Morgunblaðið - 11.07.2005, Blaðsíða 22

22 MÁNUDAGUR 11. JÚLÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
LEGSTEINAR
Helluhrauni 10, 220 Hf. • sími 565 2566
Englasteinar
✝ Sigurjón Björns-son, fyrrverandi
stöðvarstjóri Pósts
og síma í Kópavogi,
fæddist á Hryggjum
í Mýrdal í Vestur-
Skaftafellssýslu 9.
júní 1908. Hann
andaðist á Hrafnistu
í Hafnarfirði mið-
vikudaginn 29. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Björn Björnsson,
bóndi á Hryggjum,
f. 2.10. 1844, d.
22.10. 1936, og Sigþrúður Dag-
bjartsdóttir, f. 5.4. 1869, d. 7.3.
1922. Sigurjón var yngstur sinna
systkina, hann átti tvær alsystur,
Önnu Guðlaugu, f. 18.6. 1898, d.
20.5. 1930, og Sigurbjörgu, f. 3.12.
1902, d. 11.2. 1992. Sigurjón átti
átta systkini samfeðra, af þeim
komust til fullorðinsára; Guðfinna,
f. 24.11. 1879, d. 11.2. 1939, Sæ-
mundur, f. 24.11. 1879 (fór til Am-
eríku), og Guðveig, f. 29.7. 1880, d.
25.8. 1926.
Sigurjón kvæntist Þorbjörgu
Pálsdóttur 1934, húsmóður og
póstfulltrúa í Kópavogi, f. 1.1.
1915, d. 15.9. 1987. Börn þeirra
eru: 1) Sigurrós Margrét Sigur-
jónsdóttir, f. 1.10. 1934, maður
hennar er Jónas Gunnar Guð-
mundsson, f. 14.11. 1933, börn
þeirra: a) Sigurbjörn Rúnar, f.
30.6. 1967, kona hans er Jórunn
Ósk Frímannsdóttir, börn þeirra
Daníel Björn, Matthías og Þórunn
Sigurrós. b) Reynir, f. 14.11. 1971,
sambýliskona hans er Hrafnhildur
Valdimarsdóttir. 2) Erla Sigur-
jónsdóttir, f. 3.4. 1936, sambýlis-
maður hennar er Sigfús Þórðar-
son, börn Erlu með Ingvari
Guðnasyni: a) Guðni Sigurður, f.
27.5. 1954, kona hans er Soffía
Kristinsdóttir, börn þeirra Þröstur
og Ingvar Kristinn. b) Bryndís
Laila, f. 3.8. 1957, maður hennar
mundur Ármann Sigurjónsson, f.
3.1. 1944, kona hans er Hildur
María Hansdóttir, f. 20.2. 1952,
börn þeirra: a) Elsa María, f. 23.10.
1973, sambýlismaður hennar er
Allan Mackey, börn hennar með
Ármanni H. Guðmundssyni Hildur
Þórbjörg og Kári. b) Björn, f. 5.12.
1974, kona hans er Dalrós Jóhanna
Halldórsdóttir, börn þeirra Hall-
dór Darri, Sigurjón Ármann og
Gabríel Freyr. c) Pétur Már, f.
13.7. 1976, sambýliskona hans er
Jóhanna Björk Gísladóttir, d) Ár-
mann, f. 2.11. 1981, e) Þorbjörg, f.
9.12. 1982, sambýlismaður hennar
er Jens Christian Lang. 6) Birna
Sigurjónsdóttir, f. 17.9. 1946, mað-
ur hennar er Jón Ólafsson, f. 29.4.
1938, börn hennar með Eyjólfi
Melsted: a) Gunnar Björn, f. 25.6.
1970, kona hans er Ásta Þórisdótt-
ir og börn þeirra Silja og Bára
Ósk. b) Björg, f. 30.7. 1972, maður
hennar er Heimir Örn Herberts-
son, börn þeirra Orri, Arnar Már
og Einar Björn. c) Páll, f. 5.1. 1980,
sambýliskona hans er Jóhanna
Jakobsdóttir. 7) Jón Páll Sigur-
jónsson, f. 28.12. 1947, kona hans
er Steinunn Gunnlaugsdóttir, f.
