Morgunblaðið - 24.05.2005, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. MAÍ 2005 29
MINNINGAR
✝ Bára Kristjáns-dóttir fæddist á
Patreksfirði 22. des-
ember 1953. Hún lést
á krabbameinsdeild
Landspítalans við
Hringbraut 7. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar eru Erla
Hafliðadóttir, f. 3.
september 1930, og
Kristján Jóhannes-
son, f. 26. september
1921, d. 2. nóvember
1986. Systkini Báru
eru Erlendur, f. 26.
júní 1949, Kristín
Sigríður, f. 11. september 1950,
Ólafur Arnar, f. 8. febrúar 1952,
Björn, f. 31. mars 1960, Jökull, f.
21. júní 1964, og Björk, f. 30. des-
ember 1965.
Sonur Báru og Sigurjóns
Helgasonar, f. 13. júní 1949, er
Njörður Sigurjónsson, f. 15. jan-
úar 1974, kvæntur Valgerði Höllu
Kristinsdóttur, f. 10. mars 1977.
Bára giftist 9. apríl 1977 Krist-
jáni Geir Arnþórssyni, f. 27. októ-
ber 1951, sem gekk Nirði í föð-
urstað. Börn Báru og Kristjáns
eru: 1) Arnþór, f. 1.
febrúar 1977. Sonur
Arnþórs og Hönnu
Juul, f. 6. desember
1974, er Pétur Juul
Arnþórsson, f. 22.
janúar 1998. 2)
Björn, f. 14. ágúst
1983. 3) Marta, f. 17.
nóvember 1991.
Bára ólst upp á
Patreksfirði en flutt-
ist suður fyrir tví-
tugt. Hún lauk námi
í Lyfjatækniskólan-
um 1982 og starfaði í
Lyfjabúðinni Iðunni
bæði fyrir og eftir námið, í sam-
tals 18 ár. Bára útskrifaðist úr
Þroskaþjálfaskóla Íslands 1996 og
starfaði á Landspítalanum í Kópa-
vogi, bæði með námi og eftir það.
Síðast kenndi hún við Fjölbrauta-
skóla Suðurlands á Selfossi.
Lengst af bjuggu Bára og Kristján
á Kópavogsbraut 2 í Kópavogi en
síðustu árin hafa þau búið á
Stokkseyri.
Útför Báru verður gerð frá Sel-
fosskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
Smátré
vaxa í garðinum.
Í kyrrþey
bætast árhringir
utan á stofninn.
Ef þau lánast
verða allar árstíðir grænar.
(Þóra Jónsdóttir.)
Báru Kristjánsdóttur kynntist ég
í lífsleiknikennslu við Fjölbrauta-
skóla Suðurlands. Þar urðum við
samkennarar og félagar, deildum
hugmyndum og aðferðum, kennslu-
stofu og nemendum. Það voru
ánægjuleg kynni og eftirminnileg.
Hún kom úr annarri átt en ég, var
af annarri kynslóð, með annan bak-
grunn og aðra menntun en lífsvið-
horfin voru lík.
Bára var glæsileg kona, lífsreynd
og róttæk í skoðunum, hún var
orkubúnt, fjölgreind, fylgin sér, með
fallegt bros og vasa fulla af kven-
legum þokka, manneskja með
hljómmiklar hugmyndir, hugsaði
abstrakt og vildi bæta heiminn – og
svo hlustaði hún á slökunartónlist
þegar það átti við – og innleiddi þá
aðferð í lífsleiknikennsluna.
Og í minningunni leggjumst við á
gólfið í stofu 201, drögum fyrir
glugga, lokum augum og Bára setur
diskinn í tækið, við hlustum á sjáv-
arnið, ölduna sem brotnar í fjörunni,
hvernig hún sogast að og frá – og þá
segir hún söguna sem liggur frá tán-
um, upp eftir kálfum og lærum, í
gegnum mjaðmir, maga og brjóst,
út í hendur, fram í fingur, og þaðan
stökkvum við alla leið upp á herðar,
höldum svo áfram í gegnum hálsinn
og horfum aftur og nývöknuð í
gegnum marglit augun – hvert á
annað.
Svo fjarar hljómurinn út og eitt af
öðru stöndum við upp, drögum frá
að nýju, röðum í töskur, göngum frá
stólum og borðum, þurrkum af töfl-
unni, slökkvum ljósin og læsum á
eftir okkur.
