Mánudagsblaðið - 27.06.1960, Blaðsíða 3

Mánudagur 27. júní 1960
mAiiudagsblaðið
3
Keflavíkurgangan
Sjaldan eða aldrei hafa
íslenzkir kommúnistar
gert sig eins hlægilega og
með Keflavíkurgöngunni,
nú á sunnudaginn var.
Feiknalegur áróður var
fyrir þessari göngu, sem
átti að vera táknræn og
mótmæli gegn hervernd Is
lendinga, og linnti ekki
auglýsingum í blöðum og
útvarpi. Gangan átti að
hef jast snenima að morgni
dags frá Keflavíkurflug-
vallarhliðinu. 1 sóma og
yfirlæti var keyrt suður,
en það var aðeins lítill hóp
ur, er fór í bílunum suður,
og mest var þetta imgviði.
Gangan hófst svo frá
Keflavíkurhliðinu og var
heldur ömurleg á að sjá.
Mjög mikið bar á meðlim-
um æskulýðsfylkingarinn-
ar, og munu þeir næstum
því hafa verið í meiri hluta.
Lítið var um annað en til-
tölulega unga menn og var
langsamlega aldursforseti
Sigurður gamli Guðnason
í Dagsbrún, og sýnir það
hið mikla þol þessarar
gömlu kempu. Á eftir fóru
svo bílar með fólki eins og
Guðmundi jaka og Gunn-
ari M. Magnúss., sem ekki
nenntu að ganga, og prúð-
búnir voru sumir í bílum
eins og Alfreð Gíslason,
sem fór um í bíl, en lagði
ekki á sig að ota síniun
gönguteinum. í göngunni,
þegar bezt lét, nnm ekki
hafa verið nema um 140—
150 manns, þegar merni
skriðu út úr bílunum.
Þegar svo komið var í
Kópavog og Hafnarfjörð,
var farið að koma á móti
göngugörpunum úr Keykja
vík, og varð nú göngudeild-
in all mikið verulegri, þeg-
ar kom á Iíópavogsháls-
inn, þó varð aldrei vendegt
fjölmenni í þessari göngu
þrátt fyrir allan þann áróð-
ur, sem fyrir henni var.
Gengið var svo niður í bæ
og haldinn fundur nálægt
Miðbæjarskólanum. Þar
voru haldnar hinar mestu
æsingarræður. Nú ætti að
láta skríða til skarar af
hálfu hernámsandstæð-
inga, eins og það var kall-
að. „Alþingi götunnar“ átti
nú að taka við, hrópaði
Magnús Kjartansson Þjóð-
vilja,riistjóri. Það var auð-
séð á öllu, að atburðirnir
í Japan voru hér teknir til
fyrirmyndar, og er nú
draumur konunúnista sýni
Iega sá, að geta æst til svo
mikilla götuuppþota hér í
bænum að ríkisstjórninni
verði ekki vært. Þetta er
sjálfsagt mjög fjarlægur
draumur, en engu að síður
er hann mjög glæsilegur
fyrir kommúnista. Þess
má geta, að Framsóknar-
menn lögðu göngunni það
lið, sem þeir máttu, og
sumir alþingismenn henn-
■! ar eins .og Sigurvia Ein-
arsson tóku þátt í henni
seinasta spölinn frá Kópa-
vogi. Þetta „alþingi götunn
ar“, sem Magnús Kjartans
son ætlar að láta taka völd
in hér á landi, verður því
samsett af Framsóknar-
mönnum og kommúnistmn
ásamt með því, sem eftir
er af þjóðvarnarskrlpinu,
og er það ný vinstri sam-
fylking, sem ætlar sér að
komast til valda á þennan
jjokkalega máta.
Gils Guðmundsson kvart
aði yfir þvi í ræðu sinni
hjá barnaskólanum, að
nokkurt slen og deifð
hefði verið í hernámsand-
stæðingum að imdanförnu.
Það eru víst orð að sönnu,
þar hefur ríkt slen og
dej4ð. Þetta slen og deyfð
kom líka frani í Keflavík-
urgöngunni mjög áberandi,
þar sem svo fáir treystu
sér til þess að taka þátt í
þessu mikla tiltæki hinnar
nýju götuherfylkingar ís-
lenzkra stjórnmála. Ekki
er það mjög til þess að
lappa upp á þetta slen, að
þjóðvarnarmenn hafa nú
algerlega lagzt undir komm
únista óg afhent þeim blað
sitt. Nú er orðin ein hjörð
og einn liirðir. En sú spurn
ing vaknar fljótlega í sam
bandi við þessa broslegu
Keflarikurgöngu, hvers
vegna kommúnistar stóðu
aldrei fyrir slíkri göngu,
meðan þeir voru í stjórn.
