til þess.“
Hann talaði líka mikið um,
hvað hann langaði til að sjá
hana, og að oft hefði hann
freistazt til þess að skerppa
yfir pollinn. Hann hefði bar-
izt á móti freistingunni, vegna
þess að hann hefði verið
hræddur um, að það te.fði
hana frá vinnunni. Hann við-
urkenndi, að hann væri meiri
einstæðingur en áður; en
kannske var það ellin, sem
var að færast yfir hann.
Þetta bréf kom Eleanór
mjög úr jafnvægi. í svari
sínu minntist hún ekkert á
Hugh, en hún bað hann inni-
lega að taka sér frí og koma.
Hann hefði unnið of mikið,
það var það sem var að hon-
um. Það hefði komið fyrir
hana sjálfa á þessum árum að
finnast hún vera orðin of
gömul, en nokkurra daga
hvíld hefði haft ótrúlega góð
áhrif á hana. Hún setti nýja
mynd af sér og frú Fleurot,
inn í bréfið svo að hann gæti
séð, hvernig hún liti út.
Hún óskaði innilega, að
pabbi hennar kæmi, því hún
hafði meira frí núna en hún
hafði haft, síðan hún kom ti’
Parísar. Auðvitað æfði hún
sig og tók tíma, en það var
ekki eihs erfitt fyrir han'a og
áður. Kennari hennar, mið-
aldra maður, sem var mjög
heyrnardaufur, hafði verið
þekktur tenór og sungið í
stærstu sönghöllum Evrópu.
Rödd hans var alveg farih
núna, en hann var meisfari
sem kennari, gr'immur í að-
22.
E L L E
Eííir CLEVES KiHKEÁÐ
finnslum sínum og hafði
aldrei, svo vitað var, hælt
neinum af neméndum sínum. í
fyrstunni fannst Eleanór
hann vera hræðilegasti mað-
ur, sem hún hafði hitt áður
en hún byrjaði að læra, og
þó var stundum ekki hægt
annað en að hlæja að að-
finslum hans, þegar hann
sagði, að þessi eða hinn syngi
og gengi eins og spönsk belja
og þó mátti það lieita kompli-
ment hjá honum. Enda þótt
menn hefðu sagt henni, að
hún þyrfti ekki að búast við
hrósi frá honum, þá höfðu hin
stöðugu napuryrði hans og
útásetningur þau áhrif, að
hún efaðist' mjög um ágæti
sitt.
Frú Fleurot hló að henn’i,
þegar hún sagði henni frá
þessu. Hún hafði þekkt Hr.
Thébaud í mörg ár. aHnn
meinti ekkert með þessu.
þetta var bara gamla aðferð-
in, sém Hah’n sjálfur hefði ver
ið píndur áfram með. Þó eng-
iil frá himnum syngi fyrir
hann, þá váeri það það sama.
Eleanór hafði samt sínar
efasemdir. Og undrun hann-
ar varð því enn meiri, þegar
hún einn morgunfékk bréf frá
AndrewPrice, þekktasta im-
presario í Ameríku, og biðúr
hann hana um viðtal, eftir að
Alphonse Thébaud hefði bent
sér á hana.
Himilifandi sýndi hún ung-
frú Wainwright, sem hún
leigði hjá, bréfið.
„Mjög skemmtilegt bréf,“
sagði hún með sínu vélræna
brosi, ,,ég hef aldrei lieyrt um
þennan mann, er hann mikill
áhrifamaður. Hann býst víst
við, að þú farir frá okkur
bráðlega. Við skulum vona, að
Filson dómari sé samþykkur
ráðagerð þinni.“ j
„Filson dómari er samþykk
ur öllum mínum rhðagerðum,“
sagði Eleanór þóttalega, „og“
bætti hún við, „ekkert hefur
verið ráðið enn, þar sem ég
hef ekki hitt hr. Price. En
við skulum gera ráð fyrir, að
ég þurfi ekki á herberginu
að halda nema út þennan mán
uð.“
Frú Fleurot var öll á lofti,
þegaú hún heyrði fréttirnar.
Húnwár sigri hrósandi. „Sann
aði þetta ekki það sem hún
hafði sagt, að ekki mætti
dæma Thébaud eftir fram-
komu hans.“
Eleanör tók á móti hr. Price
í skólanum. Samtal þeirra
hafði verið báðúm til ánægju,
og hann hafði boðið henni
betrrkjören hana hafðinokk-
urn tíma dreymt um, og hann sem fram hefði komið um
fór eingöngu eftir hinu mikla
hrósi, sem hr. Thébaud hafði
haft um hana. Hann hefði
bara langað til að sjá hana
sjálfur og tala við hana.
Þar sem hann var á ferða-
lagi til Berlínar og Vínar,
vildi hann ekki fara út í smá-
atriði þessu viðvíkjandi fyrr
hann kæmi aftur. Þá mundi
verða nógur tími til þess að
ganga frá samningum og á-
kveða í hvaða óperu hún
skyldi fyrst koma fram. Ó-
perutímabilið myndi byrja
snemma í nóvember.
í nokkrar vikur frétti hún
ekkert frá honum. Hún var
árabil.
Blómunum rigndi yfir hana,
og hún .vár kölluð fram hvað
feftir annað. Faðir hennar var
viðstaddur, og ljómaði af föð
urlegu stolti. Framkvæmda-
stjóri leikhússins sagði
að hún hefði farið fram úr
glæsilegustu vonum.
Samt sem áður, við morgun
verðinn daginn eftir, þegar
hún lét hugann líða yfir unn-
inn sigur, þá fannst henni eins
og þetta allt hefði komið fyrir
aðra manneskju en hana
sjálfa.