20.9. 1951, börn þeirra: a) Gunn-
laugur Kári, f. 30.6. 1976, sam-
býliskona hans er María Rós
Magnúsdóttir. b) Björn Hákon, f.
15.5. 1981. c) Gísli Páll, f. 21.5.
1984. d) Sigþrúður Birta, f. 23.8.
1986. 8) Sigurður Sigurjónsson, f.
9.9. 1950.
Sigurjón ólst upp á Hryggjum í
Mýrdal hjá foreldrum sínum en fór
til hálfsystur sinnar Guðfinnu og
fjölskyldu hennar á Strönd í Með-
allandi 15 ára gamall. Hann lauk
prófi frá Samvinnuskólanum í
Reykjavík árið 1934 og var eftir
það búsettur í Reykjavík og síðar í
Kópavogi. Hann hóf störf við póst-
húsið í Reykjavík árið 1940 og
starfaði hjá Pósi og síma í sam-
fleytt 34 ár. Frá 1960 til 1974
gegndi hann starfi stöðvarstjóra
Pósts og síma í Kópavogi. Hann
var búsettur á Hrafnistu í Hafn-
arfirði frá árinu 1988.
Útför Sigurjóns verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
er Víðir Jóhannsson,
börn þeirra Benedikt
Arnar, Elías, Hlynur,
Erla og Víðir. c) Sig-
urjón, f. 10.9. 1958,
kona hans er Rósa
Harðardóttir, börn
þeirra Guðrún Selma
og Styrmir. d) Magn-
ea Þuríður, f. 10.9.
1960, maður hennar
er Guðmundur Dýri
Karlsson, börn þeirra
Ragnhildur, Karl og
Sunna, börn Erlu
með Kristmundi A.
Þorsteinssyni: e) Þorsteinn Grét-
ar, f. 21.4. 1966, kona hans er
Jennifer Ágústa Arnold, f) Jó-
hanna Sigríður, f. 11.7. 1970, mað-
ur hennar er Jón Björgvinsson,
börn þeirra Sigrún, Ármann og
Óskar. 3) Sigurbjörg Sigurjóns-
dóttir, f. 19.6. 1937, maður Har-
aldur Sumarliðason, f. 2.7. 1937,
börn þeirra: a) Tryggvi Þór, f. 5.3.
1956, kona hans er Guðrún S. Jóns-
dóttir, börn þeirra Hafdís María,
Sigrún Hildur og Jóhanna Kol-
brún. b) Jóninna Huld, f. 2.11.
1957, börn hennar með Sigurði
Péturssyni Þóra Björg, Ingi Rafn,
Hjördís Erna og Haraldur. c)
Brynja Þorbjörg, f. 19.11. 1958,
börn hennar með Joseph G.
Adessa Eva María og Sunna Lind.
d) Jóhann Friðgeir, f. 7.12. 1965,
kona hans er Katrín Jónsdóttir,
börn þeirra Arnar, Hildur og
Helgi. e) Baldvin Björn, f. 19.7.
1968, kona hans er Guðrún Elva
Tryggvadóttir, börn þeirra Sólon
Baldvin, Dagur Baldvin og Eiður
Baldvin. 4) Páll Sigurjónsson, f.
19.4. 1939, d. 25.11. 2001, sam-
býliskona hans var Ágústa Hulda
Pálsdóttir, f. 7.1. 1937, sonur hans
með Sóleyju L. Jóhannsdóttur er
Guðmundur Páll, f. 3.7. 1970, kona
hans er Berglind Leifsdóttir, börn
þeirra Yngvar Orri, Guðjón Smári,
Leifur Páll og Móeiður. 5) Guð-
Í dag verður til moldar borinn
tengdafaðir minn Sigurjón Björns-
son, fyrrum stöðvarstjóri Pósts og
síma í Kópavogi. Hann lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði miðvikudaginn 29.
júní sl., 97 ára að aldri. Hann hafði
verið búsettur á Hrafnistu í 17 ár, eða
frá árinu 1988.