Fyrir hönd lífsleiknikennara við
Fjölbrautaskóla Suðurlands vil ég
koma á framfæri þökkum fyrir
gengin spor, færa Kristjáni og börn-
um þeirra beggja og öðrum að-
standendum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Jón Özur Snorrason.
Elskuleg vinkona mín, Bára. Ég
þakka þér vináttuna frá því að við
vorum litlar stelpur í skóla á Pat-
reksfirði og allar götur síðan.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Löng þá sjúkdómsleiðin verður,
lífið hvergi vægir þér,
þrautir magnast, þrjóta kraftar,
þungt og sárt hvert sporið er,
honum treystu, hjálpin kemur,
hann af raunum sigur ber.
Drottinn læknar, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Þegar æviröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræðstu eigi, hel er fortjald,
hinum megin birtan er.
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber,
Drottinn elskar – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sig. Kr. Pét.)
Hinsta kveðja.
Jóhanna Gunnarsdóttir (Hanna).
Kveðja bekkjarsystkina
frá Patreksfirði
Í sínum huga syrgir hver
sár í hjarta gráta lætur.
Sinnið þjakað, þreyttur er
þá er sofnar síðla nætur
En þegar veröld virðist myrk
og vanti náðarljósið blíða,
biðjum, Guð, þú gefir styrk
af gæsku þinni þeim er líða.
(Óskar Kristjánsson.)
Í annað sinn á stuttum tíma horf-
um við á bak kærri samstarfskonu í
FSU. Bára Kristjánsdóttir kenndi
að sönnu ekki lengi hjá okkur, en
hún öðlaðist fastan sess í hjörtum
okkar sem kynntumst henni. Bára
var glaðvær, skemmtileg og glæsi-
leg kona sem hið ytra minnti mig
ávallt á fagra kvikmyndadís fyrri
tíma. En Bára var hugsjónakona af
lífi og sál og var alltaf að leggja sitt
af mörkum til að bæta heiminn,
hvort sem hún beitti sér sem kven-
réttindakona, þroskaþjálfi eða lífs-
leiknikennari, og hún átti auðvelt
með að gefa af sér og deila hug-
myndum sínum með okkur hinum.
Missir okkar allra er því mikill.
Okkur hjónunum veittist í tvígang
sá heiður að vera ásamt fleira fólki
boðið í kvöldverðarveislu í fallega
rauða húsinu þeirra Báru og Krist-
jáns á Stokkseyri. Veislurnar báru
vott um smekkvísi og glæsimennsku
þeirra hjóna og var ekkert til sparað
til að gestirnir gætu notið veiting-
anna af bestu lyst. Maturinn var
frábær og borðskreytingarnar
óvenjulegar og fínlegar, þrátt fyrir
að vera að nokkru leyti fengnar úr
fjörunni fyrir neðan húsið. Bára
sjálf var hrókur alls fagnaðar og
naut þess sýnilega til hins ýtrasta að
vera samvistum við gesti sína.
Bára hafði mikinn áhuga á
hýbýlaprýði eins og sjá mátti á fal-
legu heimili þeirra hjóna, þar sem
bútasaumsteppi Báru skrýddu víða
veggina. Bára hafði sjálf hannað
gríðarstórt borðstofuborðið og var
tiltölulega nýbúin að láta setja upp
nýja eldhúsinnréttingu sem hún
hafði hlakkað mikið til að fá. Fleiri
breytingar hafði Bára látið gera á
húsinu sem gerði það enn meira að
húsinu hennar. Það var gaman að
ganga um húsið með Báru sem
sagði frá og lýsti öllu á skemmti-
legan hátt, enda leið henni mjög vel
í húsinu sínu.
Við vottum Kristjáni, börnunum
fjórum og öðrum vandamönnum
dýpstu samúð okkar. Blessuð sé
minning Báru Kristjánsdóttur.
F.h. Starfsmannafélags FSU,
Elísabet Valtýsdóttir.
Í dag kveðjum við kæran nem-
anda og félaga. Kynni okkar hófust
þegar Bára settist á skólabekk í
Þroskaþjálfaskóla Íslands haustið
1993. Bára stundaði námið af mikl-
um áhuga og alúð og hafði brenn-
andi áhuga á málefnum fatlaðra.