Á árunum 1956—1958 var
engu síður hernám í þeirra
skilningi hér á landi en nú.
Þá hreyfði sig engin mann
eskja úr þessum hópi. Þá
lagðist þetta slen og deyfð
yfir hina blessuðu her-
námsandstæðinga, sem
Gils Guðmundsson kvart-
aði um. Þeir vöknuðu ekki
úr því allan tímann, sem
þeir voru í stjóm. Hvernig
stóð á því? Svarið er ofur
einfalk.Á þeim,tím]»áCT,
stjómarmenn stórar fjár-
veitingar frá Bandaríkja-
stjórn, og líf ríkisstjórnar-
innar var undir því komið,
að þessi f járstraumur liéld
ist. Líf kommúnista í ís-
íenzkri ríkisstjóm byggð-
ist á fjárúrie'giuium frá
Bandarikjamönnum. Með-
an þetta ástand hélzt,
hreyfðu kommúnistar sig
ekki til eins eða neins. Þá
veittu Bandaríkjamenn,
eins og kimnugt er, fé úr
sérstökum sjóðum til þess
að styrkja Islendinga.
Þessir sérstöku sjóðirvom
svipaðs eðlis og þeir, sem
ríkisstjórn Bandaríkjanna
grípur til til þess að borga
fyrir njósnir og annað þess
háttar, sem ekki má koma
opinberlega fram á f járlög
um. Þessir peningar voru
ekld of slæmir til þess að
lenda í f járhirzlu kommún-
ista, framsóknarmanna og
fylgifiska þeirra þá. En nú
er annað hljóð í strokkn-
um. Nú má hafa göngur
til þess að mótmæla vam-
arliði. Nú má halda fundi
niðri í Lækjargötu. Nú má
fylla Þjóðviljann dag eftir
dag og útvarpið af áróðri
fyrir göngu til þess að mót
mæla varnarsamningi Is-
lands og Bandaríkja-
manna. Nú má krefjast
þess, að íslendingar fari
úr Norður-Atlantshafs-
bandalaginu. Nú má bera
spjöld, og nú má gera alls
konar samþjkktir. En með
an kommúnistar voru í
stjórn, lagðist slen og
deyfð yfir.
Og það er von, að menn
spyrji, hvers slags „lína“
þetta er. Það má taka við
’gjöf'um og styrkjum og
öllu mögulegu fé frá Banda
ríkjamönnum, meðan
konunúnistar sitja í stjórn,
og þá má herinn vera. Þá
er beinlínis samið um að
hafa varnarlið áfram gegn
því, að fé sé greitt. Á móti
því hafa kommúnistar ekk
ert. Þá þegja þeir Magnús
Kjartansson og Jóhannes
úr Kötlum. Þá gengur
Gunnar M. Magnúss ekki
neitt, heldur fær bílastyrk
út á læknisvottorð um það,
að hann sé orðinn svo fót-
fúinn, að hann geti ekki
lireyft sig um þröskuld
þveran. Þá situr kona Sig-
urðar Thorlacíusar heima,
og þá lireyfiif æskulýðsfylk
ingin ekki legg né lið.
o ^JioIíku^auþað enhlát
slíkt og annað eins verð-
skuldar? 1
Flófti frá veruieikanum
Enn heldur áfram rann
sóknin á liinu margþætta
svindilmáli Hins íslenzka
steinolíuhlutafélags. Enn
hrúgast upp skjöl og bók-
anir. Þetta mál er ekki ein
göngu háð á íslenzkri
grund, ef svo má segja,
heldur ná angar þess til
Amcríku og jafnvel til
Svisslands. Það er uppvíst,
að forstjóra Ilins íslenzka
steinolíuhlutafélags hafa
ekki þótt geymslur Banda
ríkjamanna nógu öruggar
og þess vegna flutt nokk-
um hluta hins undan-
dregna f jár alla leið suð-
ur til Svisslands, því þar
hefur lionum þótt örugg-
ast að geyma peningana
milli hinna háu lilíða Alpa
fjallanna. Það þurfti þó
aðstoð Bandaríkjamanna
til ]>ess að leiða það í ljós,
að peningamir væru komn
ir til Svisslands, og var
það með tilstyrk banda-
rísltrar leynijijónustu, sem
uppvíst varð um það til-
tæki. Það er undarlegt að
sjá viðbrögð Framsóknar-
manna út af Jiessu máli.