Sigurjón missti konu sína Þor-
björgu Pálsdóttur árið 1987 og ákvað
stuttu síðar að flytja alfarið á Hrafn-
istu.
Það er nú liðin rúmlega hálf öld síð-
an ég fór að venja komur mínar á
heimili þeirra hjóna, sem þá var við
Langholtsveg í Reykjavík.
Allt frá fyrstu kynnum tók hann
mér vel, þótt bæði ég og dóttir hans,
sem ég var að heimsækja, værum
sennilega í augum fullorðins fólks
alltof ung til að vera að undirbúa
stofnun heimilis. Fljótlega fannst
mér samt að hann liti á mig sem eitt
af sínum börnum, en þau voru átta
talsins og kannske ekki ástæða til
fjölgunar, en þetta breyttist í einlæga
vináttu sem haldist hefur allar götur
síðan.
Sigurjón var listfengur maður og
hefði eflaust viljað helga sig myndlist
meira en tök voru á. Heimilið var
stórt og ekki hægt að sinna því mikið,
sem ekkert gaf í aðra hönd.
Þrátt fyrir fjárhagserfiðleika
braust hann til náms og lauk prófi frá
Samvinnuskólanum 1934. En það var
ekki auðvelt að fá vinnu á þessum ár-
um. Hann vann því við margskonar
tímabundin og stopul störf næstu ár-
in.
Til að framfleyta fjölskyldunni var
hann þó óþreytandi við að leita leiða
til tekjuöflunar, t.d. með útgáfu
margskonar spilaleikja, jólabösurum
o.fl. auk þess sem hann tók að sér
bókhald fyrir ýmsa aðila.
Árið 1939 hóf hann störf við póst-
húsið í Reykjavík og starfaði síðan
hjá Pósti og síma til 1974. Starfi
stöðvarstjóra pósts og síma í Kópa-
vogi gegndi hann frá 1961 til 1974.
Eftir það starfaði hann um tíma
fyrir byggingardeild Sambandsins og
fleiri við bókhald, þar til hann lét end-
anlega af störfum vegna aldurs.
Sigurjón var félagslyndur maður
og sat m.a. í stjórn Póstmannafélags
Íslands. Hann var einnig félagi í Rót-
arýklúbbi Kópavogs og var kjörinn
Paul Harris-félagi þar fyrir vel unnin
störf. Hann var einnig mikill áhuga-
maður um framhaldslíf og má segja
að það hafi verið það eina þar sem við
gátum ekki skilið hvor annars sjón-
armið.
En það var ekki fyrr en á efri ár-
um, sem hann fór að sinna myndlist-
inni, sem hann hafði sem ungur mað-
ur sýnt svo mikla hæfileika til. Hann
hélt nokkrar myndlistarsýningar,
oftast á Hrafnistu, og tók einnig þátt í
samsýningum.
Síðustu árin fékk hann mikinn
áhuga á skriftum. Hann kom sér upp
tölvu og prentara, sem að sjálfsögðu
voru algerlega óþekkt meðan hann
var enn á vinnumarkaðnum. Hann
þreifaði sig bara áfram og var furðu-
fljótur að tileinka sér þessa tækni.
Hann skrifaði ýmsa pistla í frétta-
bréf Hrafnistu og einnig greinar í
tímaritið Heima er best. Þetta voru
gjarnan frásagnir frá fyrri tíð, enda
minnið gott.
Sigurjón fékkst talsvert við ljóða-
gerð alla tíð, þótt það færi lengst af
mjög hljótt. Á síðari árum samdi
hann mest trúarljóð og árið 2002 gaf
hann út bók, fyrir áeggjan og með að-
stoð barna sinna, þá 94 ára að aldri,
með frumsömdum ljóðum, frásögn-
um og einnig þýðingum, m.a. á leik-
ritum.