Þetta kom sérstaklega fram í lifandi
umræðu í tímum þar sem Bára var
óhrædd við að tjá hug sinn og skoð-
anir. Við fundum fljótt að Bára var
mikil hugsjónamanneskja sem átti
auðvelt með að smita aðra af áhuga
sínum. Eftir að námi lauk hafði
Bára frumkvæði að því að halda
tengslum við undirritaðar með
heimboðum og kaffihúsaferðum þar
sem fagleg umræða var í hávegum
höfð. Þá var líka oft slegið á létta
strengi og mikið hlegið enda hafði
Bára mjög góða frásagnarhæfileika.
Gaman var að fylgjast með Báru
sem fagmanni og baráttumanneskju
fyrir hagsmunum og velferð fatlaðs
fólks. Bára var meðvituð um mik-
ilvægi þess að viðhalda stöðugt fag-
legri þekkingu sinni og var því dug-
leg að sækja ýmiss konar fræðslu og
leiðsögn í gamla skólann sinn í því
skyni að efla sig í starfi. Bára
reyndist traustur samstarfsmaður í
vettvangsnámi en þar miðlaði hún
nemendum óspart af þekkingu sinni
og reynslu.
Haustið 2000 var í fyrsta skiptið
boðið upp á framhaldsnám fyrir
þroskaþjálfa innan Kennaraháskóla
Íslands og var Bára í hópi þeirra
sem hófu nám. Hún stundaði námið
af sama áhuga og elju og áður og lét
ekki veikindin hafa áhrif þar á. Í lok
fyrsta námskeiðsins bauð hún bæði
nemendum og kennurum í minnis-
stæða veislu þar sem hún var hrók-
ur alls fagnaðar eins og fyrri dag-
inn. Bára var langt komin að settu
marki í framhaldsnáminu þegar hún
lést.
Ljóst er að málaflokkur fatlaðra
sér nú á bak fagmanneskju sem
þrátt fyrir stuttan starfsaldur lagði
mikið af mörkum til að bæta stöðu
fatlaðs fólks í samfélaginu.
Mestur er þó missir fjölskyldu
Báru og sendum við henni okkar
innilegustu samúðarkveðjur.Við vilj-
um að leiðarlokum þakka Báru gef-
andi samstarf, tryggð og ómetan-
lega vináttu.
Guðrún V. Stefánsdóttir og
Vilborg Jóhannsdóttir,
lektorar við
Kennaraháskóla Íslands.
Við kveðjum kæra vinkonu, Báru
Kristjánsdóttur þroskaþjálfa. Henn-
ar verður sárt saknað. Bára og
Kristján urðu nágrannar okkar
hjóna um miðjan áttunda áratuginn.
Árin næstu urðu ár heilmikilla sam-
skipta og samveru. Börnin okkar
sem voru á svipuðu reki urðu miklir
vinir. Þau voru samferða til og frá
skóla og við komum okkur saman
um ýmsar reglur, s.s. útivistartíma,
hjólareglur og fleira. Ekki má
gleyma öllum veislunum, þar sem
ævinlega var hjálpað með veislu-
föng, húsgögn og borðbúnað. Ég sé
fyrir mér alla krakkana berandi á
milli húsa borð og stóla, skálar og
diska þegar halda átti veislu í öðru
hvoru húsinu, alltaf var lánað á milli.
Bára hafði einhvern ótrúlegan
töframátt þegar halda átti veislu,
það var bókstaflega eins og hún
hefði her manna í vinnu því veislu-
föngin voru slík en maður varð aldr-
ei var við að hún væri að undirbúa
hlutina, þetta bara kom áreynslu-
laust að því er manni fannst. Bára
var snillingur í innanhússhönnun.
Fá heimili voru jafn falleg og henn-
ar, þar sem allt var í stíl svo fágað
og fallegt að unun var af. Já, það er
margs að minnast en upp úr stendur
Bára. Hún hafði sterkar skoðanir, lá
ekki á þeim en einnig hafði hún ríka
réttlætiskennd.
Bára lauk þroskaþjálfanámi jafn-
framt því að reka 6 manna heimili.
Málaflokkur fatlaðra fékk því miður
ekki lengi að njóta hennar þar sem
sjúkdómurinn tók of mikinn toll af
kröftum hennar. En ljóst var að
Bára var sterkur málsvari fyrir
réttindum fólks með fötlun. Hugur
hennar stóð til frekara náms og
voru réttindamálin henni hugleikin.
Ég gæti lengi skrifað um Báru,
þessa miklu konu sem átti svo
margt ógert.
Við gömlu vinirnir á Kópavos-
braut minnumst hennar með þakk-
læti í huga fyrir allar góðu og
skemmtilegu stundirnar með henni
og fjölskyldu hennar.