Þetta var á sunnudegi, því
Price sem hafði ekki að á-
farin að sjá eftir, að hún; stæðulausu o.rð fyrir að vera ;
skyldi háfa skrifað föður sín | brautryðjandi, hafði tekið
um þessi góðu tíðindi.! Upp á því, sem var algjört ný-
Kannski hafði hún byggt of j næmi í þá daga, að kynna
mikið á þessu og verið of fljót! þessa nýju stjörnu á laugar-
að segja frá þessum glæstu
framtíðarhorfum.
Og svo einn morgun fékk
hún skeyti frá honum, þar
sem hann biður hana að borða
kvöldverð hjá sér. Hún átti
að senda svarskeyti til Hótel
Regina. Hún tók boðinu, en
spurði, hvort frú Fleurot
mætti ekki koma með sér.
Annað skeyti kom frá hon-
um og ságði, að hún væri vel
komin.
Kvöldverðarboðið var í alla
staði mjög skemmtilegt. Price
hafði verið mjög vinsamlegur
og franskan hans var reiprenn
andi, þó hún væri ekki strang
málfræðileg. Hann lét hana
hafa samninginn með sér til
að líta yfir hann. Hún átti að
debútera í La Périchole eftir
Offenbach.
Hún skrifaði föður sín-
um og bað hann að taka
sér frí og koma, svo þau gætu
orðið-samferða aftuf, en hánn
gat ekki komið, vegna þess að
hann var að vinna að stór-
máli, en hann bað hana aftur
að koma eins fljótt og hún
gæti. Hann mundi hitta hana
New York, og svo gætu þau
farið eina eða tvær vikur á
skemmtistað saman. Og hún
ætti að koma til að venjast
staðháttum eftir hina löngu
fjarveru, áður en liún kæmi
fram á söngsviðinu.
dagskveldi. Hann benti á að
með þessu móti hlytu þau að
fá tvær umsagnir í hverju
blaði, hina fyrri í sunnudags-
útgáfum þeirra og síðan aðra
léngri mánudaginn eftir.
Þannig fengi líka stjarnan
hans lengri tíma til að jafna
sig eftir spenninginn á fram-
sýningunni Plann hafði sent
henni eintak af öllum morg-
unblöðunUm, og þau lágu nú
á víð og dreif um herbergið
j á stölum, borðum og píanó-
inu. Hann hafði byrjað að aug
lýsa hana löngu áður en hún
lagði af stað heim. Sam-
kvæmt fyrirmæium hans,
hafðí hún á síðustu stundu
hætt við að fara með skipinu,
sem upphafiega var ákveðið,
og tekið sér far með öðru
skipi til Filadelfíu undir dul-
nefni. Frá Filadelfíu lét hann
aðstoðarmann sinn fylgja
henni til New York, en þar
beið hennar dýrindisíbúð í
Fifth Avenue.
Þar átti svo að heita sem
hún væri ekkja ríks Suður-
Ameríkumanns og væri á
skemmtiferðalagi. Hún vissi
ekki, hvort hún átti heldur
að hlæja eða verða gröm,
enda gafst henni ekki tími til
þess, því rétt í þessu kom
Andrew Price í eigin persónu.
„Svo er mál með vexti,“
sagði hann, „að við ætlum að
koma með nýja brellu, sum-
part af því ég hef gaman af
nýmælum og svo líka vegna
þess —“
„Vegna þess að ég er óþekkt
stærð, meini ðþér,“ skaut
Eleanór inn í.
„Nei, það er langt því frá
h- þ. e. a. s. þér eruð ekki
óþekkt stærð hjá mér. Eg hef
hana efnilegustu söngkonu,heyrt allt um getu yðar. Það
16. kapítuli.
STÖRA SPURSMÁllNU
ÓSVARAÐ.
Hún vann fi’ægan sigur
strax í upphafi, ekki aðeins
hjá leikhúsgestum heldur líka
hjá gagnrýnendum, sem töldu
er líka miklu betra, að públík-
um hér viti ekki of mikið fyr-
irfram, hvers sé að vænta,
fyrr en hinn mikli sigur er
unninn, sem ég.veit, að er í
vændum. Venjulega er aðferð
in sú að rita max'gar lofgrein-
ar um sigra Utanlands til að
byrja með löngu áður en lista
fólkið kemur og svo —“
„En ég hélt að þér væruð
búnir að geira það.
„Já og nei, ég hef sent út
marga pistla um, að ég ætlaði
að koma fólki á óvaii;, en
ekkert orð um yður sjálfa eða
hver þér væruð. Það var þess
vegna sem ég bað yður að
taka nafnið Echevai’o. En
VARAHLUTÍR
nýkomnir í miklu úrvali , í
Ford-Junior, Fordson, Prsi-
fect, AUglia, Consul, Zepliyr
Zodiac,
Svo sem;
Bremsuborðar
BreinsuWutir — ýnisir
Framöxlar
Afturöxlar
Spindlar
Stýrislilutir — ýmsir
Felgur
F.iaðrir
VélalJntir — ýrnsir
Gearkassahlutir — ýmsir
Vatnshosur
Vatnslásar
Benzíngeymar
Benzíndælur og- hlutir
Dynamóar og Iilutir
I.jósalooni
Kvéikjuhlutir
Hljóðkútar
Piiströr
Demixarar
Frambretti
Afturbretti
Hooti
Hurðir
Stuðarar
Skrár
Upphalarar
o. m. m. fl.
Margfalt meiri ending I
Genuine
FORD
parts
Hjölbarðar
590x13
640x13
560x15
500x16
600x16
650x16
700x16
750x20
825x20
FOKD-uniboðið
Kr. Kristjánsson hf ,,
Laugavegi 168—170.
Sími 2-44-66.