Þrátt fyrir félagsstörf og áhuga á
því sviði var Sigurjón á ýmsan hátt
dulur maður. En hann bjó yfir margs
konar hæfileikum sem fólk kom oft
illa auga á nema við náin kynni.
Nú að leiðarlokum vil ég þakka
honum fyrir langa samleið og alla þá
vináttu sem hann lét mér í té. Megi
þessi góði drengur hvíla í friði.
Haraldur Sumarliðason.
Ein af mínum fyrstu minningum
um afa og ömmu var að þau voru að
koma heim frá útlöndum. Sú minning
átti eftir að verða síendurtekin því að
afi og amma ferðuðust mikið. Sér-
staklega þótti afa gott að komast í
sólinu suður frá eins og hann orðaði
það einhvern tímann við mig. Við
systkinin nutum náttúrlega góðs af
þessum utanlandsferðum. Tölvuspil,
nammi, ný föt. Það var oft margt
skemmtilegt sem leyndist í töskunum
hjá afa og ömmu þegar þau komu aft-
ur heim, kakóbrún frá sólarströnd-
um. Seinna átti ég eftir að fara tvisv-
ar með afa til sólarlanda og þá
kynntist ég honum á nýjan hátt. Takk
fyrir að biðja mig um að koma með
þér, afi, ég hefði ekki viljað missa af
því fyrir neitt í veröldinni.
Þá kynntist ég merkilegum manni
sem margt hafði reynt. Þau eru mörg
minningabrotin sem flögra í gegnum
huga minn þegar ég hugsa til allra
stundanna sem við áttum bæði þarna
úti og allra þeirra hér heima.
Ég man eftir ritvélinni þinni sem
var uppi á skrifstofu á Álfhólsvegin-
um og eftir þér sitjandi í hæginda-
stólnum þínum að reykja vindil á
gamlárskvöld. Ég man eftir áklæðinu
á sætunum í Datsuninum þínum, það
var svo loðið að það var hægt að
teikna myndir og skrifa í það, ef mað-
ur strauk á móti áttinni sem það lá í.
Ég man eftir heimsóknunum til þín á
pósthúsið í Kópavogi og ég man eftir
pínu-pínulitlu skrifstofunni þinni þar.
Ég man eftir að ef maður hafði verið
nógu þægur (... eða var það óþægur?)
þá fengum við að skoða frímerkjaal-
búmin þín.
Seinna urðu árgangarnir hennar
ömmu af Vikunni meira spennandi og
leystu frímerkjaalbúmin af hólmi. Ég
man eftir þér á nærbolnum að raka
þig fyrir sunnudagsmatinn og eftir
þér að lesa í hægindastólnum þínum,
það var fátt sem gat raskað ró þinni
jafnvel þó herskari af barnabörnum
væri á svæðinu. Ég man eftir því þeg-
ar við vorum úti á Mallorca og þú
sagðir að þetta hvítvín væri alveg
ágætt með „paell-unni“ sem við ætl-
uðum að fá okkur. Ég man eftir því
þegar ég kom í heimsókn í vetur. Þá
var leiðindaveður í bænum og ég var
eitthvað að segja að það hefði verið
miklu betra fyrir norðan hjá okkur
þegar ég var að fara af stað. Þá sagðir
eitthvað á þessa leið: „Ekki klára allt
góða veðrið, við þurfum líka á sólar-
geislunum að halda hérna megin.“ Já,
þú hafðir lúmskan húmor. Ég man
eftir því að einhvern tímann sýndi ég
þér ljóðin sem ég hafði verið að
semja. Þú last þau yfir, steinþegjandi
og án nokkurra svipbrigða, þagðir í
dágóða stund og sagðir síðan. „Þetta
er ágætt hjá þér, þú ættir að halda
þessu áfram.“ Síðan bættirðu við eftir
nokkra stund: „Þú ættir að prófa að
hafa meira rím í þessu, ég held að það
saki ekki.“
Ég man síðustu heimsókninni
minni, það var núna í byrjun júní. Ég
var að segja þér að ég væri á leiðinni
til Edinborgar í Skotlandi. Þú sagðir:
„Já, ég man eftir Princes
Street… reyndu endilega að komast í
kastalann.“ Það var svo sem ekki
margt sem þú hafðir ekki reynt eða
þú hafðir ekki farið því við þetta sama
tækifæri þá sagði ég þér að Ásta kona
mín væri á Ítalíu. Þá sagðir þú: „Já,
það er fallegt þar, ég hefði viljað
koma oftar þangað.“ Ég man líka eft-
ir síðustu dögunum þínum á Hrafn-
istu, þú áttir ekki auðvelda daga þá.