Hugur okkar er hjá Kristjáni og
fjölskyldu sem við vottum okkar
dýpstu samúð.
Kveðja
Halldór og Hulda,
Kópavogsbraut.
Bára Kristjánsdóttir útskrifaðist
sem þroskaþjálfi vorið 1996. Hún
hafði með námi unnið á Landspít-
alanum í Kópavogi og hélt þar
áfram eftir útskrift. Bára kom inn í
hóp okkar þroskaþjálfa sem unnum
þar og virkaði sem frískur andblær.
Alltaf létt í lund og lífsglöð, með
sterkar skoðanir og lá ekki á þeim.
Gaman var að ræða við Báru um
fagleg málefni, gaf hún viðmæland-
anum alltaf nýtt sjónarhorn.
Fljótlega eftir útskrift tók Bára
við yfirþroskaþjálfastöðu á deild 20,
sem er deild fyrir fólk sem er mikið
fatlað. Umhyggja Báru fyrir starfi
sínu og því fólki sem hún þjónustaði
var takmarkalaus og var hún góður
málsvari þess. Bára leitaði allra
leiða til að íbúar deildar 20 gætu
notið almennra lífsgæða þrátt fyrir
fötlun.
Bára tók þátt í starfi Þroska-
þjálfafélags Íslands og var þar í út-
gáfuráði einn vetur, eða þar til hún
hætti vegna veikinda. Þar sem ann-
ars staðar smitaði Bára út frá sér
lífsgleði og bjartsýni.
Eftir að Bára lét af störfum vegna
veikinda höfum við ekki hist oft en
þegar við hittumst annaðhvort tvö
yfir kaffibolla eða í góðra vina hópi
var ég á eftir alltaf með góðan
skammt af lífsgleði og orku sem
Bára smitaði frá sér alla tíð og við
sem kynntumst henni munum muna
alla tíð.
Fyrir hönd félaga í Þ.Í. sendi ég
Kristjáni og fjölskyldu innilegar
samúðarkveðjur.
Þóroddur Þórarinsson
varaformaður Þ.Í.
Um Báru væri auðvelt að skrifa
heila bók. Af nógu er að taka, jafn
lífsglöð kona og sterkur persónu-
leiki sem Bára var. Hér verða að
nægja örfá minningarorð um þessa
miklu konu.
Í Báru bjó mögnuð samsetning
mikilla kosta. Allt lék í höndum og
huga Báru. Myndarlegri húsmóður
er vart að finna; þess bera hann-
yrðir Báru af öllum gerðum og fal-
legt heimili, glöggt vitni. Bára hafði
sérlega næmt auga fyrir fallegum
hlutum og fallegum litum. Alveg var
sama hvort Bára bauð heim í sam-
tíning úr ísskápnum eða til veislu,
alltaf var það glæsilegt borð sem
tók á móti fólki.
Bára var gestrisin og gjafmild
kona með afbrigðum og þar var
þáttur Kristjáns ekki minni. Bára
var góður námsmaður og í fagi sínu
sem þroskaþjálfi var hún rökföst,
ákveðin og stéttinni til sóma. Hvar
sem Bára fór var eftir henni tekið.
Geislandi lífsgleðin og glæsileikinn
smituðu umhverfið. Í mínum huga
sameinaðist í Báru á mjög eftir-
minnanlegan hátt sveitastúlkan frá
Patró og glæsilega og veraldarvana
heimskonan.
Elsku Bára, hafðu þakkir fyrir
allt og allt.
Innilegar samúðarkveðjur, elsku
Kristján og Marta, Björn, Arnþór,
Njörður og Vala.
Kveðja.
Huldís.
BÁRA
KRISTJÁNSDÓTTIR
Elskuleg móðursystir mín og mágkona okkar,
frk. KATRÍN HELGADÓTTIR
fv. skólastjóri
Húsmæðraskóla Reykjavíkur,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 25. maí kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Helgi Rúnar Magnússon,
Katrín Sigurðardóttir,
Friðbjörg Ingjaldsdóttir.
Minningarathöfn um
ESTHER BLÖNDAL STENSETH
verður í Húsavíkurkirkju laugardaginn 28. maí
kl. 14.00.
María Þorsteinsdóttir, Stefán Hjaltason.
Móðir okkar,
MINNA ELÍSA BANG,
Aðalgötu 19,
Sauðárkróki,
(Gamla Apótekinu),
lést á Heilbrigðisstofnuninni á Sauðárkróki
22. maí sl.
Dætur.