Mánudagsblaðið - 22.01.1968, Síða 1

jBIclSfyrir alla
20. árgangur
Mánudagur 22. janúar 1968
2. tölublaS
Burt með Bæjardtgerðina
Tugmilljónatap — Sjálfstæðisflokkuriim svíkur stefnu
skipin ryðga niður
Það er staðreynd, að fáar ef nokkrar opinberar stofnanir
hafa verið reknar með gífurlegra tapi en Bæjarútgerð Reykja-
víkur. Upprunalega var hún stofnuð á stríðsárunum, en á vel-
gengnisárunum undanfarið hefur)>etta verið að mestu íhlaupa-
vinna fyrir drykkjuræfla, sem dregnir voru túr og túr, unnu sér
fyrir víni, en hlupu síðan í land. Síðustu árin hafa skipin legið
í ryði hér inn á höfnum eða utan við Kleppsvíkina.
Fyrir löngu var hverjum rétt-
sýnum .•nanni Ijóst, að þetta glap
ræði kostaðj borgina tugi, ef ekki
hundrnð milljóna, hreint tap, en
vinnumakteíðurinn algjörlega
mettaður. Þrátt fyrjr þetta hefur
borgarstjórn haldið þessu flota
uppi á kostnaði, gert út eitt eða
tvö skip — með stórtapi, haldið
dýrar skrifstofur og forstjóralið.
Þetta er einn voðalegasti baggi
Reykjavikur og kalla þó borgar-
yfirvöldin ekki allt ömmu sína í
þeim efnum.
Hér í borg er t.d. rekið stórt
togaraútgerðarfélag, sem til þessa
hefur verið sæmilegt gróðafyrir-
tæki, og sýnir það enn, að jafn-
vel meðan ekkbfannst annað fólk
en rusl á þessi skip, mátti þó með
skynsemi gera þau arðbær. Var
hér sambærilegt dæmi og Silla
& Valda hagsýnin og KRON.
sukkið, yfirbyggingin of mikil og
rekstrinum ofviða enda engin á-
byrgð. Nú er vitað, að gjöld öll
hækka á næstunni enda undir-
búningur liafinn í þá átt, en ekki
sést enn í sparnað borgarstjórn-
ar. Eitt af því sem gera þarf er að
LEGGJA AÐ FULLU niður þessi
bæjaróþrif, og láta skipin og all-
\
an reksturinn í ábyrgð einstak-
linga, sem síðan bera á þeim fulla
ábyrgð sem sinni eign. Borgar-
stjórn getur ekki lengur fóðrað
þessi óþarfa útgjöld, þetta tug-
milljóna tap fyrir borgarbúum.
Borgarstjórnin hefur ekki hliðr
að sér við að hækka öll hugsan-
leg gjöld og veitast að pyngju
borgarbúa án tillits til aðstæðna,
og vel má meirihlutinn hugsa til
þess, að þunnur er þráður sá,
sem heldur meirihlutamanninum
við völd.
Nú er svo komið, að hugur
Reykvjkinga verður æ fráhverf-
ari núverandi valdhöfum og kem
ur margt til þótt afsaka megi
sumt.
Það er undarlegt að flokkur
eins og Sjálfstæðisflokkurinn
skuli ríghalda í opinbert fyrir-
I tæki fyrirtæki, sem er að
verða sama botnlausa hítin og
Bæjarútgerð Hafnarfjarðar, á
sama tíma og flokkurinn er enn
algjörlega einráður í borgar-
stjórn. Er hér um svívirðileg svik
og frávik að ræða frá öllu því
sem flokkurinn á að standa fyrir.
Það er að sjá sem ríghalda
verði í hverja óhæfu sem framin
hefur verið undir misjöfnu yfir-
Framhald á 5. síðu.
Tækifærið fyrir hendi
— Burt með skrílinn
Atvinnuskortur og ruslarafólk — End-
urskoðaðar reglur um landvistarleyfi.
Nú hefur myndast lítilsháttar atvinnuleysi, að frásögn
blaða og leiðtoga Dagsbrúnar. Þetta er að vonum, því nú er
farið að draga í land, víða, og er það ósköp eðlileg af'leið-
in einstakra happaára og giftulegs gróða í viðskiptum okk-
ar við útlönd og svo í ofanálag heimskulegarar eyðslu og
bruðls. ,
En nú skapast hér gullið tækifæri til að hrekja á brott
þann smánar- og endemislýð, sem reikað hefur um götur
höfuðstaðarins og unnið í ígripavinnu, og þann, sem setið
hefur eins og mara á ýmsum útgerðarstöðum, þar sem upp-
grip voru. íslendingar og íslenzkur vinnumarkaður þolir
ekki innflutt vinnufólk, sízt þegar um rusl er að ræða. Allt
öðru máli gegnir um Færeyinga og Norðurálfumenn. Það'
er kominn tími til að f jarlægja Austurstrætisprinsana, sem
sitja að iðju sinni á kaffistofu þar og veiða smástelpur, og
hér hafa sitið í skjóli vinnuaflsskorts. Nú hefur ríkið nægar
og fullkomnar ástæður til að sparka þessu fólki úr landi og
setja nýjar og strangar reglur um það, hverjir fáá hér land-
vistarleyfi framvegis.