Ég er feginn að ég hafði tækifæri til
að koma og segja bless við þig þá.
Við sjáumst þó síðar verði, afi.
Gunnar Björn Melsted.
Afi Sigurjón hefur kvatt þennan
heim, saddur lífdaga, 97 ára að aldri.
Við systkinin minnumst hans með
miklum hlýhug og minningar frá
heimsóknum í Kópavoginn koma upp
í hugann. Afi Sigurjón og amma Þor-
björg áttu þá heima á Álfhólsvegi 124
og ferðirnar suður voru mikið ævin-
týri í þá daga. Stórfjölskyldan hans
pabba heimsótt og margt brallað með
frændsystkinum. Það var alltaf svo
gott að koma í heimsókn á Álfhóls-
veginn, mikil hlýja og einhvern veg-
inn leið manni eins og heima hjá sér,
en ekki eins og við værum gestir.
Garðurinn freistandi og alltaf grænn
í minningunni, alveg frábært að velta
sér í stöllunum. Afi að grúska í frí-
merkjasafninu, á skrifstofunni sinni,
innan um bókastafla, fallegar myndir
(bæði hans verk og annarra) og hann
var alltaf svo rólegur og hlýr. Röddin
rám og góðleg, broshrukkur báru
vott um skapgerð hans og léttleika.
Amma að freista okkar með kræsing-
um úr eldhúsinu. Afi og amma voru
okkur systkinunum alltaf einstaklega
góð, mikið óskaplega hlökkuðum við
til afmælisdaga því gjafirnar frá þeim
voru alltaf svo höfðinglegar.
Hann hafði næmt auga, hann afi.
Málaði myndir allt fram á síðustu ár,
skrifaði falleg ljóð, sögur og endur-
minningar. Atorkusamur með ein-
dæmum, vann á tölvu og vildi ólmur
læra á netið og nýta sér það, rúmlega
90 ára að aldri! Ljóðin hans bera vott
um næmi og trú, vekja von um betri
heim og góðar manneskjur. Árið 2002
gaf afi út bók sem heitir Ljóð og
minningar. Í henni birtast endur-
minningar frá æsku hans sem barns
og ungs manns í Vestur-Skaftafells-
sýslu, mikilvæg og dýrmæt frásögn.
Ljóðin hans afa eru skemmtilega lýs-
andi og næm, í bókinni er líka að
finna myndir af nokkrum málverkun-
um hans. Einnig gerði hann leikrit
upp úr skáldsögu Jóns Trausta, Anna
frá Stóru-Borg. Þessi bók sýnir svo
greinilega að honum afa var margt til
lista lagt og fjölbreytileikinn hvað
skemmtilegastur. Eitt ljóða hans,Sól-
arupprás í ágúst, er á þennan veg:
Ég geng út að glugganum heima.
Það er glampandi morgunsól,
yndislegt veður og allt er svo hljótt,
afliðin sumarnótt.
Það er órofa kyrrð yfir öllu,
fjöllin þau móka í morgunsins móðu,
mildu og góðu.
Það er friður og ró,
logn yfir landi og sjó.
Ljósgeislar hækkandi sólar,
brjóta sér leið yfir bláfjöllin breið
hina beinustu leið.
Það bærist ei fáni á stöng,
en beint hangir niður.
Ég man ekki eftir magnaðri ró.
Og þó!
(Sigurjón Björnsson.)