Forstjóri félagsins er
Haukur Hvannberg, í
stjórninni em að meiri
hluta eftir ]>ví, sem Tím-
inn telur Sjálfstæðismenn.
Tíminn segir sem svo, að
það sé* svo sem augljóst,
í hvaða ógöngur samvinnu
hreyfingin komist, þegar
hún drýgir það glapræði
að fela mönnum úr gróða
hyggjuhópi Sjálfstæðis-
flokksins störf og stöður,
sem við komi samvinnu-
hreyfingunni. Svindilmál-
ið hjá Hinu íslenzka stein
olíuhlutafélagi sé af því
sprottið, að Haukur
Hvannberg hafi verið ná-
kominn Sjálfstæðisherbúð
iimim, eins og það er orð-
að, og að meiri hluti
stjórnarinnar hafi verið
Sjálfstæðismeun. Þetta er
athyglisverður flótti frá
staðreyndunum. Vitaskuld
var félaginu stjómað af
Framsóknarmönnum, enda
þótt stjórnin væri til mála
mynda að meiri hluta til
úr öðrrnn flokki og Hauk-
ur Hvannberg var fyrst
og fremst ráðinn af Fram-v
sóknarmönnum, en ekki
öðrum. Það voru þeir, sem
öllu réðu í félaginu, hvað,
sem samsetningu stjórnar-
innar leið. En úr því Fram
sóknarmenn leggja svona
mikla stund á að koma á-
byrgðinni yfir á stjórn
Hins íslenzka steinolíufé-
lags, ættu þeir að gá að
því, að um leið höggva
þeir mjög nálægt einum
af sínum helztu mönnum,
sem er Vilhjálmur Þór.
Hann var formaður stjórn
ar Hins íslenzka steinolíu
nrjr félags svo árum skipti og
einmitt á því timabiíi, sem |
einna mest bar á svindli
félagsins. Ef Tíminn vill
koma ábyrgðinni yfir á
stjórnina, er glöggt, að
ekki er liægt að koma Vil-
hjáhni undan henni. Það
er líka mála sannast, að
illt mun vera að koma for
manni félagsins undan
nolckurri ábyrgð í sam-
bandi við þetta mál. Það
verður vitaskuld að ætl-
ast til þess, að stjórnir
félags og þá sérstaklega
fonnaður félagsstjómar
hafi uokkurt eftirlit með
þri, hvemig rekstur fé-
Iagsins er. Að minnsta
kosti ætti að vera þannig
um Imútana búið, að ekki
væri hægt að geyma fé
félagsins í tveimur heims-
álfum og það á laun,
þannig að ekki komi frant
í reikningum félags. Svo
mikla yfirsýn ætti félags-
stjórn og þá einkiun for-
rnaður að hafa um rekstur
félags. Það hefur líka ver
ið sagt og er sannleikur,
að ef Vilhjálmur Þó r hef-
ur haft svo lítil afskipti
af þessu stóra félagi, seni
hann var formaður í, að
hann fylgist ekki einu
sinni í stórum dráttum
með rekstri þess og gerð-
um* íramkvæmdastjóra, þá
er hann heldur ekki hæfur
til þess að gegna þýðingar
miklum störfum, eins og
bankastjóraembætti við
Seðlabankann.
Framsóknarmcnn geta
snúið þessu máli, hvernig
sem þeir vilja, en sína,
menn firra þeir ekki á-
byrgð. Meðan vel gekk,
þökkuðu Framsóknar-
menn líka sér og engum
öðrimt hvað íslenzka stein
olíufélaginu og Olíufélag-
inu h.f. vegnaði vel. Þá
var ekki verið að þakka
einum eða neinum mönn-
um úr öðrum flokkum fyr
ir það. Þann heiður áttu
Framsóknarmenn einir.
Þeim heiðri vildu þeir eltki
deila með einum eða öðr-
um. Svo þegar snýst á ó-
gæfuhlið og töp og svindl
fara að steðja að, þá er
gripið til þess að reyna að
kenna öðrum um. Þetta er
leiðinlegur flótti frá stað
reyndunum, en því miður
er hann sízt af öllu neitt
einsdæmi í þessum her-
búðum.
Sumarkjóll.
Frúin (við blíndan betl-
ara): „Vesalings maður, og'
eigið þér engan að, nákom-
inn ?“
Betlarinn: „Jú, ég á reynd
ar bróður,’ en hann er. líka
blindur, og við sjáumst sjald
an.“
HÁNUDAGSÞANKAR
Jóns Reykvíkings
konunúnistar eins og aðrir ur.. Pg fyrirlitning, sem