MorSingjar lausir / Reykjavík
Morðgátan óleyst — Þrír horfnir — Refsing of væg —
— Endurskoðun nauðsynleg — Voðamenni ljósum logurn
ÞUNGAR ÁSAKANIR Á
DÝRAVERNDUNARFÉLAG
Hagbönn í framdölum nyrðra svo vikum
skiptir — Gilda þar aðrar reglur — Ásetning-
armenn vanrækja störf sín? — Taumlaus úti-
gangur algjör þjóðarskömm.
Það væri gaman að vita hvort lög Dýraverndunarfélags ís-
lands giltu fyrir norðan. í mestu hrossasveitum landsins hefur
nú verið haglaust með öllu vikum saman, frost mikil og harð-
æri. Vitað er að þarna eru útigönguhross svo þúsundum skipt-
ir og má ímynda sér líðan þeirra. Það er gott og blessað að
saka sunnanmenn um illa meðferð hrossa og sjálfsagt að
benda á það séu til þess dæmi. Hitt er svo annað, að það er
lítt mannúðlegt að láta norðaosveitirnar sleppa, útigöngusveit-
irnar, sem alræmdar hafa verið frá upphafi landsbyggðar.
Taka ber auðvitað fram að á Norðurlandi er fjöldi ágætra
hestamanna, sem huga vel að skepnum sínum.
Ásetningsmenn
En hér er einnig aS athuga ann
að." Samkvæmt landslögum er
bann-að að setja á annað fé á
haustin en það, sem bæði hefur
hús og hey, að einhverju eða öllu
leyti. Það þarf ekki annað en
víkja þeirri spúrningu til Dýra-
verndunarfélags íslands hvort á-
setningarmenn nyrðra séu þvílík
ir vanrækslumenn í starfi, að
þeir láti svona ásetning hjá bænd
um líðast.
Hrossa- og fuglaáhyggjur
Fjallahrossin fyrir norðan eru
mestmegnis alin til slátrunar, og
alin í úthögum. Þau koma aldrei
i hús og kostar eldi þcirra Iítið
sem ekkert. Engin afsökun er
þótt að þau séu brúkunarlaus og
feit að haustum, skepnuskapur-
inn er hinn sami. Dýraverndun-
arfélagið lætur sér títt um líðan
smáfugla og gæsakvikinda hér á
Tjörninni í Reykjavík og svo
skemmdarvarginn álftina, sem
víðfræg er af því, að frjósa inni
og drepa sig á því. En þörfin er
minnst hér í Reykjavík og út af
fuglum. Árferði er milt, æti víð-
ast nóg og skjól og annað, auk
Reykvíkinga, sem ætíð hafa allan
ársins hring gaman af að ala
fugla þessa.
Hvað dvelur?
Með útigönguliross skiptir allt
öðru máli, cinkum til sveita og í
framdölum, þar sem mannaferð-
ir eru Iitlar eða engar. Hér eru
bílar jafnan á ferð á næstu grös-
um við hross og auðvelt að sjá
og kæra ef um misferli er að
ræða, eins og gert hefur verið.
En þá má telja það harla litla
hjálp af hálfu Dýravernduharfé-
lags íslands, ef það ætlar ekki að
gera gangskör að hrossalíðan og
meðferð nyrðra þar sem þörfin
er sýnu meiri.
Nægar upplýsingar
Einkum verður að draga ásetn.
ingarmenn nyrðra til ábyrgðar
fyrir meinta vanrækslu eins og
hlýtur að vera þegar ástandið er
eins og nú og hefur oft verið
áður. Búnaðarfélag og Hagstofa
geta upplýst um heybirgðir í
hreppum. nyrðra og um fjölda
skepna, sem settar hafa verið á.
Búnaðarfélagið ætti líka áð
kunna skil á ásetningarmönnum
eða auðveldlega getað fengið
slíkt upp. Dýraverndunarfélagið
er fyrir alit landið, því er vel
kleift að kippa þessum málum í
viðunandi horf. Það er hart ef
hesturinn á að halda áfram að
horfalla, eins og hann gerði á
hörmungartímunum meðan þjóð-
in sjálf býr við allsnægtir. H.
Þau válegu tíðindi spurðust
út á fimmtudagsmorgun, að
bílstjóri hafi verið myrtur í
bifreið sinni hér í Reykjavik. |
Ekki hafði morðinginn fundizt
þegar þetta er ritað, og fátt
mun um ummerki á bílnum
sem leiða til handtöku hans.