Afi hafði næma kímnigáfu og smit-
andi hlátur, þó svo að á stundum væri
hann ekkert að flíka því um of, hann
var vandur að virðingu sinni og hæg-
látur.
Amma Þorbjörg lést árið 1987 og
stuttu seinna flutti afi á Hrafnistu í
Hafnarfirði og lét hann vel af sér þar.
Var mjög virkur í félagslífi og marg-
oft minígolf-meistari. Hann hélt góðu
sambandi við okkur systkinin, sendi
okkur jólakort og bréf þegar við vor-
um erlendis. Alltaf traustur og hlýr.
Það var gaman að koma og heim-
sækja hann á Hrafnistu og sjá hvað
hann var alltaf duglegur að vinna að
hugðarefnum sínum. Afi var mjög
heilsuhraustur nema sl. 2–3 ár þegar
honum fór nokkuð að hraka og ald-
urinn að segja til sín.
Langri og gifturíkri ævi lauk hann
97 ára að aldri. Við afabörnin fyrir
norðan munum alltaf minnast hans
með mikilli væntumþykju og þakk-
læti fyrir örlæti hans til okkar og
samferðamanna. Verkin hans og orð-
spor lifa. Minningar okkar um hæg-
látan og ljúfan afa, ylja okkur um
ókomin ár. Systkinum pabba og fjöl-
skyldum sendum við innilegar sam-
úðarkveðjur.
Elsa, Björn, Pétur, Ármann
og Þorbjörg, Akureyri.
Mig langar í fáum orðum að minn-
ast afa míns Sigurjóns Björnssonar,
sem lést hinn 29. júní síðastliðinn, þá
orðinn 97 ára gamall. Afi var hæglát-
ur maður, hafði mikinn áhuga á and-
legum málefnum, en eitt helsta
áhugamál hans lengi vel var frí-
merkjasöfnun. Hann átti mikið frí-
merkjasafn og stundaði viðskipti með
frímerki um árabil. Fyrstu minningar
mínar um afa tengjast einmitt áhuga
hans á því sviði. Ég minnist þess að
fyrstu frímerkjabókina og fyrstu
merkin sem ég eignaðist færði hann
mér. Þá hafði hann það sem fastan sið
um nokkurra ára bil að senda mér 1.
dags umslög, sem ég geymi enn þann
dag í dag. Okkur krökkunum þótti
mikið til þess koma þegar hann sýndi
okkur safnið sitt og reyndi að vekja
áhuga okkar með því að sýna okkur
sjaldgæf og verðmæt frímerki og
segja okkur uppruna þeirra.
Á meðan hann og amma bjuggu á
Álfhólsveginum var fastur liður innan
fjölskyldunnar að hittast þar um
helgar og var iðulega fjölmennt, enda
hópurinn stór. Þá sat afi gjarnan og
tók þátt í bridgespilamennsku, en
mikið var spilað á heimilinu og hann
mikill áhugamaður um spilamennsk-
una. Eftir að afi komst á eftirlaun
helgaði hann sig áhugamálunum enn
frekar. Hann fór að leggja meiri rækt
við myndlist og ljóðagerð, en hvort
tveggja lá sérlega vel fyrir honum.
Mörg af ljóðum hans eru einstakar
perlur sem sjá má í ljóðabók hans,
Ljóð og minningar.
Eftir að amma féll frá fluttist afi á
Hrafnistu í Hafnarfirði. Þar eignaðist
hann marga vini, enda bjó hann þar í
nær 18 ár. En vinirnir hurfu einn af
öðrum, svo seinustu ár mátti skilja á
honum að sér þætti nóg um og tími
væri kominn til að fá að fylgja þeim
eftir.
Margs er að minnast, en þó er fyrst
og fremst í huga mínum þakklæti fyr-
ir allar góðar stundir, góðvild og
hlýju sem alltaf einkenndi afa. Ég
kveð kæran vin með söknuði, en einn-
ig með þakklæti fyrir að fá að verða
honum samferða um tíma. Blessuð sé
minning hans.
Tryggvi Þ. Haraldsson.
SIGURJÓN
BJÖRNSSON