Fingrafararannsóknir áttu að
hefjast þegar síðast spurðist
en gera má ráð fyrir, að um
mörg fingraför sé að ræða í
leigubíl sem ekur fjölda far-
þega dag hvern. j
Það hafa nú síðustu tvær
vikur skeð heldur óhugnanleg
ir atburðir hér syðra. Þrír ung
ir karlmenn hafa horfið og
ekkert til þeirra spurzt og nú
leikur morðingi lausum hala
með eitt hættulegasta morð-
vopn sem fæst, þ.e. skamm-
byssu, en þær eru ekki á skrá
lögreglunnar því almenning.
ur, sem fær leyfi til veiði-
vopna fær ekki leyfi fyrir
skammbyssum, nema lögregl-
an ein.
Borgarbúum er ekki neitt
um að svona maður leiki laus-
um hala, og sáralitlar líkur
eru til þess, að hann finnist
nema sérstök heppni ráði. Af-
staða jslenzþra yfirvalda til
morðingja er harla skrítin.
Hér eru morð alls ekki óþekkt
heldur miklu fremur hitt.
Samt geta menn séð á götum
höfuðborgarinnar morðingja
leika lausum hala skömmum
tíma eftir dóm. Einstök lin-
kind virðist ríkja gagnvart
nauðgurum og öðrum illmenn
um, jafnvel sálarlega sjúkum
vesalingum, sem þekktir eru
að ofbeldisverkum. Barsmíða-
hundar, þeir sem láta sig í að
berja niður gamalmenni, ræna
menn og hálfdrepa með hnefa
höggum eru ýnjist kallaðir
„gamlir kunningjar lögregl-
unnar“ eða öðrum gælunöfn-
um. Þá er og upp komið, að
menn vopnaðir bareflum hafa
ráðizt inn á heimili til rána og
barið konur til stórskemmda.
Framhald á 5. síðu.
VIQGÓ ODDSSON, Salisbury:
Þegar kölski farnst
í margar aldir hafa íslending-
ar og írar verið taldir framarlega
í flokki þeirra þjóða sem trúa á
Rausnarlegur útgerðarmaður
eða hvað?
Svo virðist sem ekki séu
alir útgerðarmenn alveg staur-
blankir, þótt mjög sé um það
rætt, einkum þessa dagana. Um
þessar mundir er einn góðkunnur
útgerðarmaður á einskonar flótta
undan tveimur stúlkum, sem
hann kynntist á vínstað hér í
borginni. Virðast málin horfa svo
við, að' hann . hafi þar kynnzt
tveim afbragðsfögrum reykvísk-
um döipum, sem ekki aðeins þáðu
kræsingar hans, heldur seiddu
hann með fegurð sinni. í ofsa-
gleði og sæluvímu kvöldsins, og
þeirri tilfinningu, að hann væri
nú sko ekki smákarl, en svo að
sjá, að hann hafi boðið dömun-
um að skreppa með sér til New
Yirk til að smakka ekta T-bone
steik og skoða einn næturklúbb
og fljúga svo heim aftur með
næstu vél. Sagði hann stúlkun-
um, að ekki myndi þetta taka
meira en 24 tíma, enda mætti eng
inn hafa hugmynd um skyndiför
þessa. Stúlkurnar tóku þessu eins
og hver ju öðru vínsnakki og skop
uðust að útgerðarmanninum unz
hann til að draga af allan efa gaf
þeim skriflegt boð í ferðina,
hverri fyrir sig, lét skrifa það í
þríriti og hélt einu sjálfur.
Nú er óttinn og óvissan alveg
hann að drepa, því hann hafði nú
alveg nýlega, fengið að vita frá
kunnugum, að dömurnar væru
ekki allar þar sem þær eru séð-
ar og ætti hann eftir að bíta úr
nálinni með þetta fáheyrða lúxus
boð sitt.
Það er ekki öll útgerðin eins.
yfirnáttúrlega fyrirburði, en at-
ómöldin hefur mikið dregið úf
þessum átrúnaði; en í svörtustu
Afríku er enga breytingu að sjá.
Það er engin ástæða til að líta á
oftrúnað þennan með niðrandi
merkingu, þetta er þjóðtrú, eða
gamall arfur, hvort heldur í svert
ingjaþorpi í skógum Afríku eða
á norðlenzkum bóndabæ eða á
StokkseyrL
Þegar Kölski náðist
Ein bezta saga sém ég hefi frétt
af varð til í S.-Afríku 1965, þá
barst út sú frétt meðal svertingja
í borgum og sveitum að óvinur-
inn sjálfur, eða Kölski, hefði
náðst og væri nú lokaður í búri
í Dýragarðinum í Pretoriu. Orð-
rómurinn varð svo magnaður að
svertingjar báðu um frí úr vinnu
„til að sjá Kölska í dýragarðin-
um,“ og lögreglan og forstjóri
dýragarðsins urðu að bera til
baka þessa frétt sem uppspuna,
í helztu dagblöðum.
Sagan var þannig, að „smávax-
inn maður með horn og hala
Framhald á 5. síðu